Przezczaszkowej stymulacji magnetycznej: rodzaje i zastosowania w terapii
Istnieje wiele zaburzeń i chorób, które wpływają na mózg i jego funkcjonowanie. Te zaburzenia mogą powodować lub być spowodowane faktem, że czasami różne obszary mózgu nie są wystarczająco aktywowane lub funkcjonują w zmieniony sposób. Aby je rozwiązać, opracowano lub wypróbowano różne mechanizmy i metody leczenia z większą lub mniejszą skutecznością. Jedną z nich, niezbyt dobrze znaną, ale która wykazała pewną przydatność, jest Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna .
Powiązany artykuł: "Cognitive neuroscience: historia i metody nauki"
Co to jest przezczaszkowa stymulacja magnetyczna?
Technika znana jako przezczaszkowa stymulacja magnetyczna metoda lub rodzaj nieinwazyjnej interwencji opartej na zastosowaniu pól magnetycznych kontrolowane w celu stymulacji aktywności komórek nerwowych. Ta stymulacja nie generuje bólu i pozwala kontrolować aktywność docelowych obszarów mózgu.
Zasada działania polega na zastosowaniu indukcji elektromagnetycznej, przyłożeniu prądu elektrycznego do elektromagnesu, który zostanie umieszczony na skórze głowy w taki sposób, że powstają wyżej wspomniane pola magnetyczne (dostatecznie osłabione, aby nie generować uszkodzeń).
A więc te pola wpływają na przekazywanie informacji, ułatwiając aktywność mózgu (chociaż nie jest w pełni zrozumiałe, jak to działa) i generowanie potencjału czynnościowego poprzez depolaryzację neuronalną. Normalna szybkość aktywacji tych neuronów zostaje przerwana, co z kolei może generować odroczone efekty w tych neuronach, z którymi są powiązane osoby dotknięte stymulacją. Zostało to powiązane z depresją i długoterminowym umocnieniem.
Badania przeprowadzone w tej chwili wydają się wskazywać, że jest to metodologia, która ma pewną skuteczność i która ma niewiele ryzyka, chociaż jest zwykle używana jako alternatywna metoda lub jako wsparcie leczenia a nie jako pierwsza opcja (zwykle preferowane są inne rodzaje leczenia, które wykazały większą spójność i skuteczność).
- Możesz być zainteresowany: "Części ludzkiego mózgu (i funkcje)"
Podstawowa procedura
Podstawowa procedura, którą zwykle stosuje się w przypadku przezczaszkowej stymulacji magnetycznej, jest w przybliżeniu następująca. Przed leczeniem należy przeprowadzić wizytę u lekarza, aby sprawdzić, czy pacjent nie wykazuje żadnej patologii ani elementu, dla którego ta technika jest przeciwwskazana.
Jeśli chodzi o samą aplikację, po pierwsze, po wejściu pacjenta do pomieszczenia, zapewniony zostanie pewien rodzaj elementu barierowego, takiego jak wtyczki, aby to mogło chronić uszy. Wcześniej powinien lub byłby wskazany wyjaśnij pacjentowi, co stanie się podczas sesji i może być konieczne uspokojenie pacjenta (bez użycia znieczulenia lub środków uspokajających).
Następnie umieść cewkę z elektromagnesem na skórze głowy, umieszczając ją w obszarze, który ma stymulować. Możliwe jest, że zamiast jednego, umieszcza się dwa lub kilka elementów, w zależności od sposobu przeprowadzania stymulacji. Będzie przeprowadzać mapowanie lub mapowanie mózgu, wprowadzając krótkie impulsy do obserwacji i lokalizacji obszarów mózgu i ich funkcjonowania bioelektrycznego. W tej fazie może zauważyć pewne odczucia i dźwięki.
Następnie lekarz przejdzie do włączyć cewkę i przejść regulację intensywności stymulacji , zwiększając ją do progu silnika (zwykle do momentu skurczu palców). Po osiągnięciu tego, pole magnetyczne będzie mogło przejść przez zmienny okres czasu w zależności od przypadku. Sesje te mogą się różnić pod względem liczby i czasu, co zwykle oznacza wykonanie około dziesięciu sesji.
Rodzaje przezczaszkowej stymulacji magnetycznej
Istnieją różne sposoby zastosowania przezczaszkowej stymulacji magnetycznej , Niektóre z głównych typów są następujące.
1. Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna prostych impulsów
Jednym ze sposobów zastosowania tej techniki są proste impulsy, zastosowanie bodźca co trzy lub więcej sekund lub pociąg bodźców o zmiennej częstotliwości na tym samym obszarze przez kilka sekund. Wykorzystywane w badaniach lub w leczeniu konkretnych problemów.
2. Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna sparowanych impulsów
W tym przypadku stosuje się dwa bodźce, których intensywność może być równa lub różna od siebie, poprzez tę samą cewkę i w tym samym regionie mózgu lub z dwoma różnymi cewkami. Typowe dla badania połączenia korowo-korowego .
3. Powtarzalna przezczaszkowa stymulacja magnetyczna
Ta aplikacja jest jedną z najbardziej znanych. Opiera się na emisji powtarzających się impulsów , stosując bodziec (niskiej częstotliwości) lub więcej (będąc w stanie osiągnąć dwadzieścia w EMTr szybkiej lub wysokiej częstotliwości) na sekundę lub mniej czasu. Zwykle stosuje się go w leczeniu problemów neuropsychiatrycznych.
W jakich chorobach jest stosowany?
Chociaż nie jest to szczególnie rozpoznawana, przezczaszkowa stymulacja magnetyczna został zastosowany do różnych zaburzeń mózgowych i psychiatrycznych , Niektóre z najbardziej znanych są następujące.
1. Choroby Parkinsona i zespoły motoryczne
Jednym z zaburzeń, w których najczęściej stosuje się tę technikę w chorobie Parkinsona lub w problemach związanych z jej objawami, powodując poprawę funkcjonalną i redukcję problemów z silnikiem .
- Może jesteś zainteresowany: "Parkinsona: przyczyny, objawy, leczenie i profilaktyka"
2. Zaburzenia nastroju
Być może najbardziej znanym zastosowaniem na poziomie psychiatrycznym tej techniki jest duża depresja. Z operacją w części podobnej do terapii elektrowstrząsowej, ale bez skutków ubocznych tego zaobserwowano, że to leczenie przyczynia się do zmniejszenia objawów depresyjnych, jeśli jest on stosowany w lewym przednim grzbietowo-bocznym, chociaż wymaga więcej badań
Został również zastosowany w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, chociaż w tym przypadku istnieje ryzyko indukcji epizodów maniakalnych. Dlatego w tym zaburzeniu należy zachować szczególną ostrożność.
3. Neurorehabilitacja
Innym obszarem zastosowania jest neurorehabilitacja, za pomocą stymulacji jako sposób generowania aktywacji neuronów i spróbować poprawić funkcjonalność po urazie mózgu. Stosuje się go między innymi w traumatyzmach, atakach serca, urazach rdzenia kręgowego, zespołach zaniedbania, niedowładach połowiczych lub trudnościach poznawczych.
4. Padaczka
Padaczka jest zaburzeniem, w którym czasami stosuje się ten rodzaj leczenia. Może umożliwić stymulację niektórych obszarów mózgu istotnych dla twarzy złagodzić pogorszenie generowane przez ten stan , a nawet może ułatwiać pojawienie się napadów padaczkowych w celu zlokalizowania obszaru, który generuje drgawki i oceny możliwości innych opcji terapeutycznych.
- Powiązany artykuł: "Padaczka: definicja, przyczyny, diagnoza i leczenie"
5. Zaburzenia bólu
Zastosowanie przezczaszkowej stymulacji magnetycznej zaproponowano w leczeniu problemów związanych z bólem, takie jak neuropatie i nerwobóle lub ból dłoni widmowej (u osób po amputacji), fibromialgię, a nawet migrenę.
6. Zaburzenia neurorozwojowe
Istnieją badania sugerujące zastosowanie tej terapii w autyzmie i ADHD , za pomocą stymulacji na jądra, które kierują uwagę, aby spowodować poprawę objawów tych zaburzeń neurorozwojowych i stymulowanie ich zdolności uwagi. Jednak, chociaż w tej kwestii wciąż potrzeba dużo więcej badań.
7. Schizofrenia i problemy psychotyczne
W zależności od zastosowania i stymulowanych obszarów można znaleźć użyteczność tej techniki w przypadku schizofrenii i zaburzeń psychotycznych. Jest to szczególnie przydatne w stymulacji szlaków mezo-korowych, tak aby zmniejszyć negatywne objawy. W niektórych przypadkach może być również stosowany w leczeniu pozytywnych objawów poprzez zmianę mechanizmu mózgowego, który je wytwarza (chociaż istnieje ryzyko wywołania ognisk psychotycznych).
Przeciwwskazania i skutki uboczne
Jak już powiedzieliśmy, przezczaszkowa stymulacja magnetyczna jest zwykle uważana za nieinwazyjną i mało ryzykowną opcję terapeutyczną, bez większych komplikacji występujących w większości przypadków. Nie oznacza to jednak, że nie może powodować irytujących efektów ubocznych, a nawet być przeciwwskazane w określonych przypadkach.
W odniesieniu do działań niepożądanych, na ogół pacjenci, którzy przechodzą to leczenie mogą odczuwać bóle głowy i zawroty głowy, stany zapalne i parestezje na twarzy i skórze głowy lub nawet małe mimowolne skurcze. Czasami jednak mogą wystąpić poważniejsze zakłócenia, takie jak utrata słuchu, drgawki i epizody maniakalne. Właśnie dlatego, choć pozornie niskiego ryzyka, musimy być ostrożni przy jego użyciu.
Jeśli chodzi o ludzi, którzy przeciwwskazali do przezczaszkowej stymulacji magnetycznej lub którzy potrzebowali skonsultować się z lekarzem lub poinformowali o nim o specyficznych cechach przed jego poddaniem się, osoby, które posiadają implanty lub mają element metaliczny w swoim organizmie, wyróżniają się można to zmienić poprzez stymulację magnetyczną. Rozrusznik serca jest szczególnie istotny (że stymulacja może zmienić się aż do momentu śmierci), pompy infuzyjne, elementy i zastawki wszczepione w układ nerwowy lub implanty ślimakowe. Coś tak prostego jak implanty dentystyczne może również stanowić pewne niebezpieczeństwo, a także odłamki lub metalowe elementy obecne w ciele z powodu jakiegoś wypadku lub urazu.
Należy również zachować szczególną ostrożność w przypadku osób, które doznały urazów mózgu, takich jak niedawne udary (choć czasami jest to wykorzystywane do rehabilitacji jego skutków, nie zaleca się stosowania go u pacjentów z zawałami). Chociaż w niektórych przypadkach stosuje się go w leczeniu choroby dwubiegunowej lub schizofrenii, należy zachować szczególną ostrożność w takich przypadkach, ponieważ stan pacjenta nie jest kontrolowany można uprzywilejować pojawianie się ognisk psychicznych lub epizodów maniakalnych , To samo dotyczy epilepsji. Osoby spożywające niektóre leki (niezależnie od tego, czy są psychotropowe), powinny najpierw skonsultować się z lekarzem. Wreszcie, kobiety w ciąży również przeciwwskazane tego leczenia.
Odnośniki bibliograficzne
- Ibiricu, M.A. I Morales, G. (2009). Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna. Roczniki systemu opieki zdrowotnej w Nawarra, 32 (suppl.3). Pamplona.
- López-Ibor, J.J .; Pastrana, J.I.; Cisneros, S. i López-Ibor, M.I. (2010). Skuteczność przezczaszkowej stymulacji magnetycznej w depresji. Studium naturalistyczne. Actas Esp. Psiquiatría, 38 (2): 87-93.
- Pascual-Leone, A. i Tormos-Muñoz, J.M. (2008). Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna: podstawy i potencjał modulacji określonych sieci neuronowych. Rev. Neurol., 46 (Suppl 1): S3-S10.
