Jak wyglądał Bóg Spinozy i dlaczego Einstein wierzył w niego?

Może 3, 2024

Kim jesteśmy? Dlaczego tu jesteśmy? Czy samo istnienie ma sens? Jak, gdzie i kiedy powstał wszechświat? Te i inne pytania wzbudziły ciekawość człowieka od czasów starożytnych, który starał się oferować różne rodzaje wyjaśnień, na przykład religii i nauki.

Na przykład filozof Baruch Spinoza stworzył filozoficzną teorię, która była jednym z religijnych odniesień, które najbardziej wpłynęły na zachodnią myśl od XVII wieku. W tym artykule zobaczymy, jaki był Bóg Spinozy i w jaki sposób ten myśliciel żył duchowością.

Powiązany artykuł: "Jak psychologia i filozofia są podobne?"

Naukowy i religijny

Nauka i religia Obie koncepcje były nieustannie konfrontowane w historii. Jednym z problemów, które uderzyły najbardziej, jest istnienie Boga lub różnych bogów, którzy hipotetycznie stworzyli i regulują naturę i istnienie w ogóle.

Wielu naukowców uważało, że wierzy w wyższą istotę nierealistyczny sposób wyjaśnienia rzeczywistości , Nie oznacza to jednak, że naukowcy nie mogą mieć własnych przekonań religijnych.

Niektóre wielkie postacie historii utrzymywały nawet istnienie Boga, ale nie jako osobowa istota, która istnieje i poza nią. Tak jest w przypadku znanego filozofa Barucha de Spinoza i jego koncepcji Boga, a następnie naukowcy tacy jak Albert Einstein.

Bóg Spinozy

Baruch de Spinoza urodził się w Amsterdamie w 1632 roku i został uznany za jednego z trzech głównych filozofów racjonalistów w XVII wieku. Ich refleksje zakładały głęboką krytykę klasycznej i ortodoksyjnej wizji religii, która zakończyła się egzekucją ze strony społeczności i wygnania, a także zakazem i cenzurą jej pism.

Jego wizja świata i wiary jest bardzo bliska panteizmowi, to znaczy idei, że sacrum jest samą naturą.

Rzeczywistość według tego myśliciela

Pomysły bronione przez Spinozę opierały się na pomyśle, że rzeczywistość składa się z jednej substancji , w przeciwieństwie do René Descartes, który bronił istnienia res cogitans i res extensa. A ta substancja jest niczym innym jak Bogiem, nieskończoną istotą i wieloma właściwościami i wymiarami, z których możemy poznać tylko część.

W ten sposób myśl i materia są jedynie wyrażonymi wymiarami tej substancji lub modów i wszystkiego, co nas otacza, łącznie z nami, są to części, które są zgodne z boskością w ten sam sposób , Spinoza wierzył, że dusza nie jest czymś wyłącznym dla ludzkiego umysłu, ale że impregnuje wszystko: kamienie, drzewa, krajobrazy itp.

Zatem z punktu widzenia tego filozofa to, co zwykle przypisujemy zewnętrznemu i boskiemu, jest tym samym co materiał; nie jest częścią niektórych równoległych logik.

Spinoza i jego koncepcja boskości

Bóg jest konceptualizowany nie jako osobowa i uosobiona istota, która kieruje egzystencją zewnętrzną, ale jako zbiór wszystkiego, co istnieje, wyrażone zarówno w rozszerzeniu, jak iw myśli. Innymi słowy, uważa się, że Bóg jest samą rzeczywistością , który wyraża się przez naturę. Byłby to jeden ze szczególnych sposobów, w jakie Bóg wyraża siebie.

Bóg Spinozy nie dałby światu żadnego celu, ale to jest jego część. Jest uważany za natur naturante, to znaczy, co jest i daje początek różnym sposobom lub naturze naturalnej, takiej jak myśl czy materia. Krótko mówiąc, dla Spinozy Bóg jest wszystkim, a poza nim nic nie ma.

Powiązany artykuł: "Rodzaje religii (i ich różnice w poglądach i poglądach)"

Człowiek i moralność

Ta myśl prowadzi tego myśliciela do powiedzenia tego Boga nie trzeba go wielbić ani ustanawiać systemu moralnego będąc tym produktem człowieka. Nie ma złych ani dobrych uczynków samych w sobie, pojęcia te są jedynie rozwinięciem.

Koncepcja człowieka Spinozy jest deterministyczna: nie uważa istnienia wolnej woli jako takiej , będąc częścią tej samej substancji i nie ma niczego poza nią. Tak więc dla niego wolność opiera się na rozumie i rozumieniu rzeczywistości.

Spinoza również to rozważył nie ma dualizmu umysł-ciało , ale był to ten sam niepodzielny element. Nie rozważał także idei transcendencji, w której dusza i ciało są rozdzielone, a to, co przeżywa się w życiu, jest ważne.

Może jesteś zainteresowany: "Dualizm w psychologii"

Einstein i jego przekonania

Przekonania Spinozy przyniosły mu dezaprobatę dla jego ludzi, ekskomuniki i cenzurę.Jednak jego pomysły i dzieła pozostały i zostały przyjęte i docenione przez dużą liczbę ludzi w całej historii. Jednym z nich był jeden z najbardziej cenionych naukowców wszechczasów, Albert Einstein .

Ojciec teorii względności miał religijne interesy w dzieciństwie, chociaż później te zainteresowania byłyby modyfikowane przez całe życie. Pomimo pozornego konfliktu między nauką a wiarą, w niektórych wywiadach Einstein przejawia swoją trudność w odpowiedzi na pytanie, czy wierzy w istnienie Boga. Chociaż nie podzielał idei osobistego Boga, powiedział, że rozważa ludzki umysł nie jest w stanie zrozumieć całości wszechświata ani tego, jak jest zorganizowany , mimo że jest w stanie dostrzec istnienie pewnego porządku i harmonii.

Chociaż często był klasyfikowany jako przekonany ateista, duchowość Alberta Einsteina był bliżej panteistycznego agnostycyzmu , W rzeczywistości krytykowałbym fanatyzmy ze strony zarówno wierzących, jak i ateistów. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki odzwierciedli również, że jego pozycja i przekonania religijne zbliżyły się do wizji Boga w Spinozy, jako czegoś, co nie ukierunkowuje i nie karze nas, ale jest po prostu częścią wszystkiego i przejawia się przez tę całość. Dla niego istniały prawa natury i zapewniały pewien porządek w chaosie, manifestując się w harmonii z boskością.

Uważał także, że nauka i religia niekoniecznie są konfrontowane, ponieważ obie dążą do poszukiwania i rozumienia rzeczywistości. Ponadto obie próby wyjaśnienia świata wzajemnie się stymulują.