Rozszerzona teoria umysłu: psyche poza naszym mózgiem
Powszechnie wiadomo, że termin "umysł" odnosi się do zestawu procesów poznawczych, to znaczy do świadomości, myśli, inteligencji, percepcji, pamięci, uwagi i tak dalej. Ale czy umysł ma materialną rzeczywistość? Czy jest to byt, czy namacalna i konkretna przestrzeń? A może abstrakcyjna koncepcja grupuje serie niematerialnych doświadczeń?
Filozofia umysłu, wraz z naukami kognitywnymi, zaproponowała różne teorie, by odpowiedzieć na te pytania. Z kolei odpowiedzi często formułowane są wokół tradycyjnej opozycji ciała i umysłu. Aby rozwiązać ten sprzeciw, Teoria rozszerzonego umysłu kwestionuje, czy możliwe jest zrozumienie umysłu poza mózgiem , a nawet poza samą osobą.
W poniższym tekście krótko zobaczymy, jakie są propozycje hipotezy Extended Mind, a także niektóre z jej głównych poprzedników.
- Powiązany artykuł: "Gdzie znajduje się umysł?"
Teoria Rozszerzonego Umysłu - procesy umysłowe poza mózgiem?
Rozszerzona teoria umysłu rozpoczęła formalny rozwój w 1998 roku, z prac filozofki Susan Hurley , który zaproponował, że procesy mentalne niekoniecznie muszą być wyjaśnione jako procesy wewnętrzne, ponieważ umysł nie tylko istniał między wąskimi granicami czaszki. W swojej pracy "Świadomość w działaniu" skrytykował perspektywę wejścia / wyjścia tradycyjnej teorii kognitywnej.
W tym samym roku filozofowie Andy Clark i David Chalmers publikują artykuł "Rozszerzony umysł", który jest uważany za fundamentalny tekst tej teorii. A dziesięć lat później, w 2008 roku, opublikował Andy Clark Supersizing umysł, co kończy się wprowadzaniem hipotezy rozszerzonego umysłu w debatach filozofii umysłu i nauk kognitywnych.
Od metafory obliczeniowej do metafory cyborga
Teorie Rozszerzonego Umysłu są częścią historycznego rozwoju filozofii umysłu i nauk kognitywnych. W ramach tego rozwoju pojawiły się różne teorie na temat funkcjonowania stanów psychicznych i jego konsekwencje w życiu ludzkim. Zobaczymy krótko, co jest tym drugim.
Indywidualistyczny model i obliczenia
Najbardziej klasyczna tradycja kognitywistyki podjął metaforę obliczeniowego systemu operacyjnego jako wyjaśniający model umysłu. Ogólnie sugeruje się, że przetwarzanie poznawcze rozpoczyna się od danych wejściowych (danych zmysłowych), a kończy z outpisem (wyniki behawioralne).
W tym samym sensie stany mentalne są wiernymi reprezentacjami elementów świata, są wytwarzane przez wewnętrzne manipulacje informacjami i generują szereg wniosków. Na przykład percepcja byłaby indywidualnym i precyzyjnym odzwierciedleniem świata zewnętrznego; i występuje według wewnętrznego porządku logicznego podobnego do cyfrowego systemu operacyjnego .
W ten sposób umysł lub stany mentalne są bytami, które znajdują się wewnątrz każdej jednostki. W rzeczywistości to właśnie te stany dają nam jakość bycia podmiotem (autonomicznym i niezależnym od środowiska i relacji z nim).
Jest to teoria, która podąża za dualistyczną i indywidualistyczną tradycją dotyczącą rozumu i istoty ludzkiej; René Descartes, którego główny poprzednik, wątpił we wszystko, z wyjątkiem tego, co myślał. Tak bardzo, że odziedziczyliśmy sławne teraz "Myślę, więc jestem".
Ale wraz z rozwojem nauki można było zasugerować, że umysł jest nie tylko abstrakcją, ale i tym w ludzkim ciele znajduje się namacalne miejsce do przechowywania , To miejsce jest mózgiem, który w ramach obliczeniowej perspektywy spełniałby funkcje sprzętu, ponieważ jest to materialne i samokonfigurujące wsparcie procesów mentalnych.
Tożsamość mózgu umysłu
Powyższe wyłania się w ciągłej debacie z teoriami tożsamości mózgu i umysłu, które sugerują, że procesy umysłowe są niczym więcej jak fizykochemiczną aktywnością mózgu .
W tym sensie mózg jest nie tylko materialnym wsparciem procesów umysłowych, ale sam umysł jest wynikiem działania tego narządu; za pomocą którego można je zrozumieć jedynie poprzez fizyczne prawa natury. Zarówno procesy umysłowe, jak i subiektywność stają się w ten sposób epifenomenem (zjawiskiem wtórnym do fizycznych wydarzeń w mózgu).
W tym sensie jest to teoria podejścia naturalistycznego i oprócz teorii skoncentrowanej na mózgu, ponieważ wszystko, co ludzkie, sprowadzałoby się do potencjału czynnościowego i fizykochemicznej aktywności naszych sieci neuronowych.Do najbardziej reprezentatywnych z tych teorii należy na przykład materialistyczny eliminatywizm lub monolog neurologiczny.
- Może jesteś zainteresowany: "Dualizm w psychologii"
Poza mózgiem (i osobą)
Przed tym ostatnim powstają inne teorie lub modele wyjaśniające umysłu. Jedną z nich jest teoria Rozszerzonego Umysłu, która próbowała zlokalizować przetwarzanie informacji i inne stany mentalne poza mózgiem; to znaczy w relacjach, które człowiek ustanawia ze środowiskiem i jego obiektami.
Chodzi o to, aby rozszerzyć pojęcie "umysłu" poza jednostkę. To ostatnie stanowi poważne zerwanie z indywidualizmem typowy dla najbardziej klasycznej kognitywistyki.
Ale aby to osiągnąć, trzeba było zacząć od ponownego zdefiniowania zarówno pojęcia umysłu, jak i procesów umysłowych, a tym samym modelem odniesienia był funkcjonalizm. Innymi słowy, konieczne było zrozumienie procesów umysłowych na podstawie ich skutków lub skutków wywołanych przez różne przyczyny.
Ten paradygmat zaimpregnował już hipotezy obliczeniowe. Jednak dla teorii Rozszerzonego Umysłu procesy mentalne są generowane nie tylko wewnątrz jednostki, ale poza nią. I są to "funkcjonalne" stany, podczas gdy są one określone przez związek przyczynowo-skutkowy z daną funkcją (relacja obejmująca zbiór elementów materialnych, nawet bez własnego życia).
Innymi słowy, stany mentalne są ostatnim ogniwem w długim łańcuchu przyczyn, które ostatecznie mają te efekty jako skutek. Pozostałe ogniwa łańcucha mogą pochodzić z cielesnych i sensomotorycznych umiejętności, z kalkulatora, komputera, zegara lub telefonu komórkowego. Wszystko to, gdy chodzi o elementy, które pozwalają nam generować to, co znamy jako inteligencję, myśl, przekonania i tak dalej.
W związku z tym nasz umysł wykracza poza granice naszego mózgu , a nawet poza nasze ogólne fizyczne ograniczenia.
Więc czym jest "podmiot"?
Powyższe zmienia nie tylko sposób rozumienia "umysłu", ale także definicję "ja" (rozumiane jest jako "poszerzone ja"), jak również definicję własnego zachowania, ponieważ nie jest to więcej niż planowane działanie racjonalnie. Chodzi o to nauka, która jest wynikiem praktyk w materialnym środowisku , W rezultacie "jednostka" jest raczej "podmiotem / agentem".
Z tego powodu teoria ta jest przez wielu uważana za radykalny i aktywny determinizm. Nie chodzi już o środowisko kształtujące umysł, ale środowisko jest częścią samego umysłu: "Stany kognitywne mają szerokie położenie i nie są ograniczone wąską granicą ludzkiego ciała" (Andrada de Gregorio i Sánchez Parera, 2005).
Temat jest podatny na ciągłą modyfikację przez ciągły kontakt z innymi elementami materialnymi , Ale nie wystarczy mieć pierwszego kontaktu (na przykład z urządzeniem technologicznym), aby uznać go za przedłużenie umysłu i podmiotu. Aby móc myśleć w ten sposób, konieczne jest, aby istniały takie warunki, jak automatyzacja i dostępność.
Aby to zilustrować, Clark i Chalmers (cytowane przez Andrada de Gregorio i Sáncheza Parera, 2005) podają jako przykład osobę, która ma chorobę Alzheimera. Aby zrekompensować utratę pamięci, przedmiot wskazuje wszystko, co wydaje się ważne w zeszycie; do tego stopnia, że automatycznie zwyczajowo przegląda się to narzędzie w interakcji i rozwiązywaniu codziennych problemów.
Notebook służy jako urządzenie do przechowywania twoich przekonań, jak również do materialnego rozszerzenia pamięci. Następnie notebook odgrywa aktywną rolę w poznaniu tej osoby i razem ustanowić system poznawczy.
Ta ostatnia otwiera nowe pytanie, czy rozszerzenie umysłu ma granice? Według jego autorów aktywność umysłowa odbywa się w stałych negocjacjach z tymi granicami. Jednak rozszerzona teoria umysłu została zakwestionowana właśnie dlatego, że nie oferuje konkretnych odpowiedzi na to.
Podobnie, teoria Rozszerzonego Umysłu została odrzucona przez bardziej skupione perspektywy w mózgu, których są ważnymi wykładnikami filozofowie umysłu Robert Rupert i Jerry Fodor , W tym sensie został również zakwestionowany za to, że nie zagłębiał się w teren subiektywnych doświadczeń i za skupienie się na wizji mocno skupionej na osiągnięciu celów.
Czy wszyscy jesteśmy cyborgami?
Wydaje się, że rozszerzona teoria umysłu zbliża się do propozycji, że ludzie są i zachowują się jak hybrydowy gatunek podobny do postaci cyborga. Ten ostatni rozumiał jako połączenie żywego organizmu z maszyną i którego celem jest wzmocnienie, lub w niektórych przypadkach zastąpienie funkcji organicznych.
W rzeczywistości termin "cyborg" jest anglikalizmem oznaczającym "cybernetyczny organizm" (cybernetyczny organizm).Ale rozszerzona teoria umysłu nie jest jedyną, która pozwoliła nam zastanowić się nad tym pytaniem. W rzeczywistości, kilka lat przed dziełami założycielskimi, w 1983 r. Feministyczna filozofka Donna Haraway opublikowała esej o nazwie Manifest Cyborg.
Mówiąc ogólnie, poprzez tę metaforę próbował zakwestionować problemy zachodnich tradycji silnie oparte na "antagonistycznym dualizmie", z widocznymi skutkami dla escelializmu, kolonializmu i patriarchatu (kwestie, które były obecne w niektórych tradycjach samego feminizmu). ).
Można więc powiedzieć, że metafora cyborga otwiera możliwość myślenia hybrydowy podmiot poza dualizmami umysłu i ciała , Różnica między jednym i drugim polega na tym, że propozycja Rozszerzonego Umysłu wpisana jest w tradycję bliższą logicznemu pozytywizmowi, z bardzo konkretnym rygorem koncepcyjnym; podczas gdy propozycja Haraway'a jest zgodna z linią teorii krytycznej, z decydującym elementem społeczno-politycznym (Andrada de Gregorio i Sánchez Parera, 2005).
Bibliografia:
- García, I. (2014). Recenzja Andy'ego Clarka i Davida Chalmersa, Rozszerzony umysł, KRK, Editions, Oviedo, 2011. Diánoia, LIX (72): 169-172.
- Andrada de Gregorio, G. i Sánchez Parera, P. (2005). W kierunku kontynentalno-analitycznego sojuszu: cyborg i rozszerzony umysł. Colectivo Guindilla Bunda Coord. (Ábalos, H., García, J., Jiménez, A. Montañez, D.) Wspomnienia z 50.
