Schizotyping: co to jest i co ma wspólnego z psychozą?

Schizofrenia, schizotymy, schizoidy, schizotypale, schizoafekty, schizofreniformy ... z pewnością większość psychologów i studentów psychologii zna te pojęcia. Ale ... Czym jest schizotypia? Czy to nowe zaburzenie? Czy to zaburzenie osobowości? Czym różni się od reszty?

W tym artykule zajmiemy się interesującą koncepcją schizotypizacji poprzez krótką historyczną analizę tego pojęcia, a zobaczymy, jak to bardziej cecha osobowości zaburzenia psychiczne sfery psychotycznej.

• Może jesteś zainteresowany: "Schizotymy: definicja, przyczyny, objawy, leczenie i kontrowersje"

Czym jest schizotypia?

Pomijając kategoryczny pogląd na psychozę (masz psychozę lub nie masz), schizotypię jest konstrukcją psychologiczną, która ma na celu opisanie ciągłości cech s i cechy osobowości wraz z doświadczeniami bliskimi psychozie (szczególnie schizofrenii).

Musimy wyjaśnić, że ten termin nie jest obecnie używany i nie jest on zbierany ani w DSM-5, ani w ICD-10 , ponieważ te podręczniki zawierają już zaburzenia osobowości z nim związane, takie jak schizotypowe zaburzenie osobowości. Schizotypia nie jest zaburzeniem osobowości ani nigdy nim nie była, ale zbiorem cech osobowości, które stanowią kontinuum stopnia.

Krótki historyczny przegląd schizotypii

Kategoryczna koncepcja psychozy jest tradycyjnie związana z Emilem Kraepelinem (1921), który zaklasyfikował różne zaburzenia psychiczne z modelu medycznego , Ten światowej sławy niemiecki psychiatra opracował pierwszą nosologiczną klasyfikację zaburzeń psychicznych, dodając nowe kategorie, takie jak psychoza depresji maniakalnej i wczesna demencja (obecnie znana jako schizofrenia dzięki Educen Bleuler, 1924).

Do niedawna systemy diagnostyczne, z których korzystamy od lat przez psychologów zachowywał kategoryczną wizję Kraepelin, aż do przybycia DSM-5 , który pomimo krytyki, którą otrzymał, zapewnia raczej wymiarowy punkt widzenia.

Meehl (1962) wyodrębnił w swoich badaniach schizotypię (organizację osobowości, która miała potencjał do dekompensacji) i schizofrenię (kompletny zespół psychotyczny). Podejście Rado (1956) i Meehla dotyczące osobowości schizotypowej zostało opisane jako historia kliniczna schizotypowego zaburzenia osobowości które znamy dzisiaj w DSM-5, daleko od nomenklatury schizotypowej.

Jednak termin schizotypia, który zawdzięczamy w całości Gordonowi Claridge'owi, który wraz z Eysenckem, popierał przekonanie, że nie ma wyraźnej linii podziału między szaleństwem a "zdrowiem", czyli zakładaniem koncepcji. bliżej wymiaru niż do kategorii. Uważali, że psychoza nie jest skrajnym odzwierciedleniem objawów, ale że wiele cech psychozy można zidentyfikować w różnym stopniu w populacji ogólnej.

Claridge nazwał tę ideę schizotypią i zasugerował, że można to podzielić na kilka czynników, którymi zajmiemy się poniżej.

• Być może jesteś zainteresowany: "Schizotypal Personality Disorder: objawy, przyczyny i leczenie"

Czynniki schizotypii

Gordon Claridge poświęcił się badaniu pojęcia schizotypingu przez Analiza dziwnych lub niezwykłych doświadczeń w populacji ogólnej (bez rozpoznanych zaburzeń psychotycznych) i objawy zgrupowane u osób ze zdiagnozowaną schizofrenią (populacja kliniczna). Oceniając dokładnie informacje, Claridge zasugerowała, że ​​cecha osobowości schizotypii była o wiele bardziej złożona, niż się wydawało na początku, i opracowała rozkład na cztery czynniki, które zobaczymy poniżej:

• Niezwykłe doświadczenia: es co znamy dzisiaj jako urojenia i halucynacje , Chodzi o chęć doświadczyć niezwykłych i dziwnych doświadczeń poznawczych i percepcyjnych, takich jak magiczne wierzenia, przesądy i tak dalej.
• Dezorganizacja poznawcza : sposób myślenia i myśli stają się całkowicie chaotyczne, z ideami stycznymi, niespójnością w dyskursie i tak dalej.
• Introwertyczna anhedonia : Claridge zdefiniował to jako zachowanie introwertyczne, emocjonalnie płaskie wyrażenia, izolację społeczną, zmniejszoną zdolność odczuwania przyjemności, zarówno ogólnie, jak i na płaszczyźnie społecznej i fizycznej. To właśnie dzisiaj odpowiada kryterium negatywnych objawów schizofrenii.
• Impulsywna niespójność: jest to obecność niestabilnego i nieprzewidywalnego zachowania w odniesieniu do społecznie ustanowionych reguł i norm. Nie dostosowywanie zachowania do nałożonych norm społecznych .

Jaki jest twój związek z psychozą i chorobą psychiczną?

Jackson (1997) zaproponował koncepcję "łagodnego schizotypii", badając, że pewne doświadczenia związane ze schizotypią, takie jak niezwykłe doświadczenia lub dezorganizacja poznawcza, były związane z posiadaniem większa kreatywność i umiejętność rozwiązywania problemów , które mogą mieć wartość adaptacyjną.

Istnieją zasadniczo trzy podejścia do zrozumienia związku między schizotypią jako cechą a diagnozowaną chorobą psychotyczną (quasi-wymiarową, wymiarową i całkowicie wymiarową), chociaż nie są one zwolnione z kontrowersji, ponieważ badając charakterystyczne cechy schizotypii, zauważył, że nie stanowi ona jednorodnej i jednolitej koncepcji, dlatego wnioski, które można wyciągnąć, podlegają wielu możliwym wyjaśnieniom.

Te trzy podejścia są wykorzystywane w taki czy inny sposób, aby odzwierciedlić to schizotypie wrażliwość poznawcza, a nawet biologiczna na rozwój psychozy w temacie. W ten sposób psychoza pozostaje utajona i nie ulegnie ekspresji, chyba że wystąpią zdarzenia wyzwalające (stresory lub używanie substancji). Skupimy się głównie na w pełni wymiarowym i wymiarowym podejściu, ponieważ stanowią one najnowszą wersję modelu Claridge.

Podejście wymiarowe

Jest bardzo pod wpływem teorii osobowości Hansa Eysencka. Uważa się, że psychoza rozpoznawalna znajduje się w skrajnej granicy stopniowego spektrum schizotypii i że istnieje ciągłość między ludźmi o niskich i normalnych poziomach schizotypii i wysokim.

To podejście zostało silnie poparte, ponieważ wysokie wyniki w schizotypii mogą pasować do kryteriów diagnostycznych schizofrenii, zaburzeń osobowości schizoidalnej i schizotypowych zaburzeń osobowości.

Całkowicie wymiarowe przybliżenie

Z tego podejścia schizotypia jest uważana za wymiar osobowości, podobnie jak model PEN Einsencka (Neurotyczność, Ekstrawescencja i Psychotyczność). Wymiar "schizotypii" jest zwykle rozprowadzany przez populację, to znaczy każdy z nas może zdobywać punkty i mieć pewien stopień schizotypii, a to nie znaczy, że byłby patologiczny.

Ponadto istnieją dwa ciągłe kontinuum, z których jeden dotyczy schizotypowego zaburzenia osobowości, a drugi odnosi się do psychozy schizofrenicznej (w tym przypadku schizofrenię uważa się za proces załamania się jednostki). Obie są niezależne i stopniowe. Wreszcie, stwierdzono, że psychoza schizofreniczna nie składa się z wysokiego lub skrajnego schizotypu, ale to inne czynniki, które sprawiają, że patologicznie i jakościowo różnią się, muszą się zbiegać .

Schizophrenie - Wenn die Realität dich verlässt! (Kwiecień 2024).