Mikroangiopatia mózgowa: objawy, przyczyny i leczenie

Aby nasz mózg pozostał żywy i funkcjonował prawidłowo, potrzebuje stałego zaopatrzenia w tlen i składniki odżywcze (zwłaszcza glukozę), które uzyskujemy poprzez oddychanie i karmienie. Oba elementy docierają do mózgu poprzez nawadnianie prowadzone przez układ naczyniowy.

Jednak czasami dochodzi do urazów i uszkodzeń, które powodują, że naczynia krwionośne przestają działać prawidłowo lub ulegają uszkodzeniu. Jednym z zaburzeń, które to powodują, jest mikroangiopatia mózgu .

• Powiązany artykuł: "10 najczęstszych zaburzeń neurologicznych"

Mikroangiopatia mózgowa: pojęcie i typowe objawy

Przez mikroangiopatię mózgu rozumie się każde zaburzenie charakteryzujące się obecnością zmian lub zmian w części układu naczyniowego, która dostarcza mózgowi. W szczególności odnosi się to do małych naczyń krwionośnych, tętniczek i żył, które są najbliżej i w kontakcie z docelowymi obszarami.

W tego typu zaburzeniach ściany tych naczyń krwionośnych mogą stać się kruche i pęknąć , łatwo wywołując krwotoki mózgowe, które mogą powodować różne objawy w zależności od obszaru, w którym występują.

Najbardziej typowa symptomatologia tych zaburzeń, która wynika z momentu, w którym dochodzi do zdarzeń naczyniowo-mózgowych, obejmuje paraliż części ciała, zmiany mowy, obecność ciągłych bólów głowy, zawroty głowy i wymioty, utratę przytomności i spowolnienie mowy i ruchu. Mogą wystąpić napady padaczkowe i napady padaczkowe, utrata czucia, zmieniony nastrój, a nawet halucynacje i urojenia.

Mikroangiopatia mózgowa Nie jest ona sama w sobie śmiertelna, ale zawały mózgowe, które ułatwia, są bardzo niebezpieczne i może prowadzić do pojawienia się demencji sercowo-naczyniowych, obezwładnienia, a nawet śmierci pacjenta. Objawy zwykle nie występują przed ukończeniem czterdziestu pięciu lat, najczęściej prowadząc do bardziej zaawansowanych wypadków mózgu. Są jednak przypadki, w których miały miejsce nawet w dzieciństwie.

Rodzaje mikroangiopatii mózgowej

Pojęcie mikroangiopatii mózgowej nie oznacza samej choroby, ale raczej odnosi się do zestawu zaburzeń, które powodują zmieniony stan małych naczyń krwionośnych .

Tak więc w mikroangiopatiach mózgu można znaleźć różne zespoły i zaburzenia, z których trzy przedstawiamy poniżej.

1. Autosomalna dominująca arteriopatia mózgowa z zawałami podkorowymi i leukoencefalopatią (CADASIL).

Lepiej znany akronimem CADASIL, ta choroba pochodzenia genetycznego wpływa szczególnie na tętniczki związane z podkorowymi jądrami mózgu, zwłaszcza w zwojach podstawy i wokół komór .

Mięśnie ścian naczyń krwionośnych degenerują się stopniowo, tracąc elastyczność i łatwo się łamiąc. Jest to dziedziczna choroba o autosomalnym dominującym charakterze, wywołana mutacjami w genie NOTCH3.

• Powiązany artykuł: "Zwoje podstawne: anatomia i funkcje"

2. Mikroangiopatia mózgowo-rdzeniowa z torbielami i zwapnieniami

Nieczęsta choroba, która powoduje różne typy zmiany w połączeniach między narządami wzrokowymi a mózgiem , oprócz ułatwienia krwawienia w przewodzie pokarmowym. Główną cechą tego zaburzenia jest obecność cyst i zwapnień w obrębie talii, jąder podstawowych i innych obszarów podkorowych w obu półkulach. Pierwsze objawy pojawiają się zwykle w dzieciństwie, rozwijają się szybko. Jego pochodzenie znajduje się w mutacjach genu CTC1 chromosomu 17.

3. Zespół Susaca

Innym zaburzeniem wywołanym przez mikroangiopatię jest zespół Susaca. Jest wytwarzany przez niezapalną mikroangiopatię, której główne działanie występuje na poziomie mózgu, siatkówki i słuchu, wpływając na naczynia krwionośne łączące te obszary. Zwykle powoduje to straty słuchu i wzroku. Podejrzewa się, że jego pochodzenie można znaleźć w przyczynach autoimmunologicznych , chociaż jego dokładna etiologia jest wciąż nieznana.

Przyczyny

Konkretne przyczyny każdej mikroangiopatii zależą od rodzaju choroby lub zaburzenia, które występują.

W wielu przypadkach, podobnie jak w przypadku CADASIL, przyczyny tego zaburzenia są pochodzenia genetycznego, prezentowanie mutacji w genach takich jak NOTCH3 lub COL4A1 , Jednak mogą one również być wytwarzane i / lub faworyzowane przez nabyte czynniki.W rzeczywistości cukrzyca, otyłość, wysoki poziom cholesterolu i wysokie ciśnienie krwi odgrywają istotną rolę zarówno w rozwoju, jak i pogorszeniu rokowania w zakresie mikroangiopatii mózgowej, przyjmując odpowiednie czynniki ryzyka i biorąc pod uwagę, wyjaśniając niektóre z nich. zaburzenia, a w niektórych przypadkach jest jego bezpośrednią przyczyną. Niektóre infekcje mogą również zmieniać naczynia krwionośne i je uszkadzać.

Zostało to również udokumentowane obecność dużej ilości lipoproteiny A w wielu przypadkach wypadków naczyniowych, wnosząc nadmierną ilość tej substancji do ułatwienia skrzeplin.

Leczenie

Podobnie jak w przypadku przyczyn, a nawet symptomów, konkretna zastosowana terapia będzie zależeć od tego, które strefy są uszkodzone. Ogólnie mikroangiopatie zwykle nie mają leczenia, które odwraca problem. Jednak zapobieganie jest niezbędne zarówno w przypadku zaburzeń lub problemów, które ułatwiają osłabienie naczyń krwionośnych (szczególnie konieczne jest monitorowanie w tych przypadkach, które cierpią na nadciśnienie, otyłość i / lub cukrzycę). Dlatego zaleca się ustanowienie zdrowego stylu życia.

Poza tym można zastosować różne strategie terapeutyczne w celu złagodzenia objawów i utrzymania silniejszych naczyń krwionośnych. Wykazano, że stosowanie kortykosteroidów w sposób ciągły może poprawić stan pacjentów , Również inne substancje pozwalają poprawić symptomatologię, ponieważ. Rehabilitacja po wypadku niedokrwiennym i psychoedukacja u chorego i jego otoczenia to inne podstawowe czynniki, które należy wziąć pod uwagę.

Bibliografia:

• Aicardi J. (3rd Ed) (2009). Choroby układu nerwowego u dzieci. Londyn: Mac Keith Press.

• Kohlschüter A, Bley A, Brockmann K, et al. (2010). Leukodystrofie i inne genetyczne leukoencefalopatie metaboliczne u dzieci i dorosłych. Brain Dev. 32: 82-9.

• Herrera, D.A .; Vargas, S.A. i Montoya, C. (2014). Znalezienie przez neuroobrazowanie mikroangiopatii mózgowej siatkówki zwapnień i cyst. Magazyn biomedyczny. Vol.34, 2. National Institute of Health. Kolumbia

• Magariños, M. M.; Corredera, E.; Orizaola, P, Maciñeiras, J.L. (2004) Zespół Susaca. Diagnostyka różnicowa Med.Clin.; 123: 558-9.

• Madryt, C.; Arias, M .; García, J.C.; Cortés, J. J.; López, C. I.; Gonzalez-Spinola, J .; Z San Juan, A. (2014). Choroba CADASIL: wstępne ustalenia i ewolucja zmian w CT i MRI. SERAM.

Jak skutecznie wyleczyć cukrzyce i jej powikłania? - BIOMAG (Marzec 2024).