3 style przywództwa Kurta Lewina
Kurt Lewin, jeden z głównych członków Szkoły Gestalt, wniósł wielki wkład w psychologię społeczną, ale także w inne dyscypliny, takie jak organizacje.
W tym artykule będziemy analizować trzy style przywództwa opisane przez Kurta Lewina : autorytarny, demokratyczny i "laissez-faire", który można przetłumaczyć jako "niech".
- Powiązany artykuł: "Kurt Lewin i teoria pola: narodziny psychologii społecznej"
Teoria Kurta Lewina
Kurt Lewin (1890-1947) był niemieckim psychologiem, który miał fundamentalny wpływ na rozwój tej nauki w pierwszej połowie XX wieku. Podobnie jak Wertheimer, Köhler i Koffka był częścią Szkoły Gestalt , który starał się znaleźć w prawach, które determinują ludzką percepcję i skłonność umysłu do organizowania otrzymanych bodźców.
Lewinowi przypisuje się podstawy psychologii społecznej jako niezależna dyscyplina. Wynika to z tego, że ich koncepcja sytuacji społecznych jest "polem sił", w którym działają różne czynniki i które konfrontują się z badaniami związanymi z działaniami społecznymi, analizą dynamiki grupy lub ich słynnym równaniem w celu przewidywania zachowań.
Innym kluczowym wkładem tego autora jest jego teoria o trzech stylach przywództwa, oparta na eksperymentach przeprowadzonych w 1939 roku. Ten fragment jego pracy miał wielki wpływ na inna gałąź psychologii: przemysłowa, zwana także psychologią pracy lub organizacji , który analizuje zachowania w ramach świata pracy.
Jednak teoria przywództwa Lewina nie jest przydatna jedynie do analizy kontekstu organizacji, ale może być zastosowana do dowolnej grupy ludzi o cechach strukturalnych, takich jak hierarchia lub próba osiągnięcia jednego lub więcej celów. Oczywiście środowisko organizacyjne wykazało szczególne zainteresowanie tego typu teoriami.
- Powiązany artykuł: "Rodzaje przywództwa: 5 najpopularniejszych klas liderów"
Trzy style przywództwa
Badania Lewina doprowadziły do opisania tego pioniera trzy różne typy przywództwa w środowiskach zarządzania organizacją autorytarny, dyktatorski, demokratyczny, w którym podejmowanie decyzji jest kolektywne, i "leseferyzm", w którym nadzór wykonywany przez przywódcę zadań wykonywanych przez jego podwładnych jest minimalny.
Każdy z tych stylów przywództwa jest powiązany z wzorcami zachowań, dynamiką interakcji i innym środowiskiem społeczno-emocjonalnym. Trzy typy liderów mają swoje zalety i wady, a żaden z nich nie może być uznany za lepszy we wszystkich aspektach; jednak Lewin powiedział, że demokracja jest najskuteczniejsza z tych trzech .
1. Autorytarny
Autorytarne środowiska pracy charakteryzują się tym, że lider monopolizuje podejmowanie decyzji. To on określa role podwładnych, techniki i metody, których muszą przestrzegać, aby wykonać swoje zadania i warunki, w których praca jest wykonywana. To bardzo rozbudowany styl przywództwa w większości organizacji.
Pomimo negatywnych skojarzeń słowa "autorytarny" Lewin podkreśla, że ten typ przywódcy nie zawsze generuje nieprzyjemne środowisko społeczno-emocjonalne; krytyka pracowników jest powszechna, podobnie jak i pochwały , Liderzy autorytarni cechują się także niewielkim udziałem w samodzielnym wykonywaniu zadań.
Według obserwacji Lewina przywództwo w stylu autorytarnym niesie ryzyko "rewolucji" ze strony podwładnych. Prawdopodobieństwo tego będzie większe, tym wyraźniejszy będzie autorytarny charakter lidera.
- Może jesteś zainteresowany: "10 cech osobowości lidera"
2. Demokratyczny
Demokratyczny styl, który opisywał Lewin, bardzo różni się od autorytarnego przywództwa. Przywódcy kierujący się tym wzorcem nie podejmują samodzielnych decyzji, ale powstają w wyniku procesu zbiorowej debaty; w tym przypadku lider działa w roli eksperta, która doradza podwładnym i oczywiście może interweniować w ostateczną decyzję, jeśli to konieczne.
Większość ludzi preferuje demokratyczne przywództwo powyżej autorytarnego i "laissez-faire", zwłaszcza gdy mieli złe doświadczenia z jednym z tych stylów. Jednak demokratyczne przywództwo wiąże się z pewnym ryzykiem utraty efektywności, szczególnie w odniesieniu do zbiorowego podejmowania decyzji.
3. Laissez-faire
Francuski koncept "laissez-faire" można z grubsza przetłumaczyć jako "wynajmowanie", "nieinterwencjonizm" lub "liberalizm", zgodnie z terminologią polityczno-ekonomiczną używaną przez Lewina. Liderzy tego typu pozwalają podwładnym podejmować własne decyzje, choć niekoniecznie są odpowiedzialni za ich rezultaty.
Ogólnie uważa się, że ten styl przywództwa jest najmniej skuteczny z tych trzech, ponieważ może prowadzić do braku produktywności i konsekwencji; Lepiej mieć aktywnego lidera. Jednak Działa bardzo dobrze, gdy podwładni są zdolnymi ludźmi i mają wysoki poziom motywacji a ponadto nie ma dużej potrzeby komunikacji między pracownikami.
