Teoria błędu Mackie: czy istnieje obiektywna moralność?
Istota ludzka jest bytem towarzyskim i społecznym, która potrzebuje kontaktu z innymi członkami swojego gatunku, aby przetrwać i przystosować się z powodzeniem. Ale wspólne życie nie jest proste: konieczne jest ustanowienie szeregu zasad, które pozwolą nam ograniczyć nasze postępowanie w sposób, który szanuje zarówno nasze własne prawa, jak i prawa innych, normy ogólnie oparte na etyce i moralności: co Jest dobre, a co złe, dobro i zło, to, co sprawiedliwe i niesprawiedliwe, co jest warte, co niegodne, a co jest dopuszczalne, a co nie.
Od starożytności moralność była tematem dyskusji filozoficznej i czasu badań naukowych z takich dziedzin, jak psychologia czy socjologia, istniejących wielu stanowisk, perspektyw i teorii w tym zakresie. Jednym z nich jest teoria błędu Mackie , o którym będziemy rozmawiać przez cały ten artykuł.
- Powiązany artykuł: "Różnice między psychologią a filozofią"
Teoria błędu Mackie: podstawowy opis
Tak zwana teoria błędu Mackiego jest podejściem autora, zgodnie z którym każdy i każdy z naszych sądów moralnych jest błędny i fałszywy, oparty na założeniu, że moralność nie istnieje jako element obiektywny W rzeczywistości nie ma żadnych właściwości moralnych, ale moralność opiera się na subiektywnych przekonaniach. Technicznie, teoria ta wejdzie w kognitywistyczną perspektywę tego, co nazywamy subiektywistycznym antyrealizmem.
Teorię błędu opracował John Leslie Mackie w 1977 r., Opierając się na przesłankach kognitywizmu i wskazując, że gdyby istniały prawdziwe osądy moralne, byłyby to zasady bezpośrednio kierujące zachowaniem, z których nie można byłoby wątpić.
Uważa on, że osąd moralny jest aktem poznawczym, który ma zdolność fałszowania, ale ponieważ osąd moralny istnieje tylko wtedy, gdy własność zawsze zawsze istnieje moralnie, tak jak i niezmienna i niezmienna. brak możliwości interpretacji .
Jednakże, biorąc pod uwagę, że nie istnieje taka własność na poziomie absolutnym, ale to, co moralne, czy też nie, decyduje wspólnota przynależności, żaden sąd moralny też nie może być prawdziwy. Dlatego, chociaż może być społecznie uważane za prawdziwe, aby dana grupa w pełni podzielała takie sądy, osąd moralny zawsze popełnia błąd polegający na tym, że wierzy w siebie jako obiektywny.
Intencją autora nie jest wyeliminowanie lub uznanie bezużytecznego działania moralnego (to znaczy, że nie chce przestać robić rzeczy uważanych za sprawiedliwe lub dobre), ale zreformowanie sposobu rozumienia etyki i moralności jako czegoś relatywnego i nie jako uniwersalny absolut. Co więcej, proponuje, aby etyka i moralność musiały nieustannie się zmieniać na nowo nie będąc czymś stałym do studiowania, ale to musi być modyfikowane zgodnie z ewolucją ludzkości.
Dwa podstawowe argumenty
W opracowaniu swojej teorii John Mackie rozważa i stosuje dwa różne typy argumentów. Pierwszy to argument względności sądów moralnych , argumentując, że to, co uważamy za moralne, nie może być dla innej osoby, jeśli nie jest błędne.
Drugim argumentem jest osobliwość. Zgodnie z tym argumentem, jeśli istnieją obiektywne właściwości lub wartości powinny to być istoty odmienne od wszystkiego, co istnieje , oprócz wymagania specjalnej zdolności, aby móc uchwycić wspomnianą nieruchomość lub wartość. I jeszcze jedna własność byłaby nadal potrzebna, aby móc interpretować obserwowane fakty z obiektywną wartością.
Zamiast tego, Mackie wierzy, że to, czego naprawdę doświadczamy, jest reakcją na wizję wydarzenia wywodzącego się z tego, czego się nauczyliśmy lub powiązaliśmy z własnymi doświadczeniami. Na przykład, że zwierzę poluje na innego, by samo się żywiło, jest zachowaniem, które jest dla nas widoczne i które generuje różne subiektywne wrażenia dla każdego z dotkniętych.
- Może jesteś zainteresowany: "Moralny relatywizm: definicja i zasady filozoficzne"
Morale jako subiektywna percepcja: porównanie z kolorem
Teoria błędu Mackie'ego zakłada zatem, że każdy sąd moralny jest fałszywy lub błędny, ponieważ zakłada, że własność moralna, którą dajemy czynowi lub zjawisku, jest uniwersalna.
Jako analogię do tego, by jego teoria była łatwiejsza do zrozumienia, autor sam użył w swojej teorii przykładu percepcji kolorów. Możemy zobaczyć obiekt czerwony, niebieski, zielony lub biały, jak również znaczną większość ludzi.
Jednak przedmiot, o którym mowa, nie ma tego ani tych kolorów w sobie , ponieważ w rzeczywistości, gdy widzimy kolory, widzimy załamanie w naszych oczach fal świetlnych, których obiekt nie był w stanie zaabsorbować.
Kolor nie byłby własnością przedmiotu, lecz naszą biologiczną reakcją na odbicie światła: nie będzie czymś obiektywnym, ale subiektywnym. Tak więc woda morska nie jest niebieska ani liść zielonego drzewa, ale my postrzegamy je w tym kolorze. I w rzeczywistości nie każdy zobaczy ten sam kolor , jak może się zdarzyć w przypadku colorblind.
To samo można powiedzieć o właściwościach moralnych: nie byłoby nic dobrego ani złego, moralnego ani amoralnego z samej siebie, ale postrzegamy go jako taki w kategoriach dostosowania do naszego postrzegania świata. I podobnie jak osoba niewidoma w kolorze może nie postrzegać koloru czerwonego (nawet jeśli identyfikuje określony ton jako taki), inna osoba oceni, że czyn, który ma specyficzne dla nas moralne konotacje, ma wprost przeciwne dla niego działanie.
Chociaż fakt, że moralność jest dziś czymś subiektywnym, może wydawać się logicznym przypuszczeniem, prawdą jest, że moralność była w historii posiadana przez dużą liczbę ludzi jako coś obiektywnego i niezmiennego, często jest powodem dyskryminacji kolektywów (na przykład ludzie rasy, religii lub seksualności różniące się od typowych) lub praktyki, które dzisiaj uważamy za nawykowe.
Bibliografia:
- Mackie, J. (2000). Etyka: wynalezienie dobra i zła. Barcelona: Gedisa.
- Moreso, J.J. (2005.). Sfera praw i obiektywizm moralności. Cartapacio, 4. Uniwersytet Pompeu Fabra.
- Almeida, S. (2012). Problem semantyki języka moralnego we współczesnej dyskusji metatetycznej. Narodowy Uniwersytet Kolumbii. Katedra Filozofii.
- Villoria, M. i Izquierdo, A. (2015). Etyka publiczna i dobre rządy. INAP.
