9 różnic między psychoanalizą a terapią psychodynamiczną
Teorie Zygmunta Freuda doprowadziły do bardzo szerokiego zestawu interwencji psychoterapeutycznych. Wielu ludzi klasyfikuje jako "psychoanalizę" jakiekolwiek leczenie wywodzące się z idei Freuda, ale obecnie terapie psychodynamiczne nabrały wielkiego znaczenia, przełamując podstawowe ograniczenia tradycyjnej psychoanalizy.
To nie jest proste ani całkowicie adekwatne rozróżnić między psychoanalizą a terapiami psychodynamicznymi ponieważ oba rodzaje interwencji dzielą kluczowe aspekty i nakładają się w dużym stopniu. Mimo to możemy ustanowić serię zróżnicowań, które dają wyobrażenie o odległości między istniejącymi dzisiaj dynamicznymi terapiami.
- Powiązany artykuł: "Rodzaje terapii psychologicznych"
Czym jest psychoanaliza?
Psychoanaliza to zestaw teorii i technik terapeutycznych który ma na celu leczenie zaburzeń psychicznych poprzez analizę nieświadomego życia. Jest to jedna z najstarszych terapii psychologicznych, datowana w ostatnim dziesięcioleciu XIX wieku, i wprowadziła podejścia, które następnie zostały zebrane przez wiele podejść psychoterapeutycznych.
Autorzy tacy jak Jean-Martin Charcot i Breuer wpłynęli na pojawienie się psychoanalizy, ale termin i jego podstawę przypisuje się Zygmuntowi Freudowi i do jego książki Interpretacja snówz 1899 roku. Później Carl Gustav Jung, Alfred Adler, Karen Horney i inni uczniowie Freuda rozwinęli psychoanalizę w różnych kierunkach, z dala od nauczyciela.
Według psychoanalizy osobowość jest zdeterminowana w dużej mierze doświadczeniami z dzieciństwa, które wywierają znaczący wpływ na myśl, emocje i zachowanie. Celem terapeutycznym jest przejście tego nieświadomego materiału do świadomości poprzez analizę mimowolnych zachowań, snów i przeniesień.
Rodzaj interwencji najbardziej charakterystyczny dla tego prądu jest psychoanalitycznym lekarstwem, w którym analizuje się neurozę przeniesienia dogłębnie Klasyczne elementy psychoanalizy, takie jak korzystanie z kanapy, abstynencja terapeuty, globalność skupienia terapeutycznego i długi czas trwania leczenia, są identyfikowane z typem wyleczenia.
Terapie psychodynamiczne
Terapie psychodynamiczne to seria interwencji opartych na pewnych koncepcjach teorii psychoanalitycznej. W szczególności ten rodzaj psychoterapii koncentruje się na aktywny wpływ procesów nieświadomych w zachowaniu, myśli i emocjach chwili obecnej.
Te psychoterapie mają zasadnicze elementy z psychoanalizą, szczególnie nacisk na nieświadome i teoretyczne zakotwiczenie w wkładzie Freuda i jego zwolenników. Jednak termin "terapia psychodynamiczna" jest używany w przeciwieństwie do "psychoanalizy", aby odróżnić klasyczną metodę od bardziej zmodernizowanej i naukowej.
Istnieje wiele terapii, które mieszczą się w tej kategorii. Obejmują one w szczególności terapię ukierunkowaną na klienta oraz terapię interpersonalną firmy Klerman i Weissman. Niedawno pojawiły się inne wpływowe terapie psychodynamiczne Terapia mentalizacyjna i psychoterapia w ograniczonym czasie .
- Być może jesteś zainteresowany: "Otwarta wojna między psychoanalizą i behawioryzmem, wyjaśniona w 8 kluczach"
Różnice między psychoanalizą a terapiami psychodynamicznymi
Niemożliwe jest definitywne rozróżnienie między psychoanalizą a terapiami psychodynamicznymi, ponieważ oba pojęcia nakładają się na siebie. Jednakże w szerokich skokach możemy ustalić szereg cech, które są często używane do rozróżnienia między tymi dwoma rodzajami interwencji.
1. Czas trwania leczenia
Czas trwania leczenia jest głównym kryterium rozróżnienia między klasyczną psychoanalizą a terapiami psychodynamicznymi, jeśli skupimy się na analizie ich praktyki. Zatem, chociaż psychoanaliza może trwać do 5 lat, terapie psychodynamiczne są krótsze, ponieważ koncentrują się na bieżącym problemie pacjenta, a nie na jego osobowości jako całości.
2. Częstotliwość sesji
Psychoanaliza jest o wiele bardziej intensywnym leczeniem niż terapie psychodynamiczne. Kuracja typu psychoanalitycznego praktykuje się 3 lub 4 razy w tygodniu; Z drugiej strony sesje terapii psychodynamicznych mają bardziej zmienną częstotliwość, odbywającą się co tydzień lub rzadziej.
3. Kształtowanie terapii
Tradycyjnie w terapii psychoanalitycznej wykorzystano kanapę, która ułatwia pacjentom koncentrację i dostęp do nieświadomego materiału bez przeszkadzających w bezpośrednim interakcji z terapeutą, który również nie jest zbyt aktywny.
Ewolucja psychoanalizy w kierunku terapii psychodynamicznych to promowało relaksowanie kadru , Tak więc terapeuci stosujący tego typu interwencje są bardziej aktywni i bezpośredni, aw wielu przypadkach ten i pacjent są umieszczani twarzą w twarz. W syntetyczny sposób terapie psychodynamiczne są bardziej dostosowane do każdego konkretnego przypadku.
4. Głębokość analizy
Terapie psychodynamiczne zostały opracowane w dużej mierze jako sposoby zastosowania podejścia psychoanalizy do zarządzania konkretnymi problemami. Dzięki temu są one znacznie bardziej wydajne i, według niektórych osób, powierzchowne, ponieważ tradycyjny cel zmodyfikować strukturę osobowości jako całość.
5. Terapeuty terapeutyczne
Różnica ta jest związana z głębokością analizy. Podczas gdy wiele terapii psychodynamicznych koncentruje się na nieświadomych procesach związane z powodem zlecenia konsultacji przez klienta W psychoanalizie bierze się pod uwagę potrzebę zarządzania wielorakimi i ruchomymi ogniskami: nieświadome myśli, które powstają z relacji terapeutycznej i przeniesienia. W pewnym sensie psychoanalitycy zamierzają interweniować w konflikty, których pacjent nie zna (coś nie bez kontrowersji).
6. Podstawa teoretyczna
Obecnie, gdy mówimy o psychoanalizie, odnosimy się do interwencji, które koncentrują się głównie na wkładzie Freuda. Z drugiej strony, terapie psychodynamiczne obejmują postępy późniejszych autorów, takich jak Klein, Jung, Lacan lub Winnicott, kładąc nacisk na koncepcje takie jak mechanizmy przywiązania lub obronne.
7. Zastosowane techniki
Klasyczne techniki psychoanalizy obejmują Wolne skojarzenia, interpretacja snów lub analiza oporności i transferu. Terapie psychodynamiczne zbierają te wkłady, ale w wielu przypadkach mają bardziej eklektyczny charakter, w tym techniki innych orientacji, takie jak behawioralne, poznawcze i empiryczne.
- Powiązany artykuł: "Czym jest" wolny związek "w psychoanalizie?"
8. Badanie skuteczności
Psychoanaliza historycznie charakteryzowała się odrzuceniem metod eksperymentalnych i naukowych, opartych przede wszystkim na teoriach opracowanych przez kluczowych autorów. Jednak niektóre z hipotez postawionych przez psychoanalityków zostały potwierdzone później przez badania naukowe, takie jak teoria przywiązania.
Zamiast tego Wiele terapii psychodynamicznych opiera się na dowodach naukowych o skuteczności tych metod. Wielkość efektu tych terapii jest wyraźnie wyższa niż w przypadku psychoanalizy w leczeniu najbardziej specyficznych zaburzeń.
9. Wskazania do stosowania
Tradycyjnie psychoanaliza koncentruje się na dwóch głównych grupach zaburzeń: nerwicy i histerii. Rozwój niektórych terapii psychodynamicznych umożliwił zastosowanie większej liczby zmian psychologicznych, w tym zaburzeń osobowości i psychoz.
