Historia psychologii społecznej: fazy rozwoju i główni autorzy
Ogólnie mówiąc Psychologia społeczna jest odpowiedzialna za badanie relacji między jednostką a społeczeństwem , To znaczy, że jest zainteresowany wyjaśnieniami i zrozumieniem interakcji między ludźmi i grupami, produkowanymi w życiu społecznym.
Z kolei życie społeczne rozumiane jest jako system interakcji, z mechanizmami i procesami szczególnej komunikacji, gdzie potrzeby jednego i drugiego tworzą normy jawne i implicite, a także znaczenia i struktury relacji, zachowań i konfliktów (Baró, 1990).
Te przedmioty badań można wyodrębnić z najbardziej klasycznych tradycji filozoficznych, ponieważ zainteresowanie zrozumieniem dynamiki grupy w stosunku do jednostki było obecne jeszcze przed epoką nowożytną.
Jednak historia psychologii społecznej jest zwykle opowiadana z pierwszych prac empirycznych , ponieważ to właśnie pozwala nam uznać ją za dyscyplinę o wystarczającej "naukowej trafności", w przeciwieństwie do "spekulatywnego" charakteru tradycji filozoficznych.
Powiedziawszy to, zobaczymy teraz podróż przez historię psychologii społecznej, poczynając od pierwszych dzieł końca XIX wieku, aż po kryzys i współczesne tradycje.
- Powiązany artykuł: "Czym jest psychologia społeczna?"
Pierwszy etap: społeczeństwo jako całość
Psychologia społeczna zaczęła się rozwijać w XIX wieku i przenika podstawowe pytanie, które impregnowało także wytwarzanie wiedzy w innych naukach społecznych. To pytanie jest następujące: Co nas łączy w pewnym porządku społecznym? (Baró, 1990).
Pod wpływem dominujących prądów w psychologii i socjologii, zasadniczo osiedlonych w Europie, odpowiedzi na to pytanie znaleziono wokół idei "umysłu grupowego", który trzyma nas ze sobą ponad indywidualnymi zainteresowaniami i naszymi różnicami ,
Dzieje się to równolegle z rozwojem tych samych dyscyplin, w których prace różnych autorów są reprezentatywne. W dziedzinie psychologii Wilhelm Wundt studiował produkty mentalne wytwarzane w społeczności i linki, które stworzyli. Ze swej strony Zygmunt Freud twierdził, że więź podtrzymują więzy uczuciowe i procesy identyfikacji zbiorowej, zwłaszcza w odniesieniu do tego samego przywódcy.
Od socjologii Émile Durkheim mówił o istnieniu zbiorowego sumienia (wiedzy normatywnej), którego nie można rozumieć jako sumienia indywidualnego, ale jako fakt społeczny i siłę przymusu. Z drugiej strony Max Weber zasugerował, że to, co nas łączy, to ideologia , ponieważ z tego powodu interesy stają się wartościami i celami szczegółowymi.
Podejście to zaczęło się od rozważań o społeczeństwie jako całości, skąd można przeanalizować, w jaki sposób indywidualne potrzeby są powiązane z potrzebami tej samej całości.
- Może jesteś zainteresowany: "Wilhelm Wundt: biografia ojca psychologii naukowej"
Drugi etap: psychologia społeczna przełomu wieków
Baró (1990) nazywa ten okres, który odpowiada wczesnemu XX wieku "amerykanizacji psychologii społecznej", podczas gdy centrum ich studiów kończy się w drodze z Europy do Stanów Zjednoczonych. W tym kontekście nie chodzi już tylko o to, co trzyma nas razem w porządku społecznym (w "całości"), ale to, co prowadzi nas na początku do integracji się z nim. Innymi słowy, pytanie brzmi jak to jest, że jednostka integruje się harmonijnie z tym porządkiem społecznym .
Ta ostatnia odpowiada dwóm problemom amerykańskiego kontekstu chwili: z jednej strony rosnąca imigracja i potrzeba integracji ludzi w określonym systemie wartości i interakcji; i z drugiej strony wymagania powstania przemysłowego kapitalizmu .
Na poziomie metodologicznym szczególne znaczenie ma tu wytwarzanie danych poparte kryteriami współczesnej nauki, poza produkcją teoretyczną, z którą eksperymentalne podejście, które już się rozwija, zaczyna osiągać szczyt.
- Powiązany artykuł: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"
Wpływ społeczny i indywidualne skupienie
Jest rok 1908, kiedy powstają pierwsze prace z zakresu psychologii społecznej. Jego autorami byli dwaj północnoamerykańscy naukowcy nazwani William McDougall (którzy kładli szczególny nacisk na psychologię) i Edmund A. Ross (którego nacisk był bardziej skoncentrowany na życiu społecznym). Pierwszy z nich twierdził, że istota ludzka ma seria wrodzonych lub instynktownych tendencji, które psychologia może analizować z podejścia społecznego , To znaczy, argumentował, że psychologia może wyjaśniać, w jaki sposób społeczeństwo "moralizuje" lub "socjalizuje" ludzi.
Z drugiej strony, Ross uważał, że poza badaniem wpływu społeczeństwa na jednostkę, psychologia społeczna powinna zajmować się interakcjami między jednostkami. Oznacza to, że zaleca się badanie procesów, poprzez które my wpływamy na siebie nawzajem, a także różnicowanie różnych rodzajów wpływów, które wywieramy.
W tym momencie powstaje ważny związek między psychologią i socjologią. W rzeczywistości, podczas rozwoju symbolicznego interakcjonizmu i twórczości George'a Meada, często pojawia się tradycja zwana "Socjologiczną socjologią społeczną", która teoretyzowała o używaniu języka w interakcji i znaczeniach zachowań społecznych.
Ale, być może najbardziej zapamiętanym z założycieli psychologii społecznej jest niemiecki Kurt Lewin , Ten ostatni dał definitywną tożsamość badaniom grup, co było decydujące dla konsolidacji psychologii społecznej jako dyscypliny dla celów samokształcenia.
- Może jesteś zainteresowany: "Kurt Lewin i Field Theory: narodziny psychologii społecznej"
Opracowanie podejścia eksperymentalnego
W miarę umacniania się psychologii społecznej konieczne było opracowanie metody nauki, która w pozytywistycznych kanonach nowoczesnej nauki ostatecznie legitymizowałaby tę dyscyplinę. W tym sensie i pary "Socjologicznej psychologii społecznej" opracowano "psychologiczną psychologię społeczną", bardziej związane z behawioryzmem, eksperymentalizmem i pozytywizmem logicznym .
Dlatego jednym z najbardziej wpływowych dzieł tej chwili jest dzieło Johna B. Watsona, który uważał, że aby psychologia była naukowa, musiała oddzielić ostatecznie od metafizyki i filozofii, a także przyjąć podejście i metody "Hard sciences" (fizykochemiczne).
Na tej podstawie zachowanie zaczyna być badane pod kątem tego, co można zaobserwować. I tak jest psycholog Floyd Allport który w dekadzie lat 20-tych przestawia podejście Watsonian do wykonywania psychologii społecznej.
W tej linii aktywność społeczna jest uważana za rezultat sumy stanów i indywidualnych reakcji; problem, który w końcu przenosi koncentrację nauki na psychologię jednostek, w szczególności w przestrzeni laboratoryjnej i kontroli .
Ten model empirycznego cięcia koncentrował się głównie na produkcji danych, a także na uzyskiwaniu ogólnych praw w ramach modelu "rzeczy społecznej" w kategoriach czystych interakcji między organizmami badanymi w laboratorium; co skończyło się dystansowaniem psychologii społecznej od rzeczywistości, którą miał badać (Íñiguez-Rueda, 2003).
Ten ostatni będzie krytykowany później przez inne podejścia do psychologii społecznej i innych dyscyplin, co w połączeniu z następującymi konfliktami politycznymi, doprowadzi nauki społeczne do ważnego kryzysu teoretycznego i metodologicznego .
Po drugiej wojnie światowej
Druga wojna światowa i jej konsekwencje na poziomie indywidualnym, społecznym, politycznym i gospodarczym przyniosły mu nowe problemy, które między innymi stawiają sobie za cel psychologię społeczną.
Obszarami zainteresowań w tym czasie były głównie badania zjawisk grupowych (zwłaszcza w małych grupach, jako odzwierciedlenie dużych grup), procesy treningu i zmiana postaw, a także rozwój osobowości jako odruchu i motorem społeczeństwa (Baró, 1990).
Istniała także poważna obawa, aby zrozumieć, co było pod widoczną jednością grup i spójnością społeczną. Z drugiej strony wzrastało zainteresowanie badaniem norm społecznych, postaw, rozwiązywania konfliktów; i wyjaśnienie zjawisk takich jak altruizm, posłuszeństwo i konformizm .
Na przykład prace Muzafera i Carolyn Sheriff w konfliktach i normach społecznych są reprezentatywne dla tego czasu. W zakresie postaw studia Carl Hovland są reprezentatywne, a eksperymenty Solomona Ascha są klasyczne. W posłuszeństwie eksperymenty Stanleya Milgrama są klasyczne .
Z drugiej strony, chodziło o grupę psychologów i teoretyków społecznych zrozumieć, jakie elementy reżim nazistowski uwolnił i druga wojna światowa. Między innymi tutaj powstaje Szkoła Frankfurcka i teoria krytyczna , którego maksymalnym wykładnikiem jest Theodore W. Adorno. Otwiera to drogę do kolejnego etapu w historii psychologii społecznej, naznaczonego rozczarowaniem i sceptycyzmem wobec tej samej dyscypliny.
Trzeci etap: kryzys psychologii społecznej
Nie po tym, jak zniknęły poprzednie podejścia, dekada lat sześćdziesiątych otwiera nowe refleksje i debaty na temat tego, co, jak i dlaczego psychologii społecznej (Íñiguez-Rueda, 2003).
To jest ramy militarnej i politycznej klęski amerykańskiej wizji, która między innymi to pokazała nauki społeczne nie były obce konfliktom historycznym i do struktur władzy, ale wręcz przeciwnie (Baró, 1990). W rezultacie pojawiły się różne sposoby walidacji psychologii społecznej, które rozwijały się w ciągłym napięciu i negocjacjach z tradycyjnymi podejściami bardziej pozytywistycznymi i eksperymentalnymi.
Niektóre cechy kryzysu
Kryzys spowodowany był nie tylko czynnikami zewnętrznymi, w tym także ruchami protestacyjnymi, "kryzysem wartości", zmianami w globalnej strukturze produkcyjnej i pytaniami o modele, które dominowały w naukach społecznych (Iñiguez-Rueda , 2003).
Wewnętrznie, zasady, które podtrzymywały i legitymizowały tradycyjną psychologię społeczną (i ogólnie nauki społeczne) były mocno kwestionowane. Pojawiają się w ten sposób nowe sposoby widzenia i robienia nauki oraz wytwarzania wiedzy , Wśród tych elementów były głównie niejasny charakter psychologii społecznej i tendencja do badań eksperymentalnych, które zaczęto uważać za bardzo dalekie od badanych rzeczywistości społecznych.
W kontekście europejskim kluczowe były prace psychologów takich jak Serge Moscovici i Henry Tajfel , a później socjologowie Peter L. Berger i Thomas Luckmann, i wielu innych.
Stąd rzeczywistość zaczyna być postrzegana jako konstrukcja. Ponadto rośnie zainteresowanie konfliktowym podejściem do porządku społecznego, a wreszcie troską o polityczną rolę psychologii społecznej i jej potencjału transformacyjnego (Baró, 1990). W obliczu socjologicznej psychologii społecznej i psychologicznej psychologii społecznej wyłania się krytyczna psychologia społeczna.
Aby dać przykład i pójść za Iñiguez-Rueda (2003), zobaczymy dwa podejścia, które zostały oderwane od współczesnych paradygmatów psychologii społecznej.
Profesjonalne podejście
W tym podejściu psychologia społeczna nazywana jest także stosowaną psychologią społeczną, a nawet może obejmować społeczną psychologię społeczną , Ogólnie rzecz biorąc, jest to profesjonalne podejście do interwencji.
Nie chodzi o "zastosowanie teorii" w kontekście społecznym, ale o docenienie produkcji teoretycznej i wiedzy, która została przeprowadzona podczas samej interwencji. Działa szczególnie w zakresie poszukiwania rozwiązań problemów społecznych poza kontekstem akademickim i / lub eksperymentalnym oraz technologii, która przeszła znaczną część psychologii społecznej.
- Powiązany artykuł: "5 różnic między psychologią społeczną a psychologią społeczności"
Podejście transdyscyplinarne
Jest to jeden z paradygmatów krytycznej psychologii społecznej, gdzie poza byciem interdyscyplinarnym podejściem, które oznaczałoby połączenie lub współpracę między różnymi dyscyplinami, chodzi o utrzymujcie tę współpracę bez ścisłego podziału między sobą .
Wśród tych dyscyplin są na przykład: psychologia, antropologia, lingwistyka, socjologia. W tym kontekście szczególnie interesujące jest rozwijanie praktyk refleksyjnych i badań z poczuciem znaczenia społecznego.
Bibliografia:
- Baró, M. (1990). Akcja i ideologia. Psychologia społeczna z Ameryki Środkowej. Redaktorzy UCA: Salwador.
- Íñiguez-Rueda, L. (2003). Psychologia społeczna jako krytyczna: ciągłość, stabilność i effercencja. Trzy dekady po "kryzysie". Inter-American Journal of Psychology, 37 (2): 221-238.
- Seidmann, S. (S / A). Historia psychologii społecznej Źródło: 28 września 2018. Dostępne pod adresem //www.psi.uba.ar/academica/carrerasdegrado/psicologia/sitios_catedras/obligatorias/035_psicologia_social1/material/descargas/historia_psico_social.pdf.
