Jak poprawić edukację emocjonalną dzieci, w 15 klawiszy

Może 5, 2024

Inteligencja emocjonalna jest w naszym systemie edukacyjnym zapomniana , Ale jako rodzice nie zwracamy wystarczającej uwagi na prawidłowy rozwój emocjonalnego aspektu naszych dzieci.

Aby móc zacząć od dobrej postawy w tej firmie, aby pomóc im odkryć i wzmocnić emocje, pozwoliłem sobie na napisanie tego praktycznego przewodnika.

1. Wspólny obowiązek

Rodzice, nauczyciele, zarówno oboje w tym samym czasie, jak i wszyscy dorośli bez wyjątku są odpowiedzialni za dzieci otrzymujące edukację emocjonalną, na którą zasługują, aby mogły uzyskać dobrą inteligencję emocjonalną i zrównoważoną osobowość. Ale, tak jak jest logiczne, dorosły, który jest przesiąknięty błędnymi przekonaniami na ten temat, nie będzie w stanie zapewnić odpowiedniego wykształcenia i może - niechcący - wnieść negatywny wpływ na dobry cel, jaki zamierzał osiągnąć.

2. Nie ma negatywnych emocji

Od samego początku Podstawowe znaczenie ma jasne stwierdzenie, że dyskryminacja pomiędzy negatywnymi emocjami a pozytywnymi emocjami jest nieprawidłowa , Wszystkie emocje są przydatne dla indywidualnego przeżycia dziecka. Musimy uczyć dziecko, że w obliczu emocji są pozytywne reakcje i konkretne zachowania, które są negatywne dla społeczeństwa i mogą prowadzić do problemów.

3. Dojrzałość emocjonalna etapami

Inną podstawową koncepcją jest to, że dojrzałość emocjonalna dziecka rośnie w kolejnych etapach, od narodzin do większości wieku emocjonalnego, gdy staje się on mistrzem funkcji mózgu. Traktowanie ich emocji musi być zatem odpowiednie na każdym etapie ich ewolucji lub narażamy się na ryzyko ich przypadkowego uszkodzenia lub - co najmniej - zmarnowania niewłaściwych wysiłków.

Do sześciu miesięcy dziecko słucha jedynie bodźców zmysłowych i motorycznych (instynktowna baza) i nie jest świadome swoich emocji. Od tego wieku możesz zacząć różnicować swoje podstawowe emocje z pomocą dorosłych. Ma nawet trzy lata i nie jest w stanie zmieniać zachowania w sposób stabilny oparty na emocjach (zdolności intuicyjne). A dopóki nie wejdzie na scenę operacyjną, po około sześciu latach nie będzie mógł zastosować "używania rozumu" do swoich zachowań i nauczyć się pracować jako zespół. Od tego wieku uczy się rozpoznawać i nazywać podstawowe emocje, których doświadcza, a także może je zastanawiać i poddawać samokontroli. Ale dobre obchodzenie się z pochodnymi emocjami i uczuciami nie będzie w stanie osiągnąć tego przez dziesięć czy jedenaście lat. A dojrzałość wiedzy, jak przewidzieć konsekwencje swoich działań i zdolność planowania z wizją przyszłości, zwykle nie dochodzi przed szesnastym rokiem życia: większość wieku emocjonalnego.

4. Z miłością nie wystarczy

Bardzo częstym błędem jest myślenie, że jeśli damy dzieciom miłość i ochronę, wynik ich inteligencji emocjonalnej będzie koniecznie dobry. , Miłość i ochrona są oczywiście niezbędne. Ale one nie wystarczą. Musi im towarzyszyć zrównoważona edukacja emocjonalna. Jeśli rodzice są nadopiekuńcze nadmiarem permisywności lub są autorytarne i zbyt surowe lub niekontrolowane i nieprzewidywalne, obrażenia emocjonalne mogą poważnie wpłynąć na osobowość przyszłego dorosłego, pomimo otrzymanej miłości.

5. Jak sprawdzić, czy dziecko ma problemy emocjonalne?

Diagnozowanie, że dziecko ma problemy z edukacją emocjonalną, jest bardzo łatwe , Zdrowe dziecko jest niespokojne, niecierpliwe, głośne, spontaniczne, zabawne, ciekawe, kreatywne, towarzyskie, pewne siebie ze swoimi rówieśnikami i dorosłymi ... Każdy brak jakiejkolwiek z tych cech będzie musiał zostać przeanalizowany, ponieważ może stanowić alarm o możliwych problemach emocjonalnych. Będziemy musieli wykryć, w jakich podstawowych emocjach dziecko czuje się przytłoczone i zaoferować mu odpowiednie wsparcie.

6. Jak radzić sobie ze swoimi lękami

Zacznijmy od strachu. Dziecko ma wiele przyczyn możliwych lęków: pozostać samotnym, być opuszczonym, być uciążliwym, zostać odrzuconym, nie móc karmić, ciemnością, zimnem, gorącem, niesprzyjającą naturze, chorować, obcy, autorytarny lub wrogi, mieć winę taty i mamy, aby się kłócić ... Rozwiązaniem jest zapewnienie ci bezpieczeństwa, którego potrzebujesz .

Fizyczne zabezpieczenie przed chorobami, głodem i wszelkimi fizycznymi zagrożeniami. I afektywne bezpieczeństwo. Rodzicom wygodnie jest powtarzać tyle razy, ile potrzeba, aby chcieli, zanim się urodzą, że chcą tego, jak to jest i że zawsze będą tego chcieli. Jeśli dziecko źle się zachowuje, powiemy, że nie podoba nam się to, co robi, ale że jest poszukiwany bez żadnych wątpliwości i zastrzeżeń. Jako niezwykła psycho-pedagog Rebeca Wild mówi: "Jeśli dziecko czuje się dobrze, nie zachowuje się źle".

7Jak leczyć twoje napady złości

Kontynuujmy gniew. Dziecko zanurzone w napadzie złości może wykazywać spektakularną energię. Przyczyny furii również mogą być liczne: odmówiły spełnienia życzenia lub kaprysu, zabrali zabawkę, zbesztali go "niesprawiedliwie", nie słuchali go, nie słuchali, bili go lub upokarzali i nie był w stanie się obronić ... Wsparcie, którego potrzebuje dziecko, to zrozumienie .

Aby pokazać mu jednoznacznie, że rozumiemy przyczynę jego furii, ale że musi nauczyć się kontrolować; nauczyć go, by był mniej samolubny i wiedział, jak dzielić się swoim dobytkiem ; że musimy się przyzwyczaić do zniesienia pewnych frustracji w życiu; że musimy szukać nowych motywacji i nowych oczekiwań i nie poddawać się; że musimy się bronić przed niesprawiedliwością ze spokojem i pogodą; że musisz unikać zagrożeń w sposób zapobiegawczy ...

8. Jak leczyć swoje smutki

Kolejną podstawową emocją jest smutek , Za zgubienie zabawki, ulubionego przedmiotu, zwierzaka lub ukochanej osoby; nie będąc w stanie być z przyjaciółmi; nie mając tego samego, co dzieci wokół niego; za utratę ojca i matki ... Właściwe wsparcie to pocieszenie. Pokaż empatię za jego stratę, nasz akompaniament w jego bólu, pomóż mu poradzić sobie z jego stratą, wspieraj go rozrywkami, takimi jak gry i nowe motywacje.

9. Siła gier

Gra jest instynktowną czynnością dziecka i dlatego powinna być ulubioną rozrywką przeciw złym tendencjom dziecka. Wszyscy pedagodzy i psychologowie zgadzają się na fizyczne, fizjologiczne, emocjonalne, społeczne i poznawcze korzyści gier zespołowych.

10. Jak traktować swój wstyd

Jedną z najbardziej szkodliwych możliwych konsekwencji emocji jest wstyd. Szkoda, że jest za duży lub za mały; być grubym lub chudym; za to, że jest inny; za problemy fizyczne lub niepełnosprawności; za niezrozumienie tego, o czym mówią; nie wiedząc, jak wyrazić; za zrobienie czegoś złego; za cierpienia fizyczne lub seksualne ... Najlepszą pomocą w przezwyciężeniu wstydu jest zwiększenie ich poczucia własnej wartości.

Powtarzaj tyle razy, ile to konieczne, aby każda osoba była wyjątkowa i warta tyle, co osoba , Naucz go, aby poprawiał swoje problemy lub wady, nie stresując go. Pomóż mu rozpoznać swoje błędy i pokonać je. Naucz go towarzysko i miej przyjaciół, którzy mu odpowiadają. Zdobądź ich zaufanie, abyśmy mogli uczestniczyć w możliwych nadużyciach fizycznych lub seksualnych.

11. Utrata poczucia własnej wartości

Trzeba bezwzględnie unikać sytuacji, w której dziecko popada w utratę poczucia własnej wartości , Ponieważ oznacza to, że dziecko internalizuje, że jest bezużyteczne i jest bezużyteczne; że nie zasługuje na bycie kochanym; że to naturalne, że go ignorują lub gardzą; że jest logiczne, że kpią z niego i poniżają go.

W wyniku braku poczucia własnej wartości u dzieci i młodzieży, w wieku dojrzałym będziemy mieć osoby z zaburzeniami zachowania. Jeśli wystąpiła reakcja bierna, osoba dorosła wykaże poważne zależności afektywne; strach przed intymnymi związkami; strach, aby mówić publicznie i być zauważonym; patologiczny brak bezpieczeństwa; kompleks niższości. Jeśli nastąpiła agresywna reakcja, dorosły będzie wykazywał silne tendencje do tyranii, despotyzmu, okrucieństwa, egocentrycznego narcyzmu, przesadnej zbroi fałszywego bezpieczeństwa.

12. Podstawowe zalecenia

Warto zwrócić uwagę na serię zaleceń:

Należy zwrócić uwagę na wiek dziecka i nie stwarzać sytuacji, w których brakuje niezbędnej dojrzałości emocjonalnej.
Musimy spróbować postawić się w dziecku i zrozumieć ich przyczyny i motywacje. Zapytaj i słuchaj go.
Nie ma sensu próbować uczynić dziecięcym rozumu, gdy jest on zanurzony w emocjonalnym porwaniu, musimy czekać, aż się uspokoi.
Nigdy nie powinniśmy go karać, ponieważ doświadczył emocji, tylko po to, aby zwrócić uwagę na negatywne zachowania, które go pobudziły i oferują możliwe pozytywne zachowania.
Dogodne jest unikanie abstrakcyjnych dyskursów; musisz używać krótkich zwrotów zorientowanych na działanie. Bez stosowania dyskredytujących, upokarzających lub obraźliwych przymiotników do ich zachowania.
Preach przez przykład. Nie zawracaj sobie głowy pokazywaniem własnych emocji, pozostawiając dowód na to, że są pod kontrolą.
Musisz rozpoznać własne błędy i pokazać, co robisz, aby je naprawić.
Wśród dorosłych nie należy rozmawiać o nieodpowiednich tematach dla dzieci.
Nie kłam ich, pod żadnym pretekstem. Zachowaj tę część faktów, które nie są w stanie zrozumieć, ale nie zmieniaj prawdy za pomocą fałszu.
Nie pozwalaj dziecku na drwiny, poniżanie, brak szacunku lub znęcanie się nad osobą lub zwierzęciem w żadnych okolicznościach.
Nigdy nie stosuj przemocy (fizycznej lub werbalnej) ani emocjonalnego szantażu.
Nie chcąc kupować ich uczuć lub pobłażania z naszymi słabościami poprzez rzeczy materialne.
Musimy stawić czoła potrzebie ustalania limitów i trenować dziecko, aby przezwyciężyć frustrację ze względów społecznych lub ekonomicznych.
W celu zachowania higieny psychicznej musimy zapobiegać wpadnięciu dziecka w uzależnienie od samotnych gier na tabletach lub konsolach PlayStation.
Musimy prawidłowo zarządzać motywacją poprzez nagrody i zahamowanie karami.
Zarówno nagrody, jak i kary muszą być proporcjonalne, sprawiedliwe i spójne. Muszą być wyjątkowe, ale stabilne. Nagrody muszą być niedrogie, możliwe do uniknięcia kary.
Nagrody muszą świętować triumf poprzedniego wysiłku. Kary muszą wiązać się z prawdziwym dyskomfortem lub wysiłkiem.
Konieczne jest ostrzeżenie przed karaniem i wyjaśnienie zasad dotyczących kar.
Musimy zachęcać do ich ciekawości i zachęcać do kreatywności. Nie blokuj swojej inicjatywy z góry ustalonymi przepisami dotyczącymi tego, jak należy postąpić.
Musimy być otwarci na rzeczy życia, których możemy się nauczyć poprzez obserwowanie i dialogowanie z dziećmi.
Pokaż im zawsze, że są kochani na stałe i niezniszczalni.

13. Rany emocjonalne

Udowodniono, że opiekunowie stosują surowe kary z zimnem i autorytaryzmem , bez przywiązania do dzieci, może powodować zaburzenia osobowości u przyszłych dorosłych: fanatyzmy porządku, kompulsywne zachowania obsesyjne, patologiczną niepewność, chorowite perfekcjonizmy.

Jak mówi kanadyjska pisarka Lise Bourbeau, pięć głównych emocjonalnych ran, które często pozostawiają ślad w przyszłości dziecka, to odrzucenie, porzucenie, upokorzenie, zdrada i niesprawiedliwość. Główną motywacją rodziców, aby wszelkimi sposobami uchronić swoje dzieci od tych pięciu emocjonalnych ran, może być pamięć o cierpieniu w dzieciństwie.

14. Wbrew pojęciu opuszczenia

Dziecko może utrzymywać długie nieobecności rodziców, jeśli ma niepodważalne dowody na to, że go kochają, a ludzie, którzy się nim opiekują, często wachlują się pamięcią i nadzieją na ponowne spotkanie. Bezpieczeństwo emocjonalne jest bardziej kwestią natężenia niż częstotliwości .

15. Wszyscy byliśmy dziećmi

Aby ułatwić zrozumienie emocji i zachowań dziecka, ważne jest, aby pamiętać, że byliśmy również dziećmi i że dziecko, które przeżyliśmy w nas. Musimy ją odzyskać, abyśmy byli dobrymi przyjaciółmi naszych dzieci , Z miłością, równowagą, ochroną, zrozumieniem, zaufaniem, pociechą, odpowiednimi systemami wynagradzania i karania, a przede wszystkim kultywując ich poczucie własnej wartości, osiągniemy to, aby nasze dzieci, nasze wnuki, dzieci naszego społeczeństwa otrzymały inteligencję emocjonalną, na którą zasługują.

Bibliografia:

Borbeau, Lise. Pięć ran, które uniemożliwiają bycie sobą. OB Stare, 2003.
Lòpez Cassà, E. Edukacja emocjonalna. Program przez 3-6 lat. Wolfers Kluwer, 2003.
Renom, A. Edukacja emocjonalna. Program dla szkolnictwa podstawowego (6 - 12 lat). Wolfers Kluwer, 2003.
Dziki, Rebecca. Wolność i ograniczenia. Miłość i szacunek Herder, 2012.