Kłamliwy mózg: czy naprawdę wiemy, dlaczego robimy to, co robimy?
Mózg jest u podstaw wszystkiego, czym jesteśmy i co robimy.
To siedziba naszej osobowości, odpowiedzialna za nasze emocje i to, jak się czujemy w ciągu dnia; ale to także organ, który pozwala nam żuć gumę, strzelać piłką, wychodzić na kawę z przyjacielem, czytać książkę, planować, dokąd pójdziemy na wakacje, przygotować praktyczną pracę na studia, zakochać się, wybrać kościół do zawarcia małżeństwa i tysiące etceterów. Od pozornie mniejszego i trywialnego działania do najbardziej wyrafinowanych procesów mentalnych .
Aby to wszystko osiągnąć, logiczne byłoby sądzić, że ludzki mózg jest doskonale przygotowanym narządem do racjonalnego i świadomego przetwarzania wszystkich informacji pochodzących ze środowiska. Jednak mózg nie zawsze pracuje nad informacjami, które przetwarzamy świadomie , a nawet czasami procesy mentalne, które kierują naszym zachowaniem, kłamią spontanicznie.
Leżenie mózgu i oszustwo przez zwarcie
Pierwszą rzeczą, którą musimy wiedzieć, aby lepiej zrozumieć, dlaczego mózg nie musi pracować z obiektywnej informacji, która dociera do nas poprzez zmysły, jest to, że mózg jest podzielony na dwie duże struktury, które są znane jako półkule mózgowe. ,
Lewa półkula i prawa półkula są z wyglądu równe morfologicznie, jakby były lustrzanym odbiciem drugiej. Znajdują się po obu stronach głowy, nieco oddzielone zewnętrzną szczeliną, ale połączone wewnątrz grubą wiązką włókien nerwowych zwaną ciałem modzelowatym.
Lewa półkula: część racjonalna i analityczna
Lewa półkula jest siedzibą analitycznego zrozumienia, zrozumienia numerycznego i analizy logicznej , Tutaj także znajduje się region odpowiedzialny za język.
Prawa półkula: informacja niewerbalna i emocjonująca
Prawa półkula raczej zajmuje się przetwarzaniem niewerbalnych i afektywnych informacji w języku , takie jak ton głosu, rytm i emocjonalne znaczenie tego, czego słuchasz.
Ciało modzelowate jest odpowiedzialne za uzupełnienie obu półkul
Jak widać, różnice te są komplementarne. Dwie półkule składają się na całość; mózg działa jako jednostka i to właśnie ciało modzelowate umożliwia komunikację i stałą interakcję między obiema strukturami. Kolejny fakt, który nie jest mniejszy: lewa półkula kontroluje prawą stronę ciała, a prawa półkula kontroluje lewą stronę.
Zobaczmy prosty przykład. Jeśli zamkniemy się dokładnie i obserwujemy fotografię tulipana, bodziec przemieszcza się korzystnie do jego lewej półkuli, a stamtąd przechodzi do prawej półkuli przez ciało modzelowate. W ten sposób nasz mózg postrzega obraz w różnych jego aspektach, ale w sposób integralny. Otrzymujesz dokładne zrozumienie tego, co obserwujesz; możemy zapewnić bez wątpienia, że jest to tulipan. Jesteśmy w stanie opisać to, a nawet zapamiętać wszystko, co wiemy o tym kwiatku .
Ale ... co to ma wspólnego z oszustwem?
Kilka lat temu grupa naukowców zauważyła szereg dziwnych zjawisk u pacjentów ze zdiagnozowaną epilepsją, którzy niedawno przeszli operację zwaną padaczką. ablacja ciała modzelowatego .
Epilepsja ujawnia coś ważnego
Oczywiście istnieją różne rodzaje epilepsji i różnej wielkości, z których większość można kontrolować za pomocą leków. Ale w ciężkich przypadkach, gdy częstotliwość i intensywność kryzysów są bardzo wysokie i wszystkie możliwe sposoby leczenia zostały wyczerpane, jest ostatnia deska ratunku .
Jest to interwencja chirurgiczna, w której ciało modzelowate jest dzielone, pozostawiając półkul mózgowych trwale rozłączonych. Oczywiście to nie leczy choroby, ale przynajmniej zapobiega napadom padaczkowym, które rozpoczyna się w jednej z półkul mózgowych od napaści na półkulę ścieżki z przodu przez ciało modzelowate.
Ale okazuje się, że procedura pozostawia pewne nieoczekiwane kontynuacje, serię efektów ubocznych tak dziwnych jak intrygujące. Kiedy pytano pacjentów o powód, dla którego podjęli pewną decyzję, i w zależności od tego, która półkula przetwarzała informacje, mogli otwarcie kłamać w odpowiedziach, a co gorsza, zdawali się nie zdawać sobie sprawy, że to robią .
Niektóre przykłady "neurologicznych kłamstw"
Jeśli zwykła osoba zostanie poproszona o wykonanie określonego działania, na przykład zamknie oczy, a następnie zapytana, dlaczego to zrobił, naturalnie odpowie, że po prostu zastosował się do podanego mu polecenia. ,Ale ta oczekiwana reakcja, szczera i spontaniczna, zmieniła się drastycznie, gdy neuropsycholog pochylił się nad ostatnio operowanym pacjentem i wyszeptał rozkaz do lewego ucha, a następnie zapytał go o powody swojego zachowania, ale w prawym uchu.
W takim przypadku Ku zaskoczeniu wszystkich pacjent podał fałszywą odpowiedź .
"Boli mnie trochę głowa i muszę odpocząć" - mógł spokojnie powiedzieć z pewnością kogoś, kto wie, że jest uczciwy i mówi prawdę.
"Podnieś rękę" można zamówić w lewym uchu. "Dlaczego to zrobił?" Został później zapytany prawym okiem. "Cóż, jestem trochę zestresowany i musiałem się rozciągnąć" - odpowiedział pacjent tak płynnie, jak to możliwe.
Co się dzieje?
Przyjrzyjmy się. Informacje zebrane przez jedną ze stron ciała wędrują do przeciwległej półkuli po przeciwnej stronie. Jeśli pewne dane wprowadzane są przez lewe oko lub ucho, wędruje ono do prawej półkuli, a następnie integruje się z resztą mózgu poprzez ciało modzelowate.
Wiemy również, że język jest dobrze lateralizowaną funkcją i że znajduje się w dużej mierze na lewej półkuli. Można powiedzieć, nieco upraszczając temat prawa półkula mózgu to cicha półkula .
Jeśli połączymy te dwie wiedzy, mamy odpowiedź na problem.
Gdy półkule są odłączone od siebie ...
Jeśli most łączący obie połówki mózgu jest dynamity, kryzys epileptyczny ogranicza się do jednej z półkul. Ale tak samo stanie się z każdą informacją, która przechodzi przez zmysły .
Każda instrukcja, którą eksperymentator mógłby dać pacjentowi, została uwięziona na prawej półkuli. To znaczy, że ta strona mózgu znała rzeczywiste przyczyny wykonania żądanego działania, ale gdy pacjent został zapytany, nie mógł ich zwerbalizować, ponieważ obszary językowe znajdują się w drugiej połowie.
Jako odpowiednik, lewa półkula może mówić, ale nie wie, co się dzieje. Śledził zachowanie wykonywane przez jednostkę, ponieważ kiedy dotknął czubka nosa lub stanął na jednej nodze, oba oczy obserwowały to, co robił, chociaż nie mógł wyjaśnić powodu.
Ale tu pojawia się zaskakująca rzecz, która nie dopuszcza z pokorą swojej niewiedzy, akceptacji, że nie ma odpowiedzi na wszystko, co obserwuje, lewa półkula podejmuje się wyjaśnienia , co w zasadzie może brzmieć rozsądnie, ale w rzeczywistości jest daleko od rzeczywistych przyczyn, które spowodowały zachowanie.
"Dlaczego zacząłeś śpiewać?" Pacjent został zapytany po wydaniu rozkazu na prawej półkuli.
"Nagle ta melodia przyszła mi do głowy," odpowiedziała na lewą półkulę. Lub: "Myślę, że dziś czuję się szczególnie szczęśliwy".
Na pytanie: "Dlaczego drapiesz się po głowie?", Pacjent z rozszczepionymi półkulami mózgowymi spojrzał zdziwiony na mężczyznę w białym płaszczu, który ocenia go i odpowiedział z pewną pogardą: "Ponieważ mnie użądliło, co jeszcze? Czy to możliwe?
Poza anegdotą
W świetle tych odkryć uzasadnione jest przypuszczenie, że jedną z wielu funkcji lewej półkuli jest interpretacja rzeczywistości. Uzasadnienia, jakie ci ludzie robią z ich działań, są wynikiem wysiłków mózgu, aby znaleźć sens w tym, co obserwuje.
Ludzki mózg ewoluował, aby pomóc jednostce zrozumieć i dostosować się najlepiej, jak to możliwe, do złożoności zmieniającego się świata. Z tego powodu jedną z jego głównych funkcji jest interpretowanie rzeczywistości, formułowanie i władanie teoriami, które mogą wyjaśnić perypetie, na które jesteśmy narażeni w trakcie naszego życia.
Czasami te teorie są prawdziwe i zgodne z rzeczywistością, ale wszystko wskazuje na to Przez większość czasu są to tylko spekulacje, które są uznawane za ważne przez daną osobę , ponieważ jego akceptacja przyczynia się do stworzenia pewności w świecie pełnym tajemniczych zjawisk. W ten sposób pojawia się poczucie kontroli nad niekontrolowanym.
W ten sposób lewa półkula jest niestrudzonym wytwórcą racjonalizacji, iluzorycznych argumentów stworzonych dla zaspokojenia swoich oczekiwań i czyniąc ten świat nieco bardziej przewidywalnym. A to, co jest ważne dla bodźców zewnętrznych, czyli wszystkiego, co wchodzi przez kanały zmysłowe, jest również ważne dla bodźców wewnętrznych, czyli myśli.
Rzeczywistości stworzone po to, by mierzyć ... lub po prostu kłamać
Mózg gromadzi informacje ze świata poprzez pięć zmysłów, ale prawdą jest również, że nie potrzebuje wzroku ani słuchu, aby generować myśli. Poza tym myśli są surowcem do reprezentacji umysłowych, kumulacją wyjaśnień, dzięki którym usprawiedliwiamy wszystko, czym jesteśmy i robimy, zarówno dla siebie, jak i dla innych.
Mamy wyjaśnienie wszystkiego, ale ...Czy to jest prawdziwe wytłumaczenie? Czy jest to tylko jedna z możliwych interpretacji wśród tak wielu innych?
Dlaczego kupujemy markę dżemu, a nie innego? Dlaczego idziemy do stołówki w drugim bloku, a nie do tego na rogu? Dlaczego wybieramy dwudrzwiowy pojazd, a nie cztery? Dlaczego lubimy Mozarta, a nie Beethovena? Dlaczego wolimy Mar de las Pampas, aby wybrać się na wakacje zamiast sierry Kordoby? Dlaczego spotykamy się z Fulaną, a nie z Menganą? Dlaczego decydujemy się studiować prawo, a nie medycynę?
Są to wszystkie pytania, na które zazwyczaj możemy odpowiedzieć z łatwością, ale czy nasze odpowiedzi są wiarygodne?
Nie wiemy zbyt dobrze, dlaczego robimy to, co robimy , a co gorsza, lekceważymy zewnętrzne wpływy, które mogłyby skłonić nas do zrobienia tego czy tamtego.
Innym razem dzieje się dokładnie odwrotnie: przeceniamy czynniki, które są mało związane, przypisując im wagę lub moc, która nie jest taka. Tak się często zdarza, gdy poddajemy się pewnym zabiegom, z pewną dozą pozytywnych oczekiwań.
Prosty fakt, że terapia pomoże nam poczuć się lepiej o sobie, stracić na wadze lub kontrolować niepokój, który nas trapi, powoduje, że doświadczamy znacznie ważniejszej poprawy niż można obiektywnie zrealizować. Im większy zainwestowany czas i pieniądze, tym bardziej jesteśmy przekonani, że uzyskaliśmy korzyści.
Podsumowując
Jak możemy być pewni, po zapoznaniu się z tymi eksperymentami, że wyjaśnienia, którymi przechodzimy przez życie, są niczym innym, jak produktem wynikającym z części naszego mózgu, gotowej powiedzieć wszystko i mieć obsesję na punkcie sporu o to, Czy to się dzieje?
Cóż, drogi przyjacielu, teraz wiesz, że nie możemy zbyt poważnie podchodzić do naszych własnych przekonań i myśli , a to obejmuje wszystkie te "pewniki" dotyczące siebie i innych.
Historia ludzkości pokazuje katastrofalne konsekwencje pozwalania sobie na dezaprobatę przez fanatyzmy i najwyraźniej niekwestionowane idee. Musimy zawsze starać się pamiętać, że nasz światopogląd, sposób w jaki patrzymy na świat, jest jedynie możliwą "interpretacją", ale niekoniecznie prawdziwą lub unikalną. W takim stopniu, w jakim pozwalamy sobie na zwątpienie i zachęcanie do zanurzenia się w przesłuchaniu, powoli, lecz nieubłaganie zbliżymy się do prawdy.
