Jak rozwój emocjonalny zachodzi w dzieciństwie?

Kwiecień 27, 2024

W ostatnim dziesięcioleciu wzrost badań nad emocjami i ich wpływ na dobrostan psychiczny istoty ludzkiej zrewolucjonizował koncepcję tych, dając im rolę tak fundamentalną jak procesy poznawcze pod koniec ubiegłego wieku.

Ale ... Jak jest dojrzewanie tej zdolności u człowieka w pierwszych latach życia?

Co oznacza rozwój emocjonalny?

Ponieważ rozwój emocjonalny jest zjawiskiem, które składa się z wielu składników, dlatego też jego opis i konceptualizacja jest wykonywana należy się zająć następującymi osiami :

Jak powstają emocje
Co to jest i jak reaguje emocjonalnie w stosunku do swojego temperamentu.
Ewolucja ekspresji emocjonalnej według etapów rozwoju.
Jak rozwija się świadomość siebie i hetero-emocjonalna.
Jakie mechanizmy stosuje się w samoregulacji emocjonalnej.

Ponieważ istota ludzka jest bytem społecznym, Zarówno rozwój emocjonalny, jak i społeczny są ze sobą powiązane ; za pomocą pierwszego osiąga się drugi, ponieważ od identyfikacji, eksperymentowania i komunikowania emocji (wyrażania i rozumienia) oraz poprzez empatię i trening umiejętności społecznych (oba kluczowe elementy rozwoju emocjonalnego), relacji społecznych między jednostką a resztą otaczających go istot.

Wszystko to jest również możliwe w miarę rozwoju języka , która jest niezbędna do osiągnięcia tego powiązania międzyludzkiego poprzez procesy komunikacji.

Powiązany artykuł: "10 niesamowitych psychologicznych faktów na temat uczuć i emocji"

Rozwój emocjonalny we wczesnym dzieciństwie

Jak wcześniej wspomniano, ostateczny cel emocji odnosi się do zagadnień związanych z komunikacją między jednostkami. Można zatem powiedzieć, że ma on funkcję adaptacyjną względem środowiska i motywuje zachowanie jednostki do osiągnięcia określonych celów.

W procesie rozwoju emocjonalnego, tak złożonego i wieloczynnikowego, dziecko inicjuje w pierwszych miesiącach życia pewne początkowe powiązania między występującymi sytuacjami zewnętrznymi a reakcjami emocjonalnymi, które wypływają z obserwacji opiekunów. W wieku sześciu miesięcy dziecko może reagować na oznaki uczucia z pozytywnymi emocjami, a także potencjalnie niebezpiecznymi sytuacjami z innymi mniej przyjemnymi emocjami.

Mimo to ich zrozumienie związku między zachowaniem a stanem emocjonalnym jest bardzo ograniczone: ich reaktywność emocjonalna utrzymuje bardzo bliski związek z temperamentem dziecka, z którym poziom wewnętrznej emocjonalnej samokontroli jest bardzo niski na tym etapie, będąc opiekunami te, które to umożliwiają

Symboliczna gra i więź uczuciowa

Najważniejszym krokiem, który zaznaczy przed i po emocjonalnym rozwoju dziecka, będzie osiągnięcie symbolicznej umiejętności gry, zwykle w kierunku dwóch lat życia. W tej chwili zaczynają reprezentować własne i inne stany emocjonalne za pomocą języka , co implikuje poprzedni krok do rozwoju empatii.

Więź uczuciowa ustanowiona pomiędzy figurą przywiązania a dzieckiem staje się podstawowym czynnikiem w emocjonalnym rozwoju dziecka podczas tego pierwszego etapu ewolucyjnego. To, że dziecko postrzega bezpieczeństwo, zaufanie, sympatię, opiekę i ochronę przez rodziców (lub opiekunowie) będą miały zasadnicze znaczenie dla uniknięcia formułowania odrzucenia i unikania tych liczb. Ten rodzaj opornego lub ambiwalentnego wzoru wiązania staje się czynnikiem ryzyka w późniejszym pojawieniu się psychopatologii lub przyszłych zaburzeń emocjonalnych.

Powiązany artykuł: "Eksperyment Harlowa i deprywacja macierzyńska: zastąpienie matki"

... i w wieku dojrzewania

Chociaż początek dojrzewania wskazuje na konsolidację rozwoju emocjonalnego jednostki tam, gdzie zrozumienie własnego i innych stanów emocjonalnych odbywa się w bardziej zadowalający i głębszy sposób, jego zastosowanie nie jest całkowicie kompletne, ponieważ procesy zaangażowane w ten istotny etap sprawiają, że przejawy tego pierwszego są trudne.

W okresie dojrzewania dzieci wykonują rozumowanie poznawcze za pomocą logiki hipotetyczno-dedukcyjnej, z której porównują i opierają swoje zrozumienie i emocjonalną ekspresję na wcześniejszych osobistych doświadczeniach, które dostarczają im wystarczającej ilości informacji, aby prawidłowo zinterpretować nową sytuację, w której stają. ,

Z drugiej strony, chociaż wyostrzyć ich zdolność empatii Charakteryzują także psychologiczną egocentryczność, dla której są bardzo skoncentrowani na obrazie samych siebie, który jest przekazywany innym, oraz rodzaj ocen, które mogą mieć inne aspekty ich cech osobistych. Dlatego jednym z głównych celów jest praca i utrzymanie pozytywnej koncepcji własnej, aby oferować siebie i innych.

Ponadto, ponieważ na poziomie neuroanatomicznym mózg nastolatków nie jest jeszcze w pełni ukończony (zwłaszcza jeśli chodzi o struktury i synapsy przedczołowe), które są odpowiedzialne za podejmowanie decyzji i zapewnienie ekspresji dojrzałego zachowania lub dorosły) w okresie dojrzewania zachodzi duża zmienność w jakości i intensywności ekspresji emocjonalnej , jak również brak elastyczności w endogennej samoregulacji emocjonalnej, dlatego często w bardzo krótkich okresach często dochodzi do przejścia w przeciwne stany umysłu, tzw. labilność emocjonalna.

Rola środowiska szkolnego

Równolegle do kontekstu rodzinnego, szkoła staje się bardzo ważnym czynnikiem towarzyskim dziecka i odgrywa bardzo ważną rolę w rozwoju emocjonalnym dziecka.

Tak więc obecna szkoła nie tylko rozumie się jako podmiot przekazujący wiedzę instrumentalną i techniczną , ale także wśród jego głównych funkcji jest kształcenie studenta w zdobywaniu wartości i zasad etycznych i moralnych, w promowaniu osiągania krytycznego rozumowania, przy założeniu pewnych sposobów zachowania i właściwego nastawienia do życia w społeczeństwie ( osiągnięcie ich zrozumienia), w uczeniu się szeregu umiejętności społecznych i umiejętności, które pozwalają im na ustanowienie satysfakcjonujących więzi międzyludzkich, a nawet na rozwiązanie problemów życiowych.

Aby skonsolidować wszystkie te aspekty, niezbędne jest osiągnięcie odpowiedniego rozwoju emocjonalnego, ponieważ w każdym procesie psychologicznym interweniują zarówno aspekty poznawcze, jak i emocjonalne.

Z drugiej strony Osiągnięcie odpowiedniego rozwoju emocjonalnego pozwala również dziecku przyjąć optymistyczne podejście w osiąganiu celów akademickich i postrzegania siebie przez bardziej adaptacyjną konkurencję w szkole, co skutkuje promowaniem bardziej oczywistej motywacji do osiągnięć, która ułatwia utrzymanie tego stanu motywacji i woli, aby poprawić ich zdolność uczenia się. Wszystko to czyni je bardziej odpornymi i mniej podatnymi na krytykę i porównania społeczne, które, nawet jeśli są przeprowadzane nieświadomie, są ustalane w odniesieniu do wyników uzyskiwanych przez dziecko i przez rówieśników.

Atrybucyjny styl

Kolejnym bardzo ważnym aspektem, w którym szkoła ma znaczną odpowiedzialność, jest ustalenie atrybucji uczniów. Styl atrybucji definiuje się jako proces, w którym osoba udziela przyczyny sytuacjom, z którymi się boryka.

Wewnętrzny styl atrybucji wskazuje, że dana osoba wie, że jest aktywnym agentem tego, co dzieje się w jego otoczeniu i rozumie jako kontrolowane motywacje, które one budzą. Zewnętrzny styl atrybucji identyfikowany jest z bardziej pasywnymi podmiotami, które mają koncepcję, że czynniki takie jak szczęście są tym, co motywuje sytuacje, których doświadczają. Niewątpliwie pierwsza z nich jest bardziej adekwatna psychologicznie i ma bardziej związek z zadowalającym rozwojem emocjonalnym.

Być może jesteś zainteresowany: "Podstawowy błąd przynależności: odławianie ludzi"

Inteligencja emocjonalna

W ostatnim czasie nastąpiła zmiana paradygmatu w znaczeniu promowania inteligencji emocjonalnej. Zaczyna mieć zatem dowody empiryczne inteligencja emocjonalna ma bardzo intensywny wpływ przy podejmowaniu codziennych decyzji , o charakterze relacji międzyludzkich lub o nabyciu głębszej i pełniejszej samopoznania o sobie.

Będąc tak złożoną konkurencją, jej rozwój odbywa się stopniowo i powoli, obejmując w przybliżeniu pierwsze dwie istotne dekady. Dlatego osiągnięcie adekwatnego miejsca w okresie dzieciństwa i dojrzewania będzie decydujące w funkcjonowaniu emocjonalnym (psychologicznym) w dorosłym życiu.