Czym jest poradnictwo psychopedagogiczne?

Kwiecień 5, 2024

Poradnictwo psychopedagogiczne definiuje się jako interwencję ze strony zewnętrznego agenta niezależnego od organu doradczego (ośrodka edukacyjnego i jego komponentów zawodowych), w którym nawiązuje się współpraca między obiema stronami w celu rozwiązania ewentualnych problemów, które mogą się pojawić. mogą powstać w trakcie wykonywania profesjonalnych praktyk nauczycielskich, tak jak w globalnym zapobieganiu ich przyszłemu wyglądowi.

Tak więc w poradnictwie psychologiczno-pedagogicznym istnieją dwa główne cele: kliniczny lub "bezpośrednia interwencja" w rzeczywistych i obecnych sytuacjach dysfunkcyjnych, a także "szkolenie zawodowe", bardziej związane z aspektem profilaktycznym.

Główne funkcje poradnictwa psychopedagogicznego

Cox, French i Loucks-Horsley (1987) sporządzili listę funkcji przypisanych grupie doradczej, które zostały zróżnicowane według trzech różnych faz rozwoju interwencji doradczej: inicjacji, rozwoju i instytucjonalizacji.

1. Faza inicjacji

W odniesieniu do fazy początkowej liczba doradcza musi oceniać potrzeby, zdolności i zasoby prezentowane przez centrum edukacyjne, a także klienta, z którym współpracuje, oraz grupę końcowych beneficjentów działania. Ponadto musi dokonać oceny rodzaju praktyk stosowanych w ośrodku , a także przygotowanie listy celów i celów do osiągnięcia przy interwencji.

W ten sam sposób powinien pracować nad stworzeniem swojej propozycji, aby poprawić obecną praktykę centrum, zapewniając szkolenia w zakresie nowych strategii pracy; organizowanie i przypisywanie różnych funkcji grupie nauczycielskiej; działanie w zakresie optymalizacji zasobów materialnych i niematerialnych; i wreszcie ułatwienie ustanowienia pozytywnego i zaangażowanego ogniwa współpracy między różnymi stronami zaangażowanymi w proces interwencji.

2. Faza rozwoju

W fazie rozwoju konsultant powinien podkreślić ofertę szkoleń w zakresie rozwiązywania konkretnych problemów istniejące w praktyce edukacyjnej przedmiotowego ośrodka, a także w zakresie działań następczych w odniesieniu do propozycji sugerowanych zmian i przeprowadzenia oceny wspomnianego procesu.

3. Faza instytucjonalizacji

W końcowej fazie instytucjonalizacji celem jest włączenie zestawu działań do listy wytycznych i programu interwencyjnego centrum edukacyjnego. Również przeprowadzana jest ocena i monitorowanie wdrożonego programu, a szkolenie nauczycieli jest kontynuowane (w szczególności w przypadku nowych dodatków do personelu) i alokacji zasobów w celu umożliwienia jej kontynuacji po zakończeniu przez grupę doradczą pracy w centrum edukacyjnym.

Charakterystyka poradnictwa psychologiczno-pedagogicznego

Wśród cech, które definiują poradnictwo psychologiczno-pedagogiczne, należy podkreślić, że jest to interwencja pośrednia, ponieważ doradca współpracuje ze specjalistami centrum (klientem), tak aby dostarczone wytyczne zostały ostatecznie odwrócone studenci (ostatni użytkownicy). Z tego powodumoże być zdefiniowany jako "triadyczna relacja", w której ustalane jest zobowiązanie między grupą doradczą a klientem .

Z drugiej strony, jak już wspomniano, jest to kooperatywny, dobrowolny i niehierarchiczny związek, w którym obie strony zobowiązują się do współpracy jako równi. Wreszcie, ponieważ składa się z niezależnego organu, grupa doradcza nie sprawuje żadnej władzy lub kontroli nad swoim klientem, a zatem rozumie się, że jego związek nie ma charakteru wiążącego.

Możliwe krytyki roli doradcy psychopedagogicznego

Jak stwierdził Hernández (1992), niektóre krytyki dotyczące roli i interwencji osoby doradczej w centrum edukacyjnym odnoszą się do odczucia, po części ze strony zespołu pedagogicznego, zmniejszenia autonomii w zakresie do wykonywania ich codziennej pracy.

Ponadto, związany z tym poczuciem braku swobody działania, Grupa nauczycieli może rozwinąć myśl, że ich zadanie ogranicza się do wykonywania procedur biurokratycznych , ograniczając jej kreatywność, aby umożliwić innowacyjne propozycje. Z drugiej strony fakt zrozumienia grupy doradczej jako mediatora między administracją a systemem edukacji może zmniejszyć konotację niezależności osoby doradczej.

Poradnictwo psychopedagogiczne w centrum edukacyjnym

We wniosku złożonym przez Rodrígueza Romero (1992, 1996a) o ogólnych funkcjach pełnionych przez doradców pedagogicznych w dziedzinie edukacji wyróżnia się: szkolenie, poradnictwo, innowacja, nadzór i organizacja.

Z wyjątkiem funkcji nadzoru pozostałe cztery zostały zaakceptowane i uzgodnione bez żadnych pytań teoretyczno-praktycznych. Jeśli chodzi o funkcję nadzoru, tak Istnieje pewna rozbieżność w tym, że sama funkcja doradcza ma charakter wewnętrzny Rozumie się, że relacje między organem doradczym a organem doradczym mają charakter współpracy, zdefiniowanej poprzez powiązanie między równymi częściami. Tak więc pojęcie nadzoru jest w konflikcie z tego rodzaju operacją, ponieważ ten drugi termin wiąże się z konotacją asymetrii lub hierarchii, co oznacza, że organ nadzorczy znajduje się na wyższym poziomie, podczas gdy nadzorowany organ znajduje się na wyższym poziomie. niższy poziom.

Zespoły doradztwa psychopedagogicznego (EAP)

Jak wskazano powyżej, dwie są głównymi funkcjami psycho-pedagogicznych zespołów doradczych w dziedzinie edukacji :

Pierwszy dotyczy celu rozwiązania rzeczywistych problemów, istniejących już w codziennej praktyce pedagogicznej. Ta "naprawcza" funkcja koncentruje się na problematycznej sytuacji i ma na celu zaoferowanie rozwiązania na bardziej precyzyjnym poziomie.

Drugi odnosi się do bardziej prewencyjnego celu lub "trenera" i jest ukierunkowany na porady udzielane zespołowi nauczycieli w celu zapewnienia im strategii i zasobów sprzyjających właściwemu funkcjonowaniu ich praktyki zawodowej i unikaniu przyszłych problemów. Tak więc, porady nie koncentrują się na problematycznej sytuacji, ale na interwencji w personel dydaktyczny, aby wyposażyć ich w pewne umiejętności i kompetencje do wykonywania ich zadań dydaktycznych w sposób ogólny.

Ta druga opcja jest centralną funkcją zespołów EAP, chociaż można ją również wykorzystać w sposób komplementarny do pierwszego.

Istotne rozważania dotyczące specyfiki zespołów EAP odnoszą się do ich charakterystyki jako wysoce profesjonalnej i kompetentnej grupy w zakresie poradnictwa edukacyjnego. To sprawia, że kojarzy się to z wysoką wartością kolegialności w obszarze profesjonalnego działania. Wywodzący się z tradycyjnego pokolenia pewnych rodzajów krytyki związanych z ustaleniem jasnej i konkretnej definicji tego, czym jest zespół doradztwa psychopedagogicznego i jakie są jego specyficzne funkcje (konflikty ról), wygenerowano wewnętrzny ruch potwierdzający samoocenę. w celu zwalczania tych krytycznych uwag pochodzących od innych grup zewnętrznych.