Związek między kreatywnością a depresją

Niejednokrotnie słyszeliśmy o bliskim związku między kreatywnością (a nawet geniuszem) a psychopatologią. Wielu znanych przedstawicieli różnych dziedzin sztuki, takich jak malarstwo, literatura czy poezja, objawiło objawy różnych zaburzeń psychicznych.

Kiedy mówimy o sztuce, takiej jak malarstwo czy rzeźba, zwykle odwołujemy się do cierpienia obrazów maniakalnych lub wybuchów psychotycznych, w których następuje zerwanie z rzeczywistością (wspomniane zerwanie jest tym, co ułatwia tworzenie czegoś nowego). , Ale także depresja kojarzy się z kreatywnością i do wielkich dzieł. Dlatego w tym artykule będziemy mówić o związku między kreatywnością a depresją, o relacji, o której nie mówi się tak często, jak z innymi patologiami.

• Powiązany artykuł: "Czy jest kilka rodzajów depresji?"

Czym jest depresja?

Zanim przejdziemy do bezpośredniej rozmowy na temat związku między kreatywnością a depresją, może być przydatne krótkie omówienie pojęć, o których mówimy.

Jest rozumiany jako poważna depresja w zaburzeniu psychicznym lub psychopatologia charakteryzująca się obecnością smutnego nastroju i / lub anhedonii lub trudności z odczuwaniem przyjemności lub satysfakcji przez większość czasu w ciągu co najmniej dwóch tygodni, wraz z innymi objawami, takimi jak zaburzenia snu (możliwość wystąpienia bezsenności i nocnych przebudzeń lub hipersomnia) oraz apetytu (na ogół powodującego utratę tego), upośledzenie umysłowe lub bradypsychia, pobudzenie lub opóźnienie psychoruchowe, zmęczenie, poczucie bezwartościowości, beznadziejność i możliwe myśli o śmierci i samobójstwie (chociaż nie wszystkie z tych objawów są konieczne).

Jest to zaburzenie, które generuje wysoki poziom cierpienia, w którym występują uprzedzenia poznawcze, które z kolei powodują istnienie kognitywnej triady; Myśli o sobie, negatywnym i beznadziejnym świecie i przyszłości i w którym występuje wysoka negatywna afektywność i niska pozytywna afektywność i energia. Ma poważne konsekwencje w postrzeganiu świata i zwykle generuje wielkie ograniczenie w różnych ważnych obszarach.

Osoba zazwyczaj koncentruje się na swoich depresyjnych myślach, traci pragnienie i motywację do działania, traci koncentrację i ma tendencję do izolowania (chociaż początkowo środowisko staje się opiekuńcze i zwraca większą uwagę na ten temat, na dłuższą metę zmęczenie sytuacją i postępujące dystansowanie).

• Może jesteś zainteresowany: "Psychologia kreatywności i twórczego myślenia"

I kreatywność?

W odniesieniu do kreatywności jest to rozumiane jako zdolność do opracowywania nowych sposobów i opcji robienia rzeczy , generuj nowe strategie, aby osiągnąć cel. Wymaga to różnych umiejętności, takich jak pamięć i zdolność rozbieżnego myślenia. W szczególności wymaga wyobraźni, aby stworzyć związek między rzeczywistością a elementami, które należy stworzyć. Na poziomie artystycznym jedna z najbardziej uznanych form kreatywności uważanych za czystą, wymaga również introspekcji i samoświadomości, a także wielkiej wrażliwości na uchwycenie emocji. Jest to również związane z intuicją.

Sztuka często wiąże się również z cierpieniem. To sprawia, że ​​temat odzwierciedla i pogłębia to, co to jest, jak się czuje i jak się czuje świat. Autorzy tacy jak Freud odnoszą się do twórczości artysty z patologiami z dzieciństwa i traumami będąc sposobem na otwarcie się na konflikty oraz na pragnienia i fantazje obecne w nieświadomości.

Związek między kreatywnością a depresją

Związek między depresją a kreatywnością nie jest czymś nowym: od czasów starożytnych Arystoteles proponował, że filozofowie, poeci i artyści często mają melancholijny charakter.

Idea ta ewoluuje i utrzymuje się na przestrzeni historii, odkrywając, że niektórzy wielcy myśliciele, filozofowie, wynalazcy i artyści charakterystyka osób z depresją z zaburzeniami nastroju (w tym także zaburzenie dwubiegunowe). Dickens, Tennessee Williams lub Hemingway są, pośród wielu innych, tego przykładem. I nie tylko w świecie sztuki, ale także w nauce (na przykład Marie Curie).

Ale związek ten nie opiera się wyłącznie na założeniu lub konkretnych przykładach: przeprowadzono wiele badań naukowych, które miały na celu ocenę tego związku. Dane dużej liczby tych analiz analizowanych w metaanalizie przeprowadzonej przez Taylora, z której ten artykuł się wywodzi, pokazują, że rzeczywiście istnieje związek między oboma pojęciami.

Dwie wizje tego związku

Prawda jest taka, że ​​analizując objawy obecne w dużej części depresji (brak pożądania, anhedonia, psychiczne i motoryczne spowolnienie ...), związek między depresją a kreatywnością (który wiąże się z pewnym poziomem aktywacji umysłowej i faktem tworzenia) Może wydawać się to dziwne i sprzeczne z intuicją. Ale z kolei musimy to myśleć implikuje skupienie się na tym, co się myśli i czuje (chociaż myśli te są negatywne), a także spojrzeć na szczegóły tego, co nam przeszkadza. Podobnie jest, gdy prace twórcze wykonywane są w momencie powrotu do normalnego funkcjonowania po przejściu odcinka.

Jednak istnienie tej relacji ma podwójne czytanie: możliwe jest, że osoba z depresją dostrzega, że ​​ich kreatywność się nasila, lub że twórczy ludzie cierpią na depresję.

Prawda jest taka, że ​​dane nie obsługują w dużej mierze pierwszej z opcji. Ludzie z dużą depresją wykazywali w różnych esejach większą kreatywność w aspektach takich jak malowanie (co ciekawe, kreatywność artystyczna jest najbardziej związana z tego rodzaju zaburzeniem). Różnice były jednak stosunkowo niewielkie, aw wielu przypadkach nie uznano ich za istotne statystycznie.

W odniesieniu do drugiej opcji, a mianowicie faktu, że Ludzie kreatywni mają zwykle wyższy poziom depresji , wyniki są znacznie wyraźniejsze i bardziej oczywiste: odzwierciedlają one związek między depresją a kreatywnością (choć widocznie związek ten jest większy w przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej). Osoby z wyższym poziomem wrażliwości, w tym wrażliwość artystyczna, często związana z kreatywnością, są podatne na depresję. Mają tendencję do intensywniejszego odczuwania emocji i skupiania się bardziej na szczegółach, będąc bardziej ogólnie dotknięci wydarzeniami i myślami.

Oczywiście, ten związek występuje z dużymi zaburzeniami depresyjnymi, które pojawiają się epizody depresyjne, które ostatecznie pokonać (choć mogą pojawić się ponownie w przyszłości). Zaburzenia, takie jak dystymia, w której nie ma epizodu depresyjnego, który kończy się przezwyciężeniem, nie są związane z większą kreatywnością. Możliwym tego powodem jest stan zaburzenia nastroju ułatwia introspekcję i skupia się na tym, jak czujemy i interpretujemy świat coś, co inni ludzie zwykle nie uważają w tym samym stopniu. A te refleksje można wyrazić w różnych rodzajach prac, takich jak literatura, poezja czy malarstwo, budzenie kreatywności.

Efekt Sylvia Plath

To powiązanie między chorobą psychiczną a kreatywnością, szczególnie w dziedzinie poezji. W badaniu różnych autorów z historii stwierdzono, że przeciętnie ludzie poświęcają się poezji (a zwłaszcza kobietom) zwykle umierają młodsi, często z powodu samobójstwa , W rzeczywistości odsetek samobójstw wzrósł z 1% do 17%. Zostało to ochrzczone przez dr. Jamesa Kauffmana jako efekt Sylvia Plath lub efekt Plath.

Nazwa ta pochodzi od słynnego poety, który cierpiał na depresję (choć dzisiaj spekuluje się, że może cierpieć na chorobę dwubiegunową), co skończyło się popełnieniem samobójstwa w wieku trzydziestu lat po kilkunastu próbach których prace często można zobaczyć refleksje związane ze śmiercią.

Bibliografia:

• Taylor, C.L. (2017). Kreatywność i zaburzenie nastroju: systematyczny przegląd i metaanaliza. Perspektywy psychologiczne. 12 (6): 1040-1076. Nowy Jork
• Kaufman, J.C. (2001). The Sylvia Plath Effect: Mental Illness in Eminent Creative Writers. J Creative Behavior, 35: 37-50.

„Bliskie relacje w życiu mężczyzny” - Jacek Masłowski (Marzec 2024).