Rezerwy poznawcze: czym jest i jak chroni nas przed demencją

Marzec 29, 2024

Uszkodzenia mózgu często powodują zmiany w poznaniu, które objawiają się na bardzo różne sposoby. Rezerwy kognitywnej, która chroni nas przed tego typu objawami jest definiowany jako opór naszego umysłu na obrażenia i pogorszenie.

W tym artykule przyjrzymy się koncepcji rezerwy poznawczej, szczególnie w ramach, w której jest ona najczęściej stosowana: demencji. Opiszemy również czynniki, które wpływają na obecność większej rezerwy poznawczej i zachowanie pamięci .

Powiązany artykuł: "Rodzaje demencji: formy utraty funkcji poznawczych"

Definiowanie rezerwy poznawczej

Pojęcie "rezerwy kognitywnej" stosuje się w odniesieniu do zdolność do opierania się uszkodzeniu mózgu bez objawów. Czasami, nawet jeśli istnieją obiektywne uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, które uzasadniałyby rozpoznanie demencji, w ocenie neuropsychologicznej nie wykryto upośledzenia poznawczego osoby z pogorszeniem.

Kiedy zaczynają rozwijać się choroby neurodegeneracyjne, ludzie z wysoką rezerwą kognitywną dłużej wykazują objawy niż ci z mniejszą rezerwą. Efekty te były związane z obecnością większych zdolności poznawczych, które pozwalają uzupełnić behawioralne i neuropsychologiczne deficyty demencji.

Jednak w takich przypadkach zwykle objawy pojawiają się nagle , w przeciwieństwie do typowego postępu tego typu chorób. Zostało to powiązane ze wspólną niewydolnością strategii stosowanych w celu uporania się z pogorszeniem; Po osiągnięciu pewnego stopnia uszkodzenia mózgu, osoba ta nie będzie w stanie aktywować tych umiejętności kompensacyjnych.

W odróżnieniu od terminu "rezerwa mózgowa", która podkreśla odporność układu nerwowego, rezerwa poznawcza odnosi się raczej do optymalizacja zasobów mózgu poprzez różne strategie, które pozwalają zmniejszyć wydajność w mniejszym stopniu w przypadku uszkodzenia neurologicznego. Jest to więc koncepcja funkcjonalna, a nie tylko strukturalna.

Może jesteś zainteresowany: "8 wyższych procesów psychologicznych"

Rezerwy poznawcze i otępienie

W badaniu z 1988 roku Katzman i jego współpracownicy stwierdzili, że niektórzy z nich Choroba Alzheimera nie wykazywały objawów otępienia lub były bardzo łagodne w porównaniu do uszkodzeń neurologicznych, które prezentowały. Ci ludzie mieli również większą liczbę neuronów, a ich mózg ważył więcej niż się spodziewano.

Wyniki tego i innych badań zostały przypisane istnieniu rezerwy poznawczej, to znaczy większa liczba neuronów i synaps przed rozwojem choroby , Uważa się, że rezerwa poznawcza zależy od stopnia fizycznej i psychicznej stymulacji osoby; na przykład edukacja i zatrudnienie zmniejszają ryzyko demencji.

25% osób starszych, u których nie wykryto zaburzeń poznawczych przed śmiercią, spełnia kryteria diagnostyczne choroby Alzheimera (Ince, 2001). W ten sposób, nawet jeśli ktoś prezentuje kliniczny obraz otępienia na poziomie neuroanatomicznym, jeśli ich rezerwy poznawcze są wysokie, możliwe jest, że objawy się nie objawiają.

Chociaż rezerwę poznawczą zwykle omawia się w odniesieniu do demencji, można ją faktycznie zastosować do każdej zmiany funkcji mózgu; na przykład stwierdzono, że większa rezerwa zapobiega objawom poznawczym urazowych uszkodzeń mózgu, schizofrenii, zaburzeń afektywnych dwubiegunowych lub depresji .

Powiązany artykuł: "Choroba Alzheimera: przyczyny, objawy, leczenie i profilaktyka"

Czynniki, które zapobiegają pogorszeniu

Istnieją różne rodzaje czynników, które przyczyniają się do zwiększenia rezerwy poznawczej, a zatem pomagają zapobiegać psychologicznym objawom demencji i innym zaburzeniom, które wpływają na mózg.

Jak zobaczymy, te zmienne są zasadniczo związane z poziom aktywności i stymulacji, zarówno fizycznie, jak i psychicznie .

1. Stymulacja poznawcza

Kilka badań wykazało, że ciągła stymulacja poznawcza zwiększa mózgową rezerwę poznawczą. Bardzo ważnym czynnikiem w tym względzie jest poziom wykształcenia, który wiąże się z większą łącznością i wzrostem neuronów przez całe życie, ale szczególnie we wczesnym wieku.

Z drugiej strony, zawody, które są bardziej stymulujące na poziomie kognitywnym, są również bardzo korzystne. Efekty te zostały wykryte szczególnie w pracach, które wymagają złożone użycie języka, matematyki i rozumowania i prawdopodobnie są związane z mniejszą atrofią w hipokampie, strukturą związaną z pamięcią.

2. Aktywność fizyczna

Badania nad wpływem aktywności fizycznej na rezerwę poznawczą są mniej rozstrzygające niż badania nad stymulacją umysłową. Uważa się, że Ćwiczenia aerobowe mogą poprawić mózgowy przepływ krwi , a także funkcjonowanie neuroprzekaźników i wzrost neuronów.

3. Czas wolny i wolny czas

Czynnik ten jest związany z dwoma poprzednimi, a także z interakcjami społecznymi, które również stymulują funkcjonowanie mózgu. Rodríguez-Álvarez i Sánchez-Rodríguez (2004) potwierdzają, że osoby starsze, które wykonują więcej zajęć 38% zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia objawów demencji .

Jednak badania korelacyjne wiążą się z ryzykiem odwrócenia przyczyny; w ten sposób może się zdarzyć, że osoby z mniejszą zdolnością poznawczą będą zaangażowane w więcej zajęć rekreacyjnych, a nie zapobiegają postępowi demencji.

4. Dwujęzyczność

Według badań Białegostoku, Craika i Freedmana (2007), ludzie, którzy używają co najmniej dwóch języków w bardzo normalny sposób w ciągu swojego życia, potrzebują średnio 4 lata więcej niż jednojęzyczni, by objawić objawy demencji, gdy tylko mózg zacznie się pogarszać ,

Hipoteza zaproponowana przez tych autorów jest taka, że konkurencja między językami faworyzuje opracowanie mechanizmu kontroli uwagi , To nie tylko wyjaśniłoby korzyści płynące z dwujęzyczności dla rezerwy poznawczej, ale także poprawę funkcjonowania poznawczego dzieci i dorosłych opanowujących kilka języków.

Bibliografia:

Bialystok, E., Craik, E. I. i Freedman, M. (2007). Dwujęzyczność jako ochrona przed wystąpieniem objawów demencji. Neuropsychology, 45: 459-464.

Ince, P. G (2001). Patologiczne korelaty demencji o późnym początku w populacji wieloośrodkowej społeczności w Anglii i Walii. Lancet, 357: 169-175.

Katzman, R., Terry, R., DeTeresa, R., Brown, T., Davies, P., Fuld, P., Renbing, X. & Peck, A. (1988). Kliniczne, patologiczne i neurochemiczne zmiany w otępieniu: podgrupa z zachowanym stanem psychicznym i licznymi blaszkami kory nowej. Annals of Neurology, 23 (2): 138-44.