Wdzięczni ludzie: 7 cech, które je wyróżniają
Zdolność do bycia wdzięcznym jest jedną z przyczyn istnienia społeczeństw ludzkich. Dzięki tej wzajemności możliwe jest ustanowienie więzi, które jednoczą ludzi ponad sam fakt dawania dobrego samopoczucia osobie, która otrzymuje wdzięczność.
¿Jakże wdzięczni są ludzie i jak możemy je rozpoznać na co dzień ? Zobaczmy, jakie są jego główne cechy.
- Powiązany artykuł: "Psychologia wdzięczności: korzyści płynące z bycia wdzięcznym"
Charakterystyka wdzięcznych ludzi
Są to typowe cechy, które charakteryzują tych, którzy są wdzięczni innym spontanicznie. Oczywiście nie muszą się wszystkie pojawiać w tym samym czasie w tej samej osobie, służą jedynie jako ogólne orientacje.
1. Nie dziękują w sposób strategiczny
Oczywiste jest, że jeśli o tym myślimy, każde prospołeczne zachowanie może być postrzegane jako strategia uzyskiwania korzyści w zamian. Jednak, aby ćwiczyć, gdy robimy rzeczy, które przynoszą korzyści innym, zwykle nie przestajemy myśleć o tym, jak to nam pomoże.
To kolejny klucz, który pomaga zidentyfikować wdzięcznych ludzi : dziękują spontanicznie, w sposób irracjonalny, bez konieczności obliczania kosztów i korzyści.
2. Okazuj uznanie wszystkim
Dla wdzięczności, fakt okazania wdzięczności jest kolejnym elementem tych, którzy często wchodzą w grę w osobistych związkach. Dlatego robią to niezależnie od stopnia przyjaźni lub intensywności więzi, która wiąże tę osobę.
Jest to ważne szczególnie w wieku dorosłym , ważny etap, w którym liczba przyjaciół, z którymi ma się do czynienia, jest stosunkowo niewielka i dlatego większość ludzi, z którymi się spotyka, jest względnie obcą osobą.
Ostatecznie ta cecha jest związana z poprzednią, ponieważ przypadki, w których wyrażana jest wdzięczność wobec osób, z którymi nie ma się wiele wspólnego, najprawdopodobniej nie stwarzają okazji do zwrotu tego rodzaju gestu.
3. Używają kreatywności, aby okazać wdzięczność
Ludzie wdzięczni są wdzięczni za wszelkie możliwe podziękowania; nie są ograniczone do jednej kategorii stylu "materialnych prezentów" lub "notatek z podziękowaniami".
Każdy kontekst, z dowolnym rodzajem zasobu, można odkryć, co jest cenne i docenić to, co ktoś zrobił dla nas i wkładając trochę wyobraźni, łatwo wydaje się, co zrobić, aby wyrazić to.
- Może jesteś zainteresowany: "Psychologia kreatywności i twórczego myślenia"
4. Dostosowują swoje przesłanie do osoby, do której ją kierują
Coś, o czym należy pamiętać, wyrażając wdzięczność, to wiedza, którą posiada się o gustach i osobowości osoby, do której skierowana jest wiadomość. Ostatecznie, jeśli chcesz przekazać poczucie dobrego samopoczucia, Sens zmaksymalizować ten efekt, dostosowując sposób, w jaki zamierzasz podziękować .
5. Nie zawsze czekają na uroczystości
Po co być ograniczonym przez kalendarz, gdy dziękuję? Nie ma powodów, aby przestać być wdzięcznym ludziom w dniach, które przechodzą od jednej uroczystości do drugiej. Poza urodzinami i świętami Bożego Narodzenia jest wiele innych chwil gdzie możesz dawać prezenty lub składać dedykacje. Wiadomość ma jeszcze więcej mocy, gdy nadejdzie jakikolwiek dzień.
6. Są uczciwe w swoich osobistych związkach
Fakt bycia wdzięcznym ludziom nie oznacza, że masz naturalną tendencję do szczerości lub altruizmu, ale oznacza to, że masz skłonność do sprawiedliwego traktowania każdego. Poza obrazem, który jest oferowany innym w momencie mówienia lub łatwości nawiązywania przyjaźni i dobrego samopoczucia, który jest wdzięczny integruje ten fakt z jego sposobem postrzegania relacji międzyludzkich , a te są regulowane przez ideę, że sprawiedliwość jest ważna.
7. Upewniają się, że druga osoba rozumie wiadomość
Nie pomaga dziękować, jeśli osoba, do której skierowane jest to symboliczne działanie, nie interpretuje tego znaku wdzięczności jako takiego. Nie chodzi o zdobywanie pozytywnych punktów przed nią, ale ważne jest to, że zdaje sobie sprawę, że dała powody do dziękczynienia, co mówi dużo na jej korzyść.
Bibliografia:
- Bremner, J. Gavin (2017). Wprowadzenie do psychologii rozwojowej. John Wiley & Sons.
- Ortega, P., Minguez, R., i Gil, R. (1997). Wspólne uczenie się i rozwój moralny. Spanish Journal of Pedagogy, 206, 33-51.
- Roberts, W. i Strayer, J. (1996). Empatia, ekspresyjna emocjonalność i prospołeczne zachowanie. Child Development, 67 (2), 449-470.
- Willis, Amy (8 listopada 2011 r.). "Większość dorosłych ma" tylko dwóch bliskich przyjaciół "".The Telegraph. Londyn
