Kondycja wikariusza: jak działa ten rodzaj uczenia się?
Kondycja wikariusza jest rodzajem uczenia się zależy to od obserwacji reakcji innych ludzi na odpowiedni bodziec zarówno dla podmiotu, jak i dla tych, którzy go obserwują, lub dla postrzegania konfliktu między odpowiedzią a pewnymi konsekwencjami opartymi na zachowaniu innych.
W tym artykule opiszemy główne cechy uwarunkowań pastora i fazy, które go tworzą, a także jego związek z innymi pojęciami związanymi z bardzo podobnymi rodzajami uczenia się, takimi jak modelowanie, naśladowanie, uczenie społeczne i obserwacyjne.
- Może jesteś zainteresowany: "Behawioryzm: historia, pojęcia i główni autorzy"
Co to jest warunkowanie wikary?
Pojęcie warunkowania wikary odnosi się zwykle do rodzaju uczenia się, który zachodzi poprzez obserwacja konsekwencji zachowania dla innej osoby , Charakter tych wyników zwiększa lub zmniejsza prawdopodobieństwo, że obserwator wykona to samo zachowanie.
Ten rodzaj uczenia się jest częścią klasycznego paradygmatu warunkowania, a także czynnego. W takich przypadkach nie nauczysz się związku pomiędzy zachowaniem a jego konsekwencjami, ale między bodźcem a odpowiedzią; Na przykład małe dzieci mogą rozwinąć lęk przed zwierzęciem, jeśli obserwują tę reakcję u innych ludzi.
Pouczające uczenie się z operacyjnego paradygmatu
Od warunkowania operacyjnego, jeśli wynik działania jest pozytywny dla osoby, która to robi, mówimy, że uzyskał on wzmocnienie. Jeśli zauważymy, że zachowanie obcych jest wzmocnione , prawdopodobieństwo, że wykonamy to zachowanie, wzrośnie: dziecko, które widzi, że jego ojciec podaje swoją siostrę tylko po tym, jak o nią poprosi, prawdopodobnie naśladuje ją.
Z drugiej strony, gdy po zachowaniu następuje bodziec awersyjny lub wycofanie bodźca wzmacniającego, dowiemy się, że nie powinniśmy go wykonywać. W tych przypadkach mówimy o "karze", która jest zdefiniowana jako konsekwencja zachowania, które zmniejsza prawdopodobieństwo, że zrobimy to ponownie.
Wzmocnienie i kara nie zawsze są materialne : zbrojenie bywa czasem społeczne, może składać się z uśmiechu lub komplementu, aw innych jest po prostu utożsamiane ze zniknięciem nieprzyjemnej emocji; Nauczyciel może ukarać swoich uczniów złymi stopniami, negatywnymi komentarzami i na wiele innych sposobów.
Różnice z innymi rodzajami uczenia się
Pojęcie "warunkowanie wikarii" jest bardzo podobne do innych, które są używane w psychologii uczenia się: "Modelowanie", "uczenie się społeczne", "uczenie się obserwacyjne" i "uczenie się przez naśladowanie" , Chociaż ogólnie rzecz biorąc wszystkie te terminy odnoszą się do bardzo bliskich procesów, istnieją istotne różnice, ponieważ każdy z nich podkreśla różne aspekty.
W przypadku nauczania zastępczego nacisk kładzie się na fakt, że obserwowany podmiot (tj. Kto wykonuje zachowanie lub reaguje na stymulację) jest zanurzony w programie warunkowania , które, jak powiedzieliśmy, może być klasycznego typu lub instrumentalnego lub operantowego; w tym ostatnim przypadku podmiot otrzymuje także wzmocnienie lub karę.
Słowo "modelowanie" ma bardzo podobne implikacje: w tym przypadku wyróżnia się fakt, że osoba przeprowadzająca postępowanie służy jako model dla obserwatora. Imitacja jest rozumiana w bardziej restrykcyjny sposób, będący po prostu kopią zachowania innych osób, które mogą generować naukę.
"Uczenie się obserwacyjne" to szeroka koncepcja który zbiera konotacje pozostałych terminów wcześniej opisanych. Wreszcie, uczenie się społeczne odnosi się do zachowań związanych z życiem w społeczeństwie; Jest to najbardziej makro wszystkich tych rodzajów uczenia się, ponieważ obejmuje także inne, takie jak uczenie symboliczne lub uczenie się werbalne.
Fazy zastępczego warunkowania
Psycholog Albert Bandura opisał cztery procesy niezbędne do uczenia się zastępczego lub obserwacyjnego, które można również rozumieć jako fazy, w których występuje ten typ warunkowania.
1. Uwaga
Pierwszym krokiem do uzyskania odpowiedzi poprzez obserwację jest skupienie uwagi w modelu , to jest w osobie (lub żywej istocie), która pierwotnie ją wykonuje. Aspekty takie jak oczekiwania obserwatora i znaczenie sytuacji nauki dla tych ostatnich mają decydujący wpływ na proces uwagi.
- Może jesteś zainteresowany: "Teoria społecznego uczenia Alberta Bandury"
2. Retencja
Retencja odnosi się do zdolności obserwatora do naśladowania zachowania po jego zaobserwowaniu bez potrzeby obecności modelu.W tym celu konieczne jest, aby osoba, która uczy się, mogła zakodować informacje za pomocą słów lub obrazów i powtórzyć je w wyobraźni lub w sposób możliwy do zaobserwowania.
3. Powielanie
Po uzyskaniu odpowiedzi, obserwator może ją wykonać tylko wtedy, gdy posiada wymagane umiejętności. Proces ten składa się z czterech pod-faz: generowania planu działania, prowadzenia postępowania, porównanie oczekiwań z faktyczną wydajnością i wreszcie modyfikację poprzez korekty korekcyjne.
4. Motywacja
Prawdopodobieństwo przeprowadzenia tego zachowania zależy nie tylko od tego, czy osoba uczy się go prawidłowo, ale także od tego, że ma wystarczającą motywację, by czuć się zmuszonym do jego wykonania. W tym sensie warto zauważyć podstawowa rola wzmocnienia w motywacji do naśladowania zachowania innych ludzi.
