Szkolenie z samodzielnym instruktażem i technika inokulacji stresu

Kwiecień 4, 2024

Techniki modyfikacji zachowań są jednym z głównych elementów, na których tradycyjnie opiera się interwencja poznawczo-behawioralna. W chwili narodzin teorie uczenia się zaproponowane przez Thorndike'a, Watsona, Pavlova lub Skinnera podkreślały rolę odgrywaną przez bodziec towarzyszący uczeniu się (przez skojarzenie lub przypadek).

Później, po powstaniu teorii poznawczych, wydaje się, że wykazano, że zmiana psychologiczna jednostki jest głębsza i pełniejsza kiedy pracujesz również nad modyfikacją głębokich przekonań i przekonań , a nie tylko najbardziej behawioralna część.

Zgodnie z tym, zobaczmy dwie techniki, które próbują zilustrować, czym jest i jak ta zmiana jest dokonywana na bardziej wewnętrznym i mentalnym poziomie: Szkolenie w zakresie samo-instrukcji i inokulacji za pomocą stresu .

Trening samodzielny (EA)

Szkolenie w zakresie samodoskonalenia podkreśla rolę wewnętrznych werbalizacji, które osoba sama robi o swojej przyszłej egzekucji w momencie wykonywania określonego zachowania.

Wewnętrzna werbalizacja (lub samo-werbalizacja) może być zdefiniowana jako zestaw poleceń lub instrukcji, które dana osoba daje, aby kierować zarządzaniem swoim zachowaniem podczas jego występu. W zależności od tego, w jaki sposób odbywa się ta instrukcja, osoba czuje się mniej lub bardziej zdolna do skutecznego wykonywania tego zachowania.

Technikę tę można zastosować jako element terapeutyczny jako taki lub można ją również uznać za składnik terapii zaszczepiania stresem , co zostanie wyjaśnione później.

Komponenty szkoleniowe w instrukcji własnych

EA składa się z kilku elementów: modelowanie, testowanie zachowania i restrukturyzacja poznawcza , Sprawdźmy, na czym polega każdy z nich:

1. Modelowanie (M)

Modelowanie to technika behawioralna, która opiera się na założeniu, że wszystkie zachowania można się nauczyć obserwując i naśladując (Społeczne uczenie się). Jest stosowany w celu zdobycia lub wzmocnienia nowych, bardziej adaptacyjnych wzorców reakcji, osłabienia tych, które są nieodpowiednie lub ułatwienia tych, które dana osoba już ma, ale nie stosuje jej w praktyce z różnych powodów (na przykład niepokój w realizacji).

Aby przeprowadzić procedurę, konieczne jest, aby model wykonywał udane zachowanie w obecności osoby i aby ćwiczył ją w sposób, który stopniowo zwiększa ich autonomię, gdy pomoc otrzymywana przez model maleje. Ponadto informuje to osobę o adekwatności wykonania zachowania i wskazuje możliwe aspekty do poprawy.

2. Test zachowania (EC)

Technika ta przypomina poprzednią, ponieważ służy także do uczenia się nowych umiejętności behawioralnych, szczególnie umiejętności społecznych i interpersonalnych. Polega na inscenizacji potencjalnie anksjogennego repertuaru behawioralnego w kontekście profesjonalnych konsultacji, w taki sposób, że podmiot może czuć się bezpieczniej dzięki sztucznym reprodukcjom i łatwym manipulacjom.

W związku z tym WE pozwala na zmniejszenie poziomu lęku podmiotu przed egzekucją i większą predyspozycją do "trenowania" swojego zachowania bez obawy, że poniosą konsekwencje, które wystąpiłyby, gdyby sytuacja była w rzeczywistym kontekście. Na początku proponowane reprezentacje są bardzo ukierunkowane przez profesjonalistów i stopniowo stają się bardziej elastyczne i naturalne.

3. Restrukturyzacja poznawcza (RC)

Opiera się na założeniu, że problemy psychologiczne są powodowane i utrzymywane przez sposób, w jaki osoba interpretuje swoje otoczenie i jego okoliczności. To znaczy, że wydarzenie samo w sobie nie ma żadnej pozytywnej ani negatywnej wartości emocjonalnej , ale ocena tego wydarzenia jest tą, która wywołuje jeden typ emocji lub inny. Jeśli wydarzenie zostanie zinterpretowane koncepcyjnie jako coś pozytywnego, uzyskany stan emocjonalny również będzie przyjemny. Z drugiej strony, jeśli zostanie dokonana negatywna ocena poznawcza, zostanie uzyskany stan emocjonalnego niepokoju.

Po idei negatywnej interpretacji wydarzenia, zwykle następuje seria myśli, które są znane jako irracjonalne wierzenia , ponieważ są wyrażone w sposób absolutistyczny i dogmatyczny (wszystkich lub nic) i nie biorą pod uwagę innych możliwych alternatywnych wyjaśnień. Jak na przykład podkreślić nadmiernie negatyw, wyolbrzymić to, co jest nie do zniesienia, lub potępić ludzi lub świat, jeśli nie zapewniają one osobie tego, na co zasługują.

Restrukturyzacja poznawcza jest głównym elementem terapii zachowań Rational Emotive Behavior of Albert Ellis, która ma na celu modyfikację tego niewystarczającego systemu przekonań i zapewnienie jednostce nowej filozofii życia bardziej adaptacyjnej i realistycznej.

Centralna praktyka CR opiera się na wykonywaniu ćwiczenia (umysłowego lub pisemnego) w których należy uwzględnić początkowe, irracjonalne przekonania wynikające z zaistniałej sytuacji, emocje, które one wywołały, a wreszcie zbiór refleksji o obiektywnym i racjonalnym charakterze, które kwestionują wspomniane negatywne myśli. Ten rekord jest znany jako Model ABC.

Procedura

Procedura EA rozpoczyna się od samoobserwacji i zapisu werbalizacji, które osoba robi o sobie w celu wyeliminuj te, które są nieodpowiednie lub nieistotne i że przeszkadzają w pomyślnym wykonaniu zachowania (Na przykład: wszystko idzie nie tak, jestem winien za wszystko, co się stało, itp.). Następnie przeprowadzana jest instalacja i nowe, bardziej poprawne self-werbalizacje (na przykład: popełnianie błędów jest czasem normalne, osiągnę to, jestem spokojny, czuję się zdolny, itd.).

Mówiąc dokładniej, EA składa się z pięciu faz:

Modelowanie: osoba obserwuje, jak model radzi sobie z sytuacją negatywną i uczy się, jak można ją przeprowadzić.
Zewnętrzny przewodnik na głos: osoba stoi w obliczu negatywnej sytuacji zgodnie z instrukcjami terapeuty.
Samodzielne instrukcje na głos: osoba staje twarzą w twarz z negatywną sytuacją, podczas gdy głośno sam na siebie.
Samodzielne instrukcje w głosie: osoba staje w obliczu sytuacji awersyjnej podczas samokierowania, ale tym razem bardzo niskim głosem.
Instrukcje samodzielne: osoba napotyka negatywną sytuację, kierując swoim zachowaniem poprzez wewnętrzną werbalizację.

Techniki inokulacji stresu (IE)

Techniki inokulacji stresu mają na celu ułatwienie nabywania określonych umiejętności przez osobę, która na to pozwala zarówno zmniejszają lub znoszą napięcie i fizjologiczną aktywację, jak i eliminują poprzednie poznania (często pesymistycznego i negatywnego charakteru) dzięki bardziej optymistycznym twierdzeniom, które ułatwiają adaptacyjne radzenie sobie ze stresującą sytuacją, którą musi podjąć podmiot.

Jedną z teorii, na których opiera się ta technika, jest model radzenia sobie ze stresem - Lazarus i Folkman. Ta procedura dowiodła swojej skuteczności, szczególnie w uogólnionych zaburzeniach lękowych.

Procedura

Rozwój inokulacji stresu dzieli się na trzy fazy: edukacja, szkolenie i aplikacja , Ta interwencja działa zarówno w obszarze poznawczym, jak w samokontroli i behawioralnej adaptacji do środowiska.

1. Faza edukacyjna

W fazie edukacyjnej Podaje się informacje o tym, jak generowane są emocje lękowe , podkreślając rolę poznania.

Następnie, poprzez różne instrumenty gromadzenia danych, takie jak rozmowa kwalifikacyjna, kwestionariusz lub bezpośrednia obserwacja, dokonuje się operacyjnej definicji konkretnego problemu danej osoby.

Wreszcie, opracowano szereg strategii, które sprzyjają i ułatwiają dostosowanie się pacjenta do leczenia , Na przykład ustanowienie odpowiedniego przymierza terapeutycznego opartego na przekazywaniu zaufania.

2. Faza szkolenia

W fazie szkolenia dana osoba otrzymuje szereg procedur w celu zintegrowania umiejętności związanych z czterema głównymi blokami: poznawczym, kontroli aktywacji emocjonalnej, behawioralnym i paliatywnym radzeniem sobie. Do pracy z każdym z tych bloków stosuje się następujące techniki:

H zdolności poznawcze : w tym bloku Poznawcze strategie restrukturyzacji, techniki rozwiązywania problemów i ćwiczenia z ćwiczeniem samodzielnym połączone z dodatnim wzmocnieniem później.

C kontrola aktywacji : chodzi o trening technik relaksacyjnych skoncentrowanych na odczuwaniu relaksacji napięcia-mięśni.

Umiejętności behawioralne : tutaj opisano techniki takie jak ekspozycja behawioralna, modelowanie i testowanie zachowania.

Umiejętności radzenia sobie : w końcu blok ten składa się z zasobów, które zwiększają kontrolę uwagi, zmianę oczekiwań, odpowiednią ekspresję afektu i emocji, a także prawidłowe zarządzanie postrzeganym wsparciem społecznym.

3. Faza aplikacji

W fazie aplikacji próbowano, aby osoba była narażona na sytuacje ansiógenas (rzeczywiste i / lub wyobrażone) o stopniowej formie , rozpoczynając wszystko, czego nauczyłeś się na etapie szkolenia. Ponadto sprawdza się i ocenia efektywność stosowania tych technik, a wątpliwości i trudności rozwiązuje się w trakcie ich wykonywania. Procedury, które są stosowane są następujące:

Wyobraźnia próbna : osoba wykonuje wizualizację tak żywo, jak tylko jest to możliwe, aby poradzić sobie z niespokojną sytuacją.
Test behawioralny : jednostka dzieli sytuację w bezpieczne środowisko.
Stopniowane narażenie in vivo : osoba jest naturalnie w prawdziwej sytuacji.

Wreszcie, aby ukończyć interwencję w inokulacji stresu zaplanowano więcej sesji, aby uzyskać konserwację osiągniętych osiągnięć i zapobieganie ewentualnym nawrotom. W tych ostatnich aspektach składowych, takich jak koncepcyjne rozróżnienie pomiędzy spadkiem -czasowym a nawrotem - częściej utrzymywanym w czasie - lub programowaniem sesji kontrolnych, trwają głównie formy pośredniego kontaktu z terapeutą).

Podsumowując

W całym tekście zaobserwowano, jak, jak początkowo stwierdzono, interwencja psychologiczna, która odnosi się do różnych elementów (w tym przypadku poznania i zachowań), może zwiększyć jej skuteczność w osiąganiu zmiany psychologicznej podnoszonej przez człowieka. Tak więc, jak pokazują zasady przyjęte przez Psychologię Językową, Przesłania, które osoba sobie przedstawia, mają tendencję do kształtowania percepcji rzeczywistości a zatem zdolność do rozumowania.

Dlatego interwencja skupiona również na tym komponencie pozwoli na większe prawdopodobieństwo utrzymania zmiany psychologicznej uzyskanej u jednostki.