Werbalne znęcanie się: oznaki pojawienia się, konsekwencje i co robić

Zastraszanie lub zastraszanie to zjawisko występujące w środowiskach edukacyjnych, które występuje bardzo często wśród nastolatków. W analizie profilu agresora i ofiary, Serra-Negra i inni (2015) rozpoznają cztery główne typy bullyingu: fizyczne, werbalne, relacyjne i pośrednie (co obejmuje pogłoski). Inni autorzy, tacy jak McGuinness (2007), dodają "cyberprzemoc" jako kategorię, która zasługuje na osobne rozpatrzenie.

W tym artykule skupimy się na opisaniu przejawy, konsekwencje i interwencje w przypadku bullyingu werbalnego , począwszy od definicji zastraszania i jej głównych cech.

• Powiązany artykuł: "5 rodzajów nękania lub znęcania się"

Poza ofiarą i ofiarą

Termin "zastraszanie" to neologizm odnoszący się do zastraszania. Jego znaczenie tłumaczone na hiszpański to "osobiste zastraszanie" i pochodzi od angielskiego "bully", co oznacza "przytłaczać zagrożeniami". Podobnie, "bully" może odnosić się do osoby, która jest okrutnie lub celowo agresywna w stosunku do innych.

W obu obecne i powtarzające się zjawiska w kontekście edukacyjnym , zastraszanie było specjalnie badane od lat 70-tych, początkowo w krajach skandynawskich po doniesieniach o samobójstwie nastolatków związanych ze szkolnym zastraszaniem.

Najbardziej klasyczna definicja zastraszania w tym kontekście obejmuje powtórzenie agresywne i celowe działania prowadzone przez jednego lub więcej uczniów wobec członka grupy ; do którego dodano systematyczne nadużycie władzy, które obejmuje powtarzanie się szkody i serię niesprawiedliwych relacji między członkami (McGuinness, 2007).

Jednak znęcanie się było zazwyczaj definiowane i analizowane wokół relacji i profili psychologicznych ofiary i sprawcy, tak jakby zachowanie przemocy miało korzenie i funkcję tylko w tych dwóch osobach. Chociaż powyższe było bardzo istotne, istnieją również inne elementy, które aktywują i ponownie produkują nękanie w związkach młodzieżowych.

• Może jesteś zainteresowany: "11 rodzajów przemocy (i różne rodzaje agresji)"

Przyczyny zastraszania i jego elementy społeczne

Salmivalli, Lagerspetz, Björkqvist i inni (1995) mówią nam, że z natury nękanie jest zjawiskiem społecznym, podczas gdy ma miejsce w grupach, które są względnie trwałe. Jedną z jego głównych cech jest to ofiara ma niewielkie szanse na uniknięcie sprawców nie tylko dlatego, że zjawisko to jest często niewidoczne, ale dlatego, że ataki są zasadniczo wspierane przez innych członków grupy.

Dlatego zastraszanie jest również kategorią agresywnego zachowania, w którym istnieje ambiwalencja władzy, która pozwala na powtarzanie tego aktu w grupach i okresowo. Jest to nie tylko brutalna relacja, która jest ustanowiona od agresora do ofiary, ale jest rodzajem przemocy, która pojawia się w kontekście grupy, gdzie, poprzez określone role, członkowie mogą wzmocnić brutalne zachowanie innych członków .

Z tego samego powodu możliwe jest rozróżnienie między związkiem, w którym występuje zastraszanie a innym, w przypadku konfliktu, poprzez ocenę, czy stosunki władzy między zaangażowanymi stronami są sprawiedliwe. Innymi słowy, nie chodzi o zastraszanie, gdy konflikt ma miejsce między dwojgiem ludzi, którzy mają takie same pozycje władzy.

Co to jest bullying werbalny i jak się objawia?

Według McGuinessa (2007), różne badania wykazały, że bullying jest najczęstszą metodą zastraszania. Dzieje się tak w podobnych proporcjach między chłopcami i dziewczętami, a obelgi charakteryzują się głównie składnikami rasowymi i płciowymi. Podobnie, Najczęstszymi metodami bullyingu są oszczerstwa to jest fałszywe i złośliwe stwierdzenia, drażniące i wzywające osobę z obraźliwymi lub brutalnymi pseudonimami.

Z drugiej strony Serra-Negra, Martins, Baccin i in. (2015) mówią nam, że głównym czynnikiem wywołującym bully werbalne jest dynamika akceptacji niektórych członków grupy wobec innych członków, na co wpływają takie czynniki, jak cechy fizyczne i status społeczno-ekonomiczny wszystkich z nich.

Innymi słowy, oprócz kanału, przez który wykonywana jest przemoc (werbalna, fizyczna itp.), Różne rodzaje zastraszania mogą przybierać wiele ognisk. Na przykład obraźliwe zachowanie mogą być ukierunkowane na płeć, rasę, niepełnosprawność lub klasę społeczną między innymi.

Kiedy te cechy nie odpowiadają oczekiwaniom grupy, jednostka zostaje odrzucona i nękana.W związku z tym ci sami autorzy mówią nam, że werbalne bullying jest głównie motywowany przez następujące pytania:

• Właściwości fizyczne , jak otyłość czy dużo cienkości, kolor skóry, rodzaj włosów, sposób ubierania się, niepełnosprawność, między innymi.
• Uprzedzenia i stereotypy religijnych, rasowych i płciowych, w tym homofobii, lesbofobii i transfobii.

Tak więc wykrywanie słownego bullyingu rozpoczyna się od nadania znaczenia dowolnemu stwierdzeniu, którego treść koncentruje się na wcześniejszych problemach. Można to wykryć zarówno w szkole, jak iw domu. W rzeczywistości, chociaż zastraszanie występuje z definicji w szkole, to w komentarzach w rodzinie, gdzie wiele razy staje się bardziej widoczne , Gdy zostanie to wykryte, może być związane z indywidualnymi i emocjonalnymi manifestacjami, takimi jak te, które zobaczymy poniżej.

Emocjonalne konsekwencje tych ataków

Według Elipe'a, Ortegi, Huntera i innych (2012), zastraszanie może generować znaczną nierównowagę emocjonalną, która utrzymana w średnim i długim okresie może mieć bardzo negatywne i zróżnicowane konsekwencje dla ofiary i agresorów. W tym sensie ekspresja i regulacja emocjonalna jest jednym z możliwych czynników predykcyjnych sytuacji zastraszania.

Podobnie, inne konsekwencje prześladowania osoby, która jest ofiarą, a które z kolei są wskaźnikami wiktymizacji, są następujące:

• Dropout lub awaria szkolna .
• Zgłoś nadmierne poczucie winy.
• Hamowanie w komunikacji i w socjalizacji.
• Powtarzające się choroby psychosomatyczne.
• Negatywna ocena samego siebie

Strategie zapobiegania i interwencji

Uważanie bullying za zjawisko nie tylko psychologiczne, ale społeczne jest ważne, ponieważ pozwala nam analizować dynamikę i elementy, które czasem pozostają niezauważone, a mimo to kładą fundamenty, na których wytwarza się i odtwarza gwałtowne interakcje .

Uwzględnienie powyższego stanowi istotny element planowania strategii interwencyjnych i zapobiegania znęcaniu się, zarówno na poziomie rodziny, jak i środowiska edukacyjnego.

Podczas gdy ten drugi, środowisko rodzinne i edukacyjne , są to dwa główne systemy wsparcia nastolatków, każda zmiana w obu może znacząco wpłynąć na przebieg ich rozwoju (zarówno negatywny, jak i pozytywny). W ogólnych zarysach przedstawimy niektóre strategie, które można przeprowadzić w obu kontekstach.

1. W środowisku edukacyjnym

Różne badania pokazują, że jest mniej dostosowań psychospołecznych i niski poziom empatii wśród członków grupy, którzy atakują innych (Elipe, Ortega, Hunter i in., 2012). W tym sensie ważne jest, aby środowisko edukacyjne wzmacniało empatię, a do tego konieczne jest poznanie i praca nad systemami uznawania istniejącymi wśród różnych członków. Stamtąd to konieczne ułatwiać środowiskom koegzystencji bez stereotypów i nękania .

2. W środowisku rodzinnym

Strategie zapobiegania i interwencji w środowisku rodzinnym zależą w dużym stopniu od dynamiki generowanej przez dorosłych.

W tym sensie jest to ważne zacznij od wykrycia wskaźników znęcania się, które są obecne na poziomie werbalnym , a następnie zbadaj, jakie są wzorce tła, które powodują, że dorastający ma obraźliwą percepcję cech partnera, którego atakuje. Interwencja poprzez modyfikację takich schematów jest ważna, aby przeciwdziałać tendencji do agresji.

Podobnie, zarówno w rodzinie, jak iw szkole, ważne jest posiadanie szczegółowych i rzetelnych informacji na ten temat, co pozwala realizować strategie edukacyjne oparte na empatii i szacunku dla innych.

3. Upoważnienie ofiary

Ważne jest również, aby pracować ze stylami radzenia sobie z ofiarami przemocy. W tym celu należy koniecznie zacząć od rozpoznania sytuacji znęcania się i wiedzieć, jak być ofiarą. Jednak to, co następuje, to wzmocnienie uznania siebie jako osoby, która również może generować zasoby, aby przeciwdziałać gwałtownej relacji .

To uznanie zaczyna się od sposobu, w jaki osoba czuje się traktowana przez dorosłych i ich kontekst odniesienia, a także przez swoich rówieśników. Interakcja, jaką ofiara nawiązuje z najbliższymi środowiskami, może wzmocnić sytuację podatności, z dala od jej przeciwdziałania, więc jest to element, który również musi zostać przeanalizowany.

Bibliografia:

• Serra-Negra, J., Martins, S., Bacin, C. et al. (2015). Werbalne bullying szkolny i zadowolenie z życia u brazylijskich nastolatków: Profile agresora i ofiary. Comprehensive Psychiatry, 57: 132-139.
• Duy, B. (2013). Postawy nauczycieli wobec różnych form prześladowania i wiktymizacji w Turcji. Psychology in the Schools, 5 (10): 987-1002.
• Elipe, P., Ortega, R., Hunter, S. i wsp. (2012). Postrzegana inteligencja emocjonalna i zaangażowanie w różnego rodzaju zastraszanie. Psychologia Behawioralna, 20 (1): 169-181.
• McGuiness, T. (2007). Rozwiewanie mity prześladowania. Młodzież w umyśle. Journal of Psychosocial Nursing, (45) 10: 19-23.
• Scheithauer, H., Hayer, T., Petermann, F. et al. (2006). Fizyczne, werbalne i relacyjne formy bullyingu wśród niemieckich studentów: trendy wiekowe, różnice płci i korelaty.
• Salmivalli, C., Lagarspetz, K., Björkqvst, K. et al. (1996). Zastraszanie jako proces grupowy: role uczestników i ich relacje ze statusem społecznym w grupie. Agresywne zachowanie, 22: 1-15.