Performatywna teoria płci Judith Butler
Teoria performatywności gender amerykańskiej filozof Judith Butler został zaproponowany w latach 90. w kontekście współczesnych teorii i ruchów feministycznych.
Poprzez tę teorię w istotny sposób kwestionuje pozorną naturalność binarnego systemu gender / gender i analizuje jej skutki pod względem siły. Ogólnie sugeruje, że w dominującym systemie dwójkowym gatunek powstaje w wyniku serii działań rozmieszczone w kategoriach takich jak "mężczyzna" lub "kobieta".
Jest to jedna z najbardziej znaczących i kontrowersyjnych prac końca wieku w naukach społecznych, a także w filozofii, polityce i aktywizmie. Zobaczymy poniżej, jaka jest teoria performatywności Butlera i jakie są jej reperkusje na poziomie teoretycznym i politycznym.
- Powiązany artykuł: "Teoria płci Margaret Mead"
Współczesny kontekst teorii feministycznych
W ramach "ponowoczesności" staje się ona istotna zerwanie z tradycyjnymi sposobami rozumienia tożsamości , który zwykł przedstawiać go jako coś stałego i stabilnego. W tych samych ramach mocno kwestionuje się "uniwersalne prawdy" zachodniego społeczeństwa; wśród nich binarna logika rozumienia ciał i różnicy płci: kobieta / mężczyzna; i jego kulturowy korelat: męski / żeński.
Były to "uniwersalne prawdy", ponieważ te dymorfizmy płciowo-płciowe historycznie ustanowiły wzorce odniesienia, które definiują nas w taki czy inny sposób (i to w sposób, który wydaje się być stabilny, niekwestionowalny i niepowtarzalny).
W tym momencie część feminizmu zaczyna koncentrować się na analizie "mechanizmów władzy" , które są formami przymusu, które są nam przedstawiane podczas socjalizacji, i które pozwalają nam trzymać się defensywnie wobec określonej tożsamości (Velasco, 2009). Pytanie dotyczy nie tyle rodzaju tożsamości, narzuconych przez patriarchat, ale przez jakie mechanizmy władzy w końcu przywiązujemy się do tych tożsamości i w jaki sposób jest to sposób na zabezpieczenie nas przed wykluczeniem, odrzuceniem lub marginalizacją ( tamże)
Wśród tych pytań pojawiają się propozycje Judith Butler, która był jednym z głównych teoretyków współczesnego feminizmu , W swoich studiach wraca z dzieł Simone de Beauvoir, Witting i Rubin, do krytycznych teorii Michela Foucaulta, Lacana i Derridy, przechodząc przez różnych filozofów i feministki.
Jednocześnie ustanawia ważną krytykę teorii feminizmu, które osiedliły się w binarnych i heteroseksualnych modelach płci. I wreszcie definiuje płeć nie jako przypisanie mężczyzny lub kobiety, ale jako mise-en-scène (performance), która może być tak różnorodna, jak tożsamości.
- Możesz być zainteresowany: "Feministyczna teoria Simone de Beauvoir: czym jest kobieta?"
Performatywność w teorii aktów mowy Austina
Aby rozwinąć teorię performatywności i wyjaśnić, jak to jest, że inscenizacja gatunku kończy się nadając kształt temu samemu rodzajowi, Butlerowi Retorykuje teorię mowy aktów filozofa i lingwisty Johna Austina .
Dla tych ostatnich istnieje istotna różnica między różnymi typami wypowiedzi, których używamy podczas komunikacji. Z jednej strony są deklaracje deklaratywne, az drugiej strony stwierdzenia wykonawcze lub performatywne.
Austin twierdzi, że daleko od jedynego zadania wydania oświadczenia jest ujawnienie prawdy lub fałszu faktu (uwaga); Istnieją stwierdzenia, które mogą mieć inną funkcję: Poza opisywaniem rzeczy, te stwierdzenia robią różne rzeczy .
Jednym z klasycznych przykładów jest twierdzenie przed zawarciem związku małżeńskiego: powiedzenie "tak, chcę" w kontekście ślubu oznacza działanie wykraczające poza weryfikację, o ile ma wpływ na poziom indywidualny, relacyjny, polityczny itp. Innym przykładem jest zobowiązanie, które obejmuje te oświadczenia sformułowane jako obietnica, zakład lub przeprosiny. W zależności od kontekstu, w którym są podane, wszystkie z nich może zmienić sytuację, postawy, emocje, a nawet tożsamość i / lub zachowanie podmiotów.
Teoria performatywności Butlera
Wracając do powyższego, Judith Butler mówi, że z seksem i płcią dzieje się to samo: przez nazywanie osoby "mężczyzną" lub "kobietą", nawet przed narodzinami, to, co się dzieje, nie jest weryfikacją, lecz osiągnięciem (w tym gender case).
Dzieje się tak, ponieważ wspomniana wypowiedź przedstawia serię zasad dotyczących związków, identyfikacji, pragnień, zainteresowań, gustów, sposobów mówienia, ubierania się, powiązań z "przeciwną płcią" i tak dalej.Przekłada się to na konstrukcję samego ciała opartą na dominujących normach płci.
W słowach Butlera (2018), chociaż żyjemy tak, jakby "kobieta" i "mężczyzna" zostały stworzone z wewnętrzną rzeczywistością, a zatem bezsprzeczne; to samo zachowanie tworzy płeć: działamy, rozmawiamy, ubieramy się w sposób, który można skonsolidować wrażenie bycia mężczyzną lub bycia kobietą .
Płeć nie jest więc niekwestionowaną i wewnętrzną prawdą. Jest to raczej zjawisko, które występuje i stale się odtwarza. Tak więc, stwierdzenie, że płeć jest performatywna, oznacza, że od początku nikt nie ma danej płci, ale dzieje się to podczas ciągłego wdrażania (to jest w codziennym powtarzaniu norm płci, które mówią nam, jak być albo nie być mężczyznami lub być kobietami).
W tym samym sensie Judith Butler dokonuje rozróżnienia między "gender is a performance" (inscenizacja, akt), a "gender performate". Pierwszy przypadek odnosi się do tego, co robimy przedstawiamy się światu pod etykietą gatunku, zwykle binarnie (kobieta lub mężczyzna), podczas gdy drugi termin odnosi się do skutków, jakie takie działanie daje w normatywnych kategoriach (stanie się normą).
Władza instytucjonalna
Wszystko to jest monitorowane, legitymizowane i chronione, szczególnie przez działanie różnych rodzajów władzy politycznej i instytucjonalnej.
Jednym z nich jest tradycyjna rodzina , zasadniczo oparty na modelu płci hierarchicznej i heteroseksualnej.
Kolejną jest instrukcja psychiatryczna, która od początku ma patologizowane wyrażenia płci, które nie są zgodne z regulacjami dychotomicznymi i heteroseksualnymi. Są też inne praktyki, nieformalne i codzienne, które nieustannie wywierają presję, abyśmy nie wychodzili z norm płci. Przykładem tego jest bullying werbalny ze względu na różnorodność płci , który jest sposobem na domaganie się przestrzegania normatywnych wartości związanych z mężczyznami / kobietami i męskością / kobiecością.
Problem polega na tym, że ten pierwszy wytwarza różne formy codziennej przemocy, a nawet kończy się warunkowaniem możliwości i dostępem do praw .
Negocjowanie władzy i odporności
To prowadzi Judith Butler do pytania: jak to jest, że te normy są ustalone, nawet na poziomie instytucjonalnym i politycznym? Z drugiej strony, biorąc pod uwagę, że nie wszyscy ludzie czują się swobodnie w przypisanej im płci, a tożsamość jest różnorodna i ciągła, jakie rodzaje przemocy generują te normy? Jaki jest najlepszy sposób na pokonanie lub pokonanie siły politycznej związanej z tym?
Z powyższego Butler broni tej płci jest ukształtowany lub zbudowany kulturowo , ale nie tylko to. Wolność zawodowa i osobista to podstawowe elementy pozwalające zrozumieć identyfikację, obalenie i formy oporu wobec przemocy narzucone przez ideały płci.
Mówiąc krótko, płeć jest postrzegana jako narzędzie władzy, o ile jest to kluczowy mechanizm socjalizacji, to znaczy stania się kompetentnymi członkami społeczeństwa i przypisywania określonych pragnień i funkcji w nim. Ale aby to urządzenie istniało, musi działać ciało, którego wola i tożsamość są budowane w ciągłym napięciu i negocjacjach z dominującymi normami płci.
W tych napięciach i negocjacjach otwiera możliwość jego dekonstrukcji ; kwestia, która miała zasadnicze znaczenie dla rozwoju współczesnych ruchów feministycznych i różnych walk, aby przeciwdziałać przemocy i słabościom legitymizowanym przez hegemoniczny system płci / płci.
Bibliografia:
- Amigot, P. & Pujal i Llombart, M. (2009). Odczyt tego gatunku jako urządzenia mocy. Socjologiczne, 24 (70), pp. 115-152.
- Butler, J. (1996). Płeć i płeć w drugiej płci Simone de Beauvoir. Yale University Press, nie. 72, str. 35-49.
- Butler, J. (2009). Performatywność, niepewność i polityka seksualna. AIBR. Magazyn antropologii latynoamerykańskiej. (4) 3, str. 321-336.
- De Mauro, M. (2015). Ciała na scenie: Materiality i ciało sexed w Judith Butler i Paul B. Preciado. Egal: Barcelona.
- Jones, J. (2018). Teoretyk Judith Butler wyjaśnia, w jaki sposób zachowanie tworzy płeć: krótkie wprowadzenie do "performatywności płci". Kultura otwarta. Źródło: 1 października 2018. Dostępne pod adresem //www.openculture.com/2018/02/judith-butler-on-gender-performativity.html.
- Velasco, S. (2009). Płciowość, płeć i zdrowie. Teoria i metody stosowane w praktyce klinicznej i programach zdrowotnych. Minerva: Madryt.
