Jaka jest przestrzeń synaptyczna i jak działa?

Kwiecień 6, 2024

E Układ nerwowy składa się z rozległej sieci połączeń nerwowych, których podstawowym składnikiem jest neuron , Połączenia te umożliwiają kontrolę i zarządzanie różnymi procesami umysłowymi i zachowaniami, do jakich zdolne są ludzkie istoty, pozwalając nam pozostać przy życiu, biegać, rozmawiać, odnosić się, wyobrażać lub kochać.

Połączenia nerwowe występują między różnymi neuronami lub pomiędzy neuronami a narządami wewnętrznymi, generując impulsy elektrochemiczne, które są przesyłane między neuronami, dopóki nie osiągną celu. Jednak te komórki nerwowe nie są połączone ze sobą. Wśród różnych neuronów, które są częścią układu nerwowego, możemy znaleźć małą przestrzeń za pośrednictwem których odbywa się komunikacja z następującymi neuronami. Przestrzenie te nazywane są przestrzeniami synaptycznymi .

Synapsa i przestrzeń synaptyczna

Przestrzeń synaptyczna lub szczelina synaptyczna to mała przestrzeń, która istnieje między końcem jednego neuronu a początkiem innego , Jest to przestrzeń pozakomórkowa od 20 do 40 nanometrów i napełnianie płynu synaptycznego, który jest częścią synapsy neuronalnej, wraz z neuronami przed i postsynaptycznymi. W ten sposób znajduje się w tej przestrzeni lub szczelinie synaptycznej gdzie następuje transmisja informacji z jednego neuronu do drugiego bycie neuronem uwalniającym informację oznacza presynaptyczną, podczas gdy ta, która je otrzymuje, otrzymuje nazwę neuronu postsynaptycznego.

Istnieją różne rodzaje synaps : możliwe jest, że przestrzeń synaptyczna łączy aksony dwóch neuronów między nimi lub bezpośrednio aksonu jednego i somy innego. Jednak typ synapsy, w której aksony jednego neuronu i dendryty z drugiego są komunikowane, nazywany synapsendrytyczną synapsą, jest najbardziej powszechny. Podobnie, można znaleźć synapsy elektryczne i chemiczne, te ostatnie są znacznie częstsze i o których powiem w tym artykule.

Przekazywanie informacji

Implikacja przestrzeni synaptycznej, choć wykonywana biernie, ma zasadnicze znaczenie w przekazywaniu informacji. Przed nadejściem potencjału czynnościowego (wywołanego depolaryzacją, repolaryzacją i hiperpolaryzacją w stożku aksonów) Przyciski terminalu neuronu aktywowane są na końcu aksonu presynaptycznego , które wypychają na zewnątrz szereg białek i neuroprzekaźników, substancji, które wywierają chemiczną komunikację między neuronami że następny neuron przejmie dendryty (chociaż w synapsach elektrycznych tak się nie dzieje).

Jest to w przestrzeni synaptycznej, gdzie neuroprzekaźniki są uwalniane i napromieniowane, a stamtąd zostaną przechwycone przez neuron postsynaptyczny. Neuron, który wyemitował neuroprzekaźniki, podsumuje nadmiar neuroprzekaźnika który pozostaje w przestrzeni synaptycznej i że neuron postsynaptyczny nie przepuszcza, wykorzystując je w przyszłości i utrzymując równowagę układu (w tym procesie wychwytu wielu substancji psychoaktywnych, takich jak SSRI, przeszkadza).

Wzmocnienie lub zahamowanie sygnałów elektrycznych

Po złapaniu neuroprzekaźników neuron postsynaptyczny zareagowałby w tym przypadku na kontynuację sygnału nerwowego poprzez wytwarzanie potencjałów pobudzających lub hamujących, co pozwoli na propagację potencjału czynnościowego (impulsu elektrycznego) generowanego w aksonie neuronu presynaptycznego przy zmianie równowagi elektrochemicznej.

I to jest to Synaptyczne połączenie między neuronami nie zawsze implikuje przejście nerwowego impulsu z jednego neuronu do drugiego , ale może również produkować, że nie jest replikowane i wygaszane, w zależności od rodzaju połączenia, które jest stymulowane.

Aby to lepiej zrozumieć, musimy myśleć, że tylko dwa neurony są zaangażowane w połączenia nerwowe, ale mamy ogromną liczbę wzajemnie powiązanych obwodów, które mogą spowodować sygnał, że obwód wyemitowany do zahamowania. Na przykład, przed urazem mózg wysyła sygnały bólu do dotkniętego obszaru, ale przez inny obwód odczucie bólu jest tymczasowo hamowane, aby umożliwić ucieczkę szkodliwego bodźca.

Do czego służy synapsa?

Biorąc pod uwagę proces następujący po transmisji informacji, możemy powiedzieć, że przestrzeń synaptyczna ma główną funkcję umożliwiającą komunikację między neuronami, regulowanie przechodzenia impulsów elektrochemicznych, które regulują funkcjonowanie organizmu .

Ponadto, dzięki niemu neuroprzekaźniki mogą pozostawać przez pewien czas w obwodzie, bez potrzeby aktywowania neuronu presynaptycznego, tak że chociaż początkowo nie są wychwytywane przez neuron postsynaptyczny, mogą być później używane.

W odwrotnym sensie pozwala również na odzyskanie nadmiarowego neuroprzekaźnika przez neuron presynaptyczny, lub rozkładane przez różne enzymy które mogą być emitowane przez membranę neuronów, takich jak MAO.

Wreszcie, przestrzeń synaptyczna ułatwia usunięcie z układu reszt wytworzonych przez aktywność nerwów, co może spowodować zatrucie neuronów i ich śmierć.

Synapsy przez całe życie

Człowiek jako organizm jest nieprzerwanie aktywny przez cały cykl życia, niezależnie od tego, czy wykonuje działanie, odczuwa, postrzega, myśli, uczy się ... Wszystkie te działania zakładają, że nasz system nerwowy jest aktywowany na stałe , emitując impulsy nerwowe i przekazując polecenia neuronów i informacje między sobą poprzez synapsy.

W momencie tworzenia połączenia neurony łączą się dzięki czynnikom neurotroficznym które ułatwiają im przyciąganie lub odpychanie się nawzajem, chociaż nigdy się nie dotykają. Po połączeniu pozostawia małą pośrednią szczelinę, przestrzeń synaptyczną, dzięki modulującemu działaniu tych samych czynników neurotroficznych. Tworzenie synaps nazywa się synaptogenezą, co jest szczególnie ważne na etapie płodowym i we wczesnym dzieciństwie , Jednak synapsy powstają w całym cyklu życia, poprzez ciągłe tworzenie i przycinanie połączeń nerwowych.

Aktywność samego życia i różne działania, które wykonujemy, mają wpływ na działanie synaptyczne: jeśli aktywacja obwodu powtarza się w znacznym stopniu, zostaje wzmocniona, a jeśli nie jest wykonywana w dużej ilości czasu, połączenie między obwodami neuronowymi słabnie.