Xilophobia: objawy, przyczyny i leczenie

Xilofobia, znana również jako hilofobia , to ciągły i intensywny strach przed przedmiotami wykonanymi z drewna lub materiałów, które je symulują, jak również na obszarach leśnych. Chociaż jest to rzadkość, jest specyficzną fobią dla środowiska naturalnego, które może być związane z zagrożeniami związanymi z lasami.

Następnie, co to jest ksylofobia, a także jej główne objawy i niektóre strategie przeciwdziałania.

• Powiązany artykuł: "Rodzaje fobii: badanie zaburzeń strachu"

Xilophobia: strach przed drewnem

Termin xilofobia składa się z greckiego głosu "xilo" (xylon), co oznacza drewno, a "fobos" oznacza strach. Chodzi o to wytrwały i nadmierny strach przed drewnem , jego cechy (zapach, tekstura) i przedmioty, które z niego pochodzą. Charakteryzuje się również lękiem przed lasami i materiałami symulującymi drewno.

Będąc fobią, której wyzwalacz jest elementem natury, ksylofobię można zdefiniować jako specyficzną fobię dla środowiska naturalnego. W związku z tym od tego czasu było to niewielkie lub żadne śledztwo przejawia się w niskiej częstotliwości .

To, co może się zdarzać częściej, to strach związany z innymi, na przykład sytuacyjnym. Te ostatnie to obawy, które utrzymują się w pewnych okolicznościach lub miejscach, takich jak lasy lub otwarte przestrzenie. W tym przypadku ksylofobia może być związana nie tylko z drewnem, ale także z ciemnością, szeroko otwartymi przestrzeniami, niepewnością, zwierzętami, zagubieniem się, i tak dalej.

Charakterystyka i główne objawy

Kiedy mamy do czynienia z sytuacjami, które reprezentują niebezpieczeństwo, czy to realne, czy postrzegane nasze ciało ostrzega nas na różne sposoby. W szczególności aktywuje część naszych komórek nerwowych zwaną autonomicznym układem nerwowym, która reguluje mimowolne funkcje naszego organizmu.

Funkcje te obejmują na przykład aktywność trzewną, częstość oddechów, pocenie się lub kołatanie serca. Wszystkie te reakcje, które są związane ze strachem, pozwalają nam uruchomić serię zachowań adaptacyjnych, to znaczy pozwalają nam reagować proporcjonalnie na możliwe szkody.

Ale może się również zdarzyć, że poprzednie reakcje są przedstawiane nieproporcjonalnie, co uniemożliwia nam generowanie reakcji adaptacyjnych i znacząco wpływa na nasze doświadczenia w odniesieniu do bodźca.

Dokładnie, specyficzne fobie, takie jak ksylofobia, charakteryzują się odpowiedzią niepokój wywołany ekspozycją na bodziec, który jest postrzegany jako szkodliwy , Tak więc, ksylofobia może objawiać się głównie następującymi objawami: tachykardią, podwyższonym ciśnieniem krwi, poceniem się, zmniejszoną aktywnością żołądka, kołataniem serca, hiperwentylacją.

W ten sam sposób iw przypadku aktywacji części autonomicznego układu nerwowego znanego jako "przywspółczulny układ nerwowy", ksylofobia może generować reakcje fizjologiczne związane z obrzydzeniem takie jak spowolnienie krążenia, suchość w jamie ustnej, nudności, ból brzucha, zawroty głowy i obniżona temperatura.

Poprzednia symptomatologia zmienia się w zależności od tego, czy konkretna fobia jest sytuacją, elementem środowiskowym, zwierzętami, ranami czy jakimkolwiek innym typem. Zgodnie z przypadkiem, kolejną z możliwych manifestacji jest obecność ataku paniki.

Z drugiej strony powszechna jest obecność wtórnych zachowań, które osoba wykonuje, aby uchronić się przed szkodliwym bodźcem i zapobiec reakcji lęku. Chodzi o to zachowania obronne i unikowe (rób wszystko, aby nie narażać się na szkodliwy bodziec) i nadmierną czujność w stosunku do sytuacji lub powiązanych elementów. Do tego dochodzi percepcja braku zasobów, aby stawić czoła lękliwym bodźcom, które mogą pogłębić reakcję lękową i zwiększyć zachowania unikowe.

Przyczyny

Podobnie jak w przypadku innych specyficznych fobii, ksylofobię może wywoływać szereg skojarzeń związanych z bodźcem i możliwą szkodą. W tym przypadku chodzi o to stowarzyszenia na obszarach leśnych i elementy, które je tworzą (szczególnie drewno) i związane z tym niebezpieczeństwa.

Stowarzyszenia te mogą opierać się na rzeczywistych i bezpośrednich doświadczeniach niebezpieczeństwa, lub mogą być ustalone przez pośrednie doświadczenia. W szczególnym przypadku ksylofobii, narażenie na działanie mediów w przestrzeniach leśnych może mieć istotny wpływ, gdzie zazwyczaj są one reprezentowane w bliskiej relacji z bezpośrednim niebezpieczeństwem, na przykład, gubią się lub są atakowane przez zwierzę lub przez kogoś.

Kiedy rozwija się fobia?

Ogólnie rzecz biorąc, fobie typu środowiska naturalnego zaczynają się w dzieciństwie (przed 12 rokiem życia), a fobie sytuacyjne można rozpocząć zarówno w dzieciństwie, jak i po 20 latach , Podobnie może się zdarzyć, że specyficzna fobia rozwija się aż do wieku dorosłego, nawet gdy nietrwały lęk zaczął się od dzieciństwa.

Ten ostatni nie był badany w ksylofobii, ale w fobii, krwi i zastrzykach zwierząt, w prowadzeniu i na wysokościach. Ponadto, gdy rozwój następuje w dzieciństwie i okresie dorastania, obawy fobiczne są bardziej podatne na zmniejszenie nawet bez potrzeby leczenia; kwestia, która jest trudniejsza do osiągnięcia w dorosłym życiu. Częściej zdarza się, że fobie występują u kobiet niż u mężczyzn.

Główne zabiegi

Na początku ważne jest, aby ocenić sytuację i budzący lęk bodziec, aby określić przyczyny. Od tego momentu jest to ważne wykrywanie problematycznych zachowań na poziomie poznawczym, fizjologicznym i społecznym , a także intensywność reakcji lękowych. później ważne jest przeanalizowanie zasobów emocjonalnych i stylów radzenia sobie z daną osobą, aby wiedzieć, co jest konieczne do wzmocnienia lub modyfikacji.

Aby interweniować bezpośrednio na xilophobia, a także w leczeniu innych typów fobii, często stosuje się następujące strategie:

• Wystawa na żywo.
• Model uczestnika.
• Strategie relaksacyjne .
• Restrukturyzacja kognitywna.
• Wyimaginowane techniki ekspozycji .
• Systematyczne odczulanie.
• Ponowne przetwarzanie przez ruchy gałek ocznych.

Skuteczność każdego z nich zależy od konkretnego rodzaju fobii i konkretnych objawów tych, którzy ją mają.

Bibliografia:

• Fritscher, L. (2018). Zrozumienie Xylophobia lub Irrational Fear of Wooded Areas. Źródło: 10 września 2018. Dostępne pod adresem //www.verywellmind.com/what-is-the-fear-of-the-woods-2671899.
• Bados, A. (2005). Specyficzne fobie. Wydział Psychologii Uniwersytetu w Barcelonie.

Teaser party ICICLE (Kwiecień 2024).