Agresja w dzieciństwie: przyczyny agresji u dzieci

Kwiecień 5, 2024

The agresja jest to zachowanie przeprowadzane z zamiarem zniszczenia żywej istoty, która chce uniknąć tego leczenia. Intencja aktora określa "agresywny akt", a nie konsekwencje.

Rozwój Agresji Dzieciństwa

Akty agresywne klasyfikowane są w dwóch kategoriach:

Wroga agresja: gdy celem agresora jest zranienie lub uszkodzenie ofiary.
Agresja instrumentalna : gdy głównym celem agresora jest uzyskanie dostępu do obiektów, przestrzeni lub przywilejów.

Początki agresji dzieciństwa

Niemowlęta w wieku poniżej 1 roku życia mogą się zirytować, chociaż nie atakują (nie ma zamiaru). W wieku jednego roku dzieci wykazują rywalizację o zabawki, a po dwóch latach częściej rozwiązują spory w drodze negocjacji i uczestnictwa. Proces ten może być adaptacyjny, ponieważ uczy dzieci, jak osiągnąć cele bez przemocy.

Tendencje rozwojowe w agresji

Wraz z wiekiem agresja dzieci zmienia się dramatycznie:

Między 2 i 3 lata Fizyczna agresja jest instrumentalna, ponieważ dzieci koncentrują się na zabawkach, słodyczach itp.

Wśród 3 i 5 lat zdarza się, że jest bardziej słowny niż fizyczny.

Wśród 4 i 7 lat agresywność zaczyna być wroga. Nabywanie umiejętności rozważania punktu widzenia innych (wnioskowanie, że intencja jest szkodliwa) niesie za sobą zemstę. To od szkoły podstawowej, kiedy dzieci są mściwe.

Różnice płciowe w rozwoju agresji

Czynnik genetyczny wyjaśnia część faktu, że dzieci mają większą skłonność do agresywnych zachowań z powodu produkcji testosteronu. Mimo to czynnik społeczny odgrywa bardzo ważną rolę w określaniu męskiej i kobiecej agresywności. Po półtora roku typacja płci, która jest społecznie uzgodnioną konstrukcją, oznacza różnice między jednostkami i sposób wyrażania wrogich zachowań.

Rodzice wpływają również na rozwój agresywności, ponieważ ci, którzy grają bardziej brutalnie i agresywnie, ci, którzy nagradzają ich antyspołeczne czyny, a nawet dają im prezenty, zachęcają do niekorzystnych zachowań.

Biologiczna podstawa agresywnego zachowania

Można postawić hipotezę, że zachowania agresywne są adaptacyjne w środowiskach, w których konkurencyjność jest czynnikiem decydującym przy dzieleniu ograniczonych zasobów. Zarówno wrogie, jak i instrumentalne agresje mogą być wynikiem (i prowadzić do) relacji władzy, w których istnieje dominacja i dominacja, które wchodzą w dynamikę, w której dobór naturalny Staje się to oczywiste. Należy jednak zauważyć, że w przypadku ludzi, zachowanie jest modulowane przez moralność to nie występuje u pozostałych gatunków. Ta moralność, podobnie jak wyrażenia genów, które mogą interweniować w wyzwalaniu zachowań agresywnych, ma biologiczny substrat, który jest modyfikowany przez interakcję ze środowiskiem i innymi istotami.

Przejście od etyki koncentrującej się na ego na tym, które skupia się na odpowiedzialności społecznej, jest procesem głęboko złożony i dynamiczny z punktu widzenia biologii, ale istnieje pewna zgoda, że odgrywa ona decydującą rolę w kora przedczołowa, znajduje się w przedniej części mózgu. Ten region mózgu odgrywa ważną rolę w podejmowaniu decyzji i rozpoczęciu planowanych działań z celem tymczasowo rzutowanym w przyszłość. Dzięki kory przedczołowej człowiek jest w stanie ustalić cele wykraczające poza natychmiastową satysfakcję i podejmować decyzje w oparciu o najbardziej abstrakcyjne koncepcje.

Dlatego też odgrywa ważną rolę w życiu towarzyskim, ponieważ życie w społeczeństwie oznacza między innymi: odłożyć pewne nagrody ze względu na zasiłek przewidywany tymczasowo i mający wpływ na społeczność. Według Fustera (2014) na przykład Część zachowań społecznych dzieci i młodzieży wyjaśnia korę przedczołową, która jeszcze nie dojrzała i nie jest wystarczająco połączona z neuronalnymi grupami mózgu, które pośredniczą w tworzeniu emocji i zachowaniem zorientowanym na zaspokojenie potrzeb (połączenie to jest ustalane później w rytmie zegara biologicznego i osiągnie punkt kulminacyjny w trzeciej dekadzie życia, od 25 do 30 lat). Ponadto, grupy neuronalne, których aktywacja wywołuje ogólne zasady etyczne i abstrakcyjne pojęcia, odkrywają kortę przedczołową jako mediator, który pozwoli im odgrywać rolę w podejmowaniu decyzji. Z tego punktu widzenia dobry rozwój płata przedczołowego zazwyczaj prowadzi do zmniejszenia ekspresji zachowań agresywnych.

Od agresji do aspołecznych zachowań

W okresie dojrzewania obserwuje się szczyt zachowań aspołecznych, a następnie zmniejsza się. Dziewczęta stosują agresję relacyjną (upokorzenie, wykluczenie, pogłoski o obniżaniu poczucia własnej wartości, itp.), Podczas gdy dzieci decydują się na kradzież, brak klasy i niewłaściwe zachowanie seksualne.

Czy agresja jest stabilną cechą?

Skutecznie: agresja jest stabilnym atrybutem. Dzieci, które są stosunkowo agresywne w młodym wieku, zwykle są starsze. Oczywiście zdolność uczenia się i plastyczność mózgu (zdolność do zmiany w zależności od interakcji ze środowiskiem) oznaczają, że nie zawsze tak jest. Należy również wziąć pod uwagę czynnik epigenetyczny.

Indywidualne różnice w zachowaniach agresywnych

Tylko niewielka mniejszość może być uważana za chronicznego agresora (zaangażowanego w większość konfliktów). Badania wskazują 2 klasy bardzo agresywnych dzieci:

Proaktywni agresorzy : dzieciom, dla których łatwe jest wykonywanie agresywnych czynów i które polegają na agresji jako narzędziu rozwiązywania problemów społecznych lub osiągania osobistych celów.

Reaktywne agresory : dzieci, które wykazują wysoki poziom wrogiej mściwej agresji, ponieważ przypisują innym wrogie intencje i nie mogą kontrolować swojego gniewu na tyle, by szukać rozwiązań, które nie są agresywne wobec problemów społecznych.

Każda z tych grup przetwarza informacje o ich postrzeganiu i zachowaniach w inny sposób, co oznacza, że ich styl decyzyjny ma również zróżnicowany styl.

Teoria przetwarzania informacji społecznej agresji Dodge'a

Biorąc pod uwagę niejednoznaczność konfliktu, agresywne dzieci stosują tendencję atrybucyjną.

Reaktywne dzieci używają a wrogie nastawienie na atrybucję myśleć, że inni są wobec nich wrogo nastawieni. To powoduje, że są odrzucane przez nauczycieli i rówieśników, co podkreśla ich stronniczość.

Proaktywne dzieci są bardziej skłonne do formułowania skrupulatnie a instrumentalny cel (na przykład: "Nauczę beztroskich towarzyszy, aby byli ze mną bardziej ostrożni").

Sprawcy i ofiary agresji rówieśniczej

Stałymi napastnikami są ludzie, którzy nie doznali nadużyć własnych, ale w domu byli świadkami. Uważają, że przy niewielkim wysiłku mogą zarobić dużo na ofiarach.

Ofiary są 2 rodzaje:

Pasywne ofiary : słabi ludzie, którym trudno się oprzeć

Prowokacyjne ofiary: niespokojni ludzie, przeciwnicy, którzy drażnią swoich prześladowców. Mają tendencję do prezentowania wrogiego nastawienia do atrybucji i doznały przemocy w domu.

Ofiary są poważnie zagrożone adaptacją społeczną.

Kulturowe i subkulturowe wpływy na agresję

Niektóre kultury i subkultury są bardziej agresywne niż inne.

Hiszpania, a następnie Stany Zjednoczone i Kanada to najbardziej agresywne kraje uprzemysłowione.

Na wpływ mają również klasy społeczne, w których niższa klasa społeczna jest bardziej agresywna. Kilka może być przyczyn:

Często używają kary

Zatwierdzenie agresywnych rozwiązań w konfliktach

Rodzice, którzy prowadzą stresujące życie, mniej kontrolują swoje dzieci

Różnice indywidualne wpływają również na rozwój agresji.

Środowiska rodzin przymusowych: lęki przed agresją i przestępczością

Agresywne dzieci często żyją w środowiskach przymusu, w których większość interakcji między członkami rodziny jest próbą powstrzymania drugiego od irytowania ich. Interakcje koercyjne są utrzymywane przez wzmocnienie negatywne (każdy bodziec, którego eliminacja lub zakończenie w wyniku działania zwiększa prawdopodobieństwo, że się powtórzy).

Z czasem dzieci problemowe stają się odporne na karę i zwracają uwagę rodziców, którzy nie okazują uczuć.

Trudno jest przełamać ten krąg ze względu na jego wielowymiarowy wpływ (dotyczy wszystkich członków rodziny).

Środowiska przymusu jako współtwórcy chronicznej przestępczości

Środowisko przymusu przyczynia się do wrogiego nastawienia na atrybucję i do łańcucha samoograniczenia, który powoduje odrzucenie innych dzieci. W rezultacie, są raczej odizolowani od innych dzieci w szkole i ponownie łączą się z innymi osobami w tym samym stanie. Interakcja między nimi zazwyczaj kończy się tworzeniem grup o złych nawykach.

W wieku młodzieńczym trudniej jest korygować tych ludzi, zapobieganie najlepiej jest kontrolować.

Metody kontroli agresji i aspołecznych zachowań

→ Tworzenie nieagresywnych środowisk

Prostym podejściem jest stworzenie obszarów gry, które minimalizują prawdopodobieństwo konfliktu, takich jak eliminacja zabawek, takich jak broń lub czołgi, zapewniających dużo miejsca na energiczną grę itp.

→ Eliminacja nagród za agresję

Rodzice lub nauczyciele mogą zmniejszyć częstotliwość agresji, identyfikując i eliminując jej konsekwencje wzmacniające i stymulując alternatywne środki do osiągnięcia osobistych celów. Mogli użyć dwóch metod:

Niezgodna technika odpowiedzi: bezsankcyjna metoda modyfikacji zachowania, dzięki której dorośli ignorują niepożądane zachowania, wzmacniając zachowania niezgodne z tymi reakcjami.

Technika przekroczenia limitu czasu: metoda, w której dzieci, które zachowują się agresywnie, zmuszone są do wycofania się ze sceny, dopóki nie zostaną uznane za przygotowane do właściwego działania.

→ Społeczne interwencje poznawcze

Te techniki pomagają im: