Waga duszy lub eksperyment 21 gramów
Przez stulecia kultura zachodnia żyła w swoim repertuarze idei i wierzeń o życiu pozagrobowym, założenie, że istotą istot ludzkich jest niematerialna substancja, którą zwykle nazywamy dusza .
Dusza jest koncepcją tak tajemniczą, jak niejasną i zagmatwaną, i dlatego jest tak pogardzana przez naukę, obciążoną opisywaniem natury z drobnych spostrzeżeń i rozważnych założeń, stosowaną przez religie, która w bardzo ambitny sposób apeluje do wielkich tajemnic, które z niematerialnego świata zdają się kierować porządkiem kosmosu.
Alma, koncepcja w sporze
Jednak na początku XX wieku lekarz o imieniu Duncan MacDougall postanowił zerwać z tą logiką szukajcie dowodów na istnienie bezcielesnej istoty istot ludzkich w prostym eksperymencie opartym na wykorzystaniu skal. Pomysł, od którego zaczął się ten badacz, polegał na tym, że jeśli dusza zostawiła jakiś ślad na ciele, które ją znalazło, to należy ją znaleźć w momencie śmierci, czyli kiedy opuszcza ciało, aby przejść na inną płaszczyznę rzeczywistość Z tego powodu utrzymywał, że śmierć ludzi nie tylko zakłada zanikanie dobrowolnych ruchów i zaprzestanie aktywności umysłowej, ale także odbija się na wadze ciała.
Ciało, które nie miało esencji, która definiowała je jako coś ludzkiego, z intencją i wolą: duszą.
MacDougall chciał zważyć duszę, skompresować tysiąclecia afirmacji o życiu ostatecznym w dyskretnym ruchu igły. To właśnie doprowadziło go do tego fizyczny ucieleśnienie istnienia duszy można znaleźć w mniej więcej 21 gramach różnicy .
W jaki sposób przeprowadzono eksperyment 21 gramowy?
Duncan MacDougall chciał zebrać swoje dowody na istnienie ludzkiej duszy, wykorzystując jako narzędzie złożony system łuski wbudowany w rodzaj łóżka. W ten sposób przekonał sześć osób, które umierały, aby spędzić ostatnie godziny w tego typu strukturach, które pozwolił mu nagrać ciężar swoich ciał z kilku godzin przed ich śmiercią, aż do następnego .
Na podstawie tych wyników MacDougall doszedł do wniosku, że dusza waży około 21 gramów, co jest odmianą, którą mógł obserwować podczas swoich badań. Oświadczenie to miało znaczny wpływ na prasę, która poprzez New York Times Powtórzył wiadomości, zanim jeszcze pojawiła się ich wersja w czasopismach akademickich. W ten sposób idea, że dusza może ważyć około 21 gramów, mocno zakorzeniła się w kulturze popularnej, która wyjaśnia, że odniesienia do tego eksperymentu pojawiają się w utworach muzycznych, powieściach i filmach , będąc najbardziej znanym 21 gramem reżysera Alejandro Gonzáleza Iñárritu.
Kontrowersje
Choć prawdą jest, że artykuł New York Timesa na temat Duncana MacDougalla i ciężar duszy wywarły wielki wpływ, prawdą jest również, że nie został pozytywnie przyjęty jednogłośnie. Społeczność naukowa w tamtym czasie już niesłychanie powierzyła eksperymentalne incydenty w sferze nadprzyrodzonej, a eksperyment o wadze 21 gramów opierał się na ideach, które bezpośrednio atakowały zasadę parsimony, używaną w nauce, aby wskazać, że wyjaśnienia obiektywny fakt powinien być tak prosty jak to tylko możliwe. Właśnie dlatego wyniki uzyskane przez tego lekarza podzieliły społeczeństwo na dwie spolaryzowane pozycje .
Aby wzmocnić swoje wyniki, MacDougall wykonał wariant eksperymentu z wykorzystaniem psów, aby dojść do wniosku, że nie nastąpiła zmiana w wadze tych zwierząt przed i po umieraniu, co wskazywałoby, że, jak utrzymują pewne przekonania religijne, nie-ludzkie zwierzęta pozbawione duszy. Zgodnie z oczekiwaniami, to tylko dodało paliwa do ognia .
Czy to brzmi rozsądnie?
MacDougall miał nadzieję wykorzystać (w tym czasie) najnowsze postępy technologiczne i udoskonalenie metody naukowej, aby uzyskać dostęp do wiedzy, która przez tysiąclecia była nieosiągalna dla ludzkości, ale która jest związana z płaszczyzną istnienia związaną z wiecznością. , istota istot ludzkich i, ogólnie rzecz biorąc, bytów, które zamieszkują to, co jest poza sferą fizyczności. Biorąc to pod uwagę, nie jest dziwne, że wyciągnięte wnioski były tak zapalczywe .
Eksperyment, w którym pośredniczą irracjonalne przekonania
Z jednej strony eksperyment 21 gramów mówi o dogmatach, kwestiach wiary, istocie człowieka i pewnych elementach związanych ze sferą świętości , Z drugiej strony, wydawało się, że jest to narzędzie, które zaciera granice tego, co może i powinno być badane naukowo.Prostym faktem, że MacDougall chciał zbadać duszę za pomocą metody naukowej, była prowokacja i wielu badaczy szybko wskazało na wiele wad metodologicznych w procedurach Duncana.
Jednakże, poza rozważaniem wielu błędów, które popełniono podczas eksperymentów, pozostały inne fundamentalne pytania filozoficzne: czy nauka o niematerialnym świecie i tajemnicy nie jest najambitniejszym rodzajem wiedzy, do której może dotrzeć nauka? Czy fakt, że natura ludzkiej duszy był dyskutowany od tysiącleci, czynią ten temat szczególnie interesującym dla społeczności naukowej?
Odpowiedź brzmi ... nie
Z perspektywy czasu iz tego, co wiadomo o eksperymentach przeprowadzonych przez Duncana MacDougalla, jasne jest, że duża liczba niepowodzeń metodologicznych nie możemy nawet poważnie potraktować twierdzenia, że ciała tracą około 21 gramów po śmierci , Jednak to, co czyni te badania jedynie cenną ciekawostką historyczną, to nie te błędy, ale cele, na które wskazywały.
Dusza nie waży 21 gramów
Aby wyjaśnić proces związany ze światem fizycznym, nie można odwoływać się do świata niematerialnego, ale szukać odpowiedzi w otaczającej nas naturze.
Tak na przykład zrobił to dr Augustus P. Clarke. związane z utratą masy ciała ze wzrostem pocenia się tuż po śmierci , z kolei z kolei do ogólnego ogrzewania ciała, gdy organy odpowiedzialne za wentylację, tj. płuca, nie działają. Z kolei Clarke wskazał na fakt, że psy nie mają gruczołów potowych rozrzuconych po całym ciele, co tłumaczyłoby, dlaczego po ich śmierci nie nastąpiła zmiana w ich wadze.
Oczywiście sama definicja duszy jest bardzo liczna, sprzeczna i zawiera wiele sprzeczności (w jaki sposób coś bezcielesnego może zamieszkiwać ciało żywych istot?). Jednak to, co czyni jego naukę nie zadaniem nauki, to fakt, że kiedy mówimy o duszy mówimy o czymś, co nie ma fizycznej istoty dlatego też nie można mierzyć ani modyfikować tego, co dzieje się z ciałem.
Jeśli przyjmiemy, że nadzwyczajne oświadczenie musi być podtrzymywane z równie niezwykłych dowodów, zobaczymy, że istnieje oczywisty skok wiary, który przechodzi od realizacji zmiany wagi do idei, że dzieje się tak, ponieważ dusza opuściła ciało , W rzeczywistości, w przypadku stwierdzenia, że 21 gramów służy jako dowód, że istnieje nadprzyrodzony byt, który zamieszkuje ludzi, zamiast oferować wyjaśnienie obserwowanego faktu, będziemy robić coś przeciwnego: tworzenie praktycznie nieskończonej liczby pytań, które nie można na nie odpowiedzieć w oparciu o więcej testów empirycznych.
Po śmierci, co nam zostało?
Różnica 21 gramów zarejestrowana przez Duncana MacDougalla miała być czymś więcej niż uzasadnieniem tego, co doprowadziło do eksperymentu (wykryć zmianę wagi przed i po śmierci), ale został podniesiony jako okno do świata poza nim , Hipotezę, którą chciałem przetestować, można było utrzymać tylko w systemie wierzeń religijnych nagromadzonych w ciągu stuleci, i stracił sens, kiedy został oddzielony od tego, który należy umieścić pod lupą metody naukowej.
Jednakże, choć prawdą jest, że eksperyment o wadze 21 gramów nie ma wartości naukowej, wykazał niezwykłą odporność na przetrwanie w zbiorowej wyobraźni społeczeństwa. Wynika to prawdopodobnie z faktu, że wierzenia o duszy, które MacDougall miał sto lat temu, są nadal aktualne.
N Nasze zaplecze kulturowe sprawia, że zwracamy większą uwagę na pozornie naukowy artykuł, który potwierdza nasze przekonania do 200-stronicowej książki napisanej dziesiątki lat temu, która mówi o tym, dlaczego nauka zajmuje się tylko mówieniem o procesach opartych na materiale. Mentalność naukowa może mieć wiele narzędzi do utrwalania się, ale wciąż nie jest tak uwodzicielska jak pewne idee o życiu pozagrobowym.
