8 teorii altruizmu: dlaczego pomagamy innym za darmo?

Kwiecień 9, 2024

Dawanie innym, pomaganie drugiemu, bez oczekiwania czegokolwiek w zamian. Chociaż dzisiaj nie jest tak zwyczajnie, ponieważ jesteśmy zanurzeni coraz bardziej indywidualistyczna kultura , od czasu do czasu można zaobserwować istnienie dużej liczby aktów spontanicznej hojności i bezinteresownej pomocy drugiej. I nie tylko istota ludzka: działania altruistyczne zaobserwowano u wielu gatunków zwierząt tak różnych, jak szympansy, psy, delfiny czy nietoperze.

Przyczyna tego typu postaw była przedmiotem debaty i badań z zakresu nauk takich jak psychologia, etyka lub biologia, generujących duża liczba teorii na temat altruizmu , Chodzi o nich, które zostaną omówione w tym artykule, podkreślając niektóre z najbardziej znanych.

Powiązany artykuł: "Altruizm: rozwój prospołecznego ja u dzieci"

Altruizm: podstawowa definicja

Rozumiemy altruizm jako ten wzór zachowania lub zachowania, który charakteryzuje poszukiwanie dobrobytu innych, nie spodziewając się, że przyniesie jakąkolwiek korzyść , mimo że takie działania mogą nawet zaszkodzić nam. Dobro innych jest zatem elementem, który motywuje i kieruje zachowaniem podmiotu, mówimy o akcie punktualnym lub czymś stabilnym w czasie.

Akty altruistyczne są ogólnie dobrze postrzegane społecznie i pozwalają na dobre samopoczucie u innych, co wpływa pozytywnie na więź między jednostkami. Jednak na poziomie biologicznym altruizm jest zasadniczo działaniem nie jest bezpośrednio korzystne dla przetrwania a nawet, że może w końcu zagrozić lub spowodować śmierć, coś, co skłoniło różnych badaczy do myślenia o pojawieniu się tego typu zachowań.

Możesz być zainteresowany: "Teoria moralnego rozwoju Lawrence'a Kohlberga"

Teorie o altruizmie: dwa wspaniałe punkty widzenia

Dlaczego żywa istota może chcieć poświęcić swoje życie, wyrządzić mu krzywdę lub po prostu użyć własnych zasobów i wysiłków w jednym lub kilku działaniach, które nie przynoszą żadnego zysku był przedmiotem wielkich badań z różnych dyscyplin, generujących wiele teorii. Wśród nich można wyróżnić dwie duże grupy, w których można umieścić teorie o altruizmie

Pseudo altruistyczne teorie

Ten typ teorii o altruizmie jest jednym z najważniejszych i miał większe znaczenie w historii. Nazywają się pseudo-altruistami, ponieważ sugerują, że fundamentalnie akty altruistyczne dążą do jakiejś własnej korzyści, nawet na poziomie nieświadomości .

To poszukiwanie nie byłoby bezpośrednią i namacalną korzyścią dla spektaklu, ale motywacją altruistycznego aktu byłoby uzyskanie wewnętrznych nagród, takich jak samookreślenie, poczucie robienia czegoś, co uważa się za dobre przez kogoś innego lub monitorowanie własnego kodu moralnego. Również oczekiwane są przyszłe korzyści ze strony istot, którym udzielamy pomocy.

Czysto altruistyczne teorie

Ta druga grupa teorii uważa, że zachowania altruistyczne nie wynikają z zamiaru (świadomego lub nie) uzyskania korzyści, ale raczej częścią bezpośredniej intencji generowania dobrego samopoczucia drugiej , To byłyby elementy takie jak empatia lub poszukiwanie sprawiedliwości, które mogłyby motywować do działania. Tego typu teorie zwykle uwzględniają względnie utopijność, która polega na znalezieniu totalnego altruizmu, ale cenią one istnienie tendencji do ich cech osobowości.

Niektóre z głównych propozycji wyjaśniających

Dwa poprzednie są dwoma głównymi istniejącymi podejściami dotyczącymi funkcjonowania altruizmu, ale w obu znajduje się duża liczba teorii. Wśród nich niektóre z najbardziej godnych uwagi są następujące.

1. Wzajemny altruizm

Teoria, że z podejścia pseudoaltruistycznego wynika, że to, co naprawdę porusza altruistyczne zachowanie, to oczekiwanie, że udzielona pomoc będzie następnie generować równoważne zachowanie w osobie, która pomogła, w taki sposób, że na dłuższą metę zwiększają się szanse na przeżycie w sytuacjach, gdy same zasoby mogą nie wystarczyć.

Ponadto, kto otrzymuje pomoc, korzysta z tego w tym samym czasie zwykle czują się zobowiązani wobec drugiego , Wzmacnia także i sprzyja możliwości interakcji między obiema jednostkami, co sprzyja socjalizacji między niespokrewnionymi podmiotami. Ma poczucie zadłużenia.

2. Teoria normatywna

Teoria ta jest bardzo podobna do poprzedniej, z tym wyjątkiem, że uważa, że tym, co porusza osobę, która pomaga, jest kodeks moralny / etyczny, jego struktura i poczucie obowiązku wobec innych z nich wywodzonych. Uważa się ją również za teorię podejścia pseudoaltruizmu, ponieważ to, czego się poszukuje przy pomocy drugiego, jest posłuszeństwem normom społecznym i oczekiwaniom wspólnego świata, które zostały nabyte podczas socjokulturowości, unikając winy nie pomagania i uzyskania zadowolenie, że zrobiliśmy to, co uważamy za poprawne (zwiększając w ten sposób nasze samopoczucie).

3. Teoria redukcji stresu

Również w ramach podejścia pseudo altruistycznego teoria ta uważa, że motywem pomagania drugiemu jest redukcja stanu dyskomfortu i pobudzenia generowanego przez obserwację cierpienia innej osoby. Brak działania spowodowałby poczucie winy i zwiększył dyskomfort podmiotu, podczas gdy pomoc zmniejszy dyskomfort odczuwany przez sam altruistyczny podmiot przez zmniejszenie drugiego.

4. Wybór pokrewieństwa Hamiltona

Inną z istniejących teorii jest ta dotycząca Hamiltona, który uważa, że altruizm jest generowany przez poszukiwanie utrwalania genów. Teoria wartości ładunków biologicznie wybitnych, które w naturze wiele altruistycznych zachowań skierowane są do członków naszej własnej rodziny lub z którymi mamy jakiś rodzaj spokrewnionego związku .

Akt altruizmu pozwoliłby naszym genom przetrwać i rozmnażać się, nawet gdyby nasze własne przetrwanie mogło zostać osłabione. Zaobserwowano, że duża część zachowań altruistycznych jest generowana u różnych gatunków zwierząt.

5. Model kalkulacji kosztów i korzyści

Model ten uwzględnia istnienie kalkulacji między kosztami i korzyściami działania i niedziałania przy wykonywaniu aktu altruistycznego, określając istnienie mniejszego ryzyka niż możliwe korzyści do uzyskania. Obserwacja cierpienia innych wywoła napięcie w obserwatorze, coś, co doprowadzi do aktywacji procesu obliczeniowego. Ostateczna decyzja będzie również zależała od innych czynników, takich jak stopień powiązania z podmiotem, który potrzebuje pomocy.

6. Autonomiczny altruizm

Model bardziej typowy dla czysto altruistycznego podejścia, ta propozycja zakłada, że emocje generują akt altruistyczny: emocje wobec podmiotu w niebezpieczeństwie lub w sytuacji generują, że podstawowe zasady zbrojenia i kary przestają być brane pod uwagę. Model ten, opracowany między innymi przez Karyłowskiego, bierze pod uwagę, że aby altruizm był naprawdę taki, jest to konieczne że uwaga skupia się na drugiej (Gdyby był skoncentrowany na sobie i wywołanych przez nie odczuciach, mielibyśmy do czynienia z produktem teorii normatywnej: altruizmem przez fakt dobrego samopoczucia).

7. Hipoteza empatii-altruizmu

Hipoteza ta, autorstwa Batesona, również uważa altruizm za coś czystego i nie stroniącego od zamiaru uzyskania jakiejkolwiek nagrody. Zakłada się istnienie kilku czynników, które należy wziąć pod uwagę, ponieważ są pierwszym krokiem, aby móc dostrzec potrzebę pomocy innych, różnicę między ich obecną sytuacją a tym, co oznaczałoby ich dobrostan, znaczenie tej potrzeby i koncentrację na drugiej. , Spowoduje to pojawienie się empatii, stawianie się na miejscu drugiego i doświadczanie emocji w stosunku do niego.

To zmotywuje nas do poszukiwania ich dobrobytu, obliczenia najlepszego sposobu pomocy drugiej osobie (coś, co może obejmować pozostawienie pomocy innym). Chociaż pomoc może generować jakąś nagrodę społeczną lub interpersonalną, ale to nie jest celem samej pomocy .

8. Empatia i identyfikacja z drugą

Inna hipoteza, która uważa altruizm za coś czystego, sugeruje, że to, co generuje altruistyczne zachowanie, to identyfikacja z drugim, w kontekście, w którym drugi jest postrzegany jako potrzebujący pomocy i poprzez identyfikację z nim zapominamy o granicach między ja a potrzebującym , W ten sposób wygenerujemy, że szukamy ich dobrobytu, w taki sam sposób, w jaki będziemy szukać naszych.

Bibliografia:

Batson, CD. (1991). Pytanie o altruizm: W stronę odpowiedzi socjopsychologicznej. Hillsdale, NJ, Anglia: Lawrence Erlbaum Associates, Inc .; Anglia
Feigin, S. .; Owens, G. i Goodyear-Smith, F. (2014). Teorie ludzkiego altruizmu: przegląd systematyczny. Annals of Neuroscience and Psychology, 1 (1). Dostępne pod adresem: //www.vipoa.org/journals/pdf/2306389068.pdf.
Herbert, M. (1992). Psychologia w pracy socjalnej. Madryt: Piramida.
Karyłowski, J. (1982). Dwa typy altruistycznego zachowania: czynić dobrze, aby dobrze się czuć, lub sprawić, by druga czuła się dobrze. W: Derlega VJ, Grzelak J, redaktorzy. Współpraca i zachowanie pomagające: teorie i badania. Nowy Jork: Academic Press, 397-413.
Kohlberg, L. (1984). Eseje o rozwoju moralnym. Psychologia rozwoju moralnego. San Francisco: Harper and Row, 2
Trivers, R.L. (1971). Ewolucja wzajemnego altruizmu. Kwartalny przegląd biologii 46: 35-57.