Dlaczego pewne piosenki i melodie są na nas "podpięte"?
Piosenki, których musimy ciągle słuchać , melodie, które nucimy mentalnie przez cały dzień, piosenki, które śpiewamy niskim głosem, ilekroć mamy szansę ... jeśli jest jakaś cecha, która definiuje potencjał, który ma muzyka w naszym życiu, to że to nas haczy, uderza w nas bez żadnego rodzaju współczucia.
Zdarza się, oczywiście, z wieloma prostymi i chwytliwymi melodiami, ale nawet owoce największej wirtuozerii technicznej i najbardziej skomplikowanych utworów muzycznych są w stanie zmusić nas do myślenia o nich przez cały czas. Po prostu istnieją melodie, które są praktycznie wytatuowane w naszym mózgu. Dlaczego tak się dzieje?
Kiedy muzyka zostaje, nie opuszcza naszej głowy
Niektórzy eksperci odnoszą się do zjawiska chwytliwej muzyki jako produktu działalności "robaków" lub robaków usznych , Obraz pasożytów gniazdujących w naszym mózgu i pozostawiających ich jajeczka jest dość nieprzyjemny, ale na szczęście to tylko metafora. Chodzi o to, że muzyka wchodzi do naszego układu nerwowego przez uszy i gdy tam zmienia sposób, w jaki nasze neurony komunikują się ze sobą, tworząc dynamikę podobną do pętli.
W ten sposób wystarczy, że w określonym momencie zewnętrzny bodziec wejdzie do naszego mózgu (w tym przypadku melodię), aby jego efekty były utrwalane w czasie, pozostawiając wyraźny ślad: nasza skłonność do powtarzania tego bodźca raz za razem, przekształcona w pamięć .
Jak to się dzieje? Nauka stojąca za chwytliwymi melodiami
Kilka lat temu naukowcy z Dartmouth College rzucają nieco światła na zagadkę tego, w jaki sposób nasz mózg może w kółko symulować wejście melody do naszego układu nerwowego, gdy nasze uszy przestały już rejestrować ten rodzaj bodźca.
Eksperyment rozpoznawania tego, co dzieje się w mózgu
Aby to zrobić, przeprowadzili eksperyment: mają serię ochotników słuchających muzyki, podczas gdy ich mózg jest skanowany w czasie rzeczywistym, aby zobaczyć, które obszary tego są aktywowane bardziej niż inne w każdej chwili.
W tym celu uczestnicy zostali po raz pierwszy poproszeni o wybranie serii piosenek, które są im znane i innych, których nigdy nie słyszeli, tak aby każdy mógł posłuchać spersonalizowanej listy utworów. Gdy ochotnicy zaczęli słuchać muzyki, naukowcy dołączyli niespodziankę, która nie została wcześniej wyjaśniona: w niektórych momentach muzyka przestała grać przez trzy lub cztery sekundy.
W ten sposób badacze mogli sprawdzić, czy część mózgu odpowiedzialna za przetwarzanie informacji związanych z muzyką to tak zwana kora słuchowa i że nadal jest aktywny w chwilach, w których muzyka zanika, gdy tylko jest znana, a jej aktywność zostaje przerwana, gdy to, co przestaje brzmieć, jest nieznaną muzyką. Innymi słowy, kiedy muzyka brzmi dla nas, nasz mózg jest odpowiedzialny za wypełnienie pustych miejsc automatycznie, bez konieczności dążenia do tego.
Muzyczne echo, którego nie możemy zatrzymać
Co mówi powyższa muzyka o tej muzyce, której nie możemy wydostać z głowy? Po pierwsze, mówi nam, że procesy mentalne, które kojarzymy z percepcją bodźców zmysłowych, mogą iść w kierunku przeciwnym do typowego. Oznacza to, że może on w ogóle zaistnieć od mózgu do obszarów układu nerwowego wyspecjalizowanych w przetwarzaniu wzorów dźwiękowych, ponieważ udowodniono, że nasz mózg może "nadal śpiewać samodzielnie".
Po drugie, pokazuje to bodźce zewnętrzne mogą pozostawić ślad w naszym mózgu że chociaż początkowo możemy zignorować, pozostają one uśpione i mogą spowodować, że wejdziemy w pętlę, w ten sam sposób, w jaki usunięcie wody za pomocą patyka może spowodować powstanie wirów, które pozostają nawet wtedy, gdy nie dotykamy wody.
Neurony, które automatycznie naciskają "gra"
Jeśli nasz mózg jest odpowiedzialny za odtworzenie sposobu, w jaki nasze neurony kory słuchowej zostały aktywowane, kiedy słuchaliśmy muzyki, która dotarła do naszych uszu, będziemy również w stanie stworzyć reakcję łańcuchową, która wywodzi się z tego wzoru aktywacji kilku neurony koordynujące się ze sobą w celu przetworzenia muzyki ... co oznacza, że niezbędne składniki są ponownie mieszane, aby w przyszłości pętla pojawiła się ponownie.
Aby dowiedzieć się, dlaczego powstaje pętla, konieczne będzie kontynuowanie badań, ale najprawdopodobniej ma to związek ze sposobem, w jaki pewne bodźce wytwarzają wiązania chemiczne (bardziej lub mniej trwałe) między neuronami.
