7 najlepszych zdań Aleksandra Lurii, rosyjskiego neuropsychologa
Alexander Luria (1902 - 1977), którego oficjalna nazwa została przepisana jako Aleksandr Románovich Lúriya, była pionierem nowoczesnej neuropsychologii.
Urodzony w Kazaniu w Rosji, przed rewolucją rosyjską, opracował różne badania i badania, które utworzyły podstawę dla tej subdyscypliny w psychologii, w której mózg jest architektem, który wywodzi się z tego zachowania.
W tym artykule postanowiliśmy stworzyć kolekcję zwrotów autorstwa Alexandra Lurii to pozwoli nam lepiej poznać ich wkład i ich teorie.
- Polecany artykuł: "Alexander Luria: biografia pioniera neuropsychologii"
Słynne cytaty z Aleksandra Lurii
Urodzony w rodzinie pochodzenia żydowskiego, Luria władał biegle językiem niemieckim, francuskim, angielskim i rosyjskim. Uczeń Lwa Wygotskiego i osobisty przyjaciel Zygmunta Freuda, Alexander Luria, podzielił się swoim wkładem naukowym w ponad 350 publikacjach.
Bez dalszej zwłoki poznamy jego słynne cytaty oraz krótką kontekstualizację każdego z nich.
1. Trudno jest określić powód mojego wyboru do psychologii jako teren mojej bezpośredniej działalności zawodowej.
Kariera akademicka Aleksandra Lurii jest nieco dziwna. Kontekstualizując, należy zrozumieć, że rewolucja rosyjska zdarzyła się właśnie w decydującym momencie jej powstania, w młodym wieku 7 lat. Wstąpił na uniwersytet mając zaledwie 15 lat na studiowanie psychologii.
Wyrażenie numer 1 odpowiada jego autobiograficznej książce "Patrząc wstecz", napisanej w roku 1979. Jest to opinia o jego prawdziwym zainteresowaniu mechanizmami umysłowymi.
2. Obowiązki, które mieliśmy i możliwość studiowania dużej liczby pacjentów z urazami mózgu były imponujące. Tak więc lata katastrofy dały nam największą szansę na rozwój nauki.
W tym zdaniu Alexander Luria mówi o neuropsychologii u osób z uszkodzeniami mózgu. Oddział neuropsychologii nie ma na celu spowodowania pewnych urazów w celu oceny skutków, ale po prostu bada istniejące przypadki osób, które przeszły pewne operacje naprawcze.
3. W pewnej syberyjskiej wiosce wszystkie niedźwiedzie są białe. Twój sąsiad poszedł do tego miasta i zobaczył niedźwiedzia. Jakiego koloru był niedźwiedź?
Sylogizm frazy numer trzy stał się szczególnie popularny w jego czasach. Luria opisał ten logiczny błąd podczas jednej z podróży do wioski w środkowej Azji. Chciałem odkryć, czy istnieje logiczne rozumowanie, które było stosowane we wszystkich kulturach i społeczeństwach. Co ciekawe, najczęstszą odpowiedzią wśród członków tego miasta było: "Nie wiem, dlaczego nie zapytasz mojego sąsiada?"
Chociaż Luria jest szeroko znana z badań i odkryć u pacjentów z nabytym uszkodzeniem mózgu i umiejscowieniem w mózgu pewnych funkcji umysłowych, ważne jest również, aby wiedzieć, że był on jednym z pionierów w projektowaniu wykrywaczy kłamstw. I chociaż był wybitnym znawcą psychofizjologii, zapytał także o psychoanalizę i ludzkie emocje w poszukiwaniu metod "uzupełnionych odpowiedzi motorycznych".
4. Mówienie jest cudem.
Zwrot Aleksandra Lurii, w którym pokazuje nam swoje głębokie zainteresowanie i podziw dla procesów umysłowych. Luria pojmuje mózg jako holistyczną istotę i, podobnie jak jego nauczyciel Lew Wygotski, staram się odkryć funkcje mózgu, które w połączeniu z innymi stanowią fundamentalną podstawę myśli. Podejście to koliduje z postulatami innych prestiżowych naukowców w tym czasie, takich jak Karl Wernicke lub Paul Broca, którzy byli zwolennikami idei, że pewne określone obszary mózgu odpowiadają pewnym funkcjom motorycznym i poznawczym.
Kontrowersje między zwolennikami lokalizacji i antylokalizacji pozostały przez większość XIX i XX wieku. Obecnie większość naukowców zgadza się, że pomiędzy obydwoma stanowiskami istnieje pośredni grunt: nasz mózg funkcjonuje jako system wzajemnych zależności, chociaż możliwe jest również wykrycie niektórych regionów odpowiedzialnych za określone procesy umysłowe (na przykład Obszar Broca jest szczególnie związany z produkcją języka).
Ten sam Alexander Luria zaproponował teorię dotyczącą organizacji na trzech poziomach mózgu: pierwotnym, wtórnym i trzeciorzędowym. Zgodnie z jego podejściem, każdy obszar mózgu, poprzez złożoną sieć połączeń neuronalnych, odpowiada za określone funkcje umysłowe:
- Stan budzenia, pamięć pierwotna i wewnętrzna homeostaza: pień mózgu, podwzgórze i układ limbiczny.
- Przetwarzanie i przechowywanie informacji: płat skroniowy, płat potyliczny i płat ciemieniowy.
- Wydolność motoryczna i programowanie behawioralne: płat czołowy.
5. Naszą misją nie jest "lokalizowanie" nadrzędnych procesów psychologicznych człowieka w ograniczonych obszarach kory, ale ustalenie, za pomocą wnikliwej analizy, które grupy uzgodnionych obszarów pracy mózgu są odpowiedzialne za wykonanie złożonej aktywności umysłowej.
Zawsze podążając za Lurią, te trzy poziomy stanowią układ funkcjonalny, który jest ze sobą powiązany. Funkcje typu wyższego rzędu obejmują różne obszary mózgu i są przeprowadzane w skoordynowany sposób.
6. Wiedza, którą mamy dzisiaj w mózgu, jest stosunkowo niewielka, jeśli porównamy ją z tym, co musimy jeszcze odkryć, i bardzo dużą, jeśli porównamy ją z tym, co znaliśmy zaledwie kilka lat temu.
Rosyjski neuropsycholog miał rację, komentując w jednej ze swoich książek, że badania nad procesami umysłowymi i mózgowymi są wciąż aktualne i pogratulował wielu zdobytych w tamtych czasach wiedzy. Poprzednie zdanie Aleksandra Lurii jest tego dobrym przykładem.
7. Aby przejść od ustalenia symptomu (utraty danej funkcji) do lokalizacji odpowiadającej mu aktywności umysłowej, wciąż pozostaje wiele do zrobienia.
Praca Aleksandra Lurii była kluczem do czasów, kiedy społeczność naukowa pogłębiała się w badaniu neuropsychologicznych podstaw ludzkiej świadomości. Jego ważne odkrycia w dziedzinie neuropsychologii zaowocowały naukowym obszarem szczególnego zainteresowania specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym.
