Rodzaje anksjolityków: leki zwalczające lęk
Kultura i społeczeństwo, w którym żyjemy, charakteryzuje się wysokim poziomem dynamiki i ciągłych zmian, a także wysokim popytem na ludzi, którzy są jego częścią.
Nieustannie prosi się nas o bycie produktywnym, proaktywnym i dalekowzrocznym , dostosowując się zarówno do zmian w obecnym społeczeństwie, jak i możliwych sytuacji, które mogą się wydarzyć w przyszłości. Z tego powodu często martwimy się o to, co może nadejść, o trosce, która może prowadzić do awersyjnych stanów emocjonalnych strachu i napięcia z powodu tego, co może się wydarzyć.
W ten sposób możemy zaobserwować, jak upowszechniają się zaburzenia związane ze stresem i lękiem, a problemy lękowe są najbardziej rozpowszechnione w populacji ogólnej iw klinice. Aby poradzić sobie z tego typu problemami, opracowano i zsyntetyzowano różne rodzaje terapii, a wśród nich na poziomie farmakologicznym zsyntetyzowano różne typy anksjolityków .
Analizowanie problemu, który ma być leczony: lęk
Różne rodzaje anksjolityków, które zostaną omówione w tym artykule, mają kilka wspólnych punktów, ale najważniejszym jest rodzaj problemu, który traktują: lęk.
Podczas gdy większość ludzi wie, co to jest i faktycznie doświadczali niepokoju przez całe życie, jest to zjawisko, które często jest trudne do zdefiniowania. Uważa się, że niepokój związany jest z tym stanem emocjonalnym, który pojawia się bez natychmiastowego bodźca lub niebezpieczeństwa, które je generuje. , będąc prognozą przyszłego zjawiska, które powoduje tę reakcję. Osoby cierpiące na lęk mają wysoki poziom aktywacji i wysoką negatywną afektywność.
Chociaż jego pochodzenie jest zazwyczaj poznawcze, efekty, które wywołuje, mogą być również tłumaczone na poziomie fizjologicznym, powodując reakcje, takie jak tachykardia, napięcie fizyczne lub pocenie się. Powoduje również skutki na poziomie behawioralnym, takie jak unikanie sytuacji, które mogą prowadzić do tego, co powoduje lęk. Na przykład obawa, że zjawisko, które miało miejsce w przeszłości, może się powtórzyć, może spowodować, że unikniemy podobnych sytuacji, aby upewnić się, że nie jest to możliwe.
Dlatego, biorąc pod uwagę dyskomfort, który powoduje i fakt, że może on nawet unieważnić ważne aspekty naszego życia (jak na przykład w przypadkach osób z agorafobią), szukając leczenia, które łagodzi te problemy, doprowadziło do stworzenia różnych metod leczenia, as Anksjolityki w przypadku leczenia farmakologicznego .
- Powiązany artykuł: "7 rodzajów lęku (przyczyny i objawy)"
Główne rodzaje anksjolityków
Ogólną funkcją anksjolityków jest wywoływanie spadku aktywności poprzez działanie depresyjne na układ nerwowy. W tym celu większość typów anksjolitycznego działania na kwas gamma-aminomasłowy lub GABA i jego receptory, wzmacnia hamujące działanie tego neuroprzekaźnika.
Mimo to, w ostatnim czasie Zaobserwowano wzrost stosowania leków o działaniu na serotoninę , co prowadzi do stosowania leków przeciwdepresyjnych, takich jak SSRI, jako leku z wyboru w niektórych zaburzeniach lękowych. Zobaczmy niektóre rodzaje anksjolityczne poniżej.
1. Barbiturany
Wcześniej, w związku z nadejściem benzodiazepin, te pochodne kwasu barbiturowego były najczęściej stosowanym w tym czasie środkiem przeciwlękowym, o wysokim potencjale uspokajającym, pomimo wysokiego ryzyka uzależnienia i śmiertelnego przedawkowania, które pociągają za sobą. Jego mechanizm działania opiera się na zapobieganiu przepływu sodu do neuronów .
Zostały odkryte przez Emila Fischera w 1903 roku, a jego stosowanie trwało do około lat siedemdziesiątych, kiedy poszukiwanie skutecznych substancji dla mniej niebezpiecznego lęku doprowadziło do odkrycia benzodiazepin. Mimo to niektóre barbiturany, takie jak amobarbital, były i są stosowane w bardzo kontrolowany sposób w medycznych interwencjach chirurgicznych, takich jak w teście Wada.
2. Meprobamat
Substancja ta, podobnie jak barbiturany, cieszyła się w czasach wielkiej sławy i prestiżu ze względu na działanie lękowe. Poza działaniem na procesy lękowe był stosowany w przypadkach spazmów, bezsenności, odstawienia alkoholu i migreny. Jest to lek działający w różnych regionach układu nerwowego i może również oddziaływać na rdzeń kręgowy.
Jednak Przestała być komercjalizowana, ponieważ uznano, że korzyści, jakie może przynieść, nie przeważają nad ryzykiem , powodując zamieszanie i utratę przytomności między innymi problemami, oprócz tego, że są bardzo uzależniające.
3. Benzodiazepiny
Ten rodzaj anksjolityków jest najbardziej znany i używany dzisiaj działając jako pośredni agoniści GABA w receptorze typu A. Zwiększają powinowactwo GABA do jego receptora w całym mózgu, ale w szczególności w układzie limbicznym. Również w jądrze Rafe działa hamowanie aktywności serotoniny w układzie limbicznym.
Wytwarzają one ulgę w zakresie napięcia poznawczego i zależą od dawki o pewnym poziomie działania uspokajającego, również służącego jako środek przeciwdrgawkowy. W tym typie leków przeciwlękowych, niektóre z najbardziej znanych i spożywanych leków to lorazepam, bromazepam (Lexatin), alprazolam, diacepam (Valium) i clorazepate.
Istnieje kilka rodzajów benzodiazepin, w zależności od ich życia w organizmie jest krótki, średni lub długi, każdy ma różne zalety i wady.
Krótkotrwała benzodiazepina to taka, która trwa kilka godzin, w szczególności mniej niż dwanaście godzin. Mają bardzo szybki efekt i są bardzo przydatne w przypadkach, gdy wymagane jest szybkie obniżenie lęku , jak w obliczu kryzysu lękowego lub pojednawczego bezsenności. Z drugiej strony, łatwiej jest im wywołać uzależnienie, wymagając bardziej regularnego spożywania w celu utrzymania działania leku, i częściej występują u nich działania niepożądane.
Długotrwałe benzodiazepiny to te, które trwają dłużej niż 24 godziny w ciele. Mają one tę wadę, że przedłużając ich działanie mogą mieć efekt sumujący z poprzednią dawką, generalnie powodując większą sedację, ale przeciwnie, potrzeba mniej dawek, aby utrzymać pod kontrolą lękowe objawy, co utrudnia uzależnienie.
Benzodiazepiny o pośrednim czasie działania mają żywotność około 12 do 24 godzin, przydają się w przypadkach, w których objawy są leczone z większą szybkością niż przy długodziałającej substancji i bez pozostawania tak długo w ciele, ale bez potrzeby stałe dawki leku w celu zachowania efektu.
4. Buspirona
Buspiron jest jednym z niewielu leków psychotropowych stosowanych w lęku, który działa na neuroprzekaźnik inny niż GABA , Z tego samego powodu ma tę zaletę, że w przeciwieństwie do innych typów anksjolitycznych nie wywołuje takich samych skutków ubocznych, nie będąc interakcjami z depresyjnymi substancjami lub uzależnieniem, nie powodującymi sedacji.
Substancja działa na serotoninę, szczególnie jako częściowy agonista. Z drugiej strony, jego działanie wymaga tygodni, aby przynieść efekt, co nie jest użyteczne w obliczu kryzysów lękowych.
5. Leki przeciwhistaminowe
Tego typu substancje były używane okazjonalnie w przypadkach niepokoju ze względu na wytwarzaną przez nie sedację, ale oprócz tego efektu nie wykazują żadnej korzyści terapeutycznej przeciw lękowi.
6. Blokery beta-adrenergiczne
Blokery beta-adrenergiczne były czasami stosowane jako terapia wspomagająca ponieważ wydają się pomagać w zmniejszaniu objawów somatycznych
Główne zagrożenia i niepożądane skutki
W dzisiejszych czasach podawanie anksjolityków jest bardzo powszechne, ale należy wziąć pod uwagę, że podobnie jak w przypadku wszystkich leków, jego spożywanie może wiązać się z szeregiem niepożądanych działań ubocznych, a nawet poważnym ryzykiem. Te zagrożenia i skutki uboczne tych leków są powodem, dla którego badano nowe formuły, od barbituranów po benzodiazepiny i te (choć nadal są one najczęściej używane) w stosunku do innych substancji.
Chociaż niekorzystne skutki będą zależeć od substancji i substancji czynnej leku, o którym mowaOgólnie można uznać, że możliwe działania niepożądane różnych typów leków przeciwlękowych obejmują poniższe .
Uzależnienie i uzależnienie
Różne rodzaje anksjolityków Wykazali się dużą zdolnością do uzależnienia wśród swoich konsumentów , Dlatego jego spożycie powinno być bardzo regulowane, ogólnie zalecając, aby podawanie tego rodzaju leków było wykonywane w okresach niezbyt długich (około dwóch do czterech tygodni).
W ten sam sposób jego nagłe wycofanie może spowodować syndromy wycofania i efekty odbicia, tak że w momencie zaprzestania konsumpcji wspomniane ustanie powinno być stopniowe.
Ryzyko zatrucia i przedawkowania
Nadmierne spożycie niektórych rodzajów leków przeciwlękowych może spowodować przedawkowanie , Te przedawkowania mogą być naprawdę niebezpieczne, powodując śmierć jednostki. W przypadku barbituranów ryzyko przedawkowania i śmierci jest bardzo wysokie, co jest jedną z głównych przyczyn rozwoju innych substancji, takich jak benzodiazepiny.
W przypadku benzodiazepin istnieje również pewne ryzyko zgonu, chociaż zostało ono połączone z innymi substancjami, które sprzyjają depresji układu nerwowego (w tym alkohol), chorobie lub osłabionemu organizmowi, jak w przypadku W przypadku osób starszych śmierć z tej przyczyny jest dziwnym zjawiskiem.
Sedacja i redukcja aktywności
Fakt, że powodują depresję układu nerwowego powoduje Większość leków przeciwlękowych (z wyjątkami, takimi jak buspiron) może powodować senność , a zatem obniżają poziom funkcjonalności i wydajności w niektórych istotnych obszarach, zmniejszając koncentrację i szybkość reakcji.
Reakcja paradoksalna
W rzadkich przypadkach anksjolityki może spowodować efekt całkowicie przeciwny do oczekiwanego , powodując nadmierne pobudzenie i drażliwość. Przy tych okazjach powinieneś natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Bibliografia:
- Gómez-Jarabo, G. (1999). Farmakologia zachowania. Podstawowy podręcznik dla psychoterapeutów i klinicystów. Madryt: Synteza psychologii.
- Gómez, M. (2012). Psychobiologia Instrukcja przygotowania CEDE PIR.12. CEDE: Madryt
- Morón, F.G. Borroto, R.; Calvo, D.M .; Cires, M .; Cruz, M.A. i Fernández, A. (2009). Farmakologia kliniczna. Hawana: Editorial Medical Sciences; 1-30
- Salazar, M .; Peralta, C. Pastor, J. (2011). Podręcznik psychofarmakologii. Madryt, Wydawnictwo Medyczne Panamericana.
- Stevens, J.C. & Pollack, M.H. (2005). Benzodiazepiny w praktyce klinicznej: rozważenie ich długotrwałego stosowania i alternatywnych środków. J Clin Psychiatry; 66 (Suppl 2): 21-7.
