PTSD: szybki przewodnik po twoim leczeniu

Pod kodem "F43.1" ICD-10 znaleźliśmy Post Traumatic Stress Disorder lub PTSD.

Chodzi o to zaburzenie, które powstaje jako późna reakcja na stresującą ewentualność lub do sytuacji (krótkiej lub trwałej) o wyjątkowo groźnym lub katastrofalnym charakterze, który sam w sobie spowodowałby wielkie ogólne ułomności niemal w całej populacji (na przykład klęski żywiołowe lub katastrofy spowodowane przez człowieka, takie jak zbrojne boje, poważne wypadki lub katastrofy); świadkiem brutalnej śmierci kogoś, oprócz tego, że padł ofiarą tortur, terroryzmu, gwałtu lub innego niezwykle ważnego przestępstwa).

Następnie przedstawimy krótki przegląd podstawowe informacje na temat diagnozy i leczenia PTSD .

• Powiązany artykuł: "Pourazowe zaburzenia stresu: przyczyny i objawy"

Czynniki ryzyka dla tego zaburzenia

Czynniki ryzyka, które zostały uwzględnione, mogą powodować PTSD:

• Wiek, w którym występuje uraz
• Szkolnictwo
• IQ
• Etniczność
• Historia osobista historii psychiatrycznej
• Raport o nadużyciach w dzieciństwie lub innych zdarzeniach niepożądanych
• Historia rodzinna chorób psychicznych
• Ciężkość urazu
• Stres pourazowy
• Wsparcie społeczne po urazie

Z kolei najczęstszymi wydarzeniami traumatycznymi są:

• Zagrożenie, molestowanie seksualne przez telefon
• Gwałt
• Świadek aktów przemocy
• Atak fizyczny
• Wypadki
• Walka wojenna

Początkowe leczenie PTSD

U osób z PTSD dowody wykazane w kontrolowanych i randomizowanych badaniach klinicznych wspierają rozpoczęcie leczenia za pomocą strategii psychoterapeutycznych oprócz stosowanie wtórnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) jako pierwsza linia interwencji.

W odniesieniu do psychoterapii, terapia poznawczo-behawioralna wykazała, że ​​jest skuteczna w celu zmniejszenia przedstawionych objawów oraz zapobieganie objawowym nawrotom kryzysu.

Wiadomo, że strategie terapeutyczne dotyczące objawów, które występują między 1 a 3 miesiącem od zdarzenia wyzwalającego, różnią się od tych, które mogą być stosowane u osób, u których wystąpiły objawy lub ustąpiły po 3 miesiącach ekspozycji na traumatyczne wydarzenie. Uważa się, że w ciągu pierwszych trzech miesięcy po traumatycznych wydarzeniach powrót do zdrowia jest prawie ogólną zasadą.

• Powiązany artykuł: "7 rodzajów lęku (przyczyny i objawy)"

Ogólne wytyczne dotyczące postępowania w przypadku zaburzenia

Są to inne ogólne wytyczne, które są przestrzegane w początkowym leczeniu tego zaburzenia:

• Opracuj plan zarządzania, biorąc pod uwagę charakterystykę przedmiotu, rodzaj traumatycznego wydarzenia, poprzednie zdarzenia poprzedzające, nasilenie szkody.

• Od samego początku plan musi Szczegóły wybranego leczenia, a także czas i oczekiwane wyniki , Jeśli plan zarządzania zostanie włączony sekwencyjnie, umożliwi to ocenę efektów leczenia.

• Pracownik służby zdrowia może znacznie łatwiej zidentyfikować wszelkie zmiany w trakcie procesu terapeutycznego, takie jak pogorszenie, poprawa lub pojawienie się innego objawu.

• Zaleca się rozpoczęcie leczenia paroksetyną lub sertraliną zgodnie z następującym schematem: Paroksetyna: 20 do 40 mg. maksymalnie 60 mg. Sertralina: Zacznij od 50-100 mg. i zwiększyć 50 mg. co 5 dni do maksymalnie 200 mg.

• Nie zaleca się stosowania neuroleptyków w monoterapii PTSD. Do leczenia powiązanych objawów psychotycznych należy stosować nietypowe neuroleptyki, takie jak olanzapina lub rysperydon.

• U pacjentów, u których występują ciężkie koszmary senne pomimo stosowania SSRI sugeruje się dodanie topiramatu z 50 do 150 mg.

• Zaleca się dodanie prazocyny do leczenia SSRI u pacjentów, którzy utrzymują się z koszmarów sennych związanych z PTSD i którzy nie zareagowali na leczenie topiramatem.

Leczenie psychologiczne u dorosłych

Terapia poznawczo-behawioralna to strategia, która okazała się najbardziej skuteczna w celu zmniejszenia objawów i zapobiegania nawrotom. Programy, w których włączona jest kognitywna terapia behawioralna, dzielą się na trzy grupy:

• Skupiony na traumie (indywidualne traktowanie)
• Koncentruje się na zarządzaniu stresem (indywidualne traktowanie)
• Terapia grupowa

Krótkie interwencje psychologiczne (5 sesji) mogą być skuteczne jeśli leczenie rozpocznie się w pierwszych miesiącach po wydarzeniu traumatycznym , Z kolei leczenie musi być regularne i ciągłe (co najmniej raz w tygodniu) i musi być wykonane przez tego samego terapeutę.

Wszystkie osoby z objawami PTSD powinny być objęte programem terapeutycznym z techniką poznawczo-behawioralną ukierunkowaną na traumę.Ważne jest, aby wziąć pod uwagę czas od wystąpienia zdarzenia i pojawienie się objawów PTSD w celu zdefiniowania planu terapeutycznego

W przypadku przewlekłego PTSD Psychoterapia behawioralna poznawcza koncentruje się na traumie, powinna być prowadzona od 8 do 12 sesji, przynajmniej raz w tygodniu, zawsze podawana przez tego samego terapeutę.

• Powiązany artykuł: "Terapia poznawczo-behawioralna: co to jest i na jakich zasadach jest oparta?"

U dzieci i młodzieży: diagnoza i leczenie

Jednym z ważnych czynników rozwoju PTSD u dzieci jest reakcja rodziców na traumę dzieci. Należy również pamiętać, że obecność negatywnych czynników w jądrze rodziny prowadzi do pogorszenia się traumy, oraz że nadużywanie substancji psychotropowych lub alkoholu przez rodziców, obecność przestępstwa, rozwód i / lub separacja rodziców lub fizyczna utrata jednego z rodziców we wczesnym wieku, są jednymi z najczęstszych czynników występujących u dzieci z PTSD.

U dzieci w wieku przedszkolnym przedstawienie objawów związanych z PTSD nie jest specyficzne, biorąc pod uwagę ich ograniczenia zdolności poznawczych i ekspresję werbalną.

Jest to konieczne szukaj symptomów uogólnionego zaburzenia lękowego stosownie do twojego poziomu rozwoju takie jak lęk separacyjny, lęk przed nieznajomymi, lęki przed potworami lub zwierzętami, unikanie sytuacji, które mają lub nie są związane z traumą, zaburzeniami snu i obawami związanymi z określonymi słowami lub symbolami, które mogą lub nie mogą mieć oczywistego związku z traumą.

U dzieci w wieku od 6 do 11 lat charakterystyczny obraz kliniczny PTSD to:

• Reprezentacja traumy w grze, rysunki lub werbalizacje

• Zniekształcone poczucie czasu w tym, co odpowiada traumatycznemu epizodzie.

• Zaburzenia snu: marzy o traumie, którą można uogólnić na koszmary senne o potworach, ratach, zagrożeniach dla niego lub innych.

• Mogą wierzyć, że istnieją różne znaki lub znaki, które mogą im pomóc lub służyć jako ostrzeżenie przed ewentualnymi traumami lub katastrofami.

• U tych dzieci nie ma sensu mówić o ponurej przyszłości, ponieważ ze względu na poziom rozwoju nie zdobyły jeszcze perspektywy na przyszłość.

Inne wskazania do interwencji u mniejszych pacjentów

Psychoterapia poznawczo-behawioralna koncentruje się na traumie, wskazane jest jej stosowanie u dzieci z ciężkimi objawami PTSD w pierwszym miesiącu po wydarzeniu traumatycznym. Ta psychoterapia musi być dostosowana do wieku chłopca lub dziewczynki , okoliczności i poziom rozwoju.

Ważne jest, aby rozważyć udzielać informacji rodzicom lub odpowiedzialnym za dziecko kiedy są leczeni w oddziale ratunkowym na traumatyczne wydarzenie. Wyjaśnij pokrótce objawy, które dziecko może przejawiać, takie jak zmiany w stanie snu, koszmary senne, trudności z koncentracją i drażliwość, sugerują przeprowadzenie oceny lekarskiej, gdy objawy te utrzymują się dłużej niż miesiąc.

Terapia poznawczo-behawioralna ukierunkowana na traumę jest strategią terapeutyczną, którą należy zaoferować wszystkim dzieciom, które mają poważne objawy PTSD w ciągu pierwszego miesiąca.

• U dzieci w wieku poniżej 7 lat nie zaleca się prowadzenia farmakologicznej terapii lekami z grupy SSRI.

• U dzieci w wieku powyżej 7 lat leczenie farmakologiczne nie powinno być uważane za rutynowe należy ocenić stan i nasilenie objawów oraz współwystępowanie.

• W przypadku przewlekłego PTSD, psychoterapia behawioralna poznawcza koncentruje się na traumie, powinna odbywać się od 8 do 12 sesji, przynajmniej raz w tygodniu, zawsze podawana przez tego samego terapeutę.

Military Lessons: The U.S. Military in the Post-Vietnam Era (1999) (Kwiecień 2024).