7 głównych teorii psychodynamicznych

Jeśli myślimy o psychoterapii, obraz, który prawdopodobnie przychodzi na myśl, polega na tym, że osoba leżąca na kanapie wyjaśnia swoje problemy psychologowi siedzącemu za nim, podczas gdy on robi notatki i zadaje mu pytania. Jednak ten obraz niekoniecznie odpowiada rzeczywistości: istnieje wiele szkół i prądów myślowych w psychologii niektóre z nich są bardziej odpowiednie od innych w zależności od konkretnego przypadku.

Jednym z pierwszych wielkich prądów myśli, jaki się pojawił, była psychoanaliza Freuda. Ale uczniowie Freuda i tych wyznawców, którzy zdecydowali się z nim zerwać z powodu rozbieżności w niektórych elementach jego teorii, nadal generowali treści i dodawali nowe teorie i aspekty do terapii psychoanalitycznej. Są to tak zwane podejścia psychodynamiczne. A wraz z nimi pojawiły się różne terapie. W tym artykule zobaczymy główne modele i teorie psychodynamiczne .

• Może jesteś zainteresowany: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"

Teorie psychodynamiczne

Pojęcie teorii psychodynamicznej może wydawać się wyjątkowe i jednolite, ale prawda jest taka, że ​​obejmuje ona wiele sposobów rozumienia ludzkiego umysłu. Mówiąc o teoriach psychodynamicznych, mówimy o heterogenicznym zestawie perspektyw mają swoje źródło w koncepcjach procesów psychicznych wywodzących się z psychoanalizy .

W tym sensie wszyscy oni podzielają teorię Freuda idea, że ​​istnieją intrapsychiczne konflikty między świadomym a nieświadomym , będąc jednym z głównych celów terapii, aby pomóc pacjentowi zrozumieć i zarządzać nieświadomą treścią (biorąc ją do świadomości).

Ponadto, teorie psychodynamiczne uwzględniają również istnienie strategii i mechanizmów obronnych stosowanych przez psychikę, aby zminimalizować cierpienie wywołane przez te konflikty, i zgadzają się, że struktura psychiczna i osobowość powstają w dzieciństwie z satysfakcji lub niezadowolenie z potrzeb. Doświadczenia dzieci są bardzo istotne dla tego nurtu , a także interpretację tych doświadczeń i transferów. Uważają również, że interakcja z terapeutą spowoduje, że pacjent ponownie przeżyje represjonowane doświadczenia i reprezentacje, zwracając się do profesjonalisty.

Te modele i teorie psychodynamiczne różnią się od psychoanalizy, między innymi, w tym skupiają się bardziej na przyczynie konsultacji zidentyfikowanych przez pacjenta a nie w całkowitej restrukturyzacji osobowości. Terapie nie są tak długie i są bardziej rozmieszczone, poza tym, że są otwarte na wiele zaburzeń i problemów psychicznych, a nie tylko nerwicę i histerię. Są jeszcze inne różnice, ale w dużym stopniu będą one zależeć od konkretnego modelu psychodynamicznego, który jest obserwowany.

• Może jesteś zainteresowany: "9 różnic między psychoanalizą a terapią psychodynamiczną"

Niektóre z głównych terapii i modeli

Jak już wspomnieliśmy, istnieje wiele teorii i terapii psychodynamicznych. Poniżej znajdują się jedne z najbardziej znanych.

Indywidualna psychologia Adlera

Jednym z głównych modeli neo-freudowskich jest Adler, jeden z autorów, którzy oderwali się od Freuda z powodu wielu rozbieżności z niektórymi aspektami teorii psychoanalitycznej.

Autor uważał, że libido nie jest głównym motorem psychiki, ale poszukiwanie akceptacji i przynależności, które będą generować lęki, które, jeśli nie zostaną zastąpione, wywołają poczucie niższości. Również uważał istotę ludzką za jednostkę unitarną, zrozumiałą na poziomie holistycznym , który nie jest bierną istotą, ale ma możliwość wyboru. Autor uważa, że ​​styl życia jest jednym z najważniejszych aspektów współpracy z pragnieniem władzy wynikającej z poczucia niższości oraz celów i celów podmiotu.

Jego psychoterapia jest rozumiana jako proces, który ma na celu zmierzenie się z tematem stawianym przed ważnymi zadaniami, próbę wyraźnego wskazania działania podmiotu, aby sprzyjać jego samoskuteczności i pewności siebie.

Z tej teorii psychodynamicznej proponujemy w pierwszej kolejności Nawiązanie relacji zaufania i uznania między terapeutą a pacjentem , starając się doprowadzić do osiągnięcia obu celów w celu odzyskania drugiego. Następnie badane są omawiane problemy i faworyzowana jest obserwacja mocnych stron i kompetencji pacjenta, który będzie wykorzystywał je do rozwiązania.

Styl życia i podjęte decyzje są analizowane, a następnie skupią się na pracy nad przekonaniami, celami i istotnymi celami podmiotu, aby osiągnąć samozrozumienie własnej wewnętrznej logiki.Wreszcie współpracujemy z pacjentem, aby wypracować nawyki i zachowania, które pozwalają na reorientację zachowania w kierunku zadań i celów podmiotu.

• Powiązany artykuł: "Alfred Adler: biografia założyciela Psychologii Indywidualnej"

Analizy analityczne Junga

Model Junga jest kolejnym z głównych neo-freudowskich modeli, będąc jednym z wyznawców Freuda, który zdecydował się zerwać z nim z powodu różnych rozbieżności. Z tego modelu pracujemy z takimi aspektami, jak sny, wyrażenia artystyczne, kompleksy (nieświadome organizacje nierozpoznanych przeżyć emocjonalnych) i archetypy (odziedziczone obrazy, które składają się na naszą zbiorową nieświadomość).

Celem tej terapii jest osiągnięcie rozwoju zintegrowanej tożsamości, próbując pomóc podmiotowi wziąć pod uwagę to, co Jung interpretował jako siły nieświadome , Przede wszystkim podmiot konfrontuje się z jego osobą (częścią siebie, która rozpoznaje jako swoją i wyraża świat zewnętrzny) i swoim cieniem (częścią naszej istoty, której nie wyrażamy i którą zazwyczaj projektujemy w innych), poszukując tego poprzez leczenie jest osiągnięte.

Następnie archetypy anima i animus pracują, archetypy reprezentujące kobiece i męskie i jak działają i projektują w relacjach społecznych. Później W trzecim etapie staramy się pracować nad archetypami odpowiadające mądrości i synchroniczności z wszechświatem poprzez analizę snów i opracowań artystycznych (które są analizowane, między innymi, poprzez wykorzystanie skojarzeń w poszczególnych elementach snów). Współpracujemy z pacjentem i staramy się integrować różne aspekty bytu.

Perspektywa interpersonalna Sullivana

Sullivan uznał, że głównym elementem wyjaśniającym naszą strukturę psychiczną są relacje międzyludzkie i jak żyją, konfigurując naszą osobowość w oparciu o personifikacje (sposoby interpretacji świata), dynamizm (energie i potrzeby) i wypracowanie systemu jaźni.

Na poziomie terapii jest to rozumiane jako forma relacji międzyludzkich zapewniająca bezpieczeństwo i ułatwiająca naukę. To powinno generować zmiany w osobie i sytuacji, aktywnie pracując z terapeutą i dyrektywę bez zwiększania cierpienia podmiotu .

Przede wszystkim proponuje się pracę polegającą na pozyskiwaniu informacji i korygowaniu błędów, modyfikowaniu dysfunkcyjnych systemów oceny, pracy na osobistym dystansie podmiotu z ludźmi i sytuacjami, korygowaniu zjawisk, takich jak interakcja z innymi, którzy wierzą, że będą interakcji u nas, podobnie jak w przypadku innych znaczących osób w przeszłości, w poszukiwaniu i reintegracji zahamowanych elementów pacjenta oraz w dążeniu do tego, aby te ostatnie mogły komunikować się i wyrażać logiczne myśli i poszukiwanie satysfakcji, jednocześnie zmniejszając potrzebę bezpieczeństwa i empirycznego unikania.

• Może jesteś zainteresowany: "Teoria interpersonalna Harry'ego Stack'a Sullivana"

Teoria relacji z obiektem

Może Melanie Klein jedna z największych postaci w tradycji psychoanalitycznej I zwolennicy Freuda, którzy podążali jego teoretyczną linią, dodając nowe treści i kierunki studiów. W twoim przypadku, badanie i skupienie się na nieletnich.

Jedną z jego najbardziej istotnych teorii jest teoria relacji z obiektem, w której proponuje się, by jednostki odnosiły się do środowiska w kategoriach powiązania między podmiotem a przedmiotem, mając na uwadze szczególnie nieświadomą fantazję, którą obiekt generuje. czas na wyjaśnienie zachowania.

Jeśli chodzi o pracę z dziećmi, gra symboliczna ma szczególne znaczenie jako metoda pracy i uzewnętrzniania nieświadomych fantazji, aby później spróbować wyjaśnić obawy, które z nich wynikają i wprowadzić zmiany zarówno poprzez grę, jak i za pomocą innych środków, takich jak kreatywna wizualizacja, narracja, rysunek, taniec lub gry role ..

Inne nowsze teorie psychodynamiczne

Istnieje wiele podejść, modeli i teorii, które zostały rozwinięte w całej historii z podejścia psychodynamicznego. Poza poprzednimi, istnieją pewne terapie i stosunkowo nowe teorie psychodynamiczne, bardzo skoncentrowane na praktyce i codziennej terapii, a nie na systematycznych wyjaśnieniach struktury procesów umysłowych.

Teoria krótkiej psychoterapii dynamicznej

Ta perspektywa zaczyna się od idei, że praca terapeutyczna powinna koncentrować się na określonej dziedzinie, która generuje większe trudności i co jeszcze wyjaśnia specyficzny problem pacjenta. Jego główną cechą jest zwięzłość i wysoki poziom definicji elementu do wykonania oraz celów do osiągnięcia.

Oprócz tego wysoki poziom kierunkowości terapeuty jest również powszechny i wyrażanie optymizmu odnośnie poprawy pacjenta. Próbuje zaatakować opór, by pracować później z lękiem wywołanym atakiem, a następnie uświadomić uczucia, które wygenerowały te mechanizmy obronne i dyskomfort.

W ramach tego typu psychoterapii możemy znaleźć różne techniki, takie jak krótka psychoterapia z prowokacją udręki lub dezaktywacją nieprzytomności.

Terapia transferowa

Proponowany przez Kernberga, jest to rodzaj terapii o dużym znaczeniu w leczeniu osób z zaburzeniami osobowości jako ograniczenia. Teoria za tym opiera się na teorii stosunków obiektu, aby zaproponować model, w którym skupia się na wewnętrznym i zewnętrznym świecie pacjenta i który koncentruje się na pracować od przekazania trudności wewnętrznych terapeucie. U osób z ciężkimi zaburzeniami osobowości doświadczenie frustracji i niezdolność do jej regulacji prowadzi do rozszczepienia psychiki, w sposób, który powoduje dyfuzję tożsamości.

Ma na celu promowanie integracji struktur psychicznych pacjentów, reorganizację ich i dążenie do generowania modyfikacji, które umożliwiają stabilne funkcjonowanie psychiczne, w którym subiektywne doświadczenie, percepcja i zachowanie idą w parze. Kontekst, relacja terapeutyczna i analiza relacji z obiektem są fundamentalne , analizowanie uczuć generowanych przez związek z nimi (w tym relację terapeutyczną) i nieświadomej fantazji, która generuje ten związek, pomagając je zrozumieć.

Terapia oparta na mentalizacji

Bateman i Fonagy opracowali model i rodzaj terapii, która rozpoczyna się od koncepcji mentalizacji. Jako taką rozumie się umiejętność interpretowania działań i reakcji własne i inne oparte na istnieniu emocji i myśli, uznając je za stan umysłu.

Mając wielki wpływ i opierając się w dużej mierze na teorii przywiązania Bowlby'ego, próbuje wyjaśnić zaburzenia psychiczne (zwłaszcza zaburzenie osobowości z pogranicza) jako konsekwencję trudności w przypisywaniu stanów mentalnych do tego, co robią lub czują. Terapia powiązana z tym modelem szukajcie kongruencji, korzystajcie z połączenia uczuć i myśli Rozwijaj zdolność do mentalizowania i próbuj zrozumieć własne emocje i emocje innych, co z kolei poprawia relacje międzyludzkie.

Bibliografia:

• Almond, M.T. (2012). Psychoterapie Instrukcja przygotowania CEDE PIR, 06. CEDE: Madryt.
• Bateman, A. W., i Fonagy, P. (2004). Psychoterapia w przypadku zaburzeń osobowości borderline: leczenie oparte na mentalizacji. Oxford: Oxford University Press.

DIAGNOZA PSYCHOANALITYCZNA.McWilliams Nancy .CZ2 (Kwiecień 2024).