psychologia społeczna i relacje osobiste

Automessages i ich skuteczność w rozwijaniu asertywności

Kwiecień 4, 2024

Asertywność jest jednym z głównych elementów kompetentnego zastosowania tzw. Umiejętności społecznych. Ta pojemność pozwala bronić swoich pomysłów, praw lub opinii w sposób pełen szacunku, ale stanowczy , Bardzo ważną częścią w ćwiczeniu asertywności jest rodzaj werbalizacji, które sami sobie robimy w sytuacjach, które wiążą się z pewną trudnością, jeśli chodzi o wyraźne wyrażanie naszej woli.

W tym artykule zobaczymy, jak Autostymamy mogą nam pomóc w zbudowaniu znacznie bardziej asertywnego stylu komunikacji .

Powiązany artykuł: "Samokształcenie i technika inokulacji stresu"

Etapy działania

Jak zaproponował Meichembaum (1987) w swoim Modelu zaszczepiania stresu, "instrukcje samozachowawcze" mogą wpływać na ostateczną skuteczność wyrażonych zachowań, ponieważ wpływają na rodzaj radzenia sobie, który wprowadzamy w życie na poziomie motywacyjnym, w zestawie uczucia generowane przez tę sytuację i rodzaje poznania, które rozwiążemy po zakończeniu akcji.

Jak zauważył Castanyer (2014), self-messages lub self-instructions działają w czterech różnych czasach konfigurowanie obu myśli, emocji i zachowań asertywnych:

1. Przed sytuacją

Zazwyczaj sam umysł ma tendencję do przygotowania się do przyszłego radzenia sobie, spekulując na temat możliwych sposobów jego rozwoju.

2. Na początku sytuacji

W tym momencie myśli niepokoju nabierają intensywności i przyzwyczajeni do aktywowania wspomnień z poprzednich sytuacji (zarówno tych, które zostały zadowalająco pokonane, jak i tych, w których wynik był nieprzyjemny).

3. Kiedy sytuacja się komplikuje

Chociaż nie zawsze tak się dzieje, w tym momencie rosną najbardziej stresujące i irracjonalne myśli. Ze względu na intensywny charakter emocji wynikających z tego typu poznania, osoba ta będzie łatwiej i zdecydowanie przekazywać tę część doświadczenia , warunkuje przyszłe podobne sytuacje na większą głębokość.

4. Gdy sytuacja się skończy

W tej chwili przeprowadzana jest analiza oceniająca i zostaną wyciągnięte pewne wnioski na temat tego wydarzenia.

Doświadczenie osoby w każdym z tych czterech momentów jest równie ważne i determinuje postawę i ostateczne zachowanie, które objawi się przed sytuacją, której się obawiamy.

Dlatego też, naturalnie, osoba ma tendencję do gromadzenia wszelkiego rodzaju informacji, aby przeciwstawić lub odeprzeć myśli, które działają w każdej z czterech odsłoniętych faz. Do tego Porównania będą dokonywane z podobnymi wcześniejszymi sytuacjami lub werbalny i niewerbalny język innych osób zaangażowanych w tę sytuację zostanie dokładnie oceniony ("odpowiedział mi w szorstki sposób, co jest dla mnie denerwujące i nie dojdziemy do porozumienia").

Może jesteś zainteresowany: "Asertywność: 5 podstawowych nawyków w celu poprawy komunikacji"

Strategie modulujące autossajes

Są różne aplikacje autossajes .

Przeanalizuj, w jakim stopniu pomysł jest irracjonalny

Biorąc pod uwagę znaczenie analiz poznawczych i emocjonalnych, jakie wywołuje konkretna sytuacja, kluczową kwestią jest weryfikacja poziomu racjonalności, na której opierają się te myśli. Z reguły może się zdarzyć, że się uruchamiają zbyt emocjonalne rozumowanie absolutne i irracjonalne na temat tych generowanych wierzeń

Pierwszą skuteczną strategią do zastosowania może być aby przeciwstawić niektóre z pomysłów, które przychodzą ci na myśl i ocenić, czy są one zbieżne z jakimkolwiek tak zwanym zaburzeniem poznawczym, które Aaron Beck zaproponował w swojej teorii kognitywnej kilka dekad temu:

1. Myślenie spolaryzowane lub dychotomiczne (wszystko lub nic) - Interpretacja zdarzeń i osób w wartościach bezwzględnych, bez uwzględnienia stopni pośrednich.

2. Overgeneralization: weź odosobnione przypadki, aby uogólnić prawidłowy wniosek.

3. Selektywna abstrakcja: skup się wyłącznie na pewnych negatywnych aspektach, wykluczając inne cechy.

4. Dyskwalifikuj pozytywy: rozważ pozytywne doświadczenia z arbitralnych powodów.

5. Wyciągnij pochopne wnioski : zakładaj coś negatywnego, gdy nie ma na to empirycznego wsparcia.

6. Projekcja: projekt w innych udręczonych myślach lub uczuciach, które nie są akceptowane jako własne.

Powiązany artykuł: "Projekcja: kiedy krytykujemy innych, mówimy o sobie"

7. Powiększanie i minimalizacja : przeceniać i lekceważyć sposób bycia zdarzenia lub ludzi.

8. Rozumowanie emocjonalne: formułuj argumenty oparte na tym, jak osoba "czuje", zamiast opierać się na obiektywnej rzeczywistości.

9."Powinieneś": skoncentrować się na tym, co według ciebie powinno "być", zamiast widzieć rzeczy takimi, jakimi są, bez uwzględniania kontekstu sytuacyjnego.

10. Etykietowanie : polega na przypisywaniu globalnych etykiet zamiast obiektywnego opisywania zaobserwowanych zachowań. Czasownik "być" używany jest zamiast "być".

11. Personalizacja: przyjmij 100% odpowiedzialności za sytuację lub wydarzenie.

12. Potwierdzenie stronniczości : tendencja do odchylania rzeczywistości przez zwracanie uwagi jedynie na informacje potwierdzające i ignorowanie danych, które są z nią sprzeczne.

Restrukturyzacja kognitywna

Drugi podstawowy krok polega na wykonaniu kwestionowanie niepokojących i irracjonalnych myśli za pomocą techniki restrukturyzacji poznawczej, metody, która ma wielką skuteczność w Terapii Poznawczych.

Odpowiadając na następujące pytania, między innymi, poziom pesymizmu lub katastrofizmu można obniżyć przyznane ocenie zbliżającego się wydarzenia:

Jakie obiektywne dane istnieją na korzyść groźnej myśli i jakich danych mam przeciwko?
Jeśli irracjonalne myślenie zostanie spełnione, czy możesz zmierzyć się z sytuacją? Jak on to zrobił?
Czy pierwotne rozumowanie opiera się na logicznych czy raczej emocjonalnych podstawach?
Jakie jest prawdziwe prawdopodobieństwo, że pojawia się groźne przekonanie? A co się nie dzieje?

Zastosowanie autossajes

Wreszcie, generowanie zastępczych własnych komunikatów inicjałów , Te nowe wierzenia muszą mieć większy realizm, obiektywizm i pozytywizm. W tym celu Castanyer (2014) proponuje rozróżnienie rodzaju samokształcenia, które musimy sobie dać na każdym z czterech opisanych wcześniej etapów:

Autosames poprzednia faza

W fazie "poprzednich self-wiadomości" werbalizacja powinna być skierowana do przeciwdziałać przewidywalnej myśli zagrażającej z innym bardziej realistycznym i poprowadzić osobę zarówno poznawczo, jak i behawioralnie, aby przeprowadzić aktywną konfrontację sytuacji. W ten sposób można uniknąć tego, że jednostka generuje niepokojące pomysły, które mogą blokować twoją asertywną odpowiedź .

Przykład: "Co dokładnie muszę zrobić, aby stawić czoła tej sytuacji i jak mam to zrobić?"

Ukierunkuj się na radzenie sobie

W chwili początku sytuacji, samokomputeryzacja są zorientowane na zapamiętanie własnych strategii radzenia sobie i skupić się wyłącznie na zachowaniu, które jest w danym momencie wykorzystywane.

Przykład: "Jestem w stanie to osiągnąć, ponieważ już to osiągnąłem. Skoncentruję się tylko na tym, co teraz robię. "

Jeśli pojawi się "napięta chwila", podmiot powinny być powiedziane zdania, które pozwalają przetrwać sytuację , że redukują aktywację, zwiększają spokój i odsuwają pesymistyczne pomysły.

Przykład: "Teraz mam ciężko, ale będę w stanie to przezwyciężyć, nie pozwolę się ponieść katastrofizmowi. Wezmę głęboki oddech i zrelaksuję się. "

W chwili po sytuacji musi tak być spróbuj, że werbalizacje wyrażają pozytywny aspekt stawienia czoła sytuacji (niezależnie od wyniku), podkreśleniu tych konkretnych działań, w których została ona ulepszona w odniesieniu do przeszłości i unikaniu samoobrażeń.

Przykład: "Starałem się pozostać stanowczym i udało mi się sprzeciwić mojej pozycji po raz pierwszy, nie podnosząc głosu".

Podsumowując: ciesz się lepszą asertywnością

Jak zaobserwowano, akt użyczenia Uwaga na wiadomości, które wysyłamy, gdy mamy do czynienia z problematyczną sytuacją Analiza ich i przeformułowanie ich w bardziej realistyczny sposób może ułatwić drogę do większego opanowania asertywności.

Ponadto wydaje się bardzo ważne, aby skupić się na momencie, w którym działa się, nie przewidując ani nie przewidując możliwych scenariuszy urojonych, które opracowujemy w pesymistycznym kluczu i które obiektywnie mają małe prawdopodobieństwo rzeczywistego wystąpienia.