Akcent zagraniczny: objawy, przyczyny i leczenie
Syndrom obcego akcentu jest rzadkim i mało zbadanym obrazem klinicznym, ale budzi jedną z wielkich zagadek neuronauki w odniesieniu do języka. Mówiąc ogólnie, jest to stan, w którym osoba nagle uzyskuje akcent inny niż natywny bez wyraźnego wyjaśnienia.
W tym artykule wyjaśniamy, czym jest Syndrom obcego akcentu , jakie są jego główne cechy i jakie dotychczas odkryła nauka.
- Powiązany artykuł: "16 najczęstszych zaburzeń psychicznych"
Co to jest Syndrom obcego akcentu?
Syndrom obcego akcentu charakteryzuje się nagłą obecnością akcentu innego niż język ojczysty, podczas gdy mowa przebiega w normalny sposób. Został po raz pierwszy opisany w 1907 roku przez neurologa Pierre'a Marie, jednak nie było tak wielu przypadków zbadanych.
Zwykle występuje po udarach i występuje najwyraźniej nagle. Osoba zaczyna mówić w swoim języku ojczystym z pełną zrozumiałością, ale z pozornie obcym akcentem, którego nie da się uniknąć, i którego ta sama osoba nie uznaje za swoją .
Objawy
Akcent ten jest uznawany przez innych ludzi za odrębny od języka ojczystego, chociaż niekoniecznie jest identyfikowany jako akcent konkretnego języka. Innymi słowy, akcent jest słyszany i interpretowany przez innych jako obcokrajowiec, ponieważ zidentyfikowano znaczące zmiany w wymowie niektórych sylab, spółgłosek i samogłosek które są uważane za kluczowe dla języka ojczystego, ale niekoniecznie całkowicie koresponduje z innym akcentem.
Ludzie, którzy słuchają, mogą rozpoznać, że mówiący używa ich języka ojczystego (na przykład języka hiszpańskiego), ale z akcentem, który może być francuski, angielski, niemiecki lub dowolny inny, który różni się w zależności od opinii słuchaczy. To znaczy, że ogólnie nie ma zgody co do tego, co jest postrzeganym akcentem, z tego powodu jest również nazywane Pseudoextranjero Accent Syndrome.
Ten zespół był związany z zaburzeniem nerwowo-mięśniowym, przy którym jest również definiowana jako nabyta zmiana fasoli , w którym centralny układ nerwowy odgrywa bardzo ważną rolę. Może mu towarzyszyć przejawianie się zaburzeń językowych i komunikacyjnych, takich jak afazje i dyzartria, choć niekoniecznie.
- Możesz być zainteresowany: "8 rodzajów zaburzeń mowy"
Reprezentatywne przypadki kliniczne
González-Álvarez, J., Parcet-Ibars, M.A., Avila, C. et al. (2003) przeprowadzili przegląd literatury naukowej na temat Syndromu obcego akcentu i mówią nam, że pierwszy udokumentowany przypadek miał miejsce w 1917 roku. paryżanin, który rozwinął akcent "alzacki" po otrzymaniu wojennej rany, która spowodowała prawidłowy niedowład połowiczy.
Trzydzieści lat później opublikowano kolejny z najbardziej znanych przypadków zespołu akcentu zagranicznego, w którym 30-letnia kobieta z Norwegii doznała kontuzji przednio-bocznej po tym, jak padła ofiarą hitlerowskiego bombardowania, a jej akcent zaczyna być rozpoznawany przez słuchacze jako Niemiec.
Z powodu bardzo konfliktowego kontekstu, w jakim się znalazł, niemiecki akcent sprawił, że miał inne problemy z robieniem codziennych spraw, ponieważ uznano go za Niemca.
W literaturze naukowej opisano również przypadki Syndromu Akcentu Zagranicznego bez wcześniejszego doświadczenia współistnienia z drugim językiem , Niemal zawsze są to osoby jednojęzyczne.
Powiązane schorzenia i możliwe przyczyny
Większość badanych przypadków opisuje początek syndromu po zdiagnozowaniu afazji Broca, transkomorycznej afazji motorycznej, zmianach w podkorowej istocie białej w określonych zwojach.
Oprócz obszarów języka motorycznego inne obszary mózgu, które były związane z zespołem akcentu obcego, były zakrętem przedśrodkowym, dolnym centralnym zakrętem, ciałem modzelowatym i wyspową korą. Podobnie zbadano związek z szczeliną i obszarami czasowymi Rolando.
Bardziej ogólnie, medyczne przyczyny związane z Zespołem Akcentu Zagranicznego są głównie wypadki naczyniowo-mózgowe w lewej półkuli , w odniesieniu do obszarów, które uczestniczą w automatyzacji złożonych zachowań motorycznych (takich jak mowa, która wymaga bardzo ważnej koordynacji nerwowo-mięśniowej).
Obecnie zespół ten jest badany w odniesieniu do obszarów nerwowych, które regulują staw, nabywania mowy ojczystej i drugiego języka, jednak nie ma zgody co do opcji metodologicznych, które byłyby decydujące dla znalezienia ostatecznego wyjaśnienia tego syndromu.
Z tego samego powodu nie ma wystarczających informacji na temat prognoz i leczenia, chociaż niektóre testy słuchowe i czuciowe zostały przetestowane w celu modyfikacji fluencji słownej, a także techniki maskowania słuchowego z hałasem które zostały uznane za zadowalające, gdy mamy do czynienia z np. jąkaniem, ponieważ ludzie mają tendencję do poprawiania swojej płynności słownej, gdy przestają słuchać własnego głosu.
Bibliografia:
- González-Álvarez, J., Parcet-Ibars, M.A., Avila, C. et al. (2003). Rzadka zmiana mowy pochodzenia neurologicznego: zespół akcentu zagranicznego. Neurology Magazine, 36 (3): 227-234.
- Srinivas, H. (2011) Przejściowy zespół obcego akcentu. Lista czasopism, doi: 10.1136 / bcr.07.2011.4466. Źródło: 8 czerwca 2018. Dostępne pod adresem //www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3214216/.
