Eksperyment Libeta: czy istnieje wolność człowieka?
Czy naprawdę jesteśmy właścicielami naszych czynów, czy wręcz przeciwnie, jesteśmy uwarunkowani biologicznym determinizmem? Te wątpliwości były szeroko dyskutowane przez wieki filozofii i psychologii, i eksperyment Libet pomógł je zintensyfikować.
W tym artykule omówimy eksperyment przeprowadzony przez neurologa Benjamina Libeta, a także jego procedury, wyniki i refleksje oraz kontrowersje wokół tego badania.
- Powiązany artykuł: "10 najbardziej niepokojących eksperymentów psychologicznych w historii"
Kim był Benjamin Libet?
Urodzony w 1916 roku w Stanach Zjednoczonych Benjamin Libet został uznanym neurologiem, którego pierwsze prace skupiły się na badaniu reakcji synaptycznych i postsynaptycznych, aby następnie skupić się na badanie aktywności neuronów oraz odczucia progowe (tj. punkt, w którym intensywność bodźca generuje świadome odczuwanie zmiany).
Jego pierwsze istotne badania miały na celu ustalenie ilości aktywacji, którą niektóre określone obszary mózgu potrzebują, aby uwolnić sztuczne postrzeganie somatyczne. W wyniku tych prac, Libet rozpoczął swoje słynne śledztwa w sprawie sumienia ludzi, a także jego eksperymenty łączące neurobiologię i wolność .
Po studiach i refleksjach nad wolnością, wolną wolą i sumieniem, Libet stał się pionierem i celebryty w świecie neurofizjologii i filozofii. Mimo to, ich wnioski nie zostały wyłączone z krytyki ze strony badaczy obu dyscyplin.
- Może jesteś zainteresowany: "W jaki sposób psychologia i filozofia są podobne?"
Eksperyment Libet
Zanim Libet rozpoczął swoje dobrze znane eksperymenty, inni badacze, tacy jak Hans Helmut Kornhuber i Lüder Deecke, ukuł już termin "bereitschaftspotential", który w naszym języku można przetłumaczyć jako "potencjał do przygotowania" lub "potencjał do gotowości".
Termin ten odnosi się do wymiaru, który określa aktywność kory ruchowej i uzupełniającego obszaru motorycznego mózgu, gdy są one przygotowane do dobrowolnej aktywności mięśniowej. Mam na myśli, odnosi się do aktywności mózgu, gdy planuje się ruch dobrowolny , Z tego Libet skonstruował eksperyment, w którym poszukiwano związku w wolności subiektywnej, którą uważamy za inicjującą ruch dobrowolny i neuronauki.
W eksperymencie każdy z uczestników został postawiony przed pewnego rodzaju zegarem który został zaprogramowany tak, by obrócić całą rękę w 2,56 sekundy. Następnie poproszono go, aby pomyślał o punkcie na obwodzie zegara wybranego losowo (zawsze tak samo) iw momentach, w których ręka minęła, musiał wykonać ruch nadgarstka, a jednocześnie pamiętać w którym momencie na zegarze znajdowała się dłoń w momencie świadomego odczuwania zamiaru wykonania tego ruchu.
Libet i jego zespół nazwali tę subiektywną zmienną V, odnosząc się do chęci osoby do poruszania się. Druga zmienna została uformowana jako zmienna M, związana z rzeczywistym momentem, w którym uczestnik wykonał ruch.
Aby poznać te wartości M, każdy uczestnik został również poproszony o poinformowanie o dokładnym momencie, w którym wykonał ruch. Dane czasowe uzyskane przez zmienne V i M dostarczyły informacji o różnicy czasu, jaka istniała między momentem, w którym dana osoba odczuwała pragnienie wykonania ruchu, a dokładnym momentem, w którym dokonano ruchu.
Aby eksperyment był o wiele bardziej wiarygodny, Libet i jego współpracownicy zastosowali serię obiektywnych pomiarów lub rejestrów. Te składały się z pomiar potencjału przygotowania obszarów mózgu związanych z ruchem i elektromiografii mięśni zaangażowanych w specyficzną aktywność, o którą prosiła uczestników.
Wyniki eksperymentu
Odkrycia i wnioski dokonane po dokonaniu pomiarów i zakończeniu badania nie pozostawiły nikogo obojętnym.
Początkowo, zgodnie z oczekiwaniami, uczestnicy badania umieścili zmienną V (wolę) przed zmienną M. Oznacza to, że postrzegali swoje świadome pragnienie wykonywania ruchu jak przed nim. Fakt ten łatwo zrozumieć jako korelację między aktywnością mózgu a subiektywnym doświadczeniem osoby.
Teraz dane, które naprawdę przypuszczały rewolucję, pochodzą z obiektywnych zapisów. Według tych danych Potencjał przygotowania mózgu pojawił się, zanim pacjent zdał sobie sprawę, że chce poruszyć nadgarstek ; konkretnie między 300 a 500 milisekund wcześniej. Można to interpretować w ten sposób, że nasz mózg wie, że chcemy wykonać akcję lub ruch.
Konflikt z wolną wolą
W przypadku Libetu wyniki te kolidowały z tradycyjną koncepcją wolnej woli. Termin ten, typowy dla dziedziny filozofii, odnosi się do przekonania, że dana osoba ma moc swobodnego wyboru własnych decyzji .
Powodem było to, że chęć robienia ruchu uważanego za wolny i dobrowolny jest w rzeczywistości poprzedzana lub przewidywana przez szereg zmian elektrycznych w mózgu. Dlatego proces określania lub pragnienia wykonania ruchu zaczyna się nieświadomie.
Jednak w przypadku Libet nadal istniała koncepcja wolnej woli; ponieważ osoba nadal zachowała świadomą moc do dobrowolnego i swobodnego przerywania ruchu.
Wreszcie, odkrycia te byłyby ograniczeniem tradycyjnej koncepcji działania wolności i wolnej woli, biorąc pod uwagę, że nie byłoby to odpowiedzialne za inicjowanie ruchu, ale za kontrolę i sfinalizowanie go.
Krytycy do tego dochodzenia
Naukowo-filozoficzne debaty na temat tego, czy ludzie są naprawdę wolni podczas podejmowania decyzji, czy wręcz przeciwnie, podlegamy materialistycznemu determinizmowi biologicznemu , cofnij się wiele wieków przed eksperymentem Libet i, oczywiście, nadal trwa do dziś. Tak więc, zgodnie z oczekiwaniami, eksperyment Libet nie był wolny od krytyki ani przez filozofię, ani przez neuronaukę.
Jednym z głównych zarzutów niektórych myślicieli o teoriach wolnej woli jest to, że według nich istnienie tego postępu w mózgu nie musi być niezgodne z tym przekonaniem lub koncepcją. Ten potencjał mózgu może być serią automatyzmów związanych ze stanem bierności osoby. Dla nich Libet nie skupiałby się na tym, co naprawdę ważne, na bardziej skomplikowanych lub skomplikowanych działaniach lub decyzjach wymagających wcześniejszej refleksji.
Z drugiej strony, w odniesieniu do oceny procedur przeprowadzonych w eksperymencie, metody liczenia i pomiaru czasów zostały zakwestionowane , ponieważ nie biorą pod uwagę, ile różnych obszarów mózgu pobiera, aby wydawać wiadomości.
