Późne dojrzewanie: czym jest i cechami fizycznymi i psychologicznymi

Kwiecień 3, 2024

Okres dojrzewania jest jednym z najbardziej złożonych i trudnych okresów, które spędzamy w rozwoju naszego życia. Jest to etap wzrostu, w którym przestajemy być dziećmi dorosłymi, zaczynamy zdobywać coraz więcej obowiązków i być bardziej niezależnymi oraz momentem, w którym tworzymy naszą tożsamość.

Ostatni etap dojrzewania, poprzednie lata prawidłowego wkraczania w dorosłość, jest to, co niektórzy autorzy nazywają późnym dorastaniem , Chodzi o ten ewolucyjny moment, o którym będziemy mówić w całym tym artykule.

Powiązany artykuł: "8 najczęstszych zaburzeń psychicznych w okresie dojrzewania"

Adolescencja: czas zmian

Przejście między dzieciństwem a dorosłością Jest to etap rozwoju charakteryzujący się obecnością dużej liczby zmian, zarówno fizycznych, jak i psychicznych i społecznych. Ten etap kończy się późnym okresem dojrzewania, ale zanim ten ostatni się stanie, pojawia się wiele zjawisk, które pozwalają lepiej go zrozumieć.

Po pierwsze, pojawienie się okresu dojrzewania wyróżnia się jako moment, który zapoczątkuje okres dojrzewania i w którym Różne zmiany spowodowane działaniem układu neuroendokrynnego zaczynają być generowane (szczególnie przed aktywacją podwzgórza i przysadki mózgowej) oraz stymulację produkcji i działania hormonów płciowych, które pochodzą z niego zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet.

Ciało rośnie (nierówno), a kości i mięśnie są wzmacniane i rozwijane, rozwijają się podstawowe cechy seksualne (w zasadzie wewnętrzne i zewnętrzne narządy płciowe i wygląd pierwszej miesiączki / zanieczyszczenia) i wtórne (włosy na twarzy, ciało) i łonowy, zmiany głosu, wzrost piersi). Wzrost ten następuje na początku w przyspieszonym tempie, jednak stopniowo z upływem lat zwalnia.

Na poziomie poznawczym i gdy rozwija się kora przedczołowa, stopniowo dojrzewa nastolatek zdolność do samokontroli i samozarządzania, elastyczność umysłu, zdolność do hamowania i wyboru swojego zachowania poszukiwanie i organizowanie własnych celów i motywacji, planowanie i przewidywanie wyników.

Egocentryzm dzieciństwa ustępuje miejsca innej egocentryczności, charakteryzującej się obecnością myśli o wszechmocy w postaci osobistej bajki i tworzenia wyimaginowanej publiczności (biorąc pod uwagę, że inni obserwują i nadają znaczenie naszemu zachowaniu). W miarę dojrzewania osobnika taka egocentryczność w większości przypadków będzie się zmniejszać.

Stworzenie własnej tożsamości

Ale niewątpliwie jednym z najważniejszych psychologicznych etapów tego etapu życia jest nabycie tożsamości odrębnej od reszty świata , Nastolatek przestaje postrzegać siebie wyłącznie w oparciu o to, co reszta świata uważa za niego i buduje koncepcję siebie, zaczynając doceniać własną złożoność i pragnąć eksperymentować, aby znaleźć siebie. Właśnie w tym momencie podmiot zaczyna poszukiwać zaangażowania społecznego i dążyć do większej niezależności.

Jest pewne separacja w odniesieniu do rodziny i skupiają się bardziej na grupie przyjaciół, będąc istotnymi elementami przy kształtowaniu tożsamości i poczucia przynależności społecznej. Podobnie społeczeństwo zaczyna przypisywać im coraz większe obowiązki i wymagać od nich więcej.

Wszystko to oznacza, że zestaw zmian, jakim muszą sprostać nastolatki, może stać się bardzo stresujący i trudny do przyjęcia, będąc szczególnie wrażliwym etapem rozwoju.

Późne dorastanie: co to jest?

Okres dojrzewania można podzielić na kilka etapów : wczesna dorastania w wieku od jedenastu do trzynastu lat (kiedy zwykle dojdzie do dojrzewania), dojrzewania w wieku od czternastu do szesnastu / siedemnastu lat i późnej młodości, co zobaczymy poniżej.

Późne dojrzewanie jest uważane za ewolucyjny moment tuż przed dorosłym, po upływie większości okresu dojrzewania. W szczególności późna dorastania jest identyfikowana z drugą połową drugiej dekady życia, w okres, który może wynosić od 15 do 21 lat (Niektórzy autorzy uważają, że podaje się od 15 do 19, inni proponują od 17 do 21).

Na tym ważnym etapie uważa się, że większość najważniejszych zmian w dojrzewaniu na poziomie fizycznym już zaistniała (jest bardziej typowa dla wczesnego i średniego okresu dojrzewania), chociaż nie oznacza to, że ciało nie rozwija się dalej.

Może jesteś zainteresowany: "3 etapy dojrzewania"

Zakres poznawczy i maturacyjny

Jeśli chodzi o aspekty poznawcze i społeczne, uważa się, że w późnej młodości ustalono już najbardziej abstrakcyjne myślenie i zdolność oceny reperkusji ich działań.

Jest to scena o wiele bardziej stabilna niż te, które ją poprzedzają, charakteryzująca się znacznie bardziej dorosłym sposobem myślenia i skupia się nie tyle na teraźniejszości, co na bezpośredniości, ale na zorientowaniu się w przyszłość. Tożsamość jest w dużym stopniu skonsolidowana i masz już ustalone wartości (chociaż mogą się zmieniać w czasie). Obecność silnego idealizmu i iluzji jest nawykowa, choć mogą pojawić się również niepewność i lęki oraz problemy psychologiczne i zdrowotne.

Czasami może pojawić się mały kryzys (tak zwany kryzys 21 lat, choć jest on coraz bardziej opóźniony w dzisiejszym społeczeństwie), w którym nastolatka zaczyna stawać twarzą w twarz z wymaganiami dorosłych w pracy, parą i uczestnictwo społeczne.

Mimo wszystko, musimy pamiętać, że wciąż jesteśmy w wieku dojrzewania i wciąż brakujące aspekty do zakończenia rozwoju, nawet na poziomie biologicznym (Na przykład, kora przedczołowa nie jest w pełni rozwinięta do co najmniej 25 lat u większości ludzi, a nawet powyżej trzydziestu).

Aspekty psychospołeczne

Jeśli chodzi o relacje osobiste, większa stabilność i mniej eksperymentów są bardziej widoczne niż w innych momentach dojrzewania, oraz Na poziomie relacji, kontakt z dużą grupą nie jest już tak poszukiwany jeśli nie, zazwyczaj zwraca się większą uwagę na relacje między osobami i na intymność (zarówno w związkach romantycznych, jak i przyjaźni).

Są znacznie bardziej niezależni zarówno rodzina, jak i grupa rówieśnicza (choć oba są nadal bardzo ważne), a ich wartości i działania nie zależą już tak bardzo od tego, co inni uważają. W odniesieniu do rodziny, rozdzielenie przeprowadzone w początkowych momentach dojrzewania jest zmniejszone, a związek z rodzinnym środowiskiem pochodzenia jest rekonstruowany. Ich zaangażowanie w społeczność jest znacznie większe i zwykle jest to czas, kiedy chcą "zjeść świat".

Bibliografia:

Casas Rivero, J.J. i Ceñal González Fierro, M.J. (2005). Rozwój nastolatków. Fizyczne, psychologiczne i społeczne aspekty. Comprehensive Pediatrics, 9 (1): 20-24. Jednostka medycyny dojrzewania. Usługa pediatryczna Szpital Móstoles, Madryt.
Castillero Mimenza, O. (2016). Cyberprzemoc: nękanie w sieci. Analiza i propozycja interwencji. [Online] Uniwersytet w Barcelonie. Dostępne pod adresem: //hdl.handle.net/2445/103343.
Parker, J.G. i Asher, S.R. (1993). Jakość przyjaźni i przyjaźni w dzieciństwie: powiązania z akceptacją grup rówieśniczych i poczucie samotności i społecznego niezadowolenia. Psychologia rozwojowa 29, 6-11.
Siegel, D. (2014). Burza mózgów Barcelona: Alba.
Youniss, J. and Smollar, J. (1985): Relacje nastolatków z matkami, ojcami i przyjaciółmi. Chicago: University of Chicago Press