Różnice między rymowanką a spółgłoską
Poezja jest jedną z najbardziej płodnych sztuk W całej historii, w której większy przekaz emocji i uczuć odbija się przez słowo. W rzeczywistości oznacza to wyrażanie w słowach tego, co osoba czuje lub czuje na dany temat. Lorca, Unamuno, Rubén Darío, Machado, Neruda, Rosalía de Castro lub Bécquer to tylko niektóre ze stosunkowo nowoczesnych hiszpańskich przedstawicieli tej sztuki. W obrębie poezji można wykorzystać ogromną ilość zasobów literackich. Jedną z nich jest rym, która choć nie jest niezbędna, jest często wykorzystywana w poezji i muzyce.
Ale nie wszystkie rymy są takie same, można je skatalogować według różnych klasyfikacji. Między dwiema najpopularniejszymi kategoriami znajdujemy rymujący rym i spółgłoskowy rym, o których rozmowach będziemy rozmawiać w całym tym artykule.
- Może jesteś zainteresowany: "23 wiersze Pablo Nerudy, które Cię zafascynują"
Pojęcie rymu
Przed rozróżnieniem między rymowanką a konsonantem wskazane jest dokonanie krótkiej rewizji pojęcia rymowania. Rymowanie rozumiane jest jako użycie serii dźwięków lub słów z powtarzającymi się lub podobnymi elementami w dwóch osobnych zdaniach, w taki sposób, że pomiędzy nimi powstaje pewien rezonans. Ten rezonans jest czysto estetyczny , bez konieczności posiadania jakiegokolwiek związku na poziomie gramatyki lub leksykalnym.
Jak już wspomnieliśmy, jest to technika szeroko stosowana na poziomie poezji i używania języka w wierszach, a także w muzyce. Jest to część wszystkich opracowań stworzonych w wierszu, konfigurujących gatunek liryczny , Nawet brak rymowania jest uważany za rodzaj rymu, biały lub darmowy rym. Jego głównym celem jest produkcja kadencji lub rytmu, które przyczyniają się do nadania wiadomości czegoś piękniejszego i bardziej melodyjnego.
Jak już powiedzieliśmy, istnieje wiele rodzajów rymów zgodnie z takimi cechami, jak rymowane lub powtarzające się elementy, ich obecność lub nieobecność lub sposób łączenia różnych wersetów. Ale spośród nich są dwa główne: rym symonans i konsonans.
- Powiązany artykuł: "Terapia sztuką: terapia psychologiczna przez sztukę"
Napadowy rym
Rymowanie asymilacyjne rozumiane jest jako to, co pojawia się pomiędzy słowami różnych wersetów, w których się powtarzają, z sylaby tonicznej (konkretnie ostatniej samogłoski), samogłoskami ostatniego słowa obu wersetów. Obecne w nich spółgłoski mogą się bardzo różnić , nie wymagające żadnego związku między tymi obecnymi w obu słowach i zakładającymi użycie różnych fonemów i dźwięków. W ten sposób słowa obu wersetów nie muszą kończyć dokładnie tego samego, ale ich podobieństwo i rezonans wynikają z powtarzania samogłosek.
Ten rodzaj rytmu pozwala na większą elastyczność podczas budowania wiersza lub poezji , Są uważane za niedoskonałe rymowanki, będące głównie brzmieniem słów, które je generują.
Przykład rymowania asymetrycznego można zobaczyć w następującym fragmencie wiersza Bécqueta, w którym nawet rymy są asonantami (morze i kryształ, śmierć i wieczność, krepa i miłość):
Słońce będzie w stanie się wiecznie zachmurzyć, morze wyschnie w jednej chwili, oś ziemi pęknie, a jak słaby kryształ wszystko się wydarzy! Śmierć może pokryć mnie swoją krepską pogrzebą. Ale nigdy we mnie nie może zgasnąć płomień twojej miłości.
Rymowanka konsularna
Dawniej uważane za idealne rymy , Rymowanki spółgłoskowe z tymi, które występują, gdy ostatnie słowo z dwóch (lub więcej) wersetów zawiera te same fonemy z tonicznej sylaby. Dźwięki są identyczne, zarówno na poziomie samogłosek, jak i na poziomie spółgłosek. Tak więc ostatnie słowo rymowanych wersetów ma identyczne zakończenie.
Ważne jest jednak, aby pamiętać, że rymowanie może być zgodne bez potrzeby występowania spółgłosek w danym słowie: tylko dźwięk jest identyczny w całości. Należy również zauważyć, że powiedzieliśmy to mówimy o dźwiękach, a nie literach , może nie istnieć dokładnie tej samej litery w obu wersetach, podczas gdy brzmi to w ten sam sposób.
Przykład rymowania spółgłoskowego można zobaczyć w następującym fragmencie wiersza, w tym przypadku przez Federico García Lorca (w którym możemy zobaczyć, jak kończą się zakończenia -igo i -ores):
* Chcę opłakiwać mój smutek i mówię ci, abyś mnie kochał, a ty płaczesz w zmroku słowików sztyletem, pocałunkami i tobą
Chcę zabić jedynego świadka morderstwa moich kwiatów i zamienić mój płacz i moje poty w wieczne stosy twardej pszenicy. *
Podobieństwa i różnice
Podobieństwa i różnice między asymilacją rymu a rymowanką konsonansową Są dość oczywiste. W obu przypadkach mamy do czynienia z literackim urządzeniem używanym z wielką częstotliwością w gatunku lirycznym, a nawet w innych gatunkach i sztuce.W obu przypadkach samogłoski są również używane jako element do generowania rytmiczności i melodii w pracy.
Z drugiej strony, główną różnicą jest to, że w przypadku rymującej rymów nie ma kompletnego nakładania się dźwięków emitowanych między wierszami, które rymują, podczas gdy dzieje się to z rymowanką konsonansową. Może być także trudniej wygenerować rymowankę typu spółgłoskowego ze względu na potrzebę adaptacji tych samych dźwięków, chociaż z drugiej strony rymująca rymacja oznacza posiadanie jasnego pojęcia, które konkretne dźwięki muszą zostać powtórzone.
