Rozwój umiejętności czytania i pisania: teorie i interwencje

Rozwój czytania i pisania Jest to jeden z procesów, które z punktu widzenia uczenia się i psychologii mają większe znaczenie.

Dzięki umiejętności czytania i pisania możemy polegać na symbolach, które rozszerzają nasze źródła informacji i przechowują wszelkiego rodzaju wspomnienia i interesujące dane między stronami. Ale ... co wiemy o tym rozwoju io sposobach, w jakie możemy w nim interweniować?

• Możesz być zainteresowany: "Dysleksja: przyczyny i objawy trudności z czytaniem"

Rozpoznanie języka pisanego

Z historycznego punktu widzenia badania związane z analizą procesu czytania broniły, że bezpośrednie przekształcenie lub kodyfikacja każdego z tych słów samo w sobie, może dać pełne znaczenie wiadomości lub otrzymane informacje. Jednak późniejsze prace poszerzyły początkową perspektywę.

W ten sposób można teraz rozróżnić dwa uzupełniające się procesy związane z rozpoznawaniem słowa pisanego.

1. Ścieżka fonologiczna lub pośrednia

To, na co pozwala dokładne kodowanie grafem-fonemem od którego może nastąpić rozpoznanie słowa (jak to stwierdzono w początkowych teoriach). Dzięki temu systemowi czytelnik jest w stanie zidentyfikować zarówno zwykłe słowo, jak i znane jako pseudogłos lub nieznane słowo.

Ten pierwszy system wiąże się z wyższym poziomem wysiłku poznawczego dla czytelnika na poziomie pamięci roboczej, dlatego jego odpowiedź jest wolniejsza.

2. Wizualna lub bezpośrednia trasa

Staje się to znacznie metodą bardziej zwinny w rozpoznawaniu tego słowa, ponieważ pełne dekodowanie grafem-fonemem nie jest wykonywane. Podobnie jak w przypadku znanych słów, wizualna stymulacja grafem jest automatycznie i dokładnie identyfikowana.

Tak więc ten system jest ważny tylko z najczęściej używanymi słowami, nie można używać dla nieznanych słów lub pseudowords. Ze względu na oszczędność wysiłku poznawczego związanego z tą ścieżką, czytelnik może uczestniczyć w innym typie informacji, innym niż te oferowane przez grafemy (pisownia, składnia, aspekty pragmatyczne itp.), Które ułatwiają globalne wypełnianie otrzymanych informacji.

Ewolucyjne modele akwizycji odczytów

Aby wyjaśnić proces nabywania umiejętności czytania, z perspektywy ewolucyjnej zaproponowano różne modele teoretyczne, spośród których można wyróżnić:

Model Marsha i Friedmana (1981)

Pochodzi z piageckiego wkładu i wyróżnia cztery etapy od strategii używanych przez czytelnika w celu uzyskania dostępu do znaczenia słowa pisanego: wróżby językowe (wyłączna identyfikacja bardzo znajomych słów), zapamiętywanie poprzez dyskryminację wskaźników wizualnych (od niektórych kluczy jako początkowych liter wypisane jest całe słowo), sekwencyjne dekodowanie (początek procesu dekodowania) regularny grafem-fonem) i hierarchiczne dekodowanie (szybkie rozpoznawanie złożonych, nieregularnych lub mniej znanych słów za pomocą wizualnej dedukcji).

Ewolucyjny model Uta Frith (1985)

Z drugiej strony proponuje sekwencję trzech kolejnych faz, przezwyciężenie każdego z nich prowadzi do następnego kolejnego. Najpierw początkujący czytelnik opiera się na strategiach logograficznych od powiązania konkretnej formy zestawu pisowni słowa z konkretnym znaczeniem (znane słowa).

Następnie, poprzez strategie alfabetyczne, czytelnik dokonuje zmechanizowanej konwersji pomiędzy grafem i fonemem, umożliwiając identyfikację wszystkich rodzajów słów. Wreszcie, strategie pisowni ułatwiają rozpoznawanie zautomatyzowanych słów bez przeprowadzania pełnej analizy każdego grafem, odejmując w ten sposób część wyrazu poprzez częściowe zastosowanie przekodowywania fonologicznego.

Wkład Vigosky'ego (1931-1995) i Brunera (1994)

Ci dwaj badacze koncentrują swoje zainteresowania na środowisku społecznym (i historyczne w przypadku Lwa Wygotskiego) jako decydujący aspekt w nabywaniu języka. Tak więc funkcją i celem najbardziej odpowiedniego języka jest promowanie interakcji między jednostkami tworzącymi system społeczny.

Vygotsky bardziej podkreśla pojęcie konstruktywizmu, czyli aktywną rolę, jaką jednostka reprezentuje w zdobywaniu pewnej wiedzy od ustanowienia Strefy Bliskiego Rozwoju , które są połączone z prowadnicą lub rusztowaniem, które zapewniają postać eksperta ułatwiającego uczniowi przejście przez ten proces.

Jerome Bruner jednak kładzie większy nacisk na procesy poznawcze jako elementy, z których rozwija się w języku, ale także nadaje istotne znaczenie kontekstowi społecznemu, w którym ma miejsce.

Procesy w umiejętności czytania i pisania

Czytanie ze zrozumieniem jest zdefiniowane jako zestaw procesów, które pozwalają wyodrębnić globalne znaczenie informacji zawartych w konkretnym tekście. Adaptacyjny poziom czytania ze zrozumieniem wymaga od czytelnika minimalnej wiedzy na temat niektórych zagadnień pojawiających się w tekście, a także wystarczającej uwagi i spostrzegawczości, aby zapewnić właściwą asymilację odczytanych danych.

Z drugiej strony, aspekty poznawcze i metapoznawcze również odgrywają ważną rolę, a także rodzaj słów pod względem specyficzności lub techniczności, długości lub znajomości czytelnika.

Wreszcie, kolejność i struktura tekstu są również determinujące aspekty, ponieważ ułatwią czytelnikowi zrozumienie sekwencyjności lub rozwoju informacji, o których mowa w tekście.

Procesy związane ze zrozumieniem tego, co przeczytano

Wśród procesów związanych z czytaniem ze zrozumieniem, przetwarzanie syntaktyczne i przetwarzanie semantyczne są zróżnicowane:

Przetwarzanie syntaktyczne

Pierwszy poziom analizy jest produkowany, bardziej podstawowy niż pozwala przybliżyć czytelnikowi znaczenie który odpowiada konkretnej informacji.

Ten pierwszy poziom ma miejsce po wdrożeniu następujących strategii:

1. Przestrzegaj porządku trzymanego przez słowa, aby odróżnić temat od przedmiotu każdego zdania.
2. Wykrywaj kluczowe elementy, takie jak wyznaczniki, przyimki, przysłówki itp. pomaga to w ograniczeniu funkcji słów, które należy zidentyfikować.
3. Rozróżniaj różne elementy zdania pod względem tematu, czasownika, uzupełnień, zdań podrzędnych itp.
4. Integruj znaczenie słów indywidualnie, aby dojść do ogólnego zrozumienia zdania.
5. Zwróć uwagę na znaki interpunkcyjne, które definiują zdania i ustanawiają relacje między nimi w odniesieniu do ich poprzedników i następników.

Semantyczne przetwarzanie

Po okresie gramatyki rozumienia zdania , przystępujemy do wytyczenia interpretacji globalnego znaczenia tego. Uzyskano reprezentację, zwykle w postaci obrazu, który całkowicie syntetyzuje treść zdania. W tym celu konieczne jest połączenie informacji przeczytanego zdania z zestawem wcześniejszej wiedzy i poznawczych wzorców czytelnika.

Schematy są wzajemnie powiązanymi organizacjami wiedzy interweniują w: interpretacji postrzeganych danych, odzyskiwania informacji zawartych w pamięci podmiotu, struktury otrzymanych informacji, ustanowienia ogólnych i szczegółowych celów oraz lokalizacji niezbędnych zasobów w odpowiedzi na takie informacje włączone Jego główną funkcją jest uzyskiwanie wniosków, dla których musi skupiać i ukierunkowywać proces uwagi, aby skupić się na elementach, które pozwalają mu wydobyć ogólne znaczenie czytanej informacji.

Trudności w rozpoznawaniu pisma

Dotyczące trudności z rozpoznawaniem słów związane z percepcją wzrokową należy wziąć pod uwagę między innymi: umiejętność różnicowania przestrzennego układu lustrzanych liter, takich jak "d", "p", "b", "q"; umiejętność rozróżniania spółgłosek "m" i "n"; możliwość określenia graficznych aspektów każdej litery niezależnie od rodzaju prezentowanego tekstu lub realizacji pojemności pamięci przypisanej do każdej litery.

Te problemy, częste w dysleksji należy dokładnie przeanalizować, ponieważ służą one wykrywaniu trudności w wizualnej integracji percepcyjnej, ponieważ nie występuje ona niemal natychmiast, jak to zwykle bywa u osób bez dysleksji.

Inne rodzaje problemów są rozwiązywane przez Problemy z funkcjonowaniem ścieżek dostępu do leksykonu zarówno fonologiczne, jak i wizualne. Ponieważ oba mają funkcje komplementarne, zmiana jednego z nich nieuchronnie powoduje niepełne spiekanie zapisanej treści, na którą narażony jest pacjent. Cechą, która może wystąpić w korzystaniu z trasy wizualnej przed nieznanymi słowami lub pseudonimami, jest zjawisko leksykalizacji.

Czytelnik myli znajome słowo z innym, które przedstawia pewne zbieżności w fonemach, które zawiera i może je wymieniać, jeśli nie jest w stanie przejść ścieżki fonologicznej lub jeśli ma jakąś zmianę, jak na przykład w przypadku dysleksji fonologicznej (z z którego następuje identyfikacja nieznanych słów).

Powierzchowna dysleksja i inne problemy

Z drugiej strony, dysleksja powierzchowna występuje w przypadkach, w których regularne słowa są odczytywane poprawnie, a nie w nieregularnych słowach , ponieważ temat opiera się na dokładnym dekodowaniu grafem-fonemem.Ten rodzaj czytników stwarza trudności w rozróżnianiu homofonów, takich jak "bello-pelo" lub "honda-onda".

Wreszcie, jeśli problem leży w przetwarzaniu syntaktycznym , czytelnikowi może być trudno zintegrować znaczenie zdania, gdy:

1. Struktura jest bardziej złożona lub zawiera kilka podrzędnych fraz w tej samej jednostce,
2. Nie możesz uzyskać dostępu do wcześniejszej wiedzy na temat przedmiotu, do którego adresuje tekst
3. Kiedy wydajność twojej pamięci operacyjnej jest niższa niż oczekiwano, działa różne aspekty informacji, które mają być przetwarzane jednocześnie.

Interwencja

Wkład autorów, którzy badali najbardziej efektywny rodzaj działań, które można zastosować wobec uczniów mających trudności z czytaniem, jest zróżnicowany.

Z drugiej strony, Huertas i Matamala popierają wczesną i zindywidualizowaną interwencję , przyjęcie pozytywnych oczekiwań dotyczących osiągnięć ucznia i tolerancji dla własnego tempa doskonalenia, nie będąc nadmiernie krytycznym wobec popełnionych błędów. Ponadto podkreślają one rodzaj i sposób wydawania instrukcji, które będą przestrzegane, dzięki czemu będą bardziej skuteczne w postaci krótkich, precyzyjnych i jasnych wskazówek. Wreszcie, idea powiązania wysiłku zainwestowanego w osiągnięte usprawnienia musi zostać przekazana uczniowi, aby zwiększyć jego poziom motywacyjny.

Na poziomie zapobiegania w pojawieniu się trudności w czytaniu zakładów Clemente i Domínguez przez interaktywny, ludyczny i dynamiczny program koncentruje się na poprawie umiejętności identyfikacji fonemów i sylab.

Kiedy centralny element obraca się wokół trudności w rozpoznawaniu słowa, Thomson priorytetuje następujące działania : Podkreśl pracę nad promowaniem integracji reguł konwersji grafem-fonem z podejścia multisensorycznego i zindywidualizowanego, opartego na procesach nadmiernego uczenia się, aby skuteczniej naprawić zdobytą wiedzę i połączyć z pozytywnym działaniem na rzecz samooceny i działań promocyjnych opartych na koncepcji własnej przy współpracy rodziny jako głównej części zaangażowanej.

Aby zrekompensować trudności w implementacji wizualnego sposobu przetwarzania słowa, można go ćwiczyć za pomocą ćwiczeń, w których słowo jest związane z jego wymową i znaczeniem w powtarzalny sposób.

Kiedy problem leży na ścieżce fonologicznej, czynności budowania słów mogą być wykonywane z pojedynczych fonemów stosujących dodatki, substytucje lub pominięcia grafem-fonemów w różnej kolejności.

Wreszcie, aby działać, zrozumienie syntaktyczne może określają zadania asocjacji składni kolorowej z którego czytelnik może w bardziej kompetentny sposób rozpoznać znaczenie każdej części zdania. Aby poprawić rozróżnianie i właściwe używanie znaków interpunkcyjnych, możesz pracować z tekstami, w których znak jest połączony z małym uderzeniem dłońmi lub na stole), co pomaga zaakcentować przerwę w śpiączce lub punkt każdego zdania.

Bibliografia:

• Clemente, M. i Domínguez, A. B. (1999). Nauczanie czytania. Madryt Piramida

• Crespo, M. T. i Carbonero, M. A. (1998). "Umiejętności i podstawowe procesy poznawcze". W J. A. Gonzalez-Pienda i Núñez, J. C. (coords.): Difficulties of School Learning, 91-125. Madryt: Piramida.

• Huerta, E. i Matamala, A. (1995). Leczenie i zapobieganie trudnościom w czytaniu. Madryt Przeglądarka

• Jiménez, J. (1999). Psychologia trudności w nauce. Madryt Synteza

2017 Maps of Meaning 1: Context and Background (Marzec 2024).