Empiryczny behawioryzm Bijou: jego propozycje i cechy

Kwiecień 3, 2024

Istnieje wiele paradygmatów i prądów teoretycznych, które istniały w psychologii w historii, wszystkie koncentrują się na badaniu psychiki i zachowań ludzi (i zwierząt) z bardzo różnych podejść. Wśród tych prądów prawdopodobnie najwybitniejszym i znanym na poziomie popularnym jest prąd kognitywistyczny, behawiorysta i psychoanaliza oraz prądy psychodynamiczne (a także inne, takie jak teoria systemowa, Gestalt i nurty humanistyczne i integracyjne).

Ale w każdym z tych paradygmatów możemy znaleźć różne teorie, które pozwalają rozróżnić podtypy teoretycznego prądu, o którym mowa. Jeśli chodzi o behawioryzm, to jednym z jego wariantów, mimo że kontynuuje on idee behawioralnego behawioryzmu, jest empiryczny behawioryzm i behawioralna analiza rozwoju Bijou .

Powiązany artykuł: "Behawioryzm: historia, pojęcia i główni autorzy"

Behawioryzm: co to jest?

Przed przystąpieniem do oceny tego, co nazywamy empirycznym behawioryzmem, konieczne jest dokonanie niewielkiego podsumowania tego, jaki behawioryzm jest na poziomie ogólnym i jakie są jego główne cechy.

Behawioryzm jest jednym z głównych prądów lub paradygmatów psychologii i pojawiły się jako reakcja na dominującą wówczas psychoanalizę.

Ta obecna część przesłanki, że jedynym weryfikowalnym i możliwym do wykazania elementem naszej psychiki, jedyną rzeczą, którą naprawdę możemy zobaczyć bez żadnych wątpliwości, jest zachowanie lub zachowanie. W tym sensie behawioryzm wyłonił się jako dyscyplina, która dążyła do jak najbardziej naukowych i obiektywnych celów, z mechaniczną wizją, w której każde zachowanie opiera się na konkretnych prawach.

Podstawowym elementem do wyjaśnienia wydajności zachowań jest zdolność asocjacji lub łączenia bodźców. Jednak podmiot jest biernym bytem tego procesu, biorąc pod uwagę mniej ważne, a nawet nieistniejące aspekty, takie jak wola lub poznanie.

W ramach behawioryzmu Pojawiło się wiele perspektyw, które pozwalają wyjaśnić, dlaczego się zachowują , wyjaśnienie, które często jest konceptualizowane jako procesy warunkujące, w których dwa bodźce są powiązane w taki sposób, że jedno z nich, neutralne, nabywa właściwości drugiego, które jest apetycznie lub awersyjne w oparciu o powtarzanie swojego związku (warunkowanie klasyczne), lub że relacja ta zachodzi między zachowaniem zachowania a jego apetywnymi lub awersyjnymi konsekwencjami (warunkowanie operantem).

Jedną z takich perspektyw jest behawioryzm empiryczny, broniony przez innych autorów przez Bijou.

Być może jesteś zainteresowany: "Warunek bodźca: cechy i zastosowania w psychologii

Empiryczny behawioryzm Bijou

Pojęcie empirycznego behawioryzmu odnosi się do jednej z gałęzi behawioryzmu, która uważa, że psychologia musi poświęcić się badaniu obserwowalnych i przejawianych zachowań. W przypadku pozwanego przez Sidneya W. Bijou, część procedur i podstaw warunkowania czynnego B. F. Skinnera oraz filozofia i koncepcja rozwoju i potrzeba zastosowania w dziedzinie Kantora.

Empiryczny behawioryzm Bijou charakteryzuje się przede wszystkim skupieniem się na procesie rozwoju człowieka i nabywania umiejętności uczenia się przez cały okres wzrostu, aw rzeczywistości jest pionierem w próbach przybliżają teorię behawioryzmu do ewolucji człowieka oraz proces edukacyjny podczas pierwszych etapów życia.

Jest to model ortodoksyjny i do pewnego stopnia dość ciągły z procedurami i teorią zachowania behawiorystów Skinnera, w których najważniejszą rzeczą do wyjaśnienia zachowania jest wzmocnienie i konsekwencje dla podmiotu emisji lub nie-emisji zachowania.

Autor zaproponował model oparty na analizie behawioralnej, w której dziecko jest modelowane przez to, co dzieje się w środowisku, ale może również modelować to środowisko za pomocą swoich działań, otrzymując różne odpowiedzi ze środowiska na podstawie ich zachowania ,

Uczenie się i rozwijanie zakłada zgodnie z tym modelem związki powstałe podczas ewolucji i rozwoju osoby , Sam rozwój uznaje się za akumulację stowarzyszeń, które są przeprowadzane w sposób ciągły i zawsze na tych samych zasadach i prawach.

Zmiana podczas rozwoju wyjaśniona jest przez analizę zarówno poprzedzających, jak i konsekwencji zachowań małoletnich, umożliwiających kontrolę bodźców prezentowanych w sytuacji uczenia się.

Trzy empiryczne etapy rozwoju

Bijou i inni wykładowcy behawioryzmu empirycznego oraz behawioralna analiza rozwoju rozwijają swoją teorię z punktu widzenia, który uważają za całkowicie empiryczny, istnienie w sumie trzech głównych faz rozwoju .

1. Etap fundamentowania

Bijou i inni autorzy zidentyfikowali ten pierwszy okres, który sięga od narodzin do nauki języka.

Zachowanie w tym czasie jest zasadniczo wyjaśnione przez biologię, genetykę i wrodzone odruchy, i ogólnie jest równe lub bardzo podobne wśród wszystkich podmiotów. Stopniowo pojawią się uwarunkowania zgodnie z doświadczeniem dziecka w czasie i tworzyć skojarzenia. To właśnie one pozwolą mu nauczyć się opanowywać własne ciało, poruszać się, chodzić i mówić.

2. Etap lub etap podstawowy

Rozumienie między początkiem języka a okresem dojrzewania, w tym okresie widzimy rosnące znaczenie skojarzeń dokonanych poprzez doświadczenie w interakcji ze środowiskiem.

Zachowanie to jest coraz bardziej rządzone przez apetytywne i awersyjne konsekwencje tego, co powoduje, że małoletni zwiększa lub zmniejsza to zachowanie. Nabyte umiejętności są udoskonalane przy użyciu , a zachowanie w grze jest dodawane jako test zachowania.

3. Stadion społeczny

Ten ostatni etap pojawia się w okresie dojrzewania i trwa do końca życia podmiotu , aw nim powstają i stają się coraz ważniejszą społeczną odpowiedzią środowiska jako główną przyczyną i determinantą zachowania.

Tu powstają nawyki i style zachowania mniej lub bardziej regularne, wywodzące się z warunkowania czynnego, w którym główny wzmacniacz jest społeczny. Obejmuje również starość, w której zachowanie zmienia się w celu sprostania trudnościom wynikającym ze starzenia się i pogorszenia stanu organizmu.

Zastosowanie w dziedzinie edukacji

Zachowanie empiryczne Bijou skupia się zasadniczo na procesie ewolucyjnym i rozwoju człowieka, z którym był szczególnie związany z dzieciństwem i znalazł zastosowanie w dziedzinie edukacji. W rzeczywistości praca Bijou w dużej mierze opierała się na zastosowaniu metod behawioralnych i warunkowania promować uczenie się dzieci w szkołach zarówno w przypadkach, w których mogliby podążać za zwykłą edukacją szkolną, jak i w tych, które stwarzały trudności.

Opierało się ono na założeniu, że konieczne jest ciągłe monitorowanie wydajności i rozwoju uczenia się, a także idea znaczenia nauczyciela jako przekaźnika wiedzy i potrzeby decydowania o tym, co, jak i kiedy je stosować (pamiętaj że dla większości behawioryzmu podmiot jest bierny w generowaniu stowarzyszenia).

Ponadto należy je wziąć pod uwagę tło i konsekwencje zachowania podmiotu i próbuj kontrolować bodźce, aby kierować uczeniem się zachowań. Proponuje się także współpracę z rodzicami, aby zachęcić ich do dostarczania wskazówek edukacyjnych i wzbogacania środowiska dla dziecka.

Chociaż pogląd ten nie uwzględnia istnienia aspektów kognitywnych i wolicjonalnych, ani roli motywacji i poszukiwania znaczenia tego, czego się nauczyłem, a ponieważ teoria została wyprzedzona przez inne nurty, które biorą je pod uwagę, prawdą jest, że że empiryczny behawioryzm Bijou przyczynił się do stworzenia jednego z pierwszych modeli edukacyjnych ukierunkowanych na podstawie tego, co uznano za metodologię uczenia się opartą na naukowym badaniu zachowań ludzkich.