Déjà Vu: dziwne uczucie, że żyje się już wcześniej
Czy kiedykolwiek żyłeś w czymś, o czym myślisz, że żyłeś w innym czasie? Czy byłeś w miejscu, które jest znajome, ale nie pamiętasz, dlaczego jesteś znany?
Jeśli czujesz coś podobnego, bardzo prawdopodobne jest, że doświadczyłeś Déjà Vu .
Co znaczy Déjà Vu?
Déjà Vu jest francuskim terminem wymyślonym przez psychicznego badacza Émile Boirac co oznacza "już widziany" i implikuje poczucie, że żyje się w sytuacji identycznej z inną, z której poprzednio żył, jednak nie jesteśmy w stanie zapamiętać, kiedy i dlaczego jesteśmy obeznani , Czas jej trwania wynosi zwykle kilka sekund i charakteryzuje się uczuciem przeżycia chwili, która już przeżyła, jakby ta sama historia została powtórzona.
Poprzez zbieranie danych przez Millona i jego zespół zaobserwowano, że około 60% ludzi doświadcza tego i okazuje się być częstszym zjawiskiem w sytuacjach stresowych i zmęczeniowych (Brown, 2003). Zwykle powstaje w wieku 8-9 lat, ponieważ aby wystąpiła Dèjá Vu, wymagany jest pewien poziom rozwoju mózgu, ale gdy go doświadczymy, staje się on częstszy od 10 do 20 lat (Ratliff, 2006).
Kiedy mówimy o Dèjá Vu, nie mówimy o nowym terminie, ponieważ doświadczenia Dèjá vu zostały już opisane w pracach wielkich pisarzy, takich jak Dickens, Tołstoj , Proust i Hardy (Sno, Linszen i Jonghe, 1992).
Dlaczego produkowana jest Déjà Vu?
To pytanie wciąż nie jest pewne. Liczne dziedziny oferują różne wyjaśnienia tego zjawiska, niektóre z najbardziej znanych teorii to te, które odnoszą Dèjá Vu jako objaw paranormalnych doświadczeń (przeszłe życia, przeczucia itp.) a nawet w dziedzinie psychoanalizy Freud (1936) postulował, że doznanie to było spowodowane podobieństwem obecnej sytuacji do stłumionej fantazji o nieświadomym śnie, jednak uznał to zjawisko za coś mylącego do zbadania.
Co neurobiologia mówi nam o zjawisku Déjà Vu?
Koncentrując się na analizie neurokognitywnej, Alan Brown (2004), psycholog z Southern Methodist University i autor "The Déjà vu Experience", pokazuje nam klasyfikację różnych naukowych wyjaśnień dotyczących Déjà Vu za pomocą czterech teorii:
1. Podwójne przetwarzanie
Główną ideą jest afirmacja Déjà Vu jako wynik dwóch zsynchronizowanych równoległych procesów poznawczych, które chwilowo tracą synchronizację .
Ta asynchronizacja może być spowodowana brakiem jednego procesu, gdy drugi jest aktywowany lub mózg koduje informacje i odzyskuje je w tym samym czasie, co oznacza, że łączą się dwie powiązane ścieżki, które są normalnie oddzielne. Fakt, że obserwujesz obraz i który pamiętasz w tym samym czasie, daje nam poczucie, że przeżywałeś tę sytuację wcześniej.
2. Neurologiczny
Déjà Vu jest produkowany ze względu na krótka dysfunkcja / przerwanie w obwodzie płata skroniowego , zaangażowany w doświadczenie pamiętania przeżytych sytuacji, fakt ten generuje "fałszywą pamięć" sytuacji. Teoria ta jest uzasadniona badaniem pacjentów z epilepsją płata skroniowego, którzy często doświadczają Déjà Vu tuż przed wystąpieniem jednego z ich ataków.
Mierząc neuronalne wyładowania w mózgu tych pacjentów, naukowcy byli w stanie zidentyfikować obszary mózgu, w których rozpoczynają się sygnały Déjà Vu i jak stymulować te same regiony, możliwe jest wytworzenie tego wrażenia.
3. Mniszki
Zdefiniuj Déjà Vu jako doświadczenie generowane przez podobieństwa i nakładanie się doświadczeń z przeszłości i teraźniejszości , Psycholog Anne M. Cleary (2008), badacz neuronowych baz leżących u podstaw Déjà Vu, postuluje to zjawisko jako normalny mechanizm metapoznawczy, który pojawia się, gdy przeszłe doświadczenie przypomina podobieństwo do teraźniejszości i, w konsekwencji, sprawia, że wierzymy, że już tam byliśmy.
Dzięki rozmaitym badaniom i badaniom wykazało, że umysł przechowuje fragmenty informacji, to znaczy, że nie przechowuje kompletnych informacji, a zatem, gdy obserwujemy na przykład ulicę, która wygląda jak inna ulica lub która ma identyczne elementy lub podobne, to uczucie może powstać.
4. Podwójna percepcja lub uwaga
Postuluje się, że zjawisko to powstaje w wyniku chwilowe rozproszenie mózgu zaraz po uchwyceniu części sceny (niezwiązane z wyraźnym przywołaniem) i, gdy ta uwaga zostanie ponownie pobrana (ułamek sekundy) i zrobione zostanie pełne wychwycenie , przypisaliśmy tej scenie silne poczucie swojskości, nie będąc świadomym jego pochodzenia, dając poczucie "fałszywej pamięci", ponieważ część tej sceny została zarejestrowana pośrednio i nieświadomie.
Fakt, że istnieją różne teorie, pokazuje, że takie zjawisko nie wynika z jednej przyczyny. Podobnie, prawdą jest, że nie cała Déjà Vu jest wynikiem normalnego procesu mnesycznego, ponieważ wydaje się, że istnieje typ Déjà Vu związany ze zmianą mnesyczną obserwowaną w patologiach takich jak schizofrenia lub, jak wspomniano powyżej, w padaczce płata. tymczasowy, w którym zjawisko może trwać kilka minut lub nawet godzin (Thompson, Moulin, Conway & Jones, 2004).
Na razie nie ma jednoznacznego i jednoznacznego wyjaśnienia, które określa anatomiczne i funkcjonalne podstawy tego zjawiska , ale postępy w technikach neuroobrazowania i bieżących badaniach mogą pomóc w lepszym zrozumieniu tematu z perspektywy neurokognitywnej.
Bibliografia:
- Brown, A. (2003). Recenzja doświadczenia déjà vu. Biuletyn psychologiczny, 129 (3), 394.
- Brown, A. (2004). Doświadczenie Dèjá vu. Anglia: prasa psychologiczna.
- Cleary, A. M. (2008). Rozpoznanie pamięci, znajomości i doświadczeń deja vu. Current Directions in Psychological Science, 17 (5), 353-357.
- Freud, S. (1964). Zakłócenie pamięci na Akropolu. W wydaniu standardowym kompletnych prac psychologicznych Zygmunta Freuda, tom XXII (1932-1936): Nowe wykłady wprowadzające na temat psychoanalizy i innych prac (s. 237-248).
- Ratliff, E. (2006). Déjà vu, raz za razem. New York Times Magazine, 2, 38-43.
- Sno, H., Linszen, D., i Jonghe, F. (1992). Sztuka naśladuje życie: pozostaw vu doświadczenia w prozie i poezji. The British Journal of Psychiatry, 160 (4), 511-518.
- Thompson, R., Moulin, J., Conway, M. & Jones, R. (2004). Persistent Déjà vu: Zaburzenie pamięci. International journal of geriatric psychiatry, 19 (9), 906-907.
