Teoria języka Sapira-Whorfa

Kwiecień 28, 2024

Tradycyjnie istota ludzka rozumiała język jako środek komunikacji, dzięki któremu możliwe jest nawiązanie kontaktu ze światem i pozwala nam wyrazić to, co myślimy lub czujemy.

Ta koncepcja postrzega język jako środek wyrażania tego, co już jest w środku. Jednak dla teorii języka Sapir-Whorf ma to znacznie większe znaczenie , mając znacznie ważniejszą rolę, jeśli chodzi o organizowanie, myślenie, a nawet postrzeganie świata.

I czy podczas gdy relacje między myślą a językiem były przedmiotem badań, które spotkały się z dużym zainteresowaniem psychologów i lingwistów, niewiele teorii posunęło się tak daleko w odniesieniu do tych dwóch światów.

Powiązany artykuł: "16 rodzajów języka (i ich cechy)"

Kiedy język konfiguruje myśl

Według teorii języka Sapira-Whorfa, komunikacji ludzkiej na poziomie werbalnym, użycia języka u ludzi, Nie ogranicza się do wyrażania naszych treści mentalnych , Dla tej teorii język odgrywa bardzo ważną rolę w kształtowaniu naszego sposobu myślenia, a nawet w naszym postrzeganiu rzeczywistości, determinowaniu lub wpływaniu na naszą wizję świata.

W ten sposób kategorie gramatyczne, w których język klasyfikuje otaczający nas świat, powodują, że przynosimy konkretny sposób myślenia, rozumowania i postrzegania, będąc połączonym z kulturą i kontekstem komunikacyjnym, w którym jesteśmy zanurzeni jako długie dzieciństwo Innymi słowy, struktura naszego języka Pozwala nam to wykorzystywać konkretne struktury i strategie interpretacyjne.

Podobnie, teoria języka Sapira-Whorfa stwierdza, że każdy język ma swoje własne terminy i konceptualizacje, których nie można wytłumaczyć w innych językach. Ta teoria podkreśla rolę kontekstu kulturowego, jeśli chodzi o stworzenie ram, w których można rozwinąć nasze postrzeganie, abyśmy byli w stanie obserwować świat w ramach społecznie narzuconych marginesów .

Kilka przykładów

Na przykład ludzie z Eskimosów są przyzwyczajeni do życia w zimnym otoczeniu z dużą ilością śniegu i lodu, posiadając w swoim języku umiejętność rozróżniania między różnymi rodzajami śniegu. W porównaniu z innymi ludźmi pomaga im to być bardziej świadomymi natury i kontekstu, w którym żyją, będąc w stanie dostrzec niuanse rzeczywistości, z których ucieka człowiek z Zachodu.

Inny przykład można zobaczyć w niektórych plemionach, w których języku nie ma odniesień do czasu. Te osoby mają ciężką postać trudności w konceptualizacji jednostek czasu , Inne narody nie mają słów, by wyrazić określone kolory, takie jak pomarańczowy.

Ostatni, znacznie nowszy przykład można podać terminem umami, pojęcie japońskie, które odnosi się do smaku pochodzącego ze stężenia glutaminianu, a dla innych języków nie ma konkretnego tłumaczenia, które trudno jest opisać osobie z Zachodu.

Może jesteś zainteresowany: "Teoria rozwoju języka Noama Chomsky'ego"

Dwie wersje teorii Sapira-Whorfa

Z upływem czasu i krytyką i demonstracjami, które zdawały się wskazywać, że wpływ języka na myśl nie jest tak modulujący percepcji jak początkowo określona teoria, teoria języka Sapira-Whorfa została poddana kilku późniejszym modyfikacjom , Dlatego możemy mówić o dwóch wersjach tej teorii.

1. Mocna hipoteza: determinizm językowy

Początkowa wizja teorii języka Sapira-Whorfa miała bardzo deterministyczną i radykalną wizję dotyczącą roli języka. Dla silnej hipotezy Whorphiana język całkowicie determinuje nasz osąd , zdolność myślenia i postrzegania, nadając im formę i możliwość rozważenia nawet tej myśli i języka, są w istocie takie same.

Zgodnie z tym założeniem osoba, której język nie rozważa pewnej koncepcji, nie będzie w stanie jej zrozumieć ani rozróżnić. Jako przykład, miasto, w którym nie ma słowa oznaczającego kolor pomarańczowy, nie będzie w stanie odróżnić jednego bodźca od innego, którego jedyną różnicą jest kolor. W przypadku tych, którzy nie zawierają terminów w swoim wystąpieniu, nie będą w stanie odróżnić tego, co wydarzyło się miesiąc temu, a co stało się dwadzieścia lat temu, ani między teraźniejszością, przeszłością i przyszłością.

Dowody

Kilka kolejnych badań wykazało, że teoria języka Sapir-Whorf nie jest poprawne, przynajmniej w swojej deterministycznej koncepcji przeprowadzanie eksperymentów i badań, które przynajmniej częściowo odzwierciedlają ich fałsz.

Ignorancja pojęcia nie oznacza, że nie można go stworzyć w określonym języku, coś, co pod warunkiem silnej hipotezy nie byłoby możliwe.Chociaż możliwe jest, że pojęcie nie ma określonej korelacji w innym języku, możliwe jest generowanie alternatyw.

Podążając za przykładami poprzednich punktów, jeśli silna hipoteza była poprawna, miasta, które nie mają słowa, aby zdefiniować kolor nie byliby w stanie odróżnić dwóch równych bodźców poza tym aspektem , ponieważ nie mogli dostrzec różnic. Jednak badania eksperymentalne wykazały, że są w pełni zdolne do odróżnienia tych bodźców od innych o różnych kolorach.

Podobnie, możemy nie mieć tłumaczenia terminu umami, ale jeśli jesteśmy w stanie wykryć, że jest to aromat, który pozostawia aksamitne uczucie w ustach, pozostawiając przedłużony i subtelny posmak.

Podobnie, inne teorie językowe, takie jak te Chomsky'ego, badały i wskazywały, że chociaż język jest nabywany przez długi proces uczenia się, istnieją częściowo wrodzone mechanizmy, które przed pojawieniem się języka jako takiego pozwalają obserwować aspekty komunikacyjne, a nawet istnienie koncepcje u niemowląt, wspólne dla większości znanych osób.

Może jesteś zainteresowany: "Inteligencja językowa: co to jest i jak można ją ulepszyć?"

2. Słaba hipoteza: relatywizm językowy

Początkowa deterministyczna hipoteza była z biegiem czasu modyfikowana dowodami, że przykłady użyte do jej obrony nie były całkowicie prawidłowe ani nie wykazały całkowitej determinacji myśli przez język.

Jednak teoria języka Sapir-Whorf została opracowana w drugiej wersji, zgodnie z którą, mimo że język nie określa per se myśl i postrzeganie, ale tak jest elementem, który pomaga kształtować i wpływać w typie treści, która otrzymuje największą uwagę.

Na przykład proponuje się, aby cechy języka mówionego mogły wpływać na sposób pojmowania pewnych pojęć lub na uwagę, które otrzymują pewne niuanse koncepcji ze szkodą dla innych.

Dowody

Ta druga wersja znalazła pewną empiryczną demonstrację, ponieważ odzwierciedla to, że fakt, że dana osoba ma trudności z konceptualizacją pewnego aspektu rzeczywistości, z uwagi na to, że ich język nie kontempluje jej, nie koncentruje się na tych aspektach.

Na przykład, podczas gdy hiszpański mówca ma tendencję do zwracania szczególnej uwagi na czasy werbalne, inni tacy jak turecki zwykle koncentrują się na tym, kto wykonuje akcję, lub na angielskim w pozycji przestrzennej. W ten sposób każdy język sprzyja podkreślaniu konkretnych aspektów , który działając w realnym świecie może wywoływać nieco inne reakcje i reakcje. Na przykład łatwiej będzie hiszpańskiemu prelegentowi zapamiętać, kiedy coś się wydarzyło, niż tam, gdzie, tak, jesteś proszony o zapamiętanie go.

Można to również zaobserwować podczas klasyfikacji obiektów. Podczas gdy niektóre osoby będą używać formularza do katalogowania obiektów, inne będą miały tendencję do kojarzenia rzeczy z ich materiałem lub kolorem.

Fakt, że nie ma konkretnej koncepcji w języku, oznacza, że chociaż jesteśmy w stanie ją postrzegać, nie zwracamy na nią uwagi. Jeśli dla nas i naszej kultury nie jest ważne, jeśli to, co się stało, wydarzyło się dzień lub miesiąc temu, jeśli zapytasz nas bezpośrednio o to, kiedy to się stanie, trudno będzie udzielić odpowiedzi, ponieważ jest to coś, o czym nigdy nie pomyśleliśmy. Lub jeśli przedstawiają coś o dziwnej charakterystyce, takiej jak kolor, którego nigdy wcześniej nie widzieliśmy, może być postrzegany, ale nie będzie decydujący przy dokonywaniu rozróżnień, chyba że kolorowanie jest ważnym elementem w naszym myśleniu.