Duża depresja: objawy, przyczyny i leczenie

Przez całe nasze życie można czuć się smutnym z jakiegoś powodu lub mieć złą passę w polu emocjonalnym. I choć nikt nie lubi przejść przez te dziury, Prawdą jest, że cierpienie może nawet spowodować, że wzrastasz jako osoba i, ostatecznie, być pozytywnym dla twojego osobistego rozwoju.

Trzeba jednak mieć świadomość, że w niektórych przypadkach może to być zwykły smutek lub emocjonalny kryzys, a właściwie proces depresyjny; to znaczy patologiczny. Istnieją różne rodzaje depresji iw tym artykule porozmawiamy najpoważniejsze zaburzenie depresyjne: duża depresja .

• Powiązany tekst: "Czy istnieje kilka rodzajów depresji?"

Główna depresja: co to jest?

Duża depresja jest zaburzenie nastroju charakteryzujące się pojawieniem się jednego lub więcej epizodów depresyjnych minimum dwa tygodnie i przedstawia zestaw objawów przewagi afektywnej (patologiczny smutek, apatia, anhedonia, rozpacz, rozpad, drażliwość itp.). Jednak objawy typu poznawczego, wolicjonalnego i somatycznego są również obecne podczas ich przebiegu.

Tak więc osoby z dużą depresją nie są po prostu "smutne", ale wykazują skrajny brak inicjatywy, aby cokolwiek zrobić, a także niezdolność do radości i odczuwania przyjemności, zjawisko znane jako anhedonia. Doświadczają również innych problemów fizycznych i psychicznych, które znacznie obniżają jakość ich życia.

Z drugiej strony, duża depresja wpływa również na sposób myślenia i rozumowania. Ogólnie rzecz biorąc, całkowity lub częściowy brak motywacji sprawia, że ​​osoby, które weszły w kryzys tego typu, wydają się być nieobecne i nie mają ochoty robić nic, nawet nie myśleć dużo (co nie oznacza, że ​​mają umysłową niepełnosprawność).

Główny obraz depresyjny można podzielić na łagodny, umiarkowany lub ciężki, oraz Zazwyczaj ma swój początek w okresie dojrzewania lub w młodości , Osoba cierpiąca na tę chorobę może doświadczyć fazy normalnego nastroju między fazami depresyjnymi, które mogą trwać miesiące lub lata.

Z drugiej strony, duża depresja jest rodzajem depresji jednobiegunowej, to znaczy nie występuje w fazach manii (co odróżnia ją od dwubiegunowości), a pacjent może mieć bardzo poważne problemy, jeśli nie otrzymuje odpowiedniego leczenia.

Częste objawy

Zgodnie z piątym wydaniem Manual Diagnostics of Mental Disorders (DSM-V), dla diagnozy dużej depresji, osobnik musi mieć pięć (lub więcej) następujących objawów podczas okresu depresyjnego (co najmniej dwa tygodnie) .

Muszą one odzwierciedlać zmiany w stosunku do poprzedniej aktywności pacjenta; a jednym z objawów musi być (1) obniżony nastrój lub (2) utrata zainteresowania lub zdolność odczuwania przyjemności.

• Depresyjny nastrój przez większość dnia prawie codziennie (1)
• Utrata zainteresowania czynnościami które były nagradzające przed (2)
• Utrata lub przyrost masy ciała
• Bezsenność lub nadmierna senność
• Niska samoocena
• Problemy koncentracji i problemy przy podejmowaniu decyzji
• Uczucia winy
• Myśli samobójcze
• Pobudzenie lub opóźnienie psychoruchowe prawie codziennie
• Zmęczenie lub utrata energii prawie codziennie

Rodzaje dużej depresji

Ponadto DSM-V określa, że ​​objawy muszą powodować znaczące klinicznie dystresy lub upośledzenia w społecznych, zawodowych lub innych ważnych obszarach funkcjonowania. Epizodu nie można przypisać efektom fizjologicznym substancji lub innym stanom medycznym, a epizodu dużej depresji nie można lepiej tłumaczyć zaburzeniem schizoafektywnym, schizofrenią, zaburzeniem schizofrenii, zaburzeniem urojeniowym lub innym określonym lub nieokreślonym zaburzeniem tego zaburzenia. spektrum schizofrenii i innych zaburzeń psychotycznych.

Istnieją dwa rodzaje poważnej depresji:

• Duża depresja z pojedynczym epizodem : istnieje tylko jedno zdarzenie depresyjne w życiu pacjenta.
• Duża nawracająca depresja : Objawy depresyjne pojawiają się w dwóch lub więcej epizodach w życiu pacjenta. Odstęp między epizodami depresyjnymi powinien wynosić co najmniej 2 miesiące bez objawów

Przyczyny tego zaburzenia nastroju

Duża depresja jest zjawiskiem wieloczynnikowym , aby różne czynniki mogły spowodować tę psychopatologię: czynniki genetyczne, doświadczenia z dzieciństwa i obecne przeciwności psychospołeczne (kontekst społeczny i aspekty osobowości).

Ponadto, trudności w relacjach społecznych, dysfunkcje poznawcze lub status społeczno-ekonomiczny mogą być czynnikami ryzyka rozwoju tego zaburzenia. Prawdopodobnie, ale interakcja czynników biologicznych, psychologicznych i społecznych sprzyja pojawieniu się poważnej depresji.

Również duża depresja wiąże się z brakiem dopaminy w systemie nagradzania mózgu, który sprawia, że ​​osoba nie ma żadnych celów. Ten fakt może być przyczyną prowadzącego siedzący tryb życia i monotonii oraz poważnych problemów z samooceną, które zwykle pojawiają się w tych przypadkach.

Leczenie

Duża depresja jest poważną patologią, ale na szczęście uleczalną , Możliwości leczenia zazwyczaj różnią się w zależności od nasilenia objawów, aw ciężkich przypadkach podawanie leków psychotropowych w połączeniu z psychoterapią wydaje się najbardziej odpowiednim leczeniem.

Jednak w ostatnich latach wykazano skuteczność innych metod leczenia, na przykład: Terapia elektrowstrząsami (TEC) , który jest zwykle stosowany, gdy objawy depresji są ciężkie lub leczenie lekowe nie działa. Oczywiście ta terapia nie jest porównywalna do starej elektrowstrząsy, ponieważ intensywność wyładowań jest znacznie mniejsza.

Z drugiej strony, podczas gdy uważność wykazała pewną skuteczność w interwencji w przypadkach łagodnej depresji, przy dużej depresji nie wydaje się działać.

Jednak osoby, u których zdiagnozowano dużą depresję mogą łatwo upaść w tego rodzaju kryzysie , aby leczenie było traktowane jako pomoc przez całe życie.

Leczenie za pomocą psychoterapii

Terapia psychologiczna okazała się skutecznym narzędziem w leczeniu depresji , zwłaszcza terapia poznawczo-behawioralna. Ten typ terapii traktuje pacjenta jako system przetwarzający informacje ze środowiska przed wydaniem odpowiedzi. Oznacza to, że jednostka klasyfikuje, ocenia i nadaje sens bodźce pod względem ich zestawu doświadczeń z interakcji z otoczeniem i ich przekonań, założeń, postaw, światopoglądów i samooceny.

W terapii poznawczo-behawioralnej stosuje się różne techniki, które mają pozytywny wpływ na niską samoocenę, negatywne style rozwiązywania problemów lub sposób myślenia i oceny zdarzeń zachodzących wokół pacjenta. Oto niektóre z najpopularniejszych technik poznawczo-behawioralnych:

• Samoobserwacja formularze rejestracyjne lub ustalenie realistycznych celów technicznych to często stosowane techniki, które wykazały ich skuteczność.
• Restrukturyzacja kognitywna : Restrukturyzacja poznawcza jest wykorzystywana, aby pacjent mógł mieć wiedzę na temat własnych emocji lub myśli i może wykryć irracjonalne myśli i zastąpić je bardziej adaptacyjnymi pomysłami lub przekonaniami. Do najbardziej znanych programów leczenia depresji należą: program restrukturyzacji poznawczej Aarona Becka lub Alberta Ellisa.
• Rozwój umiejętności rozwiązywania problemów : Deficyty w rozwiązywaniu problemów są związane z depresją, więc trening w rozwiązywaniu problemów jest dobrą strategią terapeutyczną. Ponadto treningi umiejętności społecznych i szkolenia asertywne są również przydatnymi metodami leczenia tego schorzenia.

Wykazano, że inne formy terapii psychologicznej są skuteczne w leczeniu depresji. Na przykład: psychoterapia interpersonalna, która leczy depresję jako chorobę związaną z dysfunkcją w relacjach osobistych; lub terapia poznawcza oparta na uważności lub MBCT (terapia poznawcza oparta na uważności).

Leczenie farmakologiczne

Chociaż w mniej ciężkich przypadkach depresji lub innych rodzajów depresji, stosowanie leków psychotropowych nie zawsze jest konieczne, w ciężkich przypadkach depresyjnych zaleca się podawanie różnych leków w określonym czasie.

Najczęściej stosowanymi lekami przeciwdepresyjnymi są:

• Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne (TCA) Są one znane jako leki przeciwdepresyjne pierwszej generacji, chociaż rzadko są one stosowane jako pierwsza alternatywa farmakologiczna z powodu ich działań niepożądanych. Częste działania niepożądane powodowane przez te leki obejmują suchość w jamie ustnej, niewyraźne widzenie, zaparcia, trudności w oddawaniu moczu, pogorszenie jaskry, zaburzenia myślenia i zmęczenie. Leki te mogą również wpływać na ciśnienie krwi i tętno, dlatego nie są zalecane osobom w podeszłym wieku. Oto kilka przykładów: Amitryptylina, Clomipramina lub Nortryptyline.
• Inhibitory monoaminooksydazy (MAOI) : MAO są antydepresantami, które działają poprzez blokowanie działania enzymu oksydazy monoaminowej. Podobnie jak poprzednie, są rzadziej używane z powodu ich poważnych skutków ubocznych: osłabienia, zawrotów głowy, bólów głowy i drżenia. Tranilciprominao i Iproniazida to tylko niektóre przykłady tego leku.
• Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) : Są najczęściej używane i są zwykle pierwszą opcją w farmakologicznym leczeniu depresji. Leki te zwykle mają mniej skutków ubocznych niż inne leki przeciwdepresyjne, chociaż mogą również powodować suchość w jamie ustnej, nudności, nerwowość, bezsenność, problemy seksualne i bóle głowy.Fluoksetyna (Prozac) jest najbardziej znanym SSRI, chociaż inne leki z tej grupy są również powszechnie stosowane, takie jak: Citalopram, Paroksetyna lub Sertralina.

Nadmiar Serotoniny i Serotoniny

Chociaż można również znaleźć inne typy leków przeciwdepresyjnych, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (ISRN), selektywne inhibitory noradrenaliny i wychwyt zwrotny dopaminy (ISRND) lub atypowe leki przeciwdepresyjne, podczas przyjmowania leków przeciwdepresyjnych, które mają zdolność do zwiększania Uwalnianie serotoniny jest konieczne, aby zachować ostrożność podczas przedawkowania lub interakcji z innymi lekami.

Nadmiar stymulacji serotoniny na receptory postsynaptyczne 5-HT1A i 5-HT2A na poziomie centralnym i obwodowym ma negatywny wpływ na organizm, który może stać się bardzo poważny, a nawet śmiertelny z powodu zespołu serotoninowego.

• Możesz dowiedzieć się więcej o tym zespole w naszym artykule: "Zespół serotoninowy: przyczyny, objawy i leczenie"

Bibliografia:

• Drake RE, Cimpean D, Torrey WC. (2009). Wspólne podejmowanie decyzji w zakresie zdrowia psychicznego: perspektywy spersonalizowanej medycyny. Dialogi Clin Neurosci.
• Światowa Organizacja Zdrowia. ICD 10. (1992). Dziesiąta rewizja Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób. Zaburzenia psychiczne i behawioralne: opisy kliniczne i wytyczne dotyczące diagnozy. Madryt: Meditor.
• Perestelo Pérez L, González Lorenzo M, Rivero Santana AJ, Pérez Ramos J. (2007). Narzędzia pomocnicze do podejmowania decyzji pacjentów z depresją. Plan jakości dla SNS MSPS. SESCS; 2010. Raporty STD.

Depresja, lęk i kołatanie serca. Jak sobie pomóc? VLOG (Kwiecień 2024).