Przeniesienie i przeciwprzeniesienie w psychoanalizie

Kwiecień 4, 2024

Jeśli istnieje coś, co charakteryzuje psychoanalizę opracowaną przez Zygmunta Freuda, to nacisk kładzie na procesy psychologiczne, które teoretycznie pojawiają się nieświadomie i kierują naszym sposobem działania, myślenia i odczuwania.

Psychoanaliza narodziła się jako próba zrozumienia ludzkiej psychiki , ale został również podniesiony jako narzędzie do radzenia sobie z nieskutecznymi skutkami zbytniego "buntu" nieświadomości. Nieprzytomna, która w ukryciu prowadzi i wpływa na nasz sposób działania w każdej chwili. Ponadto tworzone są dwie koncepcje monitorowania wpływu, jaki nieświadome siły wywierają na relacje między pacjentem a analitykiem. Są to transfer i przeciwprzeniesienie .

Czym jest przeniesienie w psychoanalizie?

Według teorii Freuda, za każdym razem, gdy doświadczamy nowych wrażeń, przywołujemy część przeszłych doświadczeń to pozostawiło ślad na naszej nieprzytomności. Przeniesienie jest właśnie sposobem, w jaki myśli i uczucia dotyczące związków z ludźmi, z którymi wcześniej się związaliśmy, są rzutowane na drugą osobę, chociaż po raz pierwszy ją widzimy.

Dlatego przeniesienie jest sposobem, w jaki ludzki umysł przeżywa pewne doświadczenia związane z więzami (które zostały utrwalone w naszej nieświadomości) podczas interakcji z kimś w teraźniejszości, zgodnie z Freudem.

Oparte na ideach Zygmunta Freuda, transfery są ściśle związane z najwcześniejszymi i najbardziej emocjonalnymi linkami dla ludzi , że w większości przypadków są to relacje z postaciami rodzicielskimi i matczynymi. Interakcja z rodzicami (lub ich substytutami, zgodnie z Zygmuntem Freudem) pozostawiłaby bardzo ważne ślady w nieświadomości, które mogłyby przejawiać się w przyszłych transferach.

Przenieś w trakcie psychoterapii

Chociaż teoretycznie transfer jest powszechnym zjawiskiem, które występuje w naszych codziennych sytuacjach, Zygmunt Freud położył szczególny nacisk na potrzebę rozważenia efektu, jaki ma transfer podczas sesji psychoanalizy , Przecież Freud wierzył, że kontekst, w którym wykonywana jest terapia, nie powoduje automatycznego anulowania funkcjonowania nieświadomości, a to podlega regułom.

Dlatego podczas sesji może nastąpić przeniesienie, oznaczałoby to, że pacjent wprowadza do analityka zawartość swojej nieświadomości i ponownie przeżywa emocjonalne więzy przeszłości , W ten sposób, zdaniem Freuda, pacjent zobaczy, jak jego relacje z psychoanalitykiem będą przypominały związki już przeżywane, choć wydaje się to nielogiczne. Możesz się zakochać i zakochać w analityku, poczuć dla niego awersję, nienawidzić go, bo nienawidziłeś ważnej postaci w przeszłości itd.

Ale dla Freuda nie było źle, że zainicjowano przeniesienie z pacjenta do analityka. W rzeczywistości była to część terapii, ponieważ stworzyła emocjonalną więź, z której terapeuta mógłby kierować pacjenta w rozwiązywaniu konfliktów psychicznych i blokad opartych na traumie. Innymi słowy, transfer byłby niezbędnym składnikiem, aby związek terapeutyczny był zorientowany na rozwiązywanie problemów pacjentów.

Rodzaje transferów

Zaproponowano dwa rodzaje przeniesienia: transfer dodatni i przelew ujemny.

The transfer dodatni to taki, w którym wpływy skierowane do analityka są przyjazne lub związane z miłością. Ten rodzaj transferu jest pożądany, jeśli nie jest bardzo intensywny, ale jeśli staje się zbyt intensywny, jest bardzo szkodliwy, ponieważ prowadzi do romantycznego zauroczenia, obsesji i skrajnej erotyzacji relacji terapeutycznej, która zakłada jej koniec.

The przelew ujemny opiera się na poczuciu nienawiści i niechęci do psychoanalityka. Oczywiście, jeśli występuje z dużą intensywnością, może zepsuć sesje.

Przeciwprzeniesienie

Przeciwprzeniesienie ma związek z uczuciami i pomysłami, które analityk projektuje na pacjentach ze swoich przeszłych doświadczeń, nieświadomie.

Dla Zygmunta Freuda bardzo ważne było, aby każdy psychoanalityk wiedział, jak wykryć wpływ, jaki miało przeciwprzeniesienie na ich sposób odniesienia się do pacjentów i ich motywacji podczas radzenia sobie z nimi. W końcu uważał, że analitycy nie przestają być istotami ludzkimi, ponieważ mają określony zawód i wiedzę na temat teorii psychoanalitycznej i twoja własna nieświadomość może wziąć stery terapeutycznego związku za zło .

Na przykład podczas swobodnego skojarzenia normalne jest, że sam psychoanalityk, opierając się na swojej własnej subiektywności i sieci nieświadomych znaczeń, wspomnień i przekonań, wykorzystuje własny punkt widzenia, aby uporządkować dyskurs pacjenta w całość o znaczeniu, które wyraża co jest źródłem dolegliwości. W ten sposób Przeciwprzeniesienie można rozumieć jako jeden z procesów, które interweniują w codziennym życiu terapeutycznym .

Jednak niektórzy autorzy zdecydowali się użyć bardziej ograniczonej definicji, aby odnieść się do tego, co oznacza termin "przeciwprzeniesienie". W ten sposób przeciwprzeniesienie dzieje się tak, że psychoanalityk reaguje na transfery pacjentów , Użycie tych dwóch znaczeń może spowodować zamieszanie, ponieważ są one bardzo różne: jedna odnosi się do konkretnych momentów, podczas gdy druga obejmuje cały proces terapeutyczny w psychoanalizie.

Transfer i przeciwprzeniesienie w psychologii

Zarówno przenoszenie, jak i przeciwprzeniesienie, jako pojęcia, rodziły się z prądem psychoanalitycznym, który założył Freud. Poza nurtem psychodynamicznym, do którego należy psychoanaliza, są to idee brane pod uwagę w niektórych podejściach eklektycznych, takich jak terapia Gestalt, ale nie mają żadnej wartości dla spadkobiercy psychologii paradygmatów behawioryzmu i psychologii poznawczej .

Powodem jest to, że nie ma obiektywnego sposobu ustalenia, kiedy jest i kiedy nie ma transferu ani przeciwprzeniesienia. Są to pojęcia, które można stosować tylko do opisania stanów subiektywności, które, ponieważ tak są, nie mogą być zweryfikowane, kwantyfikowane lub użyte w hipotezach, które można potwierdzić naukowo. Dlatego pojęcia te są obce współczesnej psychologii naukowej i, w każdym razie, są częścią historii psychologii i humanistyki.