Teoria tabula rasa Johna Locke'a
Jednym z głównych zadań filozofii jest dociekanie o naturę człowieka, szczególnie w odniesieniu do jego życia umysłowego. W jaki sposób myślimy i doświadczamy rzeczywistości? W siedemnastym wieku debata na ten temat miała dwie przeciwstawne strony: racjonalistów i empirystów.
Jednym z najważniejszych myślicieli grupy empirystów był John Locke, angielski filozof, który położył podwaliny pod mechanistyczną koncepcję człowieka , W tym artykule zobaczymy, jakie były ogólne podejścia do jego filozofii i jego teorii tabula rasa.
- Powiązany artykuł: "Jak psychologia i filozofia są podobne?"
Kim był John Locke?
John Locke urodził się w 1632 roku w Anglii, która już zaczęła rozwijać filozoficzną dyscyplinę oddzieloną od religii i Biblii. W młodości otrzymał dobre wykształcenie, a właściwie mógł ukończyć szkołę wyższą w Oksfordzie.
Z drugiej strony, odkąd młody Locke interesował się polityką i filozofią. Jest na pierwszym polu wiedzy, w którym wyróżniał się najbardziej, i napisał dużo o koncepcji umowy społecznej, podobnie jak inni angielscy filozofowie, tacy jak Thomas Hobbes. Jednak poza polityką wniósł również ważny wkład w filozofię.
Teoria tabula rasa Johna Locke'a
Poniżej znajdują się podstawy filozofii Johna Locke'a w odniesieniu do jego koncepcji człowieka i ludzkiego umysłu. W szczególności zobaczymy jaką rolę odegrała koncepcja tabula rasa .
1. Wrodzone pomysły nie istnieją
W przeciwieństwie do racjonalistów, Locke zaprzeczył możliwości, że urodziliśmy się ze schematami umysłowymi, które dostarczają nam informacji o świecie. Zamiast tego, jako dobry empirysta, Locke bronił idei, że wiedza jest tworzona przez doświadczenie, wraz z kolejnością wydarzeń, w których żyjemy, co pozostawia resztę w naszych wspomnieniach.
Tak więc w praktyce Locke pojmował istotę ludzką jako byt, który powstaje, nie mając nic na myśli, tabula rasa, w której nic nie jest zapisane .
2. Różnorodność wiedzy wyraża się w różnych kulturach
Gdyby istniały wrodzone idee, w takim przypadku wszyscy ludzie podzielą się częścią swojej wiedzy. Jednak w czasach Locke'a było już możliwe, dzięki różnym książkom, poznać różne kultury rozproszone po całym świecie, a podobieństwa między ludźmi bledną przed dziwnymi rozbieżnościami, które można znaleźć nawet w najbardziej podstawowych: mitach o tworzenie świata, kategorie opisujące zwierzęta, koncepcje religijne, zwyczaje i obyczaje itp.
3. Niemowlęta nic nie pokazują
Była to kolejna z wielkich krytyk przeciwko racjonalizmowi, który dzierżył Locke. Kiedy przyjdą na świat, Dzieci nic nie pokazują i muszą uczyć się nawet najbardziej podstawowych. Dowodem na to jest fakt, że nie potrafią nawet zrozumieć najbardziej podstawowych słów, ani też nie rozpoznają niebezpieczeństw tak podstawowych, jak ogień czy przepaście.
4. W jaki sposób tworzona jest wiedza?
Ponieważ Locke wierzył, że wiedza jest konstruowana, musiał wyjaśnić proces, w którym następuje ten proces. To znaczy, w jaki sposób tabula rasa ustala system wiedzy o świecie.
Według Locke'a doświadczenia tworzą kopię tego, co nasze zmysły chwytają w naszych umysłach. Wraz z upływem czasu uczymy się wykrywać wzorce w tych kopiach, które pozostają w naszym umyśle, co sprawia, że pojęcia pojawiają się. Z kolei koncepcje te są również łączone ze sobą iz tego procesu generują bardziej złożone koncepcje i na początku są trudne do zrozumienia. Życie dorosłych rządzi się tą ostatnią grupą pojęć , które definiują wyższą formę intelektu.
Krytyka empiryzmu Locke'a
Pomysły Johna Locke'a są częścią innej ery, dlatego też możemy krytykować jego teorie. Wśród nich jest sposób, w jaki porusza on pytanie o tworzenie wiedzy. Chociaż niemowlęta wydają się być nieświadomymi prawie we wszystkim, okazało się, że na pewno przychodzą na świat predyspozycje do powiązania niektórych rodzajów informacji z określony sposób .
Na przykład fakt widzenia obiektu pozwala mu rozpoznać go za pomocą tylko dotyku, co wskazuje, że w swojej głowie są one już zdolne do przekształcenia tej oryginalnej literalnej kopii (wizji obiektu) w coś innego.
Z drugiej strony wiedza nie składa się z mniej lub bardziej niedoskonałych "kopii" tego, co wydarzyło się w przeszłości, ponieważ wspomnienia ciągle się zmieniają, a nawet mieszają.To jest coś, co zademonstrowała psycholog Elisabeth Loftus: dziwne jest to, że pamięć pozostaje niezmieniona, a nie odwrotnie.
