Zachowanie społeczne: historia i zasady teoretyczne

Kwiecień 29, 2024

Studiowanie ludzkiego umysłu tradycyjnie odbywało się poprzez analizę werbalizacji, fizycznych reakcji i zachowań. Zaproponowano różne testy i testy, dzięki którym można określić stan psychiczny ludzi i sposób, w jaki reagują na środowisko naturalne i społeczne.

Jednym z wielu badanych aspektów jest proces socjalizacji i umiejętność odniesienia się do naszych rówieśników. Studiowane wśród innych dyscyplin przez psychologię społeczną, ten przedmiot badań został zaobserwowany z różnych perspektyw, w tym przez behawioryzm.

Chociaż ta ostatnia jest oparta na powiązaniu bodźców i reakcji w tym samym przedmiocie, nie biorąc generalnie pod uwagę pośrednich procesów mentalnych, istnieje gałąź, która z tego, która wzięła pod uwagę te czynniki, próbowała wyjaśnić umysł przez zachowanie, koncentrując się na procesach interakcji społecznych. Chodzi o behawioryzm społeczny l .

Preambuła: krótkie wyjaśnienie behawioryzmu

Behawioryzm jest jednym z głównych prądów teoretycznych, które pojawiły się w historii, aby zrozumieć, dlaczego ludzie zachowują się tak, jak oni. Ten paradygmat opiera się na obiektywnej obserwacji rzeczywistości , poszukując wiedzy empirycznej i naukowej opartej na obserwowalnych i mierzalnych dowodach.

Uważając się za coś, co nie cieszy się takimi cechami, behawioryzm w ogóle ignoruje jego bezpośrednie badania i opiera się na zachowaniu jako przedmiocie nauki. Opiera się to na obserwacji zdolności asocjacji między bodźcami, co pozwala na uogólnione odpowiedzi z jednego bodźca na inny. W ten sposób podstawą behawioryzmu jest związek między bodźcem a reakcją .

Ponieważ behawioryści zaczęli pracować w oparciu o warunkowanie czynne, uznawano, że na działanie określonego zachowania wpływają głównie jego konsekwencje, które mogą być pozytywne (z którymi bardziej prawdopodobne jest zachowanie). lub ujemny, przy założeniu, że zachowanie zachowania jest karą (co zmniejsza zachowanie).

Czarna skrzynka

Chociaż behawioryzm jest świadomy, że umysł istnieje, jest uważany za "czarną skrzynkę", niepoznawalny element, który ma niewielkie znaczenie wyjaśnić zachowanie i to jest gdzieś pomiędzy bodźcami a reakcjami. Istota ludzka jest zasadniczo bierną istotą, która ogranicza się do wychwytywania bodźców i reagowania w odpowiedni sposób.

Jednak samo powiązanie bodźców i odpowiedzi lub związek z pozytywnymi lub negatywnymi konsekwencjami nie wystarcza, aby wyjaśnić dużą liczbę złożonych zachowań, procesów, takich jak myślenie, lub zrozumieć, dlaczego niektóre zachowania (takie jak niektóre z powodu psychopatologii) ,

Umysł nie przestaje mieć wpływu na ten proces, który by spowodował z biegiem czasu inne prądy, takie jak kognitywizm koncentruje się na wyjaśnianiu procesów umysłowych. Ale wcześniej niektórzy autorzy próbowali wziąć pod uwagę istnienie punktu pośredniego. Tak narodził się behawioryzm społeczny.

Zachowanie społeczne

Tradycyjny behawioryzm, jak widzieliśmy, opiera swoją teorię na związku między bodźcami i próbował bezpośrednio wytłumaczyć zachowanie. Jednak odrzucił wpływ procesów wewnętrznych i zignorował rolę w prowadzeniu subiektywnych i niemierzalnych aspektów naszego życia mentalnego. Elementy, takie jak opinia innych osób lub przekonań, które zasadniczo nie powodują uszkodzeń lub natychmiastowego wzmocnienia na poziomie fizycznym, nie zostały uwzględnione.

Dlatego niektórzy autorzy, tacy jak George H. Mead, postanowili spróbować wyjaśnić umysł poprzez zachowanie, koncentrując swoje badania w dziedzinie więzi społecznych i inicjując rodzaj behawioryzmu zwany behawioryzmem społecznym.

W behawioryzmie społecznym, bardziej skupionym na procesie tworzenia zachowań i czynnikach, które je inicjują, uważa się, że człowiek nie jest jedynie biernym elementem w łańcuchu między bodźcami i reakcjami, ale jest aktywną częścią, która może działać na podstawie wewnętrznych impulsów lub elementów zewnętrznych. Osoba interpretuje bodźce i reaguje zgodnie z tą interpretacją.

Odkrywanie procesów umysłowych

Tak więc behawioryzm społeczny bierze pod uwagę, że wszystkie ślady pozostawione w naszym umyśle interakcji z innymi i ich badanie są częściowo behawioralne, w tym sensie, że część systematycznej obserwacji zachowań w procesie realizacji wydarzeń towarzyskich. Nie można jednak ignorować istnienia wewnętrznych procesów, które wpływają na wydajność zachowań społecznych.

Chociaż związek między bodźcami a reakcjami jest nadal używany do wyjaśnienia zachowania, w behawioryzmie społecznym to połączenie jest realizowane poprzez koncepcję postawy, w tym sensie, że Poprzez gromadzenie i interpretację doświadczeń tworzymy postawę to zmieni nasze zachowanie i wywoła określony rodzaj reakcji, podczas gdy te reakcje i postawy mogą działać jako bodziec w innych.

Społeczny, zarówno interakcja z innymi, jak i kontekst kulturowy, w którym jest wykonywany, jest wykorzystywany jako bodziec do emisji zachowań, podczas gdy z kolei zachowanie wywołuje reakcję ze strony otoczenia.

Klucze do zrozumienia tej szkoły psychologicznej

Poniżej przedstawiamy serię pomysłów, które pomagają zrozumieć perspektywę, od której zaczyna się behawioryzm społeczny i jaką metodologię ją definiuje.

1. Zachowania społeczne

Behawioryzm społeczny uważa, że relacje między ludźmi i działania i zachowania, które wykonujemy stają się bodźcem, który wywoła inną odpowiedź , które z kolei staną się bodźcem dla pierwszego.

W ten sposób interakcja zachodzi w sposób ciągły, wpływając na wzajemne działania i częściowo na łańcuch bodziec-odpowiedź.

2. Znaczenie języka w konstrukcji osoby

W przypadku behawioryzmu społecznego jednym z głównych elementów zainteresowania, który pośredniczy w jakimkolwiek akcie społecznym, jest komunikacja i język. Osoba pojawia się jako taka w specyficznym kontekście, w którym wiele znaczeń zostało skonstruowanych społecznie, nabywając wobec nich różne postawy i wykorzystując nasze zachowania.

Dzielenie się znaczeniem poprzez język pozwala na istnienie uczenia się i na tej podstawie rodzi się podmiotowość, dzięki której kierujemy naszym zachowaniem. Dlatego dla Meada i behawioryzmu społecznego ja i umysł są produktem, konsekwencją interakcji społecznych.

W rzeczywistości tworzenie osobowości zależy w dużej mierze od języka. Przez cały okres rozwoju dziecko będzie uczestniczyć w różnych sytuacjach i grach, w których jego występ będzie otrzymywać serię odpowiedzi od reszty składników społeczeństwa, które za pośrednictwem języka i aktu są komunikowane. Opierając się na nich, będą kształtować różne postawy wobec świata i siebie samych, pozwalając na ukształtowanie osobowości i siebie.

3. Pojęcie jaźni z behawioryzmu społecznego

W tym nurcie termin "jaźń-pojęcie" odnosi się do zestawu werbalnych opisów, które podmiot czyni z siebie, opisów używanych przez innych w celu interakcji z nim.

Można zaobserwować, że te self-werbalizacje działają jak bodziec, który wywołuje reakcję u innych badanych, odpowiedź, która, jak powiedzieliśmy, wygeneruje odpowiedź. Ale te self-opisy nie pojawiają się znikąd , ale zależą one od stymulacji, jaką otrzymała dana osoba.

Powiązany artykuł: "Self-concept: co to jest i jak powstaje?"

4. Ja i ja

Tak więc subiektywność osoby zależy w dużej mierze od uchwycenia odpowiedzi naszych zachowań, które wykorzystujemy jako bodziec.

Rozważał Mead istnienie w sobie dwóch wewnętrznych elementów strukturyzacji osoby , ja i ja. Ja postrzegam jako jednostkę, gdy postrzega ją społeczeństwo, rozumiane jako "uogólnione inne". Jest wartościową częścią osoby, która integruje zewnętrzne oczekiwania w swoim własnym bycie, reagując i działając na nich.

Z drugiej strony I jest najgłębszą częścią, która pozwala na istnienie konkretnej reakcji na środowisko, część pierwotną i spontaniczną. Chodzi o to, w co wierzymy , część nas, która pojawi się poprzez połączenie i syntezę różnych postrzeganych "błędów". Dzięki temu możemy ponownie zaobserwować, jak w społecznym behawioryzmie Meada umysł uważany jest za coś wyłonionego i przygotowanego na działania społeczne.