Współwystępowanie zaburzeń osobowości

Kwiecień 24, 2024

Obecnie zaburzenia osobowości budzą zainteresowanie większości badaczy, prowadząc do licznych badań, badań, konferencji ... Jedną z możliwych przyczyn tego są różne dyskusje na temat tego, jak należy brać pod uwagę takie zaburzenia, tj. Czy dokładny moment w określeniu, czy jest to zaburzenie samo w sobie, czy też dysfunkcyjna osobowość?

Ten gradient był przedmiotem debaty w różnych wydaniach DSM. Z drugiej strony także są znane ze swojej wysokiej współwystępowania z innymi zaburzeniami, szczególnie z zaburzeniami osobowości z pogranicza (TLP), którego temat będziemy mówić w tym artykule.

Powiązany artykuł: "Zaburzenia osobowości (BPD): przyczyny, objawy i leczenie"

Ogólna współwystępowanie w TLP

Współwystępowanie to termin medyczny oznaczający obecność jednego lub więcej zaburzeń (lub choroby) oprócz pierwotnej choroby lub zaburzenia i ich efektu. Zjawisko to jest tak istotne w TLP, że jest ono jeszcze bardziej powszechne i reprezentatywne, aby widzieć je razem z innymi zaburzeniami niż sam. Istnieje wiele badań i wiele wariantów wyników, które określają, które zaburzenia są współistniejące, a które nie, ale istnieje wystarczająca jednolitość w stosunku do Osi I (szczególnie) i Osi II zarówno w próbkach klinicznych, jak i zbiorowych.

Badania wskazują, że 96,7% osób z BPD ma co najmniej jedną współistniejącą diagnozę z Osi I, a 16,3% miałoby trzy lub więcej, co jest znacznie wyższe niż inne zaburzenia. Z drugiej strony, zbadano również, że 84,5% pacjentów spełniało kryteria posiadania jednego lub więcej zaburzeń Osi I co najmniej 12 miesięcy, a 74,9% miało zaburzenie osi II na całe życie.

Jeśli chodzi o współwystępowanie z osią II, liczne badania wskazują, że istnieją różnice między płciami. Mam na myśli, Mężczyźni, u których zdiagnozowano BPD, częściej mają współwystępowanie osi II z zaburzeniami typu antyspołecznego, paranoidalnego i narcystycznego, a kobiety z histrioniką. Z drugiej strony odsetek zaburzeń zależnych i unikowych pozostał podobny.

Specyficzne współwystępowanie

Z wyżej wymienionych zaburzeń osi I, częstszym zjawiskiem związanym z BPD byłoby duże zaburzenie depresyjne, wynoszące od 40 do 87%. Podążaj za zaburzeniami lękowymi i afektywnymi ogólnie podkreślilibyśmy znaczenie zespołu stresu pourazowego za ilość badań w tym zakresie; z częstością występowania 39,2%, jest powszechne, ale nie powszechne u pacjentów z BPD.

W bardzo częstych zaburzeniach odżywiania i nadużywania substancji istnieją różnice między płciami, które jako pierwsze najczęściej wiążą się z kobietami z BPD, a tymi drugimi - z mężczyznami. To nadużywanie substancji impulsywnie obniżyłoby próg inne zachowania autodestruktywne lub rozwiązłości seksualne , W zależności od powagi uzależnienia pacjenta, należałoby go odnieść do usług specjalistycznych, a nawet do dochodu z przeznaczeniem na detoksykację.

W przypadku zaburzeń osobowości mielibyśmy współwystępowanie przez uzależnienie od stóp 50%, unikający z 40%, paranoidalny z 30%, antyspołeczny z 20-25%, histrioniczny z oscylującymi wskaźnikami pomiędzy 25 i 63%. Częstość występowania ADHD wynosi 41,5% w dzieciństwie i 16,1% w wieku dorosłym.

Ograniczenie osobowości i nadużywanie substancji

Współwystępowanie TLP z toksycznym nadużyciem wynosi 50-65% , Z drugiej strony, podobnie jak w całym społeczeństwie, substancją najczęściej nadużywaną jest alkohol. Jednak ci pacjenci są zwykle politoksyczni - mężczyźni z innymi substancjami, takimi jak konopie indyjskie, amfetaminy lub kokaina, ale mogą być dowolnymi substancjami uzależniającymi w ogóle, jak niektóre leki psychoaktywne.

Ponadto wspomniana konsumpcja jest zwykle wykonywana impulsywnie i epizodycznie , Jeśli chodzi o współwystępowanie z alkoholem, to wynik wynosił 47,41%, a 53,87% przy uzależnieniu od nikotyny.

Podążając tą samą linią, liczne badania sprawdziły związek między symptomatologią BPD a częstością używania i uzależnienia od marihuany , Pacjenci mają ambiwalentny związek z tym, ponieważ pomaga im się zrelaksować, złagodzić dysforię lub ogólne złe samopoczucie, które zwykle mają, lepiej znieść samotność, o której mówią, i skupić swoje myśli na tu i teraz. Może to jednak również prowadzić do objadania się (na przykład pogorszenia zachowania bulimicznego lub objadania się), nasilenia objawów pseudoparanoidalnych i możliwości derealizacji lub depersonalizacji, co byłoby błędnym kołem.

Z drugiej strony interesujące jest również podkreślenie właściwości przeciwbólowych konopi, odnosząc je do zwykłej samookaleczenia u pacjentów z BPD.

BPD i zaburzenia odżywiania

Ogólnie mówiąc, Współwystępowanie z TCA z TP jest wysokie , waha się między 20 a 80% przypadków.Chociaż zaburzenie restrykcyjnej jadłowstrętu psychicznego może mieć współwystępowanie z BPD, jest ono znacznie częstsze niż ma inne zaburzenia pasywno-agresywne, na przykład, podczas gdy usuwanie bulimii jest silnie związane z BPD, którego 25%, dodanych do zaburzeń odżywiania i nie określono TCA, których związek również stwierdzono.

Jednocześnie różni autorzy powiązali możliwe przyczyny powstania TCA ze stresującymi wydarzeniami na pewnym wczesnym etapie życia, takimi jak nadużywanie fizyczne, psychiczne lub seksualne, nadmierna kontrola ... wraz z cechami osobowości, takimi jak niskie poczucie własnej wartości, impulsywność lub niestabilność emocjonalna. wraz z własnymi kanonami piękna samego społeczeństwa.

Podsumowując ...

Ważne jest, aby pamiętać, że wysoka współwystępowanie BPD z innymi zaburzeniami sprawia, że wczesne wykrywanie zaburzeń jest trudniejsze , co utrudnia leczenie i zaciemnia prognozy terapeutyczne, a także jest kryterium ciężkości diagnostycznej.

Podsumowując, dochodzimy do wniosku, że potrzeba więcej badań na temat BPD i zaburzeń osobowości w ogóle, ponieważ istnieje ogromna rozbieżność opinii i niewiele danych jest naprawdę empirycznie skontrastowanych i osiągnięto konsensus w społeczności zdrowia psychicznego.

Bibliografia:

American Psychiatric Association (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. 5 ed. Arlington, VA: American Psychiatric Publishing, Inc.

Bellino, S., Patria, L., Paradiso, E., Di Lorenzo, R., Zanon, C., Zizza, M. & Bogetto, F. (2005). Poważna depresja u pacjentów z zaburzeniem osobowości borderline: badanie kliniczne. Can J Psychiatry.50: 234-238.

Biskin, R. i Paris, J. (2013). Choroby współistniejące w pogranicznym zaburzeniu osobowości. Fragment z: //www.psychiatrictimes.com

Del Río, C., Torres, I. i Borda, M. (2002). Współwystępowanie pomiędzy usuwaniem bulimii i zaburzeń osobowości zgodnie z wieloosiowym wykazem klinicznym Milliona (MCMI-II). International Journal of Clinical and Health Psychology. 2 (3): 425-438.

Grant, B., Chou, S., Goldstein, R., Huang, B., Stinson, F., Saha, T., i in. (2008) Częstość występowania, korelacje, niepełnosprawność i współwystępowanie zaburzeń osobowości typu borderline DSM-IV: wyniki z Narodowego badania epidemiologicznego dotyczącego alkoholu i związanych z nimi warunków. J Clin Psychiatry.69 (4): 533-45.

Lenzenweger, M., Lane, M., Loranger, A. & Kessler, R. (2007). Zaburzenia osobowości DSM-IV w replikacji National Merorios Responsionation (NCS-R). Biol Psychiatry. 62: 553-64.

Skodol, A., Gunderson, J., Pfohl, B., Widiger, T., Livesley, W., i in. (2002) Diagnoza graniczna I: Psychopatologia, współwystępowanie i struktura osobowości. Biol Psychiat 51: 936-950.

Szerman, B. & Peris, D (2008). Cannabis i zaburzenia osobowości. W: Psychiatryczne aspekty używania konopi: przypadki kliniczne. Hiszpańskie Towarzystwo Badań Kannabinoidowych. Madryt: CEMA. 89-103.

Zanarini, M., Frankenburg, F., Hennen, J., Reich, D & Silk, K. (2004). Oś I Współwystępowanie u pacjentów z zaburzeniem osobowości borderline: 6-letnia obserwacja i przewidywanie czasu do remisji. Am J Psychiatry. 161: 2108-2114.