Teleologiczny behawioryzm Howarda Rachlina
Biorąc pod uwagę popularność behawioryzmu, zwłaszcza pół wieku temu, nie jest zaskakujące, że istnieje wiele wariantów tego paradygmatu. Tak więc, znajdujemy klasyczne modele, takie jak radykalny behawioryzm interwimalizmu B. F. Skinnera i Kantora, wraz z nowszymi wypowiedziami, wśród których wyróżnia się funkcjonalny kontekstualizm Hayesa.
W tym artykule opiszemy główne aspekty behawioryzmu teleologicznego Howarda Rachlina , która podkreśla znaczenie ludzkiej woli i naszej zdolności do samokontroli zachowania. Przedstawimy również najważniejsze krytyki, które zostały poczynione w kierunku tej teoretycznej perspektywy.
Biografia Howarda Rachlina
Howard Rachlin jest amerykańskim psychologiem urodzonym w 1935 roku , Gdy miał 30 lat, w 1965 roku otrzymał doktorat z psychologii na Uniwersytecie Harvarda. Od tego czasu poświęcił swoje życie badaniu, nauczaniu i pisaniu artykułów i książek, wśród których wyróżniają się "Conducta y mente" i "La ciencia del autocontrol".
Rachlin jest uważany za jednego z autorów decydujących o pojawieniu się ekonomii behawioralnej; Niektóre z jego badań dotyczyły zjawisk, takich jak gra patologiczna lub dylemat więźnia. Znany jest również z teleologicznego behawioryzmu, na którym koncentruje się niniejszy artykuł.
W trakcie swojej kariery zawodowej badał głównie podejmowanie decyzji i zachowanie wyboru , Według niego, jego głównym celem jako badacza jest zrozumienie czynników psychologicznych i ekonomicznych, które wyjaśniają zjawiska takie jak samokontrola, współpraca społeczna, altruizm i uzależnienia.
Obecnie Rachlin jest emerytowanym profesorem nauk kognitywnych na State University of New York w Stony Brook. Jego stałe badania koncentrują się na analizie wzorców wyboru w czasie i ich wpływu na współpracę interpersonalną i indywidualną samokontrolę.
Zasady behawioryzmu teleologicznego
Behawioryzm teleologiczny opiera się na podstawowych zasadach klasycznej orientacji behawioralnej. Rachlin twierdzi, że przedmiotem badań psychologii musi być obserwowalne zachowanie i przylegają do teorii, które pojmują treść mentalną (myśli, emocje itp.) Jako formy zachowania, a nie jako czynniki przyczynowe.
Głównym aspektem tej dyscypliny jest skupienie się na zachowaniu dobrowolnym lub proaktywnym , Ta zasada prowadzi Rachlina do podkreślenia znaczenia takich kwestii, jak wolna wola człowieka, nasza zdolność do samokontroli lub współpracy między różnymi osobami.
W tym sensie teoria Rachlina może być powiązana z wkładem autorów takich jak Edward Tolman, którego propozycje znane są jako "proaktywny behawioryzm", lub Albert Bandura, który stwierdził, że ludzie mogą kontrolować swoje własne zachowanie poprzez procesy samoregulacji ( które obejmują samoobserwację lub samodoskonalenie).
Dobrowolne zachowanie, samokontrola i wolna wola
Wraz z popularyzacją radykalnego behawioryzmu Skinnera, który próbuje przewidzieć zachowanie wyłącznie poprzez manipulację bodźcami środowiskowymi, stare pytanie o wolną wolę stało się centralne w psychologii naukowej. Według Rachlina ustalenie, czy zachowanie jest dobrowolne czy nie, ma fundamentalne znaczenie z punktu widzenia społecznego .
Autor twierdzi, że działania, które większość ludzi uważa za dobrowolne, są również motywowane czynnikami środowiskowymi, ale jest to mniej oczywiste niż w przypadku innych rodzajów zachowań. W tym momencie zostaje wprowadzona koncepcja samokontroli, którą Rachlin zdefiniował jako indywidualną zdolność do oparcia się pokusom myślącym w perspektywie długoterminowej.
Dla Rachlina, dla osób z dobrą samokontrolą, celem zachowania nie zawsze jest zaspokojenie obecnej potrzeby, ale także szukanie wzmocnienia lub unikanie długotrwałej kary. To zainteresowanie opóźnionymi konsekwencjami i wizją przyszłości jest kolejnym z najbardziej charakterystycznych aspektów teleologicznego behawioryzmu.
Zdolność do samokontroli rozumiana jest jako umiejętność, którą można wytrenować; Rachlin twierdzi, że fakt, że dana osoba rozwija go odpowiednio, zależy od konsekwencji jego wysiłków, by kierować jego zachowaniem w oparciu o długoterminową satysfakcję, a nie natychmiastową. Może to dotyczyć problemów, takich jak nałogi.
Krytyka teorii Rachlina
Rachunkowy behawioryzm Rachlina dowodzi, że wolna wola jest konstrukcją społeczną, której definicja zależy wyłącznie od kontekstu. Takie podejście spotkało się z krytyką ze względu na jego relatywistyczny charakter.
MWielu behawiorystów uważa, że wypowiedzi Rachlina odbiegają od ścieżki, którą powinna podążać ta dyscyplina , Szczególnie krytykowanym aspektem jest skupianie się na samokontroli, co niektórzy utożsamiają ze zjawiskiem psychologii samopomocy, obrażani za to, że domaga się oczywistych korzyści ekonomicznych.
Bibliografia:
- Rachlin, H. (2000). Nauka samokontroli. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.
- Rachlin, H. (2007). Wolna wola z punktu widzenia behawioryzmu teleologicznego. Behavioral Sciences and the Law, 25 (2): 235-250.
- Rachlin, H. (2013). O behawioryzmie teleologicznym. The Behavior Analyst, 36 (2): 209-222.
