Komunikacja paradoksalna i relacje afektywne: powiedział "tak", miał na myśli "nie" i wszystko się skończyło
Jedną z tajemnic ludzkiej komunikacji jest jak to zignorować , Na pierwszy rzut oka struktura języka pozwala nam zrozumieć się jasno i precyzyjnie. Jednak to, co się rozumie, nie zawsze jest powiedziane, a są chwile, kiedy telefon jest podawany komunikacja paradoksalna .
Komunikacja paradoksalna i nieprzyzwoita wiadomość
Zespół Watzlawicka i ich badania z pacjentami ze schizofrenią wymyśliły logikę wycofanie się, Wyróżnili dwa poziomy komunikacyjne: poziom cyfrowy i poziom analogowy , Poziom cyfrowy odnosi się do "tego, co zostało powiedziane", a treść samej wiadomości, podczas gdy poziom analogowy odnosi się do "co to znaczy" lub intencji tła. Dlatego ważna jest nie tylko zawartość wiadomości, ale także jej intencja.
Zasadniczo fakt ten nie stanowiłby problemu, ponieważ ludzie lubią konsystencję, więc jeśli dziecko powie "chcę lody", łatwo zrozumiemy, co kupić. Ten fakt jest wyjaśniony w tym słowa nie mają w sobie podwójnego znaczenia, ale my je tworzymy , Dlatego w ten sam sposób, w jaki oba poziomy mogą się ze sobą pokrywać, mogą również wzajemnie się przeciwstawiać. Czasami zdarzają się sytuacje, w których prosimy o zmianę relacji z rozmówcą i staramy się w naszej komunikacji unikać podejścia.
Kilka przykładów
Weźmy przykład dziewczyny, która nalega na wyjście w nocy, na co jej matka odpowiada "ty sam, zobaczysz". W tej wiadomości wola matki jest całkowicie ukryta; nie informuje o swoim zamiarze, a jego córka musi wywnioskować, że nie chce jej odejść , W ten sposób wystawia się na próbę jego autorytet w związku i powstaje niezdecydowanie pomiędzy poddaniem się intencji lub trzymaniu się treści; pomiędzy pozostaniem lub wyjściem. To, co twoja córka implikuje zmianę relacji z matką, jest modyfikacją podejścia lub unikania.
W tym celu jest to nazywane komunikacja paradoksalna i niezależnie od wybranej opcji, nie ma szczęśliwego zakończenia. W poprzednim przypadku, jeśli córka zdecyduje się nie jechać, poczuje się nieswojo, ponieważ kazała jej robić, co chciała, a ona nie chciała zostać. Ale nie byłoby dobrze, gdyby odszedł, ponieważ nie było jasne, czy jego matka wydawała mu się słuszna. Żadna z opcji nie jest potwierdzeniem tego, co należy zrobić, więc rób to, co robisz, Zawsze będzie uczucie, że nie robisz dobrze , Oto dwa charakterystyczne skutki paradoksu: dezorientacja i złe samopoczucie.
Przykład zgodnej komunikacji
- Chcesz czegoś, synu?
- Chcę lody.
- W porządku, kupię ci lody w drodze do domu.
- Poziom cyfrowy (treść): chce lody.
- Poziom analogowy (zamiar): chce lody.
Przykład niestosownej komunikacji: paradoks
- Pozwól mi dzisiaj wyjść na chwilę, idź ...
- Twoja jaźń, Andrea, zobaczysz ...
- Poziom cyfrowy (treść): pozwól Andrei robić to, co chce.
- Poziom analogowy (zamiar): Andrea musi robić to, czego chce jej matka.
Efekt kuli śnieżnej w komunikacji
Carmen (wiadomość): Juan, jestem śmiertelny, a dziecko umieściło zagubiony pokój.
Juan: Czego teraz chcesz? Czy pracuję cały dzień i przychodzi mi do głowy, że pokój jest brudny? Nie chcesz, żebym to zamówiła, prawda? To przychodzi do czyszczenia pokoju o godzinie 10 w nocy ma nosy ...
Juan (po przyjeździe): Carmen, potem posprzątaj pokój!
Przeszkoda w relacjach między parami
Właśnie ten paradoks jest jednym z powodów Kiedy pojawiają się problemy w małżeństwie, nawiązuje się do braku komunikacji , Jest to symptom, który odzwierciedla to, że dwaj członkowie nie przekazują wystarczająco jasno swoich intencji podczas rozmowy z drugim.
Podobnie, jest to również punkt wyjścia, który otwiera drogę do zerwania, ponieważ komunikacja paradoksalna nie jest wydarzeniem punktualnym, ale jest wciągnięta w rozmowy.
Przykład 1 paradoksalnej komunikacji w zalotach
-Hej, robisz coś w piątek?
-Tak, idę z Carlosem i Franem na spacer.
-Ach, okej ...
- Chcesz coś?
Nie
-Co zrobisz?
- Idę do kina z Juanem.
-Ok, bardzo dobrze.
-Cóż, bardzo dobrze. Nie denerwuj się, co?
- Nie, nie, jeśli się nie złości.
-Dobrze, to, do widzenia.
-Ale hej ...
-Dime.
- Jesteś zły?
-By? Wszystko dobrze.
- A jeśli chcesz, każę im opuścić to na inny dzień.
-Nie, zostaw to.
- Jasne?
- Tak, widzisz.
-Cóż, nie mów.
-Ach ... Okay, huh. Chodź, pa.
Przykład 2 paradoksalnej komunikacji w zalotach
- Jutro na końcu nie mogę zostać.
-Oh, uh ... Cóż, jestem zły! I dużo! jajajaj
- Nie denerwuj się ... Że już nie zostajemy, co?
- Uważaj, że może tym, który nie chce już zostać, jestem ja ...
- A więc nie zostajemy, nie ma problemu.
- Nie ma, nie ma.
- Proszę.
Poza tym, co jest wymawiane, jest to, co się mówi
The paradoks Charakteryzuje go niejednoznaczność, wątpliwości w intencjach drugiej osoby. Pozostaw lukę w dialogu między ludźmi, którzy będą się rozwijać i postępować równolegle z komunikacją w procesie śnieżki. Dopóki czegoś nie rozumiemy, szukamy wyjaśnienia, i może to wyjaśnienie jest nieprawidłowe i budujemy na nim część naszej relacji z tą osobą , Zanim pojawi się komunikat "Jestem śmiertelny, a pokój jest brudny", może to być rozumiane jako intencja pocieszenia lub prośba o czystość, przed którą nasza reakcja byłaby bardzo odmienna.
Ale jeśli paradoksalna komunikacja może wyjaśnić, dlaczego pary się kończą, wyjaśnia również, dlaczego nie tworzą. Zwykle będąc w parach znasz drugą osobę i możesz uciec się do wzajemnego dzielenia się wiedzą, aby wypełnić pustkę tego paradoksu. Oto jak Wiedząc, jak zazwyczaj się to odnosi, możesz zrozumieć, co to jest intencja , Jednak tak się nie dzieje w pierwszych podejściach. Kiedy zaczynasz kogoś znać, osoba jest w trakcie procesu uczenia się; uczenie się, jak się odnosi druga strona i jak pasuje do ich własnego sposobu odniesienia.
Rola oczekiwań
Do tego dochodzą inne cechy typowe dla pierwszych podejść, które sprzyjają paradoksom. Jednym z nich jest oczekiwania , jeśli ta specjalna osoba będzie z dzieleniem się własną ścieżką. Przewidywanie wyników pociąga za sobą zmiany obecnego sposobu komunikowania się z drugim, a także powoduje, że obie osoby mają różne intencje. Teraz, jeśli wydaje się, że komunikacja intencji nie musi być problemem, strach i frustracja wydają się stawiać kamień na drodze.
Mówienie tego, czego oczekuje się od drugiej osoby, oznacza, że może ona nie pokrywać się z oczekiwaniami innych. Strach i frustracja związana z możliwością, że druga osoba nie chce tego samego, co my, pomaga nam utrzymać nasze intencje w sekrecie , Ponadto jednym z ostatnich czynników jest podatność na zagrożenia, ponieważ wyraźne ujawnienie intencji polega na ujawnieniu tego sekretu, a przez to na wrażeniu.
W ten sposób oczekiwania, strach, frustracja i poczucie bezbronności prowadzą do pojawienia się paradoksów. Czynniki te łączy się w zaloty, gdzie pozostaje napięcie w dualności unikania podejścia. Innymi słowy, w "głupocie" intencje drugiej osoby są stale odczuwane, aby sprawdzić, czy zgadzają się z własnymi. Kiedy komunikujemy się, pozwalamy dostrzec nasze pragnienia i przetestować drugiego, dając w ten sposób znaną grę zbliżania się i unikania.
Nauka radzenia sobie z paradoksami komunikacji
Dlatego w pierwszych krokach formacji pary, intencje własne są ukryte w większym stopniu, sprzyjając pojawianiu się paradoksów. Biorąc pod uwagę, że nadal nie znasz drugiej, obecność paradoksów może być częścią uczenia się wzorca interakcyjnego .
W ten sposób można zrozumieć paradoks jako przynależny do sposobu nawiązywania relacji z drugim, stając się wspólną cechą podczas komunikowania się z nim. Jeśli nadal nie wiemy nic o drugiej osobie, możemy dojść do wniosku, że ten sposób komunikowania się jest charakterystyczny dla naszego rodzaju relacji. Funkcjonowanie od paradoksów implikuje kolejną sekwencję żądań, które są zarówno aproksymacją, jak i unikaniem dla drugiej i dla której, niezależnie od tego, co się robi, nie będziemy się dobrze czuli, ponieważ nie wiemy, czy druga opcja była lepsza.
W ten sposób mała gra tworzy paradoks, który utrudnia komunikację i sprawia, że obaj zaczynamy chodzić, nie wiedząc, dokąd zmierzamy i dokąd zmierzamy.
Bibliografia:
- Cenoz, J. i Valencia J. F. (1996). Kompetencja pragmatyczna: elementy językowe i psychospołeczne. Bilbao: Redakcja Service University of the Basque Country.
- Holtgraves, M. (2008). Język jako działanie społeczne. Psychologia społeczna i język. USA: Psychology Press.
- Watzlawick, P., Bavelas, B. and Jackson, D. (2008). Teoria ludzkiej komunikacji. Nowy Jork: Herder.
