Błąd mytyologiczny w psychologii: czy czujesz, czy też mózg?
Kiedy myślisz o czymś, co sprawia, że powracasz do swoich wspomnień z przeszłości, Czy jesteś tym, który odbija, czy robi twój mózg? Zwrócenie uwagi na zjawiska mentalne zinternalizowane jako wspomnienia może nam powiedzieć, że wszystko, co robisz w tym momencie, ogranicza się do wewnętrznej aktywności, czegoś, co wykonuje system nerwowy.
Ale z drugiej strony, czy nie moglibyśmy powiedzieć, że zawsze mózg myśli i czuje, skoro całe nasze życie mentalne jest z nim powiązane? Nie trzeba trzymać się tego, co się dzieje, gdy pamiętamy: kiedy rozmawiasz z kimś, mózg przekształca pojęcia w słowa, prawda? W rzeczywistości moglibyśmy nawet powiedzieć, że to nie cały mózg, ale jego część, który myśli i planuje: czym jest kora przedczołowa, nie jest tym samym, co robi rdzeń obłongaty.
Jeśli te pytania doprowadziły cię do przekonania, że twoje prawdziwe "ja" jest naprawdę twoim mózgiem zamkniętym w zbiorze mięśni i kości, tak jak mechanik obsługuje pociąg kabinowy, wielu filozofów, psychologów i neuronaukowców powie Ci, że upadłeś w czym nazywa się to błędem mereologicznym , Przejdźmy do odpowiedniego pytania.
Czym jest błędność mereologiczna?
Chociaż badanie procesów umysłowych i mózgu jest bardzo skomplikowane, nie oznacza to, że jest to niemożliwe. Obecnie dysponujemy takim poziomem technologii, który pozwala nam prowadzić systematyczne zapisy dotyczące aktywności i zachowań nerwowych, co sprawia, że linie badań, które wydawały się historiami science fiction sprzed kilku dekad, były rzeczywistością.
Wielu filozofów powiedziałoby, że rewolucja technologiczna, której doświadczyliśmy w drugiej połowie XX wieku, a także w XXI wieku, nie towarzyszyła rewolucja idei porównywalna z poprzednią; przynajmniej w odniesieniu do naszego sposobu myślenia o tym, jak działa ludzki mózg i zachowanie. Wielokrotnie wpadamy w coś, co niektórzy filozofowie ochrzcili jako zwykły błąd moralny.
Ta koncepcja był kierowany przez filozofa Petera Hackera i neurologa Maxwella Bennetta jaka jest jego praca Filozoficzne podstawy neuronaukiwskazał na błąd, który według nich został popełniony przez większość badaczy mózgu i psychologa: mylenie części z całością. Na przykład stwierdzenie, że mózg odzwierciedla, wybiera, wartości itp.
Z punktu widzenia tych dwóch autorów, sposób, w jaki procesy umysłowe pojmują zarówno większość ludzi na poziomie popularnym, jak i wielu badaczy w dziedzinie naukowej, nie różni się zbytnio od tych, którzy wierzą w duszę, która skądś pochodzi. mózgu, rządzi ciałem. Zatem błąd mereologiczny nie jest technicznie błędem, ponieważ nie wynika z błędnego argumentu (choć jest on w najszerszym tego słowa znaczeniu), ale z porażki, gdy chodzi o przypisanie podmiotowi orzeczenia.
Zatem popadnięcie w błąd teologiczny przypisuje się mózgowi, lub niektórym jego częściom, właściwościom i działaniom faktycznie wykonywanym przez ludzi. Tak samo absurdalnie byłoby powiedzieć, że to nie jastrząb, ale skrzydła, które lecą, byłoby błędem powiedzieć, że mózg myśli, zastanawia się lub decyduje. Często przyjmujemy te przypuszczenia, ponieważ Łatwiej nam zrozumieć, jak działa umysł, jeśli pozwalamy się kierować redukcjonizmem , a nie dlatego, że badania naukowe wykazały, że ten zestaw organów rozumuje lub myśli poza resztą ciała.
Innymi słowy, błędem mereologicznym jest rozumienie ludzkiego umysłu w sposób bardzo podobny do tego, co filozofowie tacy jak René Descartes czynił, aby wyjaśnić, czym jest psyche, odwołując się do duchowego i boskiego. Jest to błąd z głębokimi korzeniami.
- Powiązany artykuł: "10 rodzajów logicznych i argumentacyjnych błędów"
Od kartezjańskiego dualizmu do monizmu metafizycznego
Badanie mózgu od wieków cechuje dualizm, czyli przekonanie, że rzeczywistość składa się z dwóch substancji, materii i ducha, radykalnie zróżnicowanych. Jest to intuicyjne przekonanie, ponieważ łatwo jest wziąć pod uwagę, że istnieje wyraźny podział między własnym stanem świadomości i prawie wszystkim innym, "zewnętrzne" jest bardzo proste.
W siedemnastym wieku René Descartes stworzył system filozoficzny, który sformalizował relacje między ciałem a umysłem; tak jak rozumiał ten związek. W ten sposób umysł, duchowy, zostałby osadzony w szyszynce mózgu, a stamtąd rządziłby czynami wykonywanymi przez ciało. Tak więc precedens błędu justologicznego był obecny od początku formalizacji badań naukowych mózgu i oczywiście wpłynęło to na psychologię i filozofię .
Jednak otwarcie ogłoszony dualizm nie trwał wiecznie: już w dwudziestym wieku monistyczne podejścia, zgodnie z którymi wszystko jest materią w ruchu, zyskały status hegemoniczny. Filozofowie i badacze, którzy wskazują na istnienie błędności mereologicznej jako powracającego problemu, sugerują, że to pokolenie badaczy traktował mózg tak, jakby był synonimem duszy lub raczej jakby był miniaturową osobą, która kontroluje resztę organizmu. Właśnie dlatego błędność mereologiczna nazywana jest również błędem homunkulusa: redukuje własności ludzkie do małych i tajemniczych istot, które rzekomo zamieszkują jakiś zakątek naszych głów.
Tak więc, chociaż dualizm został najwyraźniej odrzucony, w praktyce wciąż uważano, że mózg lub jego części można rozumieć jako esencję, do której przypisujemy naszą tożsamość. Moniści wykorzystali idee oparte na metafizyce, aby zmienić imię duszy i ochrzcić ją jako "mózg", "płat czołowy" itd.
- Powiązany artykuł: "Dualizm w psychologii"
Konsekwencje błędności mereologicznej
Błąd mereologiczny można rozumieć jako niedostateczne użycie języka, jeśli chodzi o mówienie o tym, jak naprawdę są procesy psychiczne i jaka jest ludzka kondycja. Nieprzypadkowo Peter Hacker jest zwolennikiem twórczości Ludwiga Wittgensteina, filozofa znanego z tego, że argumentował, że niepowodzenia filozofii są w rzeczywistości niewłaściwym użyciem języka. Jednak popadanie w ten błąd oznacza dużo więcej niż mówienie niewłaściwie.
Błąd językowy, który może mieć konsekwencje wykraczające poza zwykłe pomieszanie pojęć, to na przykład szukaj części mózgu odpowiedzialnych za myślenie lub podejmowanie decyzji coś, co zazwyczaj prowadzi do analizy coraz mniejszych obszarów mózgu. Przypomnijmy, że biorąc pod uwagę istnienie błędu mereologicznego, przypominałoby to, że oś wiatraków jest właściwością przesuwania ostrzy.
Ponadto tendencja ta jest sposobem, aby nadal wierzyć w coś bardzo podobnego do duszy, nie nazywając jej tym imieniem. W konsekwencji, przekonanie, że istnieje esencja, z której rodzą się nasze działania i decyzje, pozostaje nienaruszone, a dualizm ciała / umysłu lub odrzucenie idei, że nie jesteśmy fundamentalnie różni się od jakiegokolwiek innego zwierzęcia, jest nadal obecny, ukryty.
- Może jesteś zainteresowany: "W jaki sposób psychologia i filozofia są podobne?"
Częsty błąd, automatyczny i nieprzytomny
Pojęcie błędności mereologicznej nie zostało jednomyślnie zaakceptowane przez neuronaukowców lub filozofów umysłu. John Searle i Daniel Dennett, na przykład, byli krytyczni wobec tego , Drugi, na przykład, stwierdza, że można mówić o "częściowych" działaniach i intencjach i przypisywać je do mózgu i jego podsystemów, a zatem opóźnianie znaczenia terminów "myślenie" lub "odczuwanie" nie jest szkodliwe. Jest to punkt widzenia, który stawia na pragmatyzm, eliminując negatywne konsekwencje błędności mereologicznej.
Ponadto można pomyśleć, że rozmawiając o mózgu poza obszarami naukowymi, na co dzień lub w rozpowszechnianiu, bardzo trudno jest mówić o funkcjonowaniu mózgu bez robienia tego, jak byśmy to zrobili. ludzi. To sprawiło, że jest to stosunkowo mało znany pomysł: opisuje coś, co robimy od stuleci i że normalnie nie postrzegamy go jako problemu, który wpływa na nas. Essentialism jest czymś bardzo atrakcyjnym w czasie wyjaśniania różnych zjawisk i jeśli możemy zredukować przyczyny czegoś do wyraźnie rozpoznawalnego elementu i odizolować od reszty, zwykle robimy to, o ile nie jesteśmy uważni.
W tej chwili trudno jest znaleźć sposób, aby porozmawiać o mechanizmach układu nerwowego bez automatycznego upadku i nie zauważając go w błędach mereologicznych. Takie postępowanie wymaga wejścia w preambuły, w których niewiele inicjatyw informacyjnych może się oprzeć, a także mieć doświadczenie i szkolenie z zakresu filozofii i neuronauki, na które niewielu ludzi może sobie pozwolić. Nie oznacza to jednak, że lepiej jest zapomnieć o tym, że problem wciąż istnieje, że ważne jest, aby wziąć to pod uwagę zarówno w badaniach naukowych, jak i na wydziałach związanych z psychologią i filozofią oraz że metafory mówią o tym, jak działa mózg Musisz wziąć je jako takie.
