Sleepwalking: król zaburzeń snu
Sleepwalking: między snem a czuwaniem
Dzisiaj mówimy o lunatykowanie , Kto nie słyszał o ludziach, którzy chodzą, rozmawiają lub siedzą samotnie, kiedy śpią? Często opowiadane są historie i anegdoty o jednym lub kilku członkach kręgu rodzinnego, którzy przychodzili samotnie w domu, chcąc otworzyć drzwi lub okna, lub którzy podczas snu rozmawiali lub "nazywali" znajomych.
Ponadto, po tych epizodach, kiedy następnego ranka mówi się, co stało się z bohaterem wydarzenia, rzadko zdarza się, że coś pamięta. Prawda jest taka, że lunatykowanie , znany również jako noctambulizm To takie dziwne, że zostało opakowane w mgiełkę plotki i mity (jako przekonanie, że wskazane jest, aby nie wychowywać lunatyka). Ten krótki artykuł ma na celu wyjaśnienie wątpliwości dotyczących tego zjawiska.
Sleepwalking: definicja i symptomy
W przypadku Navarro i Tortajady (1994) "lunatyzm jest ogólnie łagodnym zaburzeniem snu charakteryzującym się krótkimi epizodami błądzenia, które pojawiają się podczas snu wolnofalowego (czwarta faza), prawie w pierwszej trzeciej nocy." Te odcinki, które zwykle trwają od 40 sekund do 40 minut, mogą obejmować prawie każdy rodzaj zachowania lub wyrażać niespójne lub bardzo jasne słowa lub wyrażenia.
Jeśli chodzi o objawy, Navarro i Tortajada Dają nam następujące cechy dotyczące zachowania osoby lunatykującej:
- Mogą podnieść prześcieradła, pomieścić je i wrócić do łóżka i spać
- Wstań i chodź po pokoju lub poza nim
- Otwórz oczy podczas snu
- Niezręczna aktywność motoryczna
- Graj na instrumentach muzycznych
- Pij płyny itp.
Wygląd sonambulsmo
W związku z tym lunatyzm jest zaburzeniem snu, ponieważ wiąże się ze zmianą normalnego zachowania podczas tej fazy dnia na dzień i może zaszkodzić dobru jednostki. Ale poza swoimi podstawowymi skutkami, sonamulizm może zacząć manifestować się na różne sposoby.
Wiadomo, że to zaburzenie snu ma tendencję do występowania w dzieciństwie z przewagą 20%, a jego początek występuje zwykle w wieku od 4 do 8 lat. Chociaż wielu naukowców twierdzi, że w wieku dorosłym rzadko można znaleźć to zaburzenie, istnieją dane, które potwierdzają istnienie tego u dorosłych, być może nie w wysokim odsetku, ale w znacznym stopniu od 1 do 3%. U ludzi, którzy żyją w okresie dorosłości, należy zauważyć, że zarówno w ich symptomatologii, jak i etiologii różni się od lunatyków właściwych dzieciom.
W badaniu przeprowadzonym przez dr Guiezzepi Plazzi z Uniwersytetu w Bolonii i opublikowanym w czasopiśmie Nauki neurologiczne stwierdzono, że u dzieci w wieku od 4 do 6 lat jest on zwykle częściej prezentowany. Stwierdzono także, że u niektórych osób istnieje impuls do utrzymywania stosunków seksualnych podczas lunatyku (jest to nazywane seksualnym lunatyzmem lub seksem).
Przyczyny lunatykowania
Do chwili obecnej nie ma zunifikowanej teorii opartej na solidnych dowodach wyjaśniających przyczyny lunatyzmu. To, co wydaje się potwierdzone, jest dziedziczne: zostało to stwierdzone od 70 do 80% lunatyków ma członków rodziny, którzy przez całe życie mieli zaburzenia snu .
Niektórzy specjaliści od zdrowia psychicznego wskazują, że lunatyzm u dzieci jest związany ze zmęczeniem i niepokojem. W odniesieniu do etapu dorosłego może to wiązać się z konsumpcją niektórych rodzajów narkotyków.
Leczenie nocnego życia
Na dzień dzisiejszy nie ma konkretnego leczenia tego zaburzenia snu. Istnieją środki prewencyjne skierowane do dzieci, które cierpią i ich rodziców, którzy muszą być czujni, aby po wystąpieniu epizodu przedmiot nie zagrażał ich życiu.
Jeśli epizody te wystąpiły zarówno w wieku dojrzewania, jak i wieku dorosłego, specjaliści zalecają techniki relaksacyjne i alternatywne techniki, takie jak hipnoza, joga itp. (O ile służą jako uzupełnienie interwencja psychologiczna ). Leczenie farmakologiczne jest wskazane, jeśli osoba cierpiąca jest dorosła i jeśli tak jest wskazana przez psychiatrę i zgodnie z ich wskazaniami.
Dzisiaj nauka wciąż pracuje nad znalezieniem źródła lunatyków. Tymczasem intryguje nas zachowanie osoby, która podczas snu może działać jako osoba przebudzona.
Bibliografia:
- Navarro, F. i Tortajada, R. (1994). Psychologia behawioralna, Tom 2, Wydział Psychologii University of Málaga i Valencia.
- Dee Unglaub Silverthorn, (2009). Fizjologia człowieka, zintegrowane podejście, Madryt: Wydawnictwo medyczne Panamericana.
- Horse, V. (2008). Podręcznik modyfikacji i postępowania, Ekwador: Szkoła Nauk Psychologicznych Uniwersytetu w Guayaquil.
