yes, therapy helps!
Ligirofobia (strach przed głośnymi dźwiękami): objawy, przyczyny i leczenie

Ligirofobia (strach przed głośnymi dźwiękami): objawy, przyczyny i leczenie

Marzec 4, 2024

Ligirofobia, zwana także fonofobią, jest uporczywy i intensywny strach przed głośnymi lub bardzo głośnymi dźwiękami , Zwykle występuje u małych dzieci, chociaż często występuje u dorosłych, którzy są stale narażeni na takie bodźce.

Zobaczymy poniżej, czym jest ligirofobia i jakie są jego główne objawy i leczenie.

  • Powiązany artykuł: "Rodzaje fobii: badanie zaburzeń strachu"

Ligirofobia: strach przed głośnymi dźwiękami

Słowo "ligirofobia" składa się z greckiego "ligiru", co oznacza "ostry" i można go zastosować do dźwięków tego typu; i słowo "fobos", co oznacza "strach". W tym sensie ligirofobia to dosłownie strach przed wysokimi dźwiękami. Inną nazwą, o której mówi się ten strach, jest "fonofobia", która pochodzi od "phono" (dźwięku).


Ligirofobia jest fobią określonego typu, ponieważ cechuje ją lęk przed konkretnym bodźcem (głośne dźwięki lub bardzo ostre dźwięki). Ten strach może wystąpić w obecności hałasu, ale niekoniecznie. Również może zostać wywołany w sytuacji, w której przewiduje się, że pojawi się głośny dźwięk .

Jest to powszechne na przykład w popularnych imprezach, w których używa się petard, konkrenów lub balonów, a także u osób, które mają przedłużony kontakt z urządzeniami elektronicznymi, które mogą emitować ostre dźwięki. Podobnie może być stosowany do dźwięków, a także do różnych głosów, a nawet do własnego głosu.

Jeśli jest trwała, ligirofobia nie może to być strach przed psychologicznym pochodzeniem, ale objaw hiperakusa , co jest zmniejszeniem tolerancji naturalnych dźwięków wywołanych przez afektywne wpływy w fizjologii ucha.


  • Może jesteś zainteresowany: "Hyperacusis: definicja, przyczyny, objawy i leczenie"

Główne objawy

Najbardziej specyficzne fobie generują aktywację autonomicznego układu nerwowego, który jest odpowiedzialny za regulację mimowolnych ruchów naszego ciała, na przykład ruchy trzewne, oddychanie, palpitacje serca, między innymi.

W tym sensie, w obecności bodźca wywołującego fobię, wyzwalane są głównie objawy hiperwentylacja, pocenie się, zwiększona częstość akcji serca, zmniejszona aktywność żołądkowo-jelitowa , aw szczególnych przypadkach można wygenerować atak paniki.

Ogólnie rzecz biorąc, te odpowiedzi, które są cechami obrazów lękowych , są one funkcjonalne dla naszego organizmu, o ile pozwalają nam bronić się przed szkodliwymi bodźcami. Ale w innych okolicznościach reakcje te mogą być wyzwalane w sposób nie adaptacyjny, w obliczu bodźców, które nie reprezentują rzeczywistych, ale postrzeganych szkód.


Aby móc uznać to za fobię, lęk ten musi być uważany za irracjonalny strach, to znaczy musi być generowany przez bodźce, które zwykle nie powodują strachu, lub musi generować nieproporcjonalną reakcję na bodziec. Osoba ta może, ale nie musi być świadoma, że ​​ich lęk jest nieuzasadniony, jednak nie pomaga to w jej ograniczeniu.

Konkretnie, ligirofobia występuje najczęściej u małych dzieci. Nie oznacza to, że dorośli nie boją się ani nie są ostrzegani, aby usłyszeć głośny dźwięk, który pojawia się nagle, ale że reakcja lęku może być bardziej intensywna u małych dzieci. Wreszcie, jak może się zdarzyć z innymi specyficznymi fobiami, ligirofobią może generować zachowania unikowe do przestrzeni lub spotkań towarzyskich, co powoduje dodatkowy dyskomfort.

Niektóre przyczyny

Fobie mogą być spowodowane bezpośrednimi negatywnymi przeżyciami z bodźcem, ale niekoniecznie. W zależności od nasilenia i częstotliwości takich doświadczeń, prawdopodobieństwo konsolidacji fobii może ulec zmianie. Inne elementy, które biorą udział w konsolidacji fobii, to liczba wcześniejszych bezpiecznych doświadczeń z bodźcem, a także niska częstotliwość pozytywnej ekspozycji z bodźcem, po zdarzeniu negatywnym.

Podobnie, konkretne fobie są łatwiej pozyskiwane w odpowiedzi na bodźce, które stanowią bezpośrednie zagrożenie dla przetrwania organizmu, na przykład w przypadku chorób. Może również zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia intensywnego lęku przed bodźcami kiedy generują bezpośredni dyskomfort fizjologiczny , co miałoby miejsce w przypadku intensywnych dźwięków w ligirofobii.

W rozwoju konkretnych fobii bierze się również pod uwagę niebezpieczeństwo, jakie ma każda osoba. Jeśli oczekiwanie jest zgodne z doświadczeniem osoby z bodźcem, fobia jest bardziej prawdopodobna.

W tym samym sensie elementy takie jak uwarunkowane uczenie się reakcji strachu , umiejętności radzenia sobie ze stresem, stopień wsparcia społecznego i informacje o zagrożeniach, które osoba otrzymała w związku z bodźcem.

Leczenie

Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że wiele specyficznych fobii, które rozwinęły się w dzieciństwie, zwykle maleje w okresie dojrzewania i dorosłości bez potrzeby leczenia. Z drugiej strony może się zdarzyć, że lęk obecny w dzieciństwie nie wywoła fobii do dorosłości.

Jeśli strach przed stymulacją nie tylko powoduje uciążliwość, ale także powoduje klinicznie znaczny dyskomfort (uniemożliwia osobie wykonywanie codziennych czynności i powoduje nieproporcjonalne reakcje lękowe), istnieją różne strategie, które mogą pomóc zmodyfikować podejście za pomocą bodźca i zmniejszyć nieprzyjemną reakcję.

Niektóre z najczęściej używanych to systematyczna desensytyzacja, techniki relaksacyjne, kolejne podejścia do bodźców wywołujących fobię, technikę zastępczej ekspozycji lub modelowania symbolicznego, model uczestnika, ekspozycja na żywo, techniki wyobraźni i ponowne przetwarzanie za pomocą ruchów oczu.

Bibliografia:

  • Bados, A. (2005). Specyficzne fobie Szkoła Psychologii Departament Personalitat, Avaluació i Tractament Psicològics. Uniwersytet w Barcelonie. Źródło: 20 września. Dostępne pod adresem //diposit.ub.edu/dspace/bitstream/2445/360/1/113.pdf
  • Ligyrophobia. (2007). Common-phobias.com. Źródło: 20 września 2018. Dostępne pod adresem //common-phobias.com/ligyro/phobia.htm
Podobne Artykuły