Edwin Ray Guthrie: biografia pioniera w psychologii behawioralnej
Edwin Ray Guthrie (1886 - 1945) był amerykańskim matematykiem, filozofem i psychologiem, który opracował ważne teorie dotyczące tradycji behawioralnej XX wieku. Między innymi propozycje Guthrie wpłynęły na teorie uczenia się i interwencje w celu modyfikacji nawyku.
Następnie zobaczymy biografię Edwina Raya Guthriego i kilka jego głównych wkładów w behawioryzm.
Edwin Ray Guthrie: biografia amerykańskiego behawiorysty
Edwin Ray Guthrie urodził się 9 stycznia 1886 roku w mieście Lincoln w stanie Nebraska. Był synem nauczyciela i kierownika biznesowego, a także jednego z pięciu braci. Specjalizował się w matematyce, a później w filozofii i psychologii na University of Nebraska.
W 1912 r. Uzyskał doktorat z symbolicznej logiki na University of Pennsylvania , a dwa lata później dołączył do University of Washington, gdzie rozwinął znaczną część swojej kariery zawodowej jako psycholog, aż do roku 1956, kiedy to przeszedł na emeryturę na stałe.
W latach trzydziestych Ray Guthrie był już jednym z najbardziej uznanych psychologów w Stanach Zjednoczonych. Trenował pod okiem neuropsychologa Stevensona Smitha, od którego nauczył się metod badań porównawczych stosowanych w psychologii, a także funkcjonalizmu amerykańskiej tradycji.
W ten sam sposób został przeszkolony w najbardziej reprezentatywnych teoriach praktyki klinicznej w tym czasie. W rzeczywistości w tej samej dekadzie przetłumaczył wraz z żoną Helen M. Guthrie ważne prace z zakresu psychoterapii, takie jak książka Zasady psychoterapii francuskiego psychiatry Pierre Janet, którego poznali podczas podróży do Francji.
Jego podejście było behawioralne, a ponieważ jego poprzedni trening był w naukach ścisłych, Guthrie był przekonany, że możliwe jest opracowanie obiektywnej metody naukowej do badania umysłu i interweniowania w zachowaniu. Podobnie, ze względu na jego wykształcenie w filozofii, wiele z jego teoretycznego rozwoju spierało się z zasadami tej ostatniej dyscypliny. Między innymi opracował zasadę asocjacji, dzięki której dostrzegł możliwość powiązania swojej teorii uczenia się ze współczesnymi badaniami.
W tym samym duchu opracował system oceny nauczania na wydziałach uniwersyteckich, dzięki któremu ewaluacje były bardziej dostępne dla nauczycieli i studentów, a także dla personelu administracyjnego odpowiedzialnego za dostosowania płac, awans i zatrudnianie.
W roku 1945 Ray Guthrie został mianowany prezesem Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego, aw 1958 roku zdobył Złoty Medal Amerykańskiej Fundacji Psychologii w Stanach Zjednoczonych. Edwin ray guthrie zmarł 23 kwietnia 1959 r. W Seattle w Waszyngtonie z powodu zatrzymania akcji serca.
Zasada stowarzyszenia Raya Guthriego
Teoria stowarzyszenia Guthrie opiera się na założeniu, że to właśnie przynależność umożliwia uczenie się , Oznacza to, że uczymy się dzięki bliskości dwóch elementów, które w tym przypadku są bodźcem i odpowiedzią. Ale w przeciwieństwie do klasycznego behawioryzmu operowego, dla Guthrie zachowania nie są tak wieloma reakcjami, ale ruchami. Te ostatnie są największymi jednostkami odpowiedzi i tymi, które należy przeanalizować, jeśli chcemy zmodyfikować zachowania.
Przynależność ustala się, gdy zestawowi elementów charakteryzujących bodziec towarzyszy ruch. Guthrie zauważył, że przed podobnymi elementami ponownie pojawił się ciąg ruchów, który ostatecznie generuje wzór lub łańcuch dyskretnych ruchów wywołanych sygnałami bodźców, które zdefiniował jako "uczenie się".
Wkład i różnice z warunkowaniem operantem
Do tej psychologii behawioralnej, która rozwijała się do tej pory, jednym z nieodzownych warunków generowania uczenia się jest obecność wzmacniacza, pozytywnego lub negatywnego , Ten wzmacniacz pozwala na powiązanie odpowiedzi z dowolnym bodźcem. Co więcej, aby ten związek mógł się ustanowić jako wzorzec zachowań, musiał zostać kilkakrotnie powtórzony.
Guthrie twierdził, że niekoniecznie tak było. Dla niego powiązanie mogło być dokonane poprzez przypadkowe (nie powtarzalne) interakcje między bodźcem a reakcją. Innymi słowy, w przypadku Guthrie wzór postępowania można naprawić z pojedynczego procesu.
Nie oznaczało to jednak, że ludzie nabywają złożone zachowania podczas wykonywania ich tylko raz. Sugeruje to, że od pierwszego kontaktu między bodźcem a reakcją, wykonujemy serię ruchów ciała, które są powiązane.Są one powtarzane przed podobnymi zdarzeniami, a później przekształcane w złożone zachowania.
O modyfikacji nawyków
Edwin Ray Guthrie twierdził, że głównym czynnikiem nie jest wzmacniacz, w rzeczywistości uczenie się niekoniecznie musi być osiągnięte poprzez nagradzanie zachowań. W tym samym sensie kluczem do modyfikacji zachowań, a zwłaszcza nawyków, jest generowanie nowych skojarzeń .
Próbowałoby to wykryć sygnały pierwotne (te, które były związane z pierwszym oddziaływaniem między bodźcem a reakcją), i zastosować w praktyce różne działania behawioralne, to znaczy inne reakcje.
Bibliografia:
- Clarck, D. (2005). Od filozofa do psychologa: wczesna kariera Edwina Raya Guthriego, J.R History Psychology, 8 (3): 235-254.
- Edwin Ray Guthrie (2018). Nowa encyklopedia świata. Źródło: 21 września 2018. Dostępne pod adresem //www.newworldencyclopedia.org/entry/Edwin_Ray_Guthrie
- Edwin Ray Guthrie (2018). Encyclopaedia Britannica. Źródło: 21 września 2018. Dostępne pod adresem //www.britannica.com/biography/Edwin-Ray-Guthrie
